รักเราไม่มีเฮี้ยน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมกัน ในเมื่อชั้นยังไม่ตายแล้วพวกเรากำลังพยายามกลับเข้าไปอยู่นี่ไง แต่ทำไมจะต้องรีบ

ขนาดนั้นกัน”ป๊อปปี้ถามอย่างไม่เข้าใจ

 

 

 

 

 

“นายอยากโดนอาศัยร่างรึไง ร่างกายที่ไม่มีดวงจิตยังไงซะดวงวิญญาณเร่ร่อนก็ต้องการจะครอบ

ครองอยู่แล้ว”ภานุว่า

 

 

 

 

“นี่มันเรื่องอะไรกันน่ะป๊อป ถ้าเป็นอย่างงั้นจริงๆ ป๊อป เราต้องรีบไปที่บ้านภานุแล้วล่ะ”ฟางพูด ภานุ

มองดูฟางแล้วยิ้มนิดๆ

 

 

 

 

“กะแล้วว่าต้องอยู่ที่นี่”ทันใดนั้นเองควันสีดำพุ่งเข้ามาในห้องปรากฏร่างของสาวชุดดำเดินเข้ามายืน

ข้างภานุ

 

 

 

 

“ชั้นจะอยู่ที่นี่แล้วจะทำไมล่ะห้ะ มด”ภานุหันไปมองยมฑูตสาวสวยอย่างมดอย่างหงุดหงิด

 

 

 

 

“เพราะว่านายเป็นผู้ช่วยชั้น ชั้นต้องไปรับดวงวิญญาณอีกเยอะน่ะสิ จะมีเวลามาอำลาอาลัยครอบครัว

เก่าของนายอีกนานมั้ย”มดดุภานุ

 

 

 

 

 

“ยมทูต นี่มันเรื่องอะไรกัน”ป๊อปปี้มองอย่างไม่เข้าใจ

 

 

 

 

 

“ก็เพราะภานุยังไม่ถึงที่ตายเหมือนนายล่ะป๊อปปี้ เพียงแต่ว่าร่างกายใช้งานไม่ได้แล้ว เลยต้องมาอยู่

กับชั้น รอจนกว่าจะถึงฆาตจริงๆแล้วค่อยกลับไปเกิดใหม่ได้”มดพูด

 

 

 

 

 

“ตายโดยอุบัติเหตุก็เป็นแบบนี้ล่ะ มีอะไรที่ยังไม่ได้ทำอีกเยอะ”ภานุพูดนิ่งๆ

 

 

 

 

“ถ้าเรื่องลูกถ้าชั้นฟื้นมาแล้วชั้นจะดูแลให้ ยังไงก็เป็นหลานชั้นอยู่ดี”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

“ไอ้เด็กนั่นมันไม่ใช่ลูกชั้น”ภานุพูดเสียงแข็ง ทำให้ป๊อปปี้และฟางชะงัก

 

 

 

 

 

“นี่มันอะไรกันอีกล่ะภานุ ก็จินนี่คือเมียนายไม่ใช่หรอ”ฟางไม่เข้าใจ

 

 

 

 

 

 

“รู้เอาไว้เลยนะ ว่าชีวิตของนายที่แม่เอาไปเลี้ยงน่ะมันโชคดีกว่าชั้นหลายเท่า ทั้งรวยกว่า เพียบ

พร้อมไปทุกด้าน แม่รักและเอาใจใส่ ผิดกับชั้นพ่อไม่เคยจะสนใจชั้น บ้านก็เป็นหนี้ แถมเมียยังมา

เป็นชู้กับเพื่อนรักอีก ชีวิตชั้นเจอแต่พวกหลอกลวง คนโกหกควรจะได้รับผลกรรมสิทำไมจะต้องเป็น

ชั้น”ภานุพูดด้วยอารมณ์โกรธทำให้ป๊อปปี้ชะงักเพราะเขาเคยเอาอารมณ์เป็นที่ตั้งและไม่สามารถ

ควบคุมอารมณ์ได้เลย

 

