รักเราไม่มีเฮี้ยน

9.9

เขียนโดย Chapond

วันที่ 7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 01.33 น.

  45 ตอน
  566 วิจารณ์
  103.30K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 มีนาคม พ.ศ. 2557 22.43 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

9) เลขาถูกจีบ2

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอกสารค่ะ ส่วนนี่ก็ยาก่อนอาหาร คุณแม่อย่าลืมทานนะคะ ทานก่อนทานข้าวกลางวัน วันนี้ข้าว

กลางวันเห็นแก้วบอกว่าเป็นสลัดทูน่านะคะ ฟางว่ามื้อกลางวันเป็นมื้อที่ต้องใช้พลังงานมากนะคะ

ฟางเลยสั่งให้ห้องอาหารด้านล่างเตรียมสปาเก็ตตี้ซอสมาให้ด้วยค่ะ”ฟางพูดก่อนเอาเอกสารวางไว้

ที่โต๊ะเล็กๆข้างๆโต๊ะทำงานคุณแม่แล้วเอายาก่อนอาหารให้คุณแม่ก่อนจะบอกถึงเรื่องอาหารมื้อ

กลางวันนี้

 

 

 

“หนูฟางนี่ใส่ใจรายละเอียดทุกอย่างเลยนะเนี่ย”คุณแม่อึ้งเมื่อเห็นฟางที่ยังหันไปจัดแจงเสื้อสูทที่

เธอจะต้องใส่ไปงานเลี้ยงตอนบ่ายนี้

 

 

 

“มันเป็นความเคยชินน่ะค่ะ ฟางชอบทำอะไรยุกยิกอยู่ไม่สุขน่ะค่ะ เลยชอบจดจำอะไรแบบนี้ได้”ฟาง

พูดแล้วยิ้มให้กับคุณแม่

 

 

 

“ไปชงชามิ้นท์ดิฟาง แม่ชั้นชอบๆ”ป๊อปปี้โผล่มาแล้วกระซิบบอกฟาง ฟางจึงหายไปชงชามินท์ที่

ป๊อปปี้แอบเตรียมใส่ในกระเป๋าของเธอมาให้คุณแม่

 

 

 

“หนูรู้ได้ไงคะลูกว่าแม่ชอบดื่มชามิ้นท์น่ะ”คุณแม่ถาม

 

 

 

“เอ่อ บังเอิญมั้งคะคุณแม่ ฟางซื้อมาไว้ในกระเป๋า ฟางเลยคิดว่าผู้ใหญ่แบบคุณแม่ต้องชอบดื่มอะไร

ที่ผ่อนคลายๆแบบนี้”ฟางพูดขึ้น

 

 

 

 

“อ้าว ทานข้าวแล้วหรอคะคุณแม่”แก้วเดินเข้ามาหาคุณแม่แล้วพูด

 

 

 

“ใช่จ้ะ เนี่ยตั้งแต่ได้หนุฟางมานี่ดีมากเลยนะ หรูฟางช่วยแม่ทุกอย่างยันเรื่องเล็กๆน้อยๆ”คุณแม่พูด

 

 

 

“งั้นก็ดีแล้วค่ะ แล้วนี่โทโมะยังไม่มาอีกหรอคะ ไหนว่าจะมารับคุณแม่ไปงานเลี้ยงตอนบ่าย”แก้วพูด

 

 

 

“ก็ยังไม่ถึงเวลาชั้นมีสิทธิจะไปไหนมาไหนก่อนก็ได้มันผิดรึไง”โทโมะเดินเข้ามาพร้อมช่อดอกไม้

สีชมพูทำให้แก้วใจเต้นรัว

 

 

 

 

“แล้วนี่ดอกไม้นี่ เตรียมเอามาให้ใครน่ะ”แก้วรีบถาม

 

 

