รักวุ่นวายของนายหน้าหวาน

 
 
 
 
บ้าน ไทยานนท์
 
 
"ตาโมะ มานี่สิลูก"แม่โทโมะพูด เมื่อเห็นลูกชายของตนกลับมาจากที่ทำงานก็เรียก
 
 
"ครับแม่ แม่มีอะไรรึป่าวครับ"โทโมะถามผู้เป็นแม่
 
 
"พรุ่งกลับมาเร็วๆนะลูก แม่จะพาแกไปคุยเรื่องเเต่งงานกับทางนู้นน่ะ"แม่โทโมะพูด
 
 
"อะไรนะครับแม่! ผมบอกเเล้วไงครับว่าผมไม่เเต่ง ผมมีแฟนเเล้วนะครับ"โทโมะโวยวาย
 
 
"เด็กนั่นน่ะหรอ หึ เลิกกับมันซะเถอะ เด็กอะไรไม่รักนวลสงวนตัวเลยมาบ้านผู้ชายนี่ตรงดิ่งขึ้นห้องแกอย่างเดียว"แม่โทโมะพูด เเล้วนึกถึงพิมที่มาบ้านตัวเองทีไรเป็นต้องขึ้นไปห้องโทโมะเป็นอย่างเเรก
 
 
"แต่ยังไงผมก็ไม่แต่งนะครับ ผมรักพิมนพครับแม่"โทโมะรีบโวยวาย
 
 
"รักหรอ ถ้าแกรักมันมากแกก็ไปอยู่กับมันเลย เเละไม่ต้องกลับมาที่นี่อีก อ้อ เเล้วไม่ต้องมาเรียกแม่ว่าแม่อีก"แม่โทโมะพูดออกมาด้วยความโมโห ระเบิดอารมณ์ออกมาเติมที่ ทำเอาโทโมะอ ึ้งที่แม่ของตัวเองพูดแบบนี้เค้าไม่เคยเห็นแม่โกรธขนาดนี้มาก่อน
 
 
"แม่ครับ แต่.. ครับผมจะเเต่งงานกับคนที่เเม่เลือกให้ก็ได้ครับ แต่ผมยังเป็นเพื่อนกับพิมได้ใช่มั้นครับแม่"โทโมะทำอะไรไม่ได้ได้แต่ยอมรับในสิ่งที่แม่ตัวเองอยากให้เป็ฯ
 
 
"ก็เเล้วต่ลูกนะตาโมะ แต่แค่เพื่อนเท่านั้นนะ แม่ไม่อยากให้ว่าที่ภรรยาลูกจะเสียใจนะ"แม่โทโมะพูดเเล้วเดินออกไป
 
 
เฮ้ออะไรวะ ทำไมชีวิตมันถึงได้วุ่ยวายแบบนี้ ยัยนั่นต้องไม่สวยแน่ๆถึงได้บังคับให้คนอื่นไปแต่งงานด้วยแบบนี้ << โทโมะคิดใจในเเล้วเดินขึ้นห้องตัวเองไป
 
 
 
 
บ้าน ศิริมงคลสกุล
 
 
"แก้วมาหาแม่หน่อยสิลูกแม่มีเรื่องจะคุย"แม่มลพูดกับลูกสาวของตัวเองที่พึ่งย่างก้าวเข้ามาก็โดนแม่ของตัวเองเรียก
 
 
"ค่ะแม่ มีอะไรค่ะ"แก้วที่เดินเข้ามาหาแม่ในห้องรับแขกก็ถามขึ้น
 
 
"ที่ร้านเป็นยังไงบ้างลูก"แม่แก้วถามถึงร้านกาแฟที่แก้วบริหารอยู่ตอนนี่
 
 
"ก็ดีค่ะแม่ ว่าเเต่แก้วว่าที่แม่เรียกแก้วมาแบบนี้คงจะไม่ใช่เรื่องร้านอย่างเดียวใช่มั้ยค่ะแม่"แก้วพูดเพราะรู้จักแม่ของตัวเองดี
 
 
"รู็้้ใจจริงลูกคนนี้ เอาละเเม่จะไม่อ้อมค้อมนะ แม่จะให้หนูแต่งงานนะลูก เเล้วพรุ่งนี้หนูก็ต้องไปหาทางนู้นด้วยนะลูก"แม่แก้วพูดทำเอาเเก้วเหวอ
 
