รักเราไม่มีเฮี้ยน

 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวแม่จะเข้าประชุม เดี๋ยวฟางอ่านเอกสารตรงนี้นะลูก วันแรกยังไม่ต้องทำงานหรอก”คุณแม่พูด
แล้วเดินไปที่ห้องประชุม ฟางนั่งอ่านเอกสารสักพักก็รู้สึกได้ว่าตัวเองหิวข้าวเพราะลืมทานข้าวเช้า
 
 
 
“ทานกาแฟตอนเช้าเดี๋ยวก็เสียดท้องหรอกครับ”เสียงชายคนหนึ่งพูดแล้วยิ้มให้กับฟาง
 
 
“ผมทำแซนวิชมางั้นผมแบ่งกับคุณชิ้นนึงนะ”ชายคนนั้นยื่นแซนวิชให้กับฟาง
 
 
 
“ขอบคุณค่ะ แล้วนี่คุณ”ฟางหันไปถามชายคนนั้น
 
 
 
“ผมชื่อเขื่อนครับ เป็นเพื่อนไอ้โทโมะมัน วันนี้ว่าจะชวนมันไปดูงานด้านนอกสักหน่อย แล้วนี่
พนักงานใหม่หรอครับทำไมผมไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนล่ะ”เขื่อนถามฟาง
 
 
 
“อ่อ พึ่งทำงานวันนี้ล่ะค่ะ เป็นเลขาของคุณแม่ป๊อปปี้ เอ่อ โทโมะน่ะค่ะ”ฟางบอก
 
 
“ป๊อปปี้ คุณรู้จักไอ้ป๊อปปี้ด้วยหรอครับ”เขื่อนถามฟาง
 
 
 
“อ่อ ใช่ค่ะ เรารู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว เรียนห้องเดียวกันมาตลอดตั้งแต่อนุบาลจน ม.ปลาย”ฟาง
ตอบ
 
 
 
 
“โว้ว มีเรื่องแบบนี้ด้วยหรอ ผมน่ะรู้จักป๊อปปี้ตอนหมอนั่นไปเรียนต่อที่ฝรั่งเศสน่ะ ไปรวมแก้งค์กับโท
โมะ แก้ว และก็ผม”เขื่อนเล่าถึงป๊อปปี้ที่เมืองนอกให้ฟางฟัง
 
 
 
“โห งี้ก็คบกันมาจากเพื่อนเลื่อนเป็นแฟนน่ะสิคะ ป๊อปปี้กับแก้ว”ฟางพูด แวบนึงเขื่อนชะงักก่อนจะ
ปรับสีหน้ามายิ้มแย้ม
 
 
 
 
“ประมาณนั้นล่ะครับ คู่นี้น่ะหวานกันมาก”เขื่อนพูดแล้วหัวเราะทำให้ฟางแอบซึมลงไป รักกันมากงั้น
หรอ จริงสิ ป๊อปปี้เคยบอกนิว่าสเป็กเค้าต้องสูงยาวเข่าดี เห้อ เตี้ยๆแบบเธอเค้าคงชอบอยู่หรอก
 
 
 
 
“แฮ่ แกทิ้งช้านนนน”ป๊อปปี้โผล่มาพูดข้างหูฟางทำให้ฟางสะดุ้ง
 
 
 
“ว้าย แตกๆ”ฟางร้องตกใจทำให้แก้วกาแฟกระเด็นใส่เขื่อนทันที
 
 
 
“ตายแล้วคุณเขื่อน ฟางขอโทษค่ะๆ”ฟางตกใจรีบเอาทิชชู่เช็ดที่เสื้อของเขื่อนทันที
 
 
 
“มะ ไม่เป็นไรครับ แล้วนี่ฟางตกใจอะไรหรอครับไหงถึงได้ร้องซะแบบนี้”เขื่อนถาม
 
 
 
“เอ่อ อ๋อ แมลงสาบค่ะ ฟางเห็นแมลงสาบ เมื่อกี้ด้านหลัง แต่เอ่อ ไปแล้วค่ะ มาค่ะคุณเขื่อนเดี๋ยว
ฟางพาไปล้างคราบกาแฟนะคะ”ฟางพูดแล้วพาเขื่อนมาที่ห้องน้ำก่อนจะเอาผ้าชุบน้ำเช็ดให้ตามเสื้อ
เขื่อน
 