“ใครก็ได้ที่ไม่ใช่เธอ พี่สะใภ้”โทโมะเยาะก่อนจะเดินไปหยุดที่หน้าฟาง

 

 

 

“สำหรับเลขาคนเก่งของแม่ผม เอาไปสิครับ”โทโมะยิ้มก่อนจะยื่นช่อดอกไม้ให้ฟาง

 

 

 

“เอ่อ มันจะดีหรอคะ”ฟางพูดแล้วหันไปมองป๊อปปี้ที่ยืนข้างเธอ

 

 

 

“อยากจะรับก็รับไปดิ”ป๊อปปี้พูด ทำให้ฟางรับช่อดอกไม้นั้นมาจากโทโมะทันที

 

 

 

“นี่เอาดอกไม้มาให้เลขาแม่แบบนี้นี่คิดอะไรกับหนูฟางรึเปล่าเนี่ย”คุณแม่ถาม

 

 

 

“ตอนแรกไม่แต่ตอนนี้ผมว่าผมคิดนะแม่”โทโมะพูดแล้วมองฟางตาเป็นมัน

 

 

 

“นี่ แต่นายก็รู้ว่าเขื่อนจะจีบฟางแล้วมาทำแบบนี้มันไม่เรียกว่าตัดหน้าเพื่อนไปหน่อยรึไง”แก้วรีบว่า

 

 

 

“แล้วไง ฟางไม่มีแฟน แล้วอีกอย่างชั้นกับเขื่อนเรามีสิทธิเท่ากัน มันขึ้นอยู่กับว่าฟางเองจะเลือกใคร

ใช่มั้ยครับฟาง”โทโมะพูดแล้วมองฟางกรุ้มกริ่ม แก้วมองโทโมะกับฟางแล้วนิ่ง

 

 

 

 

“เอ่อ ฟางว่าตอนนี้ใกล้บ่ายแล้วเราไปงานเลี้ยงกันดีกว่านะคะ จะได้รถไม่ติด”ฟางรีบเปลี่ยนเรื่องแล้ว

ออกไปเตรียมเอกสารให้คุณแม่แล้วเห็นป๊อปปี้ยืนนิ่งก็รีบเลี่ยงเข้ามาคุยกับป๊อปปี้

 

 

 

 

“อย่าทำหน้านิ่วเป็นตูดหมึกแบบนี้สิแก เดี๋ยวไม่หล่อนะ”ฟางรีบพูด

 

 

 

“มันไม่หล่ออยู่แล้วนิ หล่อสู้โทโมะไม่ได้หรอก”ป๊อปปี้พูดแล้วทำหน้าไม่พอใจ

 

 

“นี่แกหึงชั้นหรอ”ฟางแกล้งแหย่ป๊อปปี้

 

 

 

“หึงป้าแกสิ ไอ้บ้า”ป๊อปปี้รีบพูด

 

 

 

“เอ้า ก็การกระทำแบบนี้น่ะมันเหมือนกับว่าแกหึงชั้นเลยนินา”ฟางยังแกล้งไม่เลิก

 

 

 

“คำพูดชั้นนะ แหมๆได้ทีเอาใหญ่เลยนะๆ”ป๊อปปี้พูดแล้วขยี้ผมฟางอย่างหมั่นเขี้ยว

 

 

 

“โอ๊ย เดี๋ยวตอนบ่ายชั้นไปงานกับแม่แกอยู่นะๆ แล้วนี่ถามจริงเถอะแกเป็นอะไรทำไมเหมือนไม่

พอใจเลยที่น้องชายแกเอาดอกไม้มาให้ชั้นเมื่อกี้น่ะ”ฟางถามแต่ในใจแอบลุ้นกับคำตอบป๊อปปี้

เหลือเกิน

 

 

 

 

“ไม่ให้ไม่ห่วงได้ไงล่ะ ไอ้โทโมะน่ะตัวอันตรายเลยล่ะ มันเสือผู้หญิงตัวพ่อเลยนะ มันน่ะชอบหลอก

ฟันเลขาของมันกับของแม่ เธอน่ะต้องระวังตัวด้วย อย่าใจอ่อนกับคารมมันเด็ดขาดนะ ที่ชั้นเตือนแก

ไว้ก่อนเลย”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“แต่ว่าเค้าก็ไม่ได้ดูเลวร้ายอะไรนะป๊อป ชั้นว่าเค้าคงไว้หน้าบ้างล่ะเพราะชั้นเป็นเพื่อนแก เค้าคงทำ

อะไรนึกถึงหน้าแกก่อนอ่ะ”ฟางพูด

 

 

 

“เหอะๆ รู้หน้าไม่รู้ใจนะ รึว่าแกชอบที่น้องชั้นมาจีบแกอ่ะ”ป๊อปปี้รีบถาม

 

 

 

“ไม่รู้ เอ๊ะ แต่ก็ไม่แน่ โอ๊ย ไอ้บ้าป๊อป ชั้นไปแล้ว สายแล้ว เจอกันที่ห้องเย็นนี้”ฟางพูดแล้วเดินออก

ไปจากมุมของบริษัท

 

 

 

 

 

“ฟางมาคุยกับใครนะ ไม่เห็นมีใครเลย”เฟย์ที่แอบดูอยู่ด้วยความสงสัยพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวผมเลยไปส่งฟางเลยละกันนะครับแม่”โทโมะพูดเมื่อเลิกงานออกมาตอนเย็นแล้วเดินไปกับ

ฟางที่รถแล้วเปิดประตูรถให้ฟาง แก้วมองตามอย่างไม่ค่อยไว้ใจ

 

 

 

 

“เอ่อ ความจริงฟางนั่งแท๊กซี่กลับเองก็ได้ค่ะคุณโทโมะไม่ต้องลำบากหรอค่ะ”ฟางพูด

 

 

 

“แหม ได้ไงล่ะเป็นเลขาคนเก่งชองแม่ชั้น ชั้นก็ต้องดูแลดีๆสิ”โทโมะพูดแล้วยิ้มนิดๆก่อนจะเปิด

ประตูรถให้ฟางแล้วขับรถมาส่งฟางที่คอนโด

 

 

 

 

“นี่อยู่คอนโดคนเดียวหรอครับ”โทโมะพูดแล้วมองฟาง

 

 

 

“เอ่อ ค่ะ แต่บางทีก็มีเพื่อนอยู่ด้วย”ฟางตอบแล้วนึกถึงป๊อปปี้ที่อยู่บนห้อง

 

 

 

 

“มีแฟนแล้วหรอครับ”โทโมะถาม

 

 

 

“มะ ไม่ใช่ค่ะ เพื่อน เพื่อนจริงๆ”ฟางตอบทันทีโทโมะมองท่าทางของฟางก็แอบขำ

 

 

 

 

 

“คุณฟางนี่ตลกดีนะครับ ดูยุกยิกๆอย่างที่เขื่อนว่าไว้เลย”โทโมะพูด

 

 

 

“เอ่อ มันไม่ดีหรอคะ”ฟางถาม

 

 

 

“ดีสิครับ ดีมากเลยล่ะดูจริงใจดี เพราะสมัยนี้น่ะหาผู้หญิงที่จริงใจไม่ค่อยได้แล้ว”โทโมะพูดนิ่งๆ

 

 

 

 

 

“เอ่อ ถ้าไม่มีอะไรแล้วฟางขอตัวก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ”ฟางขอตัวแล้วเดินขึ้นลิฟท์ไป

 

 

 

 

 

“ยากแบบนี้สิดี น่าสน”โทโมะมองฟางที่พยายามรักษาระยะห่างของเขาและเธอไว้อย่างดีก่อนจะ

พูดแล้วขับรถออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“น่ากลัวชะมัดผู้ชายคนนี้”ฟางพูดแล้วไขกุญแจเข้ามาในห้องก่อนจะวางดอกไม้และกระเป๋าลง

 

 

 

 

“นั่นน่ะสิ ไม่น่าไว้วางใจที่สุด”ป๊อปปี้พูดก่อนจะโผล่ออกมาไม่ให้สุ้มให้เสียง

 

 

 

 

“กรี๊ดดด ไอ้ผีบ้า บอกแล้วไงว่าไม่ชอบๆ ช่วยมาแบบปกติๆได้มั้ยเนี่ย”ฟางว่า

 

 

 

“เอ้า ชั้นก็อยู่แบบนี้ของชั้น แกนั่นล่ะที่ใจลอยมัวแต่คิดถึงน้องชั้นจนไม่ได้สนใจชั้นเลย”โทโมะพูด

 

 

 

“จะว่าไปมันก็คิดถึงจริงๆนินา”ฟางพูดตามตรง

 

 

 

“นี่ฟางคิดถึงไอ้โทโมะแล้วหรอ นี่ชั้นบอกแล้วไงว่าอย่าไปหลงคารมมันนะ มันเป็นเสือผู้หญิงเดี๋ยว

มันแล้วทิ้งเธอเธอเองจะต้องเจ็บเปล่าๆนะ”ป๊อปปี้โวยวายไม่ยอม

 

 

 

 

“ที่ชั้นบอกว่าคิดถึงน่ะหมายถึงว่า ผู้ชายเจ้าชู้ส่วนใหญ่เค้าน่ะไม่ได้ตั้งใจเป็นคนแบบนั้นหรอกนะ มัน

อาจจะมีสาเหตุหลักๆมาจากอะไรบางอย่างแน่ๆ”ฟางพึมพำสงสัยเพราะไหนที่โทโมะพูดถึงผู้หญิง

จริงใจ เหมือนเขาต้องมีอะไรมาก่อนแน่ๆ

 

 

 

 

“ไม่รู้สิ ตอนที่ชั้นไปเรียนต่อนะ ชั้นก็เห็นเหมือนโทโมะมีแฟน แต่แล้วอยู่ดีๆก็เปลี่ยนไปเป็นแบบนี้

เลย”ป๊อปปี้พูดแล้วนั่งลง

 

 

 

“ชั้นว่าน้องแกอ่ะต้องมีอะไรบางอย่างที่ฝังใจแน่ๆ ชั้นว่าชั้นต้องสืบให้ได้”ฟางพูดอย่างตั้งใจ

 

 

 

“ญาติแกเป็นโคนันรึไงห้ะ”ป๊อปปี้เหล่มองฟางแล้วส่ายหน้า

 

 

 

“เถอะน่า มันก็ดีไม่ใช่หรอนี่คนในครอบครัวแกเลยนะ”ฟางรีบพูดแล้วหันไปสบตาป๊อปปี้

 

 

 

 

“แต่ยังไงแล้วแกเป็นผู้หญิงนะเว่ย ทำอะไรระวังตัวด้วย ชั้นเป็นห่วง”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินไปที่ครัว

ฟางเองที่ได้ยินก็อึ้งหน้าแดงจัดก่อนที่ตัวเองจะเอามือมาจับอกซ้ายที่ตอนนี้หัวใจเต้นถี่เหลือเกิน

 

 

 

 

โทโมะจะจีบฟาง เขื่อนก็จีบฟาง ป๊อปปี้หวงเพื่อน เฟย์สงสัยฟาง แก้วมีซัมติงกับโทโมะ

 

 

อยากรู้เป็นยังไงเม้นกับโหวตเยอะๆนะ  โทษทีที่ค้างเรื่องนี้อ่ะ มันยุ่งๆเลยไม่ได้อัพอ่า

 

 

แต่อย่าลืมเม้นกับโหวตน้าาา

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10.0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา