รักเราไม่มีเฮี้ยน
เขียนโดย Chapond
วันที่ 7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 01.33 น.
แก้ไขเมื่อ 17 มีนาคม พ.ศ. 2557 22.43 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
9) เลขาถูกจีบ2
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“เอกสารค่ะ ส่วนนี่ก็ยาก่อนอาหาร คุณแม่อย่าลืมทานนะคะ ทานก่อนทานข้าวกลางวัน วันนี้ข้าว
กลางวันเห็นแก้วบอกว่าเป็นสลัดทูน่านะคะ ฟางว่ามื้อกลางวันเป็นมื้อที่ต้องใช้พลังงานมากนะคะ
ฟางเลยสั่งให้ห้องอาหารด้านล่างเตรียมสปาเก็ตตี้ซอสมาให้ด้วยค่ะ”ฟางพูดก่อนเอาเอกสารวางไว้
ที่โต๊ะเล็กๆข้างๆโต๊ะทำงานคุณแม่แล้วเอายาก่อนอาหารให้คุณแม่ก่อนจะบอกถึงเรื่องอาหารมื้อ
กลางวันนี้
“หนูฟางนี่ใส่ใจรายละเอียดทุกอย่างเลยนะเนี่ย”คุณแม่อึ้งเมื่อเห็นฟางที่ยังหันไปจัดแจงเสื้อสูทที่
เธอจะต้องใส่ไปงานเลี้ยงตอนบ่ายนี้
“มันเป็นความเคยชินน่ะค่ะ ฟางชอบทำอะไรยุกยิกอยู่ไม่สุขน่ะค่ะ เลยชอบจดจำอะไรแบบนี้ได้”ฟาง
พูดแล้วยิ้มให้กับคุณแม่
“ไปชงชามิ้นท์ดิฟาง แม่ชั้นชอบๆ”ป๊อปปี้โผล่มาแล้วกระซิบบอกฟาง ฟางจึงหายไปชงชามินท์ที่
ป๊อปปี้แอบเตรียมใส่ในกระเป๋าของเธอมาให้คุณแม่
“หนูรู้ได้ไงคะลูกว่าแม่ชอบดื่มชามิ้นท์น่ะ”คุณแม่ถาม
“เอ่อ บังเอิญมั้งคะคุณแม่ ฟางซื้อมาไว้ในกระเป๋า ฟางเลยคิดว่าผู้ใหญ่แบบคุณแม่ต้องชอบดื่มอะไร
ที่ผ่อนคลายๆแบบนี้”ฟางพูดขึ้น
“อ้าว ทานข้าวแล้วหรอคะคุณแม่”แก้วเดินเข้ามาหาคุณแม่แล้วพูด
“ใช่จ้ะ เนี่ยตั้งแต่ได้หนุฟางมานี่ดีมากเลยนะ หรูฟางช่วยแม่ทุกอย่างยันเรื่องเล็กๆน้อยๆ”คุณแม่พูด
“งั้นก็ดีแล้วค่ะ แล้วนี่โทโมะยังไม่มาอีกหรอคะ ไหนว่าจะมารับคุณแม่ไปงานเลี้ยงตอนบ่าย”แก้วพูด
“ก็ยังไม่ถึงเวลาชั้นมีสิทธิจะไปไหนมาไหนก่อนก็ได้มันผิดรึไง”โทโมะเดินเข้ามาพร้อมช่อดอกไม้
สีชมพูทำให้แก้วใจเต้นรัว
“แล้วนี่ดอกไม้นี่ เตรียมเอามาให้ใครน่ะ”แก้วรีบถาม
“ใครก็ได้ที่ไม่ใช่เธอ พี่สะใภ้”โทโมะเยาะก่อนจะเดินไปหยุดที่หน้าฟาง
“สำหรับเลขาคนเก่งของแม่ผม เอาไปสิครับ”โทโมะยิ้มก่อนจะยื่นช่อดอกไม้ให้ฟาง
“เอ่อ มันจะดีหรอคะ”ฟางพูดแล้วหันไปมองป๊อปปี้ที่ยืนข้างเธอ
“อยากจะรับก็รับไปดิ”ป๊อปปี้พูด ทำให้ฟางรับช่อดอกไม้นั้นมาจากโทโมะทันที
“นี่เอาดอกไม้มาให้เลขาแม่แบบนี้นี่คิดอะไรกับหนูฟางรึเปล่าเนี่ย”คุณแม่ถาม
“ตอนแรกไม่แต่ตอนนี้ผมว่าผมคิดนะแม่”โทโมะพูดแล้วมองฟางตาเป็นมัน
