รักวุ่นวายของนายหน้าหวาน

8.9

เขียนโดย กุ๊กกิ๊กกก

วันที่ 7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 20.52 น.

  22 ตอน
  196 วิจารณ์
  40.24K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2) พอเจอ..

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

บ้าน ไทยานนท์

 

 

"ตาโมะวันนี้กลับมาเร็วๆนะลูกอย่าลืมที่แม่บอกไว้ละ เข้าใจไหมลูก"แม่โมโมะพูดเมื่อทั้งคู่ทานอาหารเช้าเสร็จ

 

 

"ครับแม่ งั้นผมขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ"โทโมะพูดเเล้วเดินมากอดแม่ของตัวเอง

 

 

"ขับรถดีๆนะลูก"แม่พูดเเล้วโบกมือให้โทโมะ

 

 

"ครับแม่"โทโมะพูดเเล้วยิ้มก่อนจะขับรถออกไป

 

 

 

 

 

บ้านศิริมางคลสกุล

 

 

"แก้วรู้ใช่ไหมลูกว่าวันนี้วันอะไร"แม่แก้วพูดขึ้น

 

 

"รู้ค่ะ เเล้วแก้วจะรีบกล้บมานะค่ะ"แก้วพูด

 

 

"ดีมากลูก รีบมานะลูก ขับรถระวังๆนะ"แม่แก้วพูดเเล้วโบกมือ

 

 

"ค่ะแม่ สวัสดีค่ะ"แก้วพูดเเล้วยกมือไหว้แม่ก่อนจะขับรถคันหรูออกไป

 

 

 

 

 

ร้านกาแฟ มิตรภาพ

 

 

"มาเร็วนะยัยแก้ว"ฟางที่เดินเข้ามาในร้าน เห็นแก้วก็ทัก

 

 

"อืม ไม่อยากอยู่บ้านน่ะ"แก้วพูดเเล้วทำหน้าเซ็ง

 

 

"เป็นอะไรยัยแก้ว วันนี้ต้องไปเจอว่าที่สามีแกไม่ใช่หรอ ทำหน้าให้มันดีๆหน่อยสิ เดี๋ยวไม่สวยนะ"เฟย์พูด

 

 

"ที่หน้ามันเป็นงี้ก็เพราะเรื่องนั้นนั่นแหละเฟย์ แก้วไม่อยากไปเลย ยังไม่อยากเเต่งงาน อยากจะทำงานก่อน"แก้วพูด

 

 

"เอาหน่าแก้วยังไงก็คิดว่าทำเพื่อนเเม่ ทำให้แม่สบายใจ ฟางคิดว่าคนที่แม่แก้วเลือกต้องดีแน่ๆ เเล้วเรื่องทำงานเเต่งเเล้วก็ทำงานได้หนิ ไม่เห็นเป็นอะไรเลย"ฟางร่ายยาวเเล้วเดินเข้ามาตบไหล่แก้วเบาๆ

 

 

"เฮ้อ เอาก็เอา เพื่อนแม่แก้วทำได้"แก้วพูดเเล้วยิ้ม

 

 

"เยื่อมมาก ทำเพื่อแม่ฮ่าๆ"เฟย์พูด

 

 

"พอเลยๆ ไม่ต้องมาหัวเราะยัยเฟย์ มาๆ มาเปิดร้านกันดีกว่าเดี๋ยวจะสายเอา"แก้วพูดเเล้วทุกคนก็แยกย้ายกันช่วยเปิดร้าน

 

 

 

 

 

บริษัท ไทยานนท์

 

 

"คุณวิศว มีคนมาขอพบค่ะ"โทรศัพในห้องทำงานโทโมะก็ดังขึ้น

 

 

"ใคร"โทโมะถามต่อ

 

 

"เค้าบอกว่าชื่อ พิมประภาค่ะ"เลขาพูด

 

 

"ให้เข้ามาได้"โทโมะพูดเเล้ววางสายโทรศัพท์"

 

 

แอ๊ด

 

 

" Morning ค่ะโทโมะ"พิมที่เดินเข้ามาก็พูด

 

 

"Morning ครับ"โทโมะพูดเเต่สายตายังอยู่ที่หน้าจอคอม

 

 

"โทโมะค่ะ เย็นนี้ไปคอนโดพิมนะค่ะ"พิมพูดเเล้วเดินมาหาโทโมะ

 

 

"เย็นนี้ผมไม่ว่างหน่ะพิม"โทโมะพูด

 

 

"ไม่เป็นไรค่ะ ไว้วันอื่นก็ได้ แต่ตอนนี้พิมคิดถึงโทโมะจะเเย่"พิมพูดเเล้วก้มลงซุกไซร้ซอกคอของโทโมะ

 

 

"พิมครับอย่าทำอย่านี้เลยนะ ผมกำลังจะเเต่งงานนะครับ"โทโมะพูด

 

 

"พิมพูดเเล้วซุกไซร้ซอกคอโทโมะต่อ

 

 

แอ๊ด

 

 

"เอ่อออ"ป๊อปปี้กำเขื่อนที่เดินเข้ามาก็อึ้งเพราะเห็นทั้งคู่กำลังนัวเนียกันอยู่ ไม่ใช่สิพิมกำลังนัวเนียโทโมะอยู่ โทโมะที่รู้สึกตัวจึงผลักพิมออกเเล้วจะเเจงเสื้อผ้าตัวเอง พิมก็เช่นเดียวกัน

 

 

"มีอะไรไอป๊อป ไอเขื่อน"โทโมะถามเพื่อน

 

 

"กูจะมาคุยเรื่องงาน ถ้ามึงไม่ว่างก้ไม่เป็นไร"ป๊อปปี้พูดเเล้วกำลังจะเดินกับไปแต่..

 

 

"ไม่เป็นไรค่ะป๊อป พิมกำลังจะกลับพอดีงั้นพิมขอตัวละค่ะโทโมะเเล้วเจอกันใหม่นะค่ะ"พิมพูดเล้วเดินออกไป ป๊อปปี้กับเขื่อก็ได้แต่ยิ้มแหยๆ

 

 

 

"มีอะไร"โทโมะถามเเล้วทำงานต่อ

 

 

"ไม่มีอะไร"เขื่อนพูด

 

 

"เอ้า - - เเล้วมึงมาทำไม"โทโมะถาม

 

 

"มาหาเฉยๆ ไม่ได้ไง"เขื่อนพูดเเล้วนั่งลงที่โซฟาพร้อมป๊อปปี้

 

 

"ได้ งั้นกูทำงานต่อละ เชิญพวกมึงตามสบาย"โทโมะพูดเเล้วทำงานต่อ

 

 

 

 

 

 

"มล ทางนนี้จ่ะ"เสียงเเม่ของโทโมะเรียกชื่อแม่แก้ว

 

 

"เป็นยังไงบ้างสบายดีไหมเธอ"แม่แก้วถามแม่โทโมะ

 

 

"สบายดีจ่ะ เเล้วเธอละ"แม่โทโะถามกลับ

 

 

"สบายดีเหมือนกันจ้ะ เเล้วไหนละตาโทโมะ"แม่แก้วถามถึงลูกเขย

 

 

"นู้นไง กำลังจะเดินเเล้วน่ะ"แม่โทโมะพูดเเล้วชี้ไปที่โทโมะที่กำลังจะเดินมา

 

 

"เเล้วนี่หนู้แก้วสินะน่ารักจริงๆ"แม่โทโมะชมแก้ว

 

 

"ขอบคุณค่ะ คุณน้า"แก้วพูดเเล้วยกมือไหว้

 

 

"ตายเเล้วลูกเรียกแม่สิ"แม่โทโมะพูด

 

 

"เอ่อ.."แก้วอึกอัก

 

 

"ผู้ใหญ่ให้ทำอะไรก็ทำตามสิลูก"แม่แก้วพูด

 

 

"ค่ะ คุณแม่"แก้วพูดเเล้วยิ้มไม่นานนักโทโมะก็เดินเข้ามา

 

 

นี่น่ะหรอคนที่เราจะเเต่งงานน่ะ หน้าตาก็ดีนะทำไมถึงไม่ไปหาผู้ชายเอง <<โทโมะคิดในใจ

 

 

"สวัสดีแม่มล สิตาโมะ"แม่โทโมะพูด

 

 

"สวัสดีครับ"โทโมะพูดเเล้วยกมือไหว้ ก่อนจะมองแก้วตั้งเเต่หัวจรดปลายเท้า

 

 

ไอหน้าตุ๊ดนี่จะมองอะไรนักหนา <<แก้วคิดในใจ

 

 

"ชั้นว่าเราให้ทั้งคู่ไปนั่งคุยทำความรู้จักกันทางนู้ดีกว่านะ ชั้นจองโต๊ะอีกที่นึงไวเเล้วน่ะ"แม่โทโมะพูด

 

 

"ก็ดีเหมือนกันนะ ไปสิยัยแก้วตาโทโมะ"แม่แก้วพูด โทโมะกับแก้วก็ได้แต่ทำตามที่คนเป็นแม่สั่ง

 

 

 

 

 

 

"เธอคิดยังไงมาเเต่งงานกันชั้น"หลังจากที่เงียบกันอยู่นานโทโมะก็เปิดประเด็นขึ้นมา

 

 

"ชั้นก็ไม่ได้อยากแต่งงานกับนาย ถ้าแม่ชั้นไม่ขอไว้ก็ไม่อยากแต่งเหมือนกันล่ะ"แก้วพูด

 

 

"เหอะ คิดว่าชั้นอยากจะเเต่งงานกับเธอนักหรือไง"โทโมะพูด

 

 

"ไม่มีความคิดแบบนั้นอยู่ในสมองชั้นสักนิด"แก้วพูดเเล้วเบือนหน้าหนี

 

 

เถียงเก่งนักนะเธอ << โทโมะคิดในใจ

 

 

คิดว่าตัวเองหล่อเลิศมาจากไหนกัน ถึงได้พูดแบบนี้! << แก้วคิดในใจ

 

 

 

 

 

________________________________________________________

 

 

มาอัพเเล้วนะค่ะ เจอกันก็ไม่ชอบขี้หน้ากันเเล้วสิ ^^

ยังไงก็ฝากเม้นกันเยอะๆน้า เราจะได้มีกำลังใจแต่งต่อ

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา