รักเราไม่มีเฮี้ยน

 

 

 

 

 

 

 

“อาทิตย์นี้ฟางว่างมั้ยลูก”คุณแม่ถามเมื่อเดินออกมาจากห้องประชุมพร้อมกับฟาง

 

 

“อ๋อ ค่ะ คุณแม่มีอะไรหรอคะ”ฟางถาม

 

 

 

“แม่ว่าจะชวนฟางมาทำบุญให้กับตาป๊อปน่ะลูก มาทำบุญที่บ้านแม่”คุณแม่พูด ป๊อปปี้โผล่มาแล้วยิ้ม

อย่างดีใจ

 

 

 

“เยส ตกลงไปเลยแกอ่ะ ชั้นอยากกลับบ้านจะแย่อยู่แล้ว”ป๊อปปี้รีบพูด

 

 

 

“เอาอย่างงั้นก็ได้ค่ะแม่”ฟางยิ้มแล้วตอบตกลงโดยที่ป๊อปปี้ร้องดีใจ

 

 

 

“ตาบ้าเอ้ย”ฟางขำกับท่าทางเหมือนเด็กของป๊อปปี้

 

 

 

“อะไรหรอลูก”คุณแม่ถามเพราะแม่ของป๊อปปี้ไม่ได้เห็นป๊อปปี้เหมือนกับฟาง

 

 

 

“อ๋อ เปล่าค่ะๆ ไม่มีอะไรไปกันเถอะค่ะคุณแม่”ฟางพูดแล้วเดินพาคุณแม่กลับเข้าไปในห้องทำงาน

ตัวเอง

 

 

 

 

 

“แหมๆ หน้าระรื่นๆ พอรู้ว่าจะได้กลับบ้านล่ะหน้าระรื่นเชียว”ฟางเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำแล้วพูด

เมื่อเห็นป๊อปปี้ยิ้มแย้มแจ่มใสในชุดนอนที่เขาบอกให้เธอทำบุญไปให้

 

 

 

 

 

“เอ้า จะได้กลับบ้านทั้งทีก็ขอเตรียมตัวนอนเช้าๆ รอรับบุญที่แม่จะทำให้พรุ่งนี้ไง”ป๊อปปี้พูดจบก็

กระโดดนอนที่เตียงฟาง

 

 

 

“เห้ยๆ ปกติไม่ได้นอนที่เตียงชั้น ออกไปเลยๆชั้นจะนอนแล้ว”ฟางรีบบอกป๊อปปี้ก่อนจะขึ้นมาดึง

แขนป๊อปปี้

 

 

 

“เอ้า ปกติชั้นก็นอนที่นี่ ตรงนี้ ทุกคืน ไม่เห็นจะแปลก คืนนี้ขอนอนไวๆละกัน”ป๊อปปี้ยิ้ม ไม่ยอมลุก

ขึ้น

 

 

 

“อะไรนะแก แกบอกว่านอนที่นี่ตรงนี้ ทุกคืน หมายความว่ายังไง”ฟางเหวอ

 

 

 

“เอ้า ก็ตอนที่แกหลับไป ชั้นนะปวดหลังจะตายต้องไปนอนโซฟาด้านนอก และอีกอย่างนะแกน่ะ

หลับสนิทจะตายชั้นนอนกับแกทุกคืนแกก็ไม่ได้นอนดิ้นอะไรนิ”ป๊อปปี้พูดหน้าตายทำให้ฟางหน้า

แดง นี่ป๊อปปี้มานอนกับเธอทุกคืนงั้นหรอ

 

 

 

 

“จะบ้าหรอ ผีบ้าอะไรบ่นได้ด้วยว่าเมื่อยนอนที่โซฟา ละอีกอย่างนะ แกอ่ะเป็นผู้ชายชั้นเป็นผู้หญิงจะ

มานอนเตียงเดียวกันได้ไงแม้แกจะไม่ใช่คนก็เถอะ”ฟางบ่นยาวเหยียดจนป๊อปปี้เอาหมอนอุดหู

 

 