 
"มะ แม่ค่ะ นั่นมันเเเต่งงานเลยนะค่ะ แม่จะไม่ให้แก้วทำงานก่อนหรอค่ะ แก้วพึ่งเรียนจบมาเองนะค่ะเเม่ แก้วยังไม่พร้อมค่ะ"แก้วรีบพูดออกมา
 
 
"แม่รู็ว้าเรื่องแต่งงานสำหรับผู้หญิงมันเรื่องใหญ่นะลูก แต่คนนี้เเม่เลือกเเล้วพี่เค้าเป็นคนดีนะลูก เเล้วพึ่งเรียนจบก็ไม่เป็นอะไรหนิลูก ส่วนเรื่องร้ายก็ดูแลไปด้วยได้หนิลูก ไม่เห็นเป็นอะไรเลย"แม่แก้วร่ายยาวจนแก้วไม่มีช่องทางจะเถียงได้เลย
 
 
"ตะ แต่แม่ค่ะ"แก้วพูดติดๆขัดๆ เพราะยังเหวอไม่หาย
 
 
"ไม่มีแต่จ้ะลูก ถ้าหนูรักแม่หนูต้องแต่งนะลูก ปะไปนอนได้เเล้วนะลูกเดี๋ยวพรุ่งนี้ไปเจอพี่เค้าจะไม่สวยเอานะลูก"แม่แก้วพูดแก้วที่ยังอึ้งอยู่ก็ได้แต่เดินขึ้นไปบนห้องตามที่แม่สั่ง
 
 
ไม่จริงใช่ไหม นี่ชั้นต้องเเต่งงานกับคนที่ไม่เคยรู้จักงั้นหรอ ทำไงได้ละก็ชั้นรักแม่ชั้นหนิ เอาวะเเต่งก็แต่ง << แก้วที่เดินขึ้นมาบนห้องก็คิดใจในเรื่อยเปื่อย
 
 
 
 
ร้านกาแฟ มิตรภาพ
 
แก้วที่เดินเข้ามาก็ทำหน้ามุ่ย ทำให้เพื่อนสาวของเธอสงสัยจึงเดินมาทัก
 
 
"เป็นอะไรแต่เช้าเลยยัยแก้ว ทำหน้าเหมือนลืมกินข้าวมาแหนะ"ฟางเพื่อนสาวของแก้วพูดขึ้น
 
 
"ก็แก้วเครียดอะฟาง จะให้แก้วทำหน้ายังไงละยิ้มหรอ ไม่ไหวมั้ง"แก้วพูดเเล้วยังทำหน้าเครียด
 
 
"เพื่อนชั้นเป็นอะไรเนี่ย คิ้วผูกกันเป็นปมเชียว"เฟย์เพื่อนสาวของแก้วอีกคน
 
"ก็แก้วเครียด แก้วต้องเเต่งงานนะเฟย์ เเล้วคนที่จะแต่งเป็นใครก็ไม่รู้ เเล้วจะให้ไม่เครียดได้ยังไง"แก้วพูดให้เพื่อนสาวฟัง
 
 
"ห๊ะ แกจะแต่งงานหรอ มันก็ดีนะแหจะได้มีแฟนกับเขาสักที ไม่สิคราวนี้สามีเลยหนิ ฮ่าๆ"เฟย์พูดขำๆ
 
 
"แก้วเครียดอยู่นะเฟย์"ฟางเเย้ง
 
 
"ก็อยากให้ยิ้ม อยากให้ขำหนิ"เฟย์พูดเเล้วทำหน้างอ
 
 
"เอาละมารวมกันตรงนี้ใครจะทำงานเนี่ย ไปๆ ไปทำงานกันดีกว่า"แก้วพูดเเล้วผลักเพื่อนสาว
 
 
"จ้าๆ ผู็บริหาร นี้เฟย์กับฟางมาทำงานทุกวันอย่าลืมเพิ่มเงินเดือนด้วยนะ ฮ่าๆๆ"ฟางพูด
 
 
"ทำงานไปเลยแกสองคนน่ะ"แก้วพูด
 
 
 