 
 
 
“ยัยแสบ หล่อขนาดนี้เปรียบได้ว่าเป็นแมลงสาบ”ป๊อปปี้กอดอกบ่นก่อนจะตามฟางไปที่ห้องน้ำ
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางต้องขอโทษจริงๆนะคะ ซุ่มซ่ามแบบนี้ตลอดเลย”ฟางพูดแล้วเช็ดเสื้อให้เขื่อนอย่างร้อนรน
 
 
“ถอดเสื้อมาเถอะค่ะเดี๋ยวฟางเอาไปเป่านะ”ฟางพูดและขอให้เขื่อนถอดเสื้อเชิ้ตออกเหลือแต่เสื้อ
กล้าม ฟางเอาเสื้อของเขื่อนไปขยี้คราบกาแฟแล้วเอาไปเป่า
 
 
 
“ฟางนี่เก่งจังเลยนะครับ ตัวเล็กแค่นี้แต่ดูยุกยิกๆ น่ารักจัง”เขื่อนด้วยความที่อยู่เมืองนอกมานานก็
พูดอะไรไปตรงๆทำเอาฟางอึ้งหน้าแดงทันที
 
 
 
“เห้ย ไอ้บ้าเขื่อน นี่น่ะ เตี้ยก็เตี้ยอย่าจีบเลยเพื่อน”ป๊อปปี้โผล่เข้ามาละอึ้งก่อนจะรีบห้าม
 
 
“ผมว่าคุณน่ารักดีนะครับ ตัวเล็กๆ ร่าเริงๆ อยู่เมืองนอกนะมีแต่สาวๆสูงๆงี้จำเจ”เขื่อนพูดกับฟาง
 
 
 
“ไอ้บ้า เตี้ยไม่พอน่ะ แถมยังขี้เกียจไม่เก็บห้องอีก มึงคิดดีๆนะเพื่อนเขื่อน อย่าจีบเลย”ป๊อปปี้
พยายามพูด
 
 
 
“น่ารักๆแล้วขยันๆแบบนี้ผมว่าเราน่ะน่าจะเคมีกันนะคุณฟาง”เขื่อนพูด
 
 
 
“เอ่อ เดี๋ยวนะคะฟางขอเวลาตั้งสติแปป”ฟางบอกเขื่อนเพราะภาพที่เธอเห็นคือป๊อปปี้บอกอย่าง
เขื่อนพูดอย่างสลับกันไปมาแล้วเริ่มงง
 
 
 
“งั้นเอางี้ผมว่าคุณน่ารัก ผมขอจีบคุณได้มั้ยครับ”เขื่อนพูด
 
 
“หา แต่เราเพิ่งเจอกันนะคะคุณเขื่อน มันไม่เวิร์คหรอก”ฟางพูด
 
 
 
“เวิร์คไม่เวิร์คงั้นเราต้องลองกันก่อนก็ได้นิครับ ใช่ก็สานต่อเป็นแฟน ไม่ใช่ก็เพื่อนกัน”เขื่อนพูดแล้ว
ยิ้มๆ
 
 
 
“เอ่อ เสื้อแห้งแล้วค่ะรอยคงไม่ค่อยออกแต่ยังดูดีกว่าเมื่อกี้นะคะ”ฟางยิ้ม แล้วเขื่อนก็เดินไปเอาเสื้อ
ที่ฟางกำลังเป่าที่ที่เป่ามือแต่มองไม่เห็นว่ามีน้ำอยู่ด้านหน้าเลยลื่น
 
 
“เหวอ/ว้าย”เขื่อนและฟางร้องพร้อมกันแล้วเขื่อนก็ล้มทับฟางทันที
 
“ตายแล้ว บัดสีบัดเถลิงที่สุด”สาวแว่นคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องน้ำแล้วร้องกรี้ด
 
 
“มะ ไม่ใช่นะยัยเฉิ่ม มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด”เขื่อนรีบบอกสาวน้อยคนนั้น
 
 
 