“นี่ แต่นายก็รู้ว่าเขื่อนจะจีบฟางแล้วมาทำแบบนี้มันไม่เรียกว่าตัดหน้าเพื่อนไปหน่อยรึไง”แก้วรีบว่า
“แล้วไง ฟางไม่มีแฟน แล้วอีกอย่างชั้นกับเขื่อนเรามีสิทธิเท่ากัน มันขึ้นอยู่กับว่าฟางเองจะเลือกใคร
ใช่มั้ยครับฟาง”โทโมะพูดแล้วมองฟางกรุ้มกริ่ม แก้วมองโทโมะกับฟางแล้วนิ่ง
“เอ่อ ฟางว่าตอนนี้ใกล้บ่ายแล้วเราไปงานเลี้ยงกันดีกว่านะคะ จะได้รถไม่ติด”ฟางรีบเปลี่ยนเรื่องแล้ว
ออกไปเตรียมเอกสารให้คุณแม่แล้วเห็นป๊อปปี้ยืนนิ่งก็รีบเลี่ยงเข้ามาคุยกับป๊อปปี้
“อย่าทำหน้านิ่วเป็นตูดหมึกแบบนี้สิแก เดี๋ยวไม่หล่อนะ”ฟางรีบพูด
“มันไม่หล่ออยู่แล้วนิ หล่อสู้โทโมะไม่ได้หรอก”ป๊อปปี้พูดแล้วทำหน้าไม่พอใจ
“นี่แกหึงชั้นหรอ”ฟางแกล้งแหย่ป๊อปปี้
“หึงป้าแกสิ ไอ้บ้า”ป๊อปปี้รีบพูด
“เอ้า ก็การกระทำแบบนี้น่ะมันเหมือนกับว่าแกหึงชั้นเลยนินา”ฟางยังแกล้งไม่เลิก
“คำพูดชั้นนะ แหมๆได้ทีเอาใหญ่เลยนะๆ”ป๊อปปี้พูดแล้วขยี้ผมฟางอย่างหมั่นเขี้ยว
“โอ๊ย เดี๋ยวตอนบ่ายชั้นไปงานกับแม่แกอยู่นะๆ แล้วนี่ถามจริงเถอะแกเป็นอะไรทำไมเหมือนไม่
พอใจเลยที่น้องชายแกเอาดอกไม้มาให้ชั้นเมื่อกี้น่ะ”ฟางถามแต่ในใจแอบลุ้นกับคำตอบป๊อปปี้
เหลือเกิน
“ไม่ให้ไม่ห่วงได้ไงล่ะ ไอ้โทโมะน่ะตัวอันตรายเลยล่ะ มันเสือผู้หญิงตัวพ่อเลยนะ มันน่ะชอบหลอก
ฟันเลขาของมันกับของแม่ เธอน่ะต้องระวังตัวด้วย อย่าใจอ่อนกับคารมมันเด็ดขาดนะ ที่ชั้นเตือนแก
ไว้ก่อนเลย”ป๊อปปี้พูด
“แต่ว่าเค้าก็ไม่ได้ดูเลวร้ายอะไรนะป๊อป ชั้นว่าเค้าคงไว้หน้าบ้างล่ะเพราะชั้นเป็นเพื่อนแก เค้าคงทำ
อะไรนึกถึงหน้าแกก่อนอ่ะ”ฟางพูด
“เหอะๆ รู้หน้าไม่รู้ใจนะ รึว่าแกชอบที่น้องชั้นมาจีบแกอ่ะ”ป๊อปปี้รีบถาม
“ไม่รู้ เอ๊ะ แต่ก็ไม่แน่ โอ๊ย ไอ้บ้าป๊อป ชั้นไปแล้ว สายแล้ว เจอกันที่ห้องเย็นนี้”ฟางพูดแล้วเดินออก
ไปจากมุมของบริษัท
“ฟางมาคุยกับใครนะ ไม่เห็นมีใครเลย”เฟย์ที่แอบดูอยู่ด้วยความสงสัยพูดขึ้น
“เดี๋ยวผมเลยไปส่งฟางเลยละกันนะครับแม่”โทโมะพูดเมื่อเลิกงานออกมาตอนเย็นแล้วเดินไปกับ
ฟางที่รถแล้วเปิดประตูรถให้ฟาง แก้วมองตามอย่างไม่ค่อยไว้ใจ
“เอ่อ ความจริงฟางนั่งแท๊กซี่กลับเองก็ได้ค่ะคุณโทโมะไม่ต้องลำบากหรอค่ะ”ฟางพูด
“แหม ได้ไงล่ะเป็นเลขาคนเก่งชองแม่ชั้น ชั้นก็ต้องดูแลดีๆสิ”โทโมะพูดแล้วยิ้มนิดๆก่อนจะเปิด
ประตูรถให้ฟางแล้วขับรถมาส่งฟางที่คอนโด
“นี่อยู่คอนโดคนเดียวหรอครับ”โทโมะพูดแล้วมองฟาง
“เอ่อ ค่ะ แต่บางทีก็มีเพื่อนอยู่ด้วย”ฟางตอบแล้วนึกถึงป๊อปปี้ที่อยู่บนห้อง
“มีแฟนแล้วหรอครับ”โทโมะถาม
