รักเราไม่มีเฮี้ยน

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เป็นอะไรน่ะฟาง แทนที่จะดีใจตั้งแต่กลับมาจากห้องป๊อปปี้แต่ทำไมกลับทำหน้ามุ่ยแบบนี้ล่ะ”โฟร์
ถามเมื่อเห็นฟางเดินนิ่วหน้ามาตลอดทางจนถึงห้อง
 
 
 
“ฟางคิดว่าทำไมป๊อปปี้ถึงกลายเป็นคนอารมณ์ร้ายแบบนี้นะ ทั้งๆที่เมื่อก่อนป๊อปปี้เป็นคนเฟรนลี่
มากกว่านี้อีก”ฟางสงสัยกับการกระทำของป๊อปปี้เมื่อกี้เป็นอย่างมาก
 
 
 
 
“มัวแต่สงสัยๆ นี่ มานี่ม้ะ เดี๋ยวพี่ประคบให้นะ โดนยัยเมียของป๊อปปี้ตบฟรีๆเลย ป๊อปปี้นะป๊อปปี้ นึก
จะพูดเล่นเรื่องฟางเป็นเมียก็น่าจะคิดนิดนึงไม่ใช่พูดต่อหน้าเมียตัวจริงแบบนี้”โฟร์พูดพลางประคบน้ำ
อุ่นให้แก้มที่บวมจากรอยตบของแก้วที่หน้าฟาง ฟางนิ่งลงไป จริงสิ เธอกับป๊อปปี้มีอะไรกันแล้วก็
จริง แต่ทุกคนไม่รู้เพราะว่าตอนนั้นป๊อปปี้เป็นวิญญาณมีแค่เธอและคนมีสัมผัสที่6เท่านั้นถึงจะเห็นได้
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณค่ะพี่โฟร์ แล้วนี่ธามไทไปไหนแล้วล่ะคะ วันนี้ไม่ยักจะมากับพี่โฟร์เลย”ฟางถามถึงธาม
ไททำให้โฟร์ชะงัก นิ่งลงไปทันที
 
 
 
 
 
“เอ่อ เค้าคงติดธุระมั้ง ฟางเองน่ะ อาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยวพี่ลงไปด้านล่างแปปนึงนะ เดี๋ยวซื้อขนมขึ้น
มาให้”โฟร์พูดก่อนจะหยิบผ้าขนหนูให้ฟางแล้วเดินออกไป ฟางยิ้มกับความน่ารักของโฟร์ที่รักและ
ดูแลเธอดีเหมือนกับน้องแท้ๆ ฟางลุกขึ้นไปที่ห้องน้ำก่อนจะถอดเสื้อผ้าแล้วเปิดฝักบัวให้น้ำอุ่นไหล
รดตัวเองจากศรีษะลงไป ฟางหลับตาพริ้มด้วยความสบายและรู้สึกผ่อนคลาย โดยไม่รู้เลยว่ามีใคร
คนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องน้ำแล้วเดินมาที่ฟางอาบน้ำอยู่ ร่างสูงมองร่างเปลือยเปล่าของฟางที่มีม่านสี
ขาวขุ่นกั้นไว้ก็ค่อยๆปลดกระดุมเสื้อคนไข้ ก่อนจะถอดเสื้อผ้าออกจนหมดแล้วเดินไปหาฟางอย่าง
เงียบๆ
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ”ฟางลืมตาตกใจเมื่อมีมือหนามาโอบเอวเธอไว้ ก็หันขวับไปมองแล้วอึ้ง เพราะคนที่เข้ามาใน
ห้องน้ำคือป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“ปะ ป๊อปปี้ นายมาทำอะไรที่นี่น่ะ ออกไปเลยนะ”ฟางพูดแล้วพยายามขืนตัวออกจากป๊อปปี้
 
 
 
 
“หลับมาตั้งนานแล้ว เหนียวตัวไปหมดก็อยากอาบน้ำเหมือนกันนี่ ขออาบด้วยคนนะ”ป๊อปปี้กระซิบข้างหูฟางทำให้ฟาง
หน้าแดง รีบดันตัวป๊อปปี้ออกไป
 
 
 
 
 
 
“มะ ไม่เอานะป๊อป เดี๋ยวพี่โฟร์เข้ามาเห็นพอดีหรอก”ฟางพูดแล้วพยายามเอามือดันอกกว่าไม่ให้
เบียดชนอกสวยของเธอ
 
 
 
 
 
“เอ้า ถ้ากลัวมาเห็นเราก็ทำกันเงียบๆสิ พี่โฟร์จะได้ไม่เข้ามาได้”ป๊อปปี้พูดจบก็ซุกไซร้ไปตามซอก
คอขาวของฟางและให้มือหนาลูบไล้ไปทั่วตัวฟางอย่างอยู่ไม่เป็นสุข ฟางที่ดิ้นขัดขืนเมื่อโดนริมฝีปา
กอุ่นๆของป๊อปปี้ที่ฉกชิมอกสวยอย่างจาบจ้วงก็เกร็งไป ป๊อปปี้เหล่มองแล้วได้ใจก่อนจะเลื่อนมืออีก
ข้างลงไปที่ร่องกลีบกุกลาบหวานของฟาง ก่อนจะเอานิ่วเรียวเขี่ยไปที่เม็ดเสียวของฟาง
 
 
 
 
 
 
“ยะ อย่า เดี๋ยวพี่โฟร์มาเห็น”ฟางหอบหายใจถี่เมื่อโดนรุกล้ำแบบนี้ก็พยายามขอป๊อปปี้เพื่อไม่ให้สติ
เตลิดเปิดเปิงไปมากกว่านี้
 
 
 
 
 
“เราก็รีบทำสิ อย่าขัดป๊อปเลยน่าฟาง เราก็เคยๆมาแล้ว”ป๊อปปี้พูดจบก็เอานิ้วเข้าไปสำรวจในโพรง
กลีบกุหลาบนั้น2นิ้วฟางที่เอามือดันป๊อปปี้เริ่มไม่มีแรงเพราะป๊อปปี้เริ่มเร่งจังหวะนิ้ว โดยที่ปากเลื่อน
ขึ้นไปจูบปากและแลกลิ้นกับฟางอย่างดูดดื่มเพื่อไม่ให้ฟางครางออกมาเสียงดัง
 
 
 
 
 
 
“อื้มม อ้ะ”ฟางแทบร้องเมื่อร่างกายภายในสัมผัสกับแท่งร้อนๆที่เข้ามาในตัวเอง
 
 
 
 
“อย่าร้องดังสิ เดี๋ยวพี่โฟร์ก็เข้ามาเห็นพอดี”ป๊อปปี้พูดแล้วขยับสะโพกและยกขาของฟางข้างนึงมา
เกี่ยวเอวของเขาไว้ก่อนจะขยับสะโพกนั้นเร็วขึ้นเมื่อเข้ามาในตัวฟางสะดวก
 
 
 
 
 
“ซี้ด อ๊ะ ปะ ป๊อปปี้ อื้ม”ฟางร้องครางด้วยความเสียวซ่านในตัวพลางเอามือโอบรอบคอป๊อปปี้ไม่เกร็ง
เหมือนตอนแรกเพราะชายหนุ่มปรนเปรอให้ฟางแทบเคลิ้มเหมือนล่องลอยอยู่กลางอากาศ
 
 
 
 
 
“อีกนิดนะฟาง อ๊ะ เสร็จพร้อมกันนะ”ป๊อปปี้กระซิบบอกฟางก่อนจะขยับสะโพกรัวและเร็วแล้วจูบกับ
ฟางอย่างร้อนแรง ก่อนจะถึงฝั่งฝันแล้วทั้งคู่ก็ทรุดลงไปนั่งกับพื้นโดยที่ปากและส่วนต่างๆของกัน
และกันไม่ยอมแยกจากกัน
 
 
 
 
 
“อื้ม พอก่อน ฟางจะเป็นลม”ฟางพูดออกมาตามจริงเพราะทั้งบทรักเมื่อกี้ในห้องเล็กๆอย่างห้องน้ำ
โรงพยาบาล และน้ำอุ่นที่มาจากฝักบัวทำให้ฟางแทบหมดแรง
 
 
 
 
 
“โถ หมดแรงงั้นหรอจ้ะเมียจ๋า งั้นเดี๋ยวจะมาชดเชยให้ทีหลังนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ก่อน
จะถอดตัวออกจากฟางแล้วสวมเสื้อผ้าตัวเอง พอหันกลับไปมองฟางที่เหมือนจะสลบไปแล้วก็
จัดการใส่เสื้อผ้าให้ฟางแล้วอุ้มมานอนบนเตียงคนไข้ตามเดิม
 