“มะ ไม่เชื่อ คุณเขื่อนคะ ถึงแม้คุณจะเจ้าชู้นะคะแต่เฟย์ไม่คิดเลยว่าคุณเขื่อนจะทำเรื่องแบบนี้ในห้องน้ำบริษัท”เฟย์พูดแล้วจะเดินหนีแต่แล้วลื่นล้มในแอ่งน้ำหัวโขกกำแพงสลบทันที
 
 
 
“เห้ยเฟย์”เขื่อนพูดแล้วรีบอุ้มโบว์ออกไปทันที
 
 
 
“อืม ว้าย คุณเขื่อนทำไมยังไม่ใส่เสื้อล่ะคะ โรคจจิต”เฟย์ลืมตาตื่นมาแล้วร้องก่อนจะปิดตา
 
 
 
“ใส่แล้วๆนี่ไง โถ่ ป้าช่วยดูดีๆสิ”เขื่อนบ่น
 
 
 
 
“แล้วนี่ทีหลังน่ะดูทางด้วยนะเฟย์จะได้ไม่ซุ่มซ่ามแบบนี้”แก้วบอกเลขาสาวของตัวเองแล้วส่ายหน้า
ขำ
 
 
 
“ถึงเฟย์จะซุ่มซ่ามนะคะแต่ก็ไม่เหมือนคุณเขื่อนที่แอบไปมีอะไรกับสาวๆในห้องน้ำก็ไม่เว้น”เฟย์รีบ
พูด
 
 
 
“อะไรๆ ชั้นเปล่านะ ชั้นกับฟางเค้าไม่ได้มีอะไรกันนะ”เขื่อนโวยวาย
 
 
 
“ก็ถ้าไม่มีแล้วจะถอดเสื้อแล้วนอนทับกันในห้องน้ำทำไมล่ะ”เฟย์พูดแล้วมองฟางที่ยืนข้างแก้ว
 
 
 
“ก็ฟางน่ะทำกาแฟหกใส่เสื้อคุณเขื่อนเค้าฟางเลยอาสาเอาเสื้อคุณเขื่อนไปซัก แต่ดันลื่นล้มกันใน
ห้องน้ำซะก่อนแล้วโบว์ก็มาเห็นพอดีไม่มีอะไรนะ”ฟางพูดเป็นจังหวะเดียวกับที่โทโมะและแม่เข้ามา
พอดี
 
 
 
“อ้าวไอ้เขื่อนมาแล้วหรอ งั้นผมไปแล้วนะคุณแม่ ป่ะ”โทโมะพูดแล้วกอดคอเขื่อนเดินออกไป
 
 
 
“ชวนกันไปเหลวไหลอีกแล้วนะ เห้อ”แก้วมองตามแล้วถอนหายใจก่อนจะเก็บกล่องยา
 
 
 
 
“เอ๊ะ แล้วนี่ดอกไม้ใคร ฟางเอาดอกปีบมาให้แม่หรอลูก”แม่ถามเมื่อเห็นมีดอกปีบดอกหนึ่งมาวางไว้
ที่โต๊ะ
 
"ดอกปีบ ไม่ใช่ฟางหรอกค่ะแม่"ฟางตอบแล้วแอบเหล่มองป๊อปปี้ที่ยืนอยู่ข้างแม่ตัวเอง
 
“ชั้นเอามาให้แม่เอง เมื่อกี้ชั้นแวะกลับบ้านเห็นดอกปีบร่วงที่หน้าบ้านพอดีเลยเอามาฝากแม่ แม่น่ะ
ชอบดอกปีบมากเลยนะแก”ป๊อปปี้พูดยิ้มๆก่อนจู่ๆก็ดินหายวับไป
 
 
"ว้า ถ้าใช่แม่กะว่าจะให้ฟางไปเอาดอกปีบมาวางให้แม่ที่ห้องหน่อยทุกวัน รู้มั้ยลูกว่าที่บ้านแม่นะมี
ต้นนี้ที่บ้านด้วย แม่ล่ะชอบมากเลยนะว่าละคิดถึงป๊อปเค้า ป๊อปน่ะชอบเอาดอกปีบมาให้เเม่เสมอๆ
ล่ะ"คุณแม่พูดแล้วนั่งลงกับโต๊ะทำงานแล้วมองดอกปีบยิ้มๆ
 