 

 

“นี่แกจะมาเอาหมอนปิดหูงี้ไม่ได้นะ ออกมาคุยกันให้รู้เรื่องเลย ไอ้บ้าป๊อป”ฟางไม่ยอมแพ้จะดึง

หมอนที่ป๊อปปี้เอาอุดออกมาให้ได้

 

 

 

 

“ว้ายย”ฟางร้องเมื่อป๊อปปี้ขยับหนีทำให้ฟางขึ้นคร่อมอยู่บนตัวป๊อปปี้

 

 

 

 

“แกอย่าปล้ำชั้นนะ ชั้นกลัวแล้ว”ป๊อปปี้กระพริบตาปริบๆแล้วเอาหมอนปิดตัวเอง ฟางที่อึ้งอยู่ในภวังค์

สักพักก็ฟาดไปที่ป๊อปปี้ทีนึงแรงๆ

 

 

 

 

“ไอ้บ้า ชั้นน่ะสิต้องกลัวแก”ฟางพูดก่อนจะชะงักแล้วลุกขึ้นนั่งนิ่งจนป๊อปปี้แปลกใจต้องลุกขึ้นนั่งตาม

 

 

 

“มีอะไรรึแก อย่าบอกนะว่าแกคิดจะปล้ำชั้นจริงๆน่ะ”ป๊อปปี้ถาม

 

 

 

“นี่ยังไม่เลิกใช่ม้ะๆ แกๆ แกไม่ใช่คนแต่ทำไมชั้นแตะตัวแกได้น่ะ”ฟางสงสัยแล้วลองจับที่แขนของ

ป๊อปปี้ก็ชะงัก ร่างกายของป๊อปปี้ที่เธอสัมผัสได้แม้มันเย็นชืดไม่มีความร้อนในตัวเลยแต่เธอกลับจับ

ได้ไม่เหมือนกับตอนนั้นที่เธอจับตัวป๊อปปี้ไม่ได้

 

 

 

 

“สงสัยเพราะผลบุญที่แกตื่นมาตักบาตรให้ชั้นทุกเช้าล่ะมั้งผลบุญเลยทำให้ชั้นมีพลังอ่ะ”ป๊อปปี้แล้ว

ยิ้มให้กับฟาง

 

 

 

“งั้นก็ดี ชั้นจะได้จับตัวแกได้ซักที นี่แนะๆ”ฟางพูดแล้วเอามือหยิกแก้มป๊อปปี้2ข้าง

 

 

 

 

“อ๋อย เจ็บนะ แกอ่ะไหนๆก็จับตัวได้ละใช่มั้ย ดีๆงั้นคืนนี้ชั้นนอนละนะ ง่วงละ”ป๊อปปี้พูดจบก็ล้มตัว

นอนเล่นเอาฟางเหวอ

 

 

 

 

“อ๊าย ไอ้ป๊อปบ้า ลุกเลยนะ ลุก”ฟางโวยวาย แต่เมื่อป๊อปปี้ไม่ยอมลุกฟางจึงล้มตัวนอนแล้วเบียดตัว

เองพร้อมกับเอาขาพาดก่ายป๊อปปี้ไป

 

 

 

 

“โอ๊ย ผีถูกคนอำ ช่วยด้วยฮิปโปทับๆ”ป๊อปปี้ร้องทำให้ฟางโมโหพลิกทับตัวป๊อปปี้ไปมา

 

 

 

“แกกล้าว่าชั้นเป็นฮิปโปหรอยะ ไม่ต้องนอนมันแล้วคืนนี้ หึ ชั้นจะทำแกตายรอบ2นี่ล่ะ”ฟางดิ้นทับ

ตัวป๊อปปี้จนชายหนุ่มพลิกตัวมาประจันหน้าฟางแล้วมองคนตัวเล็ก

 

 

 

 

“เอ่อ ชั้นว่าเรานอนกันเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องไปบ้านแกอีก”ฟางรู้สึกว่าเขาและเธอนอนทับกันแล้วรีบ

พลิกตัวไปนอนก่อนจะปิดโคมไฟแล้วก็หลับตา ป๊อปปี้แอบมองฟางนิดนึงก่อนจะหลับตาลง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

วันต่อมา

 

 

 

 

ฟางนั่งแท็กซี่มาที่หน้าบ้านของป๊อปปี้

 

 

 

 

“หยุดเลย เข้าไปไม่ได้”เจ้าที่โผล่มาห้ามป๊อปปี้

 

 

 

 

“โห ลุงจำผมไม่ได้รึไง ผมน่ะเคยเอาน้ำแดงให้ลุงตอนสอบอ่ะตั้งบ่อย ลุงลืมผมแล้วรึไง”ป๊อปปี้

โวยวาย

 

 

 

 

“ไอ้นี่นิ เจ้าที่นะโว้ยไม่ใช่นางกวักจะได้กินน้ำแดง จำได้สิว่าเอ็งเป็นลูกเจ้าของบ้านนี้แต่อย่าลืมสิว่า

เอ็งตายไปแล้วนะ จะมาเข้าๆออกๆที่นี่เหมือนเดิมไม่ได้ มันเป็นหน้าที่ข้าที่ต้องดูแลบ้าน”เจ้าที่ดุ

ป๊อปปี้

 

 

 

 

“เอ่อ คุณเจ้าที่คะ ถ้าเจ้าของอนุญาตเท่ากับว่าป๊อปปี้ก็เข้าบ้านได้ใช่มั้ยคะ”ฟางถามเจ้าที่พยักหน้า

ฟางยิ้มนิดนึงก่อนจะหันไปกดกริ่งสักพักแก้วและคุณแม่ก็ออกมา

 

 

 

 

“มาก่อนเวลาเสมอเลยนะหนูฟางมาๆ เชิญเข้ามาลูก”คุณแม่พูดแล้วเชื้อเชิญฟางเข้ามาในบ้าน

 

 

 

“เข้ามานี่เข้ามาทั้งหมดเลยใช่มั้ยคะ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

“ก็หมดน่ะสิ อะไรเนี่ย ป่ะๆไปข้าวในๆ”แม่ป๊อปปี้พูดก่อนจะเชิญฟางเข้ามา ป๊อปปี้ยิ้มนิดนึงก่อนจะ

เดินตามฟางเข้าไปในบ้านได้สำเร็จ

 

 

 

 

“อ้าว มาแต่เช้าเลยนะฟาง ทานอะไรรึยัง มาทานโจ้กเร็วชั้นทำเองเลยนะ”แก้วทักเมื่อเห็นฟางเดิน

เข้ามา

 

 

 

 

“แฟนใครน่ารักเหมือนเดิมเลยนะเนี่ย”ป๊อปปี้ยิ้มชมแก้วเมื่อเดินเข้ามาในบ้าน ฟางชะงักก่อนจะทำตัว

ให้เป็นปกติ เมื่อแก้วตักถ้วยโจ้กมาให้ ฟางกำลังจะอ้าปากกินก็ถึงกับกินไม่ลงเมื่อเห็นป๊อปปี้มองตาละห้อย

 

 

 

“เอ่อ ฟางขอตักอีกถ้วยได้มั้ยคะ พอดีว่าฟางถือน่ะค่ะ เข้าบ้านเค้าต้องไหว้เจ้าที่ก่อน นะคะ”ฟางขอ

คุณแม่

 

 

 

 

“เอางั้นก็ได้ลูก”คุณแม่ตอบก่อนจะตักโจ้กอีกถ้วย ฟางยิ้มรับแล้วแวบหายไปหลังบ้าน

 

 

 

 

“ดีนะชั้นพกไฟแช้กกับธูปมาพอดี เอาล่ะ รอรับนะป๊อป”ฟางพูดแล้วแอบจุดธูปหลังบ้านให้ป๊อปปี้

ป๊อปปี้ดีเมื่อได้โจ้กแล้ว

 

 

 

 

“อื้อหือ ฝีมือแก้วยังเหมือนเดิมเลยนะเนี่ย”ป๊อปปี้ชิมโจ้กแล้วชมแก้วทำให้แวบนึงฟางหน้าเจื่อนลง

ไป

 

 

 

 

“แกจะกินทำไมเนี่ยเดี๋ยวพวกชั้นก็ทำบุญไปให้แกแล้ว เดี๋ยวก็อ้วนซะหรอก”ฟางบ่น

 

 

 

“เอาน่า ไม่ได้กลับบ้านนานแล้ว แถมไม่ได้กินข้าวฝีมือแก้วนานละ ขอหน่อยเถอะๆ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“แต่ก็ขอบใจแกมากนะที่นึกถึงชั้น”ป๊อปปี้พูดเมื่อเห็นหน้าฟางเจื่อนก่อนจะเอามือลูบผมฟางไว้ ฟาง

แอบยิ้มนิดนึง

 

 

 

“ย่ะ ไม่ต้องมาซึ้ง ชั้นน่ะไม่อยากเห็นหน้าหมีแถวนี้ทำหน้าสลดหรอกนะ เหมือนหมีไม่ได้กินน้ำ

ผึ้ง555”ฟางพูดแซวป๊อปปี้กลบเกลื่อนให้เป็นปกติ

 

 

 

“หมีน่ะชั้นก็หมีหล่อนะ”ป๊อปปี้ยืดตัวแล้วพูด

 

 

 

 

 

“คุณฟางคุยกับใครอยู่หรอครับ”โทโมะเดินเข้ามาเห็นฟางหัวเราะอยู่ก็เดินเข้ามาทัก ฟางและป๊อปปี้

ชะงัก

 

 

“อ่อ เปล่านี่ค่ะ ฟางออกมาคุยโทรศัพท์ค่ะ”ฟางโกหก

 

 

 

“อ่อครับ เข้าไปด้านในเถอะครับ ไปคุยกันด้านใน”โทโมะพูดจบก็โอบไหล่ฟางเข้าไปในห้องเพื่อ

ทานข้าวเช้าต่อ แก้วเห็นโทโมะที่ออกตัวสนิทสนมกับฟางก็ชะงัก

 

 

 

“เห้ย ไรวะไอ้โทโมะ กูจีบคุณฟางนะเว่ย ปล่อยมือเลยมึงอ่ะ”เขื่อนโวยวาย

 

 

 

“ได้ไง ของงี้ต้องถามคุณฟาง เพราะคุณฟางเป็นคนเลือกไม่ใช่มึง”โทโมะเยาะ

 

 

 

“ไอ้โทโมะ”เขื่อนจะเอาเรื่อง

 

 

 

“เอาล่ะๆ พอได้แล้วอย่าทะเลาะกันสิ วันนี้เรามาทำบุญให้ป๊อปนะ จะมาทะเลาะกันเนี่ยเดี๋ยวป๊อปรู้

ปํอปคงเสียใจแย่เลย”คุณแม่รีบห้าม2หนุ่ม

 

 

 

“ไม่นะแม่ ป๊อปอ่ะอยากเห็น2คนนี้ทะเลาะกัน ดีๆ ชอบหนีไปหลีสาวๆในบริษัทเราต้องโดนงี้”ป๊อปปี้

หัวเราะ ฟางหันขวับไปทำตาดุๆใส่ป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

“เอ่อ มาทานข้าวก่อนสิเขื่อน อ้าวเฟย์มาพอดีมาทานข้าวๆ”แก้วปรับสีหน้าเป็นปกติชวนทุกคนทาน

ข้าว ก่อนที่พระจะมาแล้วทุกคนก็ไปทำบุญ โดยที่คุณแม่นั่งแล้วมีแก้วนั่งข้างๆ ฟางจึงนั่งอีกด้านของ

คุณแม่ เขื่อน โทโมะและเฟย์นั่งด้านหลังแล้วยกมือสวดมนต์ตอนทำบุญ ป๊อปปี้เห็นก็นั่อยู่ด้านหลัง

หลวงพ่อรับพร ฟางเห็นออร่าสีขาวเข้าไปในตัป๊อปปี้ก็ยิ้ม

 

 

 

“เดี๋ยวกรวดน้ำนะลูก”คุณแม่พูดแล้วให้ทุกคนกรวดน้ำให้ป๊อปปี้

 

 

 

 

“แตะด้วยๆ ชาติหน้าจะได้เกิดมาเจอะกันอีก”ป๊อปปี้พูดแล้วจะเข้าไปแตะด้วยแต่ชะงักเมื่อเห็นโท

โมะแตะที่แก้ว เขาจึงเดินไปแตะที่ไหล่คุณแม่และฟาง ฟางยิ้มนิดนึง และเมื่อเสร็จพิธีแล้วฟางก็เดิน

เอาน้ำไปรดต้นไม้ใหญ่ในบ้าน

 

 

 

 

“ป๊อปคงได้รับบุญนะคะ”แก้วเดินเข้ามาคุยกับฟาง ฟางเห็นแววตาแก้วเศร้าๆก็เอามือไปแตะที่ไหล่

 

 

 

“ป๊อปเค้ารักคุณมากนะคะแก้ว อย่าเศร้าสิคะ ถ้าคุณเศร้าป๊อปเค้าก็ต้องเศร้าไปด้วย”ฟางพูด แก้ว

ชะงักนิดนึงแล้วหน้าเศร้าลงไป

 

 

 

“แก ชั้นขออยู่กับแก้วสักพักได้มั้ยอ่ะ ชั้นรู้ว่าแม้แก้วะไม่เห็นนะ แต่ชั้นอยากลองดูว่าแก้วจะรู้สึกถึง

ชั้นมั้ย”ป๊อปปี้เดินมาพูดกับฟาง ฟางพยักหน้าก่อนจะเดินเลี่ยงออกไป เพราะป๊อปปี้สวมกอดแก้ว

จากด้านหลัง

 

 

 

“เข้มแข็งไว้นะแก้ว ผมยังอยู่รอบๆตัวคุณไม่ไปไหน”ป๊อปปี้พูด แก้วยืนนิ่งไม่ไปไหน ฟางมองแล้ว

แอบซึมลงไปทันทีเมื่อเห็นดังนั้น

 

 

 

 

“เค้าอยู่กับโยมใช่มั้ย”หลวงพ่อเดินมาพูดกับฟาง

 

 

 

“คะ หมายความว่ายังไงคะ”ฟางถาม

 

 

 

 

“เค้าคงเป็นเพื่อนของโยมสินะ ให้เค้าอยู่กับโยมน่ะดีแล้วล่ะ”หลววงพ่อพูดยิ้มๆ

 

 

 

 

“แต่ทำไมแม่เค้า หรือว่าแฟนเค้าถึงไม่เห็นล่ะคะ ทำไมต้องเป็นหนู ทั้งๆที่เราไม่ได้เจอกันเกือบ7ปี

แล้ว ทำไมหนูถึงเห็นเค้าคนเดียว”ฟางถามหลวงพ่อ

 

 

 

“เพราะโขคชะตามันกำหนดไว้แล้วว่าโยมกับเค้าจะต้องช่วยเหลือกัน จะหนียังไงก็หนีไม่พ้น”หลวง

พ่อพูดก่อนจะเดินออกตามเขื่อนไปเพื่อเขื่อนจะไปส่งหลวงพ่อที่วัด

 

 

 

 

“รายนั้นน่ะ เค้ารักกันมากครับคุณฟาง รักกันมากถึงได้ยอมกันง่ายๆ”โทโมะพูดเมื่อเห็นแก้วยืนซึม

ใต้ต้นไม้ใหญ่คนเดียว

 

 

 

 

“นั่นน่ะสิคะ ถ้าเป็นฟางฟางก็คงจะเสียใจมากเหมือนกัน”ฟางพูดเศร้าๆ

 

 

 

 

 

 

กลับมาอัพแล้วค่าาาา

 

 

เม้นกับโหวตเหมือนเดิมน้าาา