บริษัท ไทยานนท์ จำกัด
 
 
แอ๊ด
 
 
"อ้าว ไอโมะทำไมทำหน้าแบบนั้นว่ะ ลืมขี้ไงมึง"ป๊ปปี้พูดติดตลกเพราะเห็นโทโมะทำหน้าเครียดอยู่คนเดียว
 
 
"มึงก็ไปว่ามัน เออมึงเป็นไรไอโมะ มีเรื่องอะไร"เขื่อนพูดขึ้น
 
 
"กูจะเเต่งงาน"โทโมะพูดออกมาทำเอาป๊อปปี้กับเขื่อนอึ้งตามๆกันไป
 
 
"แต่งกับใคร พิมนะหรอ เเต่งกับพิมมึงจะเครียดทำไมวะมึงรักกันไม่ใช่หรอ"ป๊อปปี้ที่ตั้งสติได้ก่อนจึงถามขึ้น
 
 
"แต่งกับใครไม่รู้เว้ย ไม่เคยเห็นหน้า เเล้วที่กูเครียดเนี่ยก็เรื่องพิมนั่นแหละกูจะบอกเค้ายังไง"โทโมะพูด
 
 
"เอาหน่า มึงก็บอกพิมไปตรงๆ พิมน่าจะเข้าใจนะเว่ย"เขื่อนพูดบ้าง
 
 
"มึงก็รู็นี่หว่า ว่ากูกับพิมไม่ใช่แค่แฟนกันธรรมดา"โทโมะพูดเพราะเขากับเธอได้เสียกันเเล้ว
 
 
"เออหน่า ลอกพูดๆไปก่อนจะเป็นอะไร"ป๊อปปี้พูด
 
 
แอ๊ด
 
 
"เอ่อ คุยอะไรกันอยู่หรอค่ะพิมของคุยด้วนคนได้ไหม"พิมเเฟนสาวโทโมะพูดเเล้วเดินเข้ามาหาโทโมะ
 
 
"เออ มึงเคลียร์เลยละกันกูขอตัว"เขื่อนพูดเเล้วลากป๊อปปี้ออกมา
 
 
"มีเรื่องอะไรหรอค่ะโทะโมะ"พิมพูดเเล้วนั่งตักโทโมะ
 
 
"คือผมจะเเต่งงานน่ะพิม ผมอยากให้เรื่องของเรา ลดลงมาเป็นแค่เพื่อนนะพิม"โทโมะตัดสินใจพูดออกมา
 
 
"แต่งงานอะไรกันค่ะ โทโมะเป็นของพิมคนเดียวนะ"พิมพูดออกมา
 
 
"ผมต้องแต่งครับ แต่เรายังเป็นเพื่อนกันได้นะพิม"โทโมะพูด
 
 
"เพื่อน เพื่อนที่ทำแบบนี้ได้ใช่มั้ยค่ะ"พิมพูดจบก็ก้มลงจูบอย่างเร้าร้อน
 
 
"เอ่อ.."โทโมะพูดอะไรไม่ออก
 
 
"เป็นอันว่าตกลงนะค่ะ งั้นพิมยอมเป็นแค่เพื่อนก็ได้ค่ะ โทโมะรักใครพิมก็รักตาม"พิมกัดฟันพูด
 
 
"พิมไม่เป็นอะไรแน่นะครับ"โทโมะถาม
 
 
"ไม่เป็นไรค่ะ งั้นพิมขอตัวก่อนนะค่ะ ต้องไปหาเพื่อนต่อน่ะ"พิมพูดเเล้วเดินออกไป
 
 
"อร๊ายยย แก แกเป็นใครกันบังอาจมาเเย่งโทโมะไปจากชั้น แก แกไม่ตายดีแน่"พิมพูดกำมือแน่นเเล้วทำสายตาอาฆาต
 
 
 
_________________________________________________________
ฝากเรื่องนี้ด้วยน้า เรื่องแรกจ้า ชอบไม่ชอบบอกกันได้น้าา
 
ตอนต่อไปจะเป็นยังไงฝากติดตาม ฝากเม้นกันด้วยน้า เม้นเยอะๆ ไรเตอร์จะมาอัพทุกวันเลยดีไหม
 
รักรีดเดอร์ทุกคนนะค่ะ