 
 
“เอ่อ ค่ะ เรื่องดอกปีบฟางจะหามันมาวางให้แม่ทุกวันนะคะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วฟางขอตัวแปปนะ
คะ”ฟางพูดแล้วเดินตามป๊อปปี้ขึ้นไปบนดาดฟ้าทันที
 
 
 
 
 
“ตอนชั้นยังไม่ตาย ชั้นชอบมาอยู่บนนี้ ทั้งโล่งและเงียบสงบ แกรู้มั้ยว่าตรงนี้ชั้นขอแก้วแต่งงานตรงนี้
ล่ะ”ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางชะงักเมื่อได้ยินเรื่องของเขาและแก้ว
 
 
 
“นั่นน่ะสิ ถ้าที่ตรงนี้เป็นที่ของแกับแฟนก งั้นชั้นไปทำงานต่อก่อนนะ”ฟางพูดแล้วจะเดินหนีแต่ป๊อปปี้ดึงแขนฟางไว้
"หึงชั้นหราาาาา"ป๊อปปี้แกล้งแซว
 
 
"ไอ้บ้า หึงบ้าอะไรล่ะ เป็นผีนี่เลอะเทอะใหญ่แล้วนะๆ"ฟางว่า
 
 
"เอ้า ก็ทำท่าแบบนี้นึกว่าแกหึงซะอีก"ป๊อปปี้พูดแล้วยื่นหน้าเข้าใกล้ฟาง ฟางรีบถอยหนี
 
 
"พาขึ้นมาแค่นี้นะ ชั้นไปดีกว่า"ฟางเบี่ยงหน้าหลบจะหนีแต่ป๊อปปี้รั้งไว้
 
 
 
“มานี่สิ”ป๊อปปี้พูดแล้วจูงมือพาฟางไปที่ข้างแท้งก์น้ำแล้วพาขึ้นไปด้านบนกว่าเดิม
 
 
 
“ป๊อป อย่าบอกนะแกจะฆ่าชั้นนะ”ฟางเริ่มหวาดๆเพราะข้างล่างสูงมากจนฟางเริ่มสั่นแล้วจะลงแต่
ป๊อปปี้รั้งตัวฟางไว้
 
 
 
“แกเชื่อใจชั้น ชั้นไม่ฆ่าแกหรอก แต่ชั้นอยากให้แกดูนี่”ป๊อปปี้พูดแล้วบอกให้ฟางลืมตาไปดูวิวของ
กรุงเทพที่เห็นสะพานและแม่น้ำ
 
 
 
"ว้าว สวยจัง แต่คุ้นๆแฮะ"ฟางพูดเมื่อได้เห็นวิวโดยรอบ
 
 
 
 
“เนี่ย เวลาชั้นมาอยู่ที่นี่ตรงนี้นะ ชั้นชอบนึกถึงแกอ่ะ ที่เราไปเรียนศิลปะด้วยดันแล้วคาบนั้นที่แก
ทำงานส่งไม่ทันแล้วชั้นใช้วิวตรงนี้ล่ะวาดให้แก’ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มให้กับฟาง
 
 
 
 
 
“จริงสิ ตอนนั้นชั้นต้องขอบใจแกมากนะที่แกช่วยชั้นอ่ะ”ฟางหันไปยิ้มให้ป๊อปปี้ที่นั่งลงข้างๆตัวเอง
 
 
 
 
 
“เพื่อนกันนินา มีอะไรก็ช่วยๆกันไง”ป๊อปปี้พูดขึ้นแล้วกอดคอฟางไว้ แวบนึงฟางแอบซึมลงไปทันที
เมื่อได้ยินคำว่าเพื่อน
 
 
 
 
เอาแล้วไง ฟางโดนเขื่อนขอจีบด้วย
 
 
ที่อัพตอนนี้ลงเพราะว่ามันต่อจากตอนเมื่อกี้ไง เลยไม่อยากให้ขาดช่วง แต่ยังไงก็ขอเม้น
กับโหวตเยอะๆนะคะ