 
 
 
 
 
 
 
“เธอเป็นของชั้น เป็นเมียชั้นคนเดียวเท่านั้น จำไว้ฟาง”ป๊อปปี้พูดจบก็ก้มลงจูบที่แก้มเนียนของฟาง
แล้วเดินออกไปจากห้องของฟางทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ ถามจริงเถอะ นายไปทำอะไรตัวน้องชายนายห้ะ ถึงได้ตื่นมาก็เล่นบทโจ่งครึ่มกันในห้องน้ำโรง
พยาบาลแบบนั้น”มดเดินมาหาภานุที่นั่งยิ้มอารมณ์ดีบนดาดฟ้าโรงพยาบาล
 
 
 
 
 
 
“ก็แค่เห็นว่าน้องชายสุดที่รักเค้าเป็นคนดีมาตลอด เลยถูกเอาเปรียบอะไรง่ายๆ ก็แค่ปลุกด้านมืดใน
ตัวออกมา แค่นี้เอง”ภานุพูดอย่างอารมณ์ดี
 
 
 
 
 
“นี่ ด้านมืดของมนุษย์น่ะ มันมีสลับกับด้านสีขาวของความดีในตัว แต่นายเล่นบีบด้านสีขาวของน้อง
นายหายไปจนหมดหัวใจแบบนี้ มันอาจจะเป็นผลร้ายตามมานะภานุ”มดเตือน
 
 
 
 
“เอาเป็นว่า ถึงเวลานั้นมา ชั้นจะรับผิดชอบเอง แต่ตอนนี้จะไปรับดวงวิญญาณไม่ใช่หรอ ไปสิ”ภานุ
พูดตัดบทก่อนจะลุกเดินหนีมด มดมองตามภานุอย่างไม่ค่อยไว้ใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“มาเดี๋ยวแก้วช่วยนะ”แก้วเดินมาช่วยป๊อปปี้ถือกระเป๋าเตรียมไปเก็บที่รถเมื่อออกมาจากโรงพยาบาล
 
 
 
 
“มาทำไม โทโมะกับแม่ล่ะ”ป๊อปปี้พูดกับแก้วตึงๆไม่ยอมสบตา
 
 
 
 
 
“รออยู่ที่บ้านน่ะ เอ่อ แม่เห็นว่าวันนั้นที่ป๊อปพูดไปเพราะคงมีปัญหากับแก้ว ท่านเลยอยากให้เราพูด
กันดีๆเลยให้แก้วมารับป๊อปไง”แก้วพูด
 
 
 
 
“อย่างแก้วนี่ป๊อปจำเป็นต้องพูดดีๆอยู่หรอ”ป๊อปปี้พูดเสียงแข็ง แก้วชะงัก
 
 
 
 
 
“อ้าวน้องแก้วมารับป๊อปปี้หรอจ้ะ หวานกันจังเลยคู่นี้”โฟร์และธามไทที่มารับฟางกลับบ้านก็ลงมาเห็น
แก้วและป๊อปปี้ก็ทักทาย ฟางมองป๊อปปี้แล้วรีบหลบหน้า เพราะถึงนึกถึงบทรักในห้องน้ำเมื่อคืนที่
ผ่านมา
 
 
 
 
 
 
 
“กลับกันยังไงครับ เอางี้ ไปทานข้าวบ้านผมกันเถอะครับทุกคน ไหนๆก็เป็นการฉลองให้กับผมที่ผม
ฟื้นมาแบบนี้ เชิญครับ”ป๊อปปี้พูดจบก็เดินไปโอบเอวฟาง แก้วมองอึ้งๆก่อนจะไปขับรถพา ป๊อปปี้
ฟาง ธามไทและโฟร์มาที่บ้านของคัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
“วันนี้ผมพาฟางกับพวกพี่โฟร์มาทานข้าวด้วยกันเพราะอย่างน้อยฟางเค้าก็เป็นคนช่วยผมทุกอย่าง
จนผมกลับมาได้แบบนี้”ป๊อปปี้พูดแล้วก็เทคแคร์ฟางทันทีท่ามกลางความตกใจของแม่ โฟร์และธาม
ไท
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางนี่ดูสดใสขึ้นเนาะตั้งแต่พี่ป๊อปปี้กลับมาแบบนี้น่ะ”โทโมะพูดทักฟางเมื่อทานข้าวเสร็จแล้วมานั่ง
คุยกันที่สวนของบ้าน
 