“มะ ไม่ใช่ค่ะ เพื่อน เพื่อนจริงๆ”ฟางตอบทันทีโทโมะมองท่าทางของฟางก็แอบขำ
“คุณฟางนี่ตลกดีนะครับ ดูยุกยิกๆอย่างที่เขื่อนว่าไว้เลย”โทโมะพูด
“เอ่อ มันไม่ดีหรอคะ”ฟางถาม
“ดีสิครับ ดีมากเลยล่ะดูจริงใจดี เพราะสมัยนี้น่ะหาผู้หญิงที่จริงใจไม่ค่อยได้แล้ว”โทโมะพูดนิ่งๆ
“เอ่อ ถ้าไม่มีอะไรแล้วฟางขอตัวก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ”ฟางขอตัวแล้วเดินขึ้นลิฟท์ไป
“ยากแบบนี้สิดี น่าสน”โทโมะมองฟางที่พยายามรักษาระยะห่างของเขาและเธอไว้อย่างดีก่อนจะ
พูดแล้วขับรถออกไป
“น่ากลัวชะมัดผู้ชายคนนี้”ฟางพูดแล้วไขกุญแจเข้ามาในห้องก่อนจะวางดอกไม้และกระเป๋าลง
“นั่นน่ะสิ ไม่น่าไว้วางใจที่สุด”ป๊อปปี้พูดก่อนจะโผล่ออกมาไม่ให้สุ้มให้เสียง
“กรี๊ดดด ไอ้ผีบ้า บอกแล้วไงว่าไม่ชอบๆ ช่วยมาแบบปกติๆได้มั้ยเนี่ย”ฟางว่า
“เอ้า ชั้นก็อยู่แบบนี้ของชั้น แกนั่นล่ะที่ใจลอยมัวแต่คิดถึงน้องชั้นจนไม่ได้สนใจชั้นเลย”โทโมะพูด
“จะว่าไปมันก็คิดถึงจริงๆนินา”ฟางพูดตามตรง
“นี่ฟางคิดถึงไอ้โทโมะแล้วหรอ นี่ชั้นบอกแล้วไงว่าอย่าไปหลงคารมมันนะ มันเป็นเสือผู้หญิงเดี๋ยว
มันแล้วทิ้งเธอเธอเองจะต้องเจ็บเปล่าๆนะ”ป๊อปปี้โวยวายไม่ยอม
“ที่ชั้นบอกว่าคิดถึงน่ะหมายถึงว่า ผู้ชายเจ้าชู้ส่วนใหญ่เค้าน่ะไม่ได้ตั้งใจเป็นคนแบบนั้นหรอกนะ มัน
อาจจะมีสาเหตุหลักๆมาจากอะไรบางอย่างแน่ๆ”ฟางพึมพำสงสัยเพราะไหนที่โทโมะพูดถึงผู้หญิง
จริงใจ เหมือนเขาต้องมีอะไรมาก่อนแน่ๆ
“ไม่รู้สิ ตอนที่ชั้นไปเรียนต่อนะ ชั้นก็เห็นเหมือนโทโมะมีแฟน แต่แล้วอยู่ดีๆก็เปลี่ยนไปเป็นแบบนี้
เลย”ป๊อปปี้พูดแล้วนั่งลง
“ชั้นว่าน้องแกอ่ะต้องมีอะไรบางอย่างที่ฝังใจแน่ๆ ชั้นว่าชั้นต้องสืบให้ได้”ฟางพูดอย่างตั้งใจ
“ญาติแกเป็นโคนันรึไงห้ะ”ป๊อปปี้เหล่มองฟางแล้วส่ายหน้า
“เถอะน่า มันก็ดีไม่ใช่หรอนี่คนในครอบครัวแกเลยนะ”ฟางรีบพูดแล้วหันไปสบตาป๊อปปี้
“แต่ยังไงแล้วแกเป็นผู้หญิงนะเว่ย ทำอะไรระวังตัวด้วย ชั้นเป็นห่วง”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินไปที่ครัว
ฟางเองที่ได้ยินก็อึ้งหน้าแดงจัดก่อนที่ตัวเองจะเอามือมาจับอกซ้ายที่ตอนนี้หัวใจเต้นถี่เหลือเกิน
โทโมะจะจีบฟาง เขื่อนก็จีบฟาง ป๊อปปี้หวงเพื่อน เฟย์สงสัยฟาง แก้วมีซัมติงกับโทโมะ
อยากรู้เป็นยังไงเม้นกับโหวตเยอะๆนะ โทษทีที่ค้างเรื่องนี้อ่ะ มันยุ่งๆเลยไม่ได้อัพอ่า
แต่อย่าลืมเม้นกับโหวตน้าาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