 
 
 
 
“ใช่ ฟางก็ต้องรู้สึกดีอยู่แล้วที่ชั้นกลับมาแบบนี้น่ะ นายเองทำไมไม่ไปดูแลแก้วล่ะ ให้สมกับที่แอบ
กินของพี่มาตั้งนาน”ป๊อปปี้เดินเข้ามาพูดกับโทโมะแล้วกันฟางออกห่าง
 
 
 
“ป๊อปปี้ทำไมพูดกับโทโมะแบบนี้ ไหนว่าเคลียร์กันแล้วไง”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
“เรื่องบางเรื่องแม้มันจะเคลียร์แล้ว แต่บาดแผลที่ถูกสร้างไว้มันก็ยังเป็นบาดแผล จะลบยังไงก็ไม่มี
วันหาย คนทำผิดต้องสมควรได้รับโทษ”ป๊อปปี้พูดแล้วจ้องไปที่โทโมะและมองไปที่แก้วที่กำลังคุย
กับพวกของโฟร์อยู่
 
 
 
 
 
 
“ป๊อป แต่ถ้าเราเจ็บแค้นไปมันก็จะยิ่งตอกย้ำให้แผลในใจเราชัดขึ้นนะ ไหนว่าไม่คิดอะไรแล้ว
ไง”ฟางพูด
 
 
 
 
“โอ๊ย ฟาง จะพูดถึงคนอื่นทำไม เราไม่พูดเรื่องนี้กันดีกว่านะ กินขนมๆ”ป๊อปปี้เปลี่ยนเรื่องคุยแล้ว
โอบไหล่ฟางไว้
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ จริงสิ เดี๋ยวฟางว่าพรุ่งนี้ฟางจะแวะไปหาจินนี่กับพ่อป๊อปหน่อยอ่ะไม่รู้ว่าจินนี่จะเป็นยังไงบ้างก็
ไม่รู้เนอะ กับเรื่องของภานุอ่ะ”ฟางพูดถึงจินนี่ป๊อปปี้หน้าหงิกลงไปทันที
 
 
 
 
 
 
“จะไปสนอะไรกับคนหลอกลวงแบบนั้นล่ะฟาง ลูกของภานุก็ไม่ใช่ ความจริงย่าจะไล่ออกจากบ้าน
ให้พ้นๆไปซะ ไปให้พ่อของเด็กรับผิดชอบ ไม่ใช่มาเกาะสมบัติภานุแบบนี้”ป๊อปปี้พูดอย่างแค้นเคือง
ฟางและโทโมะอึ้ง
 
 
 
 
“ป๊อป นั้นจินนี่เค้ากำลังท้องนะ และอีกอย่างนั่นก็เป็นปัญหาของเค้ากับภานุ ป๊อปจะเอาเรื่องนี้มา
ใส่ใจทำไมล่ะ”ฟางว่า
 
 
 
 
 
“เพราะภานุต้องเจ็บช้ำมามากพอแล้วไง และความจริงฟางก็ไม่ต้องไปสนใจพ่อก็ได้นะ ทีท่านอยู่มา
ตั้งนานไม่สนใจป๊อปท่านยังอยู่ได้เลยละตอนนี้ยังจะมาเรียกร้องอะไรอีก”ป๊อปปี้พูดอย่างแค้นเคือง
 
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
ฟางตบหน้าป๊อปปี้ทันทีท่ามกลางความตกใจของทุกคน
 
 
 
 
 
"นี่มันอะไรกันน่ะหนูฟางทะเลาะอะไรกันเนี่ย”แม่ตกใจ
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้ นั่นพ่อเธอนะทำไมพูดแบบนี้ ฟางไม่อยากพูดอะไรกับป๊อปแล้ว พี่โฟร์ ธาม กลับ”ฟางพูด
แล้วเดินออกไปทันที
 
 
 
 
“พูดแค่นี้มันผิดตรงไหน เออ อยากจะไปก็ไปเลย ไม่ง้อโว้ย”ป๊อปปี้หงุดหงิดเดินปึงปังไปอีกทาง
 
 
 
 
 
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นทำไมตาป๊อปกลายเป็นคนขี้หงุดหงิดแบบนี้นะ”แม่มองอาการแปลกๆของป๊อปปี้
แล้วพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง พักผ่อนเยอะๆนะเดี๋ยวพรุ่งนี้วันอาทิตย์พอดี พี่กับธามจะพาไปทำบุญ”โฟร์พูดเมื่อเอายาหลัง
อาหารให้ฟางทาน
 
 
 
 
 
“ขอบคุณมากนะคะพี่โฟร์ ธามด้วยนะ”ฟางพูดแล้วยิ้มให้กับคนทั้ง2
 
 
 
 
“นี่ตกลงฟางจะคบกับป๊อปปี้ใช่มั้ย งี้ธามก็อกหักสิ”ธามไทพูดหงอยๆ
 
 
 
 
 
 
“แหมธาม พูดเข้า งั้นธามก็ลองมองคนใกล้ๆตัวสิบางทีเค้าอาจจะรอธามอยู่นะ”ฟางแซวเพราะรู้ว่าพี่
สาวเธอคิดยังไง
 
 
 
 
“ธามน่ะโชคร้ายเรื่องความรักแบบนี้มาตลอด เห้อ กลับดีกว่าพรุ่งนี้ตื่นเช้า ป่ะพี่โฟร์”ธามไทพูด
หงอยๆ โฟร์แอบเซ็งที่ธามไทมองข้ามเธอไป ฟางส่ายหน้ากับคนทั้งคู่ก่อนจะเดินมาส่งทั้งคู่หน้า
ห้อง
 
 
 
 
 
 
“ถ้าจะเป็นเพื่อนกัน งั้นขอกอดหน่อยสิกอดสั่งลาก่อนกลับเป็นเพื่อนกัน”ธามไทหงอยๆแล้วขอฟาง
กอด
 
 
 
 
 
 
“ดูพูดเข้า เว่อร์ละๆ มาๆ กอดกันๆ”ฟางยิ้มกับธามไทก่อนจะกอดกัน ป๊อปปี้ที่เดินมาเห็นภาพที่ฟาง
กอดกับธามไท ตาก็ลุกเป็นไฟ ฟางส่งธามไทและโฟร์เสร็จก็ปิดไฟเตรียมตัวเข้านอน
 
 
 
 
 
ปังๆ
 
 
 
 
 
 
เสียงประตูเคาะรัว ฟางจึงเดินไปเปิดทันที
 
 
 
 
 
“มะ มีอะไรรึเปล่าป๊อปมาซะดึกเชียว”ฟางถามเมื่อเห็นป๊อปปี้เบียดตัวเองเข้ามาในห้องแล้วล๊อค
ประตูอย่างรวดเร็ว
 
 
 
 
 
“ถ้าไม่มาก็ไม่เห็นว่าเมียตัวเองไปกอดกับผู้ชายคนอื่นน่ะสิ ทำไมเมื่อคืนบทรักที่ผัวให้น่ะมันไม่หนำ
ใจรึไง”ป๊อปปี้ว่า
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
ฟางตบป๊อปปี้หน้าหันก่อนจะเดินหนีแต่ป๊อปปี้อุ้มฟางแล้วเข้าห้องนอนไปทันที
 
 
 
 
 
“อย่าทำอะไรบ้าๆนะป๊อป พรุ่งนี้ฟางต้องตื่นเช้า”ฟางพยายามพูดดีๆกับป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“ตื่นเช้างั้นคืนนี้ก็ไม่ต้องนอนไง จะได้ไม่ต้องตื่นสาย”พูดจบป๊อปปี้ก็ซุกไซร้ไปตามตัวฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้อย่า ฟังฟางก่อน ป๊อปกำลังเข้าใจผิด อื้อ”ฟางพยายามพูดแต่ป๊อปปี้ที่ร้อนไม่ฟังบดจูบ
ปิดปากฟางก่อนจะบรรเลงเพลงรักที่ร้อนแรงกับฟางตามความต้องการจองตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
สงสัยตอนเป็นผีไม่หนำใจ พอเป็นคนนี่จัดหนักพอๆโทโมะเลยนะพระเอกเรา5555
 
 
 
 
ด้านมืดของป๊อปปี้จะเป็นว่าคิดอะไร ต้องการอะไรก็ต้องได้ ไม่ค่อยเกรงใจไม่เเคร์ความรู้สึกใครทั้งนั้น
 
 
ส่วนเขื่อน เฟย์มาตอนหน้านะจ้ะ
 
 
อย่าลืมเม้นกับโหวตล่ะ วันนี้อัพให้ดึกจริงๆแต่ก็มานะ