 

 

 

 

“พูดมากอีกแล้วนะภานุ นายไปทำงานกับชั้นได้แล้ว”มดพูด

 

 

 

 

“ได้ แต่ก่อนไป มดชั้นขอไปส่งน้องชายของชั้นกลับเข้าร่างได้มั้ย ถือว่าเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่ชั้นกับ

เค้าจะไม่ได้เจอกันอีกตลอดกาล”ภานุพูด มดจึงยอมก่อนจะหายวับไป แล้วทุกอย่างคืนกลับมาสู้

ปกติ ป๊อปปี้ให้โทโมะพาแม่ไปโรงพยาบาล ส่วนเขาก็ไปที่ร่างของตัวเอง

 

 

 

 

 

“เท่าที่เห็นชีวิตนายก็ไม่ต่างจากชั้นนิ โดนน้องชายเป็นชู้กับเมีย”ภานุพูดขึ้น ป๊อปปี้ชะงักหันไปมอง

ภานุ

 

 

 

 

 

“ช่างเถอะ ชั้นไม่ถือ เพราะยังไงเค้าก็รักกันมาก่อนแล้วนิ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“นายยอมงั้นหรอ นายไม่รู้สึกเจ็บแค้นอะไรเลยรึไง”ภานุโวยวาย

 

 

 

 

 

“นี่นาย ป๊อปปี้เค้าไม่ถือโทษก็ดีแล้วไม่ใช่หรอ จะมาคิดแค้นอะไรให้มันได้อะไรขึ้นมา มีแต่จะทำให้

เราเสียกับเสีย”ฟางพูด

 

 

 

 

 

“อย่ามาพูดมาก”ภานุหันขวับไปมองฟาง ก่อนฟางจะสลบทันที

 

 

 

 

“นี่นายทำอะไรของนาย นายทำร้ายฟางทำไม”ป๊อปปี้หันไปเอาเรื่อง

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่ได้ทำร้ายแฟนนาย เพียงแค่ทำให้หลับ เอาล่ะไหนๆก็จะเข้าร่างแล้วนะ ชั้นขอฝากอะไร

หน่อยละกัน”ภานุพูดจบก็พุ่งมือเข้าไปในอกข้างซ้ายของป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

“นี่นายทำอะไรของนาย”ด้วยพละกำลังของภานุที่มีเยอะกว่าทำให้ป๊อปปี้ทำอะไรภานุไม่ได้

 

 

 

 

 

“ฝากดูแล เอาคืนคนที่ทรยศชั้น คนที่ทรยศนายทุกคน และดูแลแม่ให้ดีๆล่ะ”ภานุพูดก่อนจะบีบ

หัวใจของป๊อปปี้จนกลายเป็นสีดำสนิทแล้วผลักวิญญาณป๊อปปี้กลับเข้าร่างไปทันที

 

 

 

 

 

 

“เกิดอะไรขึ้น ภานุ ว้าย ฟาง”จินนี่วิ่งเข้ามาในห้องเมื่อกลับมาแล้วเห็นฟ้าครึ้มและในห้องกระชัด

กระจายแล้ววิ่งขึ้นมาบนห้องก็พบว่าฟางนอนสลบอยู่ข้างเตียงของภานุ

 

 

 

 

“แค่กๆ”ร่างกายของป๊อปปี้เริ่มไอเป็นเลือดออกมา

 

 

 

 

 

“ไม่นะภานุ พ่อคะ ใครก็ได้ ช่วยภานุกับฟางที”จินนี่ตะโกนขอให้ทุกคนช่วย สักพักเพื่อนบ้านก็พา

ร่างของป๊อปปี้และฟางไปส่งที่โรงพยาบาลทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้”ฟางสะดุ้งตื่นมาแล้วมองไปรอบๆ พบว่าตัวเองอยู่ที่โรงพยาบาล

 

 

 

 

“ถ้าจะเข้าโรงพยาบาลบ่อยแบบนี้นะ พี่จะให้แกไปทำบุญล้างซวย9วัดเลยนะฟาง”โฟร์พูด

 

 

 

 

 

“พี่โฟร์ ป๊อปปี้ ป๊อปปี้เป็นยังไงบ้าง พี่โฟร์”ฟางรีบถามหาป๊อปปี้อย่างร้อนรน เพราะเธอรู้สึกแปลกๆ

กับพี่ชายฝาแฝดของป๊อปปี้อย่างภานุแล้วว่าเขาต้องทำอะไรกับป๊อปปี้แน่ๆ

 

 

 

 

 

 

“มันเป็นเรื่องเหลือเชื่อเลยนะฟาง พี่ไม่คิดว่าน้องป๊อปปี้เค้าจะมีฝาแฝด แล้วงานศพที่เกิดขึ้นนั้น

ไม่ใช่ร่างของน้องป๊อปปี้แต่คือภานุฝาแฝดของเค้าอีกคน”โฟร์เล่าเรื่องจากที่โทโมะเล่าให้ฟังกับฟาง

ฟางพยักหน้าไปงั้นๆ เพราะเรื่องทั้งหมดเธอรู้เรื่องหมดแล้ว

 

 

 

 

 

“พี่โฟร์ พี่โฟร์พาฟางไปหาป๊อปปี้ได้มั้ยคะ คือเค้าอยู่ที่ไหน”ฟางถาม ก่อนที่โฟร์จะพาฟางมาอีก

ห้องพบว่าจินนี่นั่งร้องไห้อยู่หน้าห้อง

 

 

 

 

 

 

“จินนี่เป็นอะไร ทำไมไม่เข้าไปล่ะ”ฟางนั่งลงข้างจินนี่แล้วถาม

 

 

 

 

 

“เค้าไม่ใช่ภานุ นุตายไปนานแล้ว ชั้นเองที่ยังหลอกว่าเค้าคือนุ ชั้นเพียงหวังว่าสักวัน ถ้าเค้าตื่นขึ้น

มาแล้วเค้าคือนุของชั้นจริงๆ ชั้นก็แค่อยากจะขอโทษ ให้เค้าให้อภัยชั้นในสิ่งที่ชั้นพลาดไป”จินนี่พูด

ทั้งน้ำตา ฟางมองด้วยความสงสัย จินนี่ทำผิดอะไรกับภานุนะ

 

 

 

 

 

“ฟาง มาพอดี พี่ป๊อปปี้ฟื้นแล้วนะ”โทโมะเปิดประตูออกมาแล้วเรียกฟาง ฟางเงยหน้ามองโทโมะ

ด้วยความดีใจ ก่อนจะฝากจินนี่ที่โฟร์แล้วเดินเข้าไปในห้อง ในห้องมีแม่ และพ่อของป๊อปปี้ และ

แก้วที่นั่งอยู่กับเขื่อนที่โซฟา ฟางเดินไปหยุดหน้าหน้าคนที่นั่งเหม่อมองไปทางอื่น เมื่อฟางมายืน

ข้างๆดวงตาสีดำของป๊อปปี้หันมาสบกับดวงตากลมของฟาง ฟางใจเต้น เขากลับมาแล้วจริงๆ

 

 

 

 

 

 

“ทำอย่างกับเห็นผีแบบนั้นล่ะ ก็ฟื้นแล้วนี่ไง”ป๊อปปี้พูดยิ้มๆ

 

 

 

 

 

“นี่นายยังจำทุกอย่างได้อยู่ใช่มั้ย”ฟางลองถามป๊อปปี้ เพราะเธอเคยได้ยินว่าถ้าดวงวิญญาณเข้าร่าง

ไปจะจำช่วงเวลาที่ขาดหายไปไม่ได้

 

 

 

 

 

“ก็จำได้สิจ้ะ เมียจ๋า”ป๊อปปี้พูดจบก็ยิ้มอย่างกวนๆ

 

 

 

“เมีย นี่มันหมายความว่ายังไง ป๊อปปี้”แก้วและแม่ตกใจอย่างมาก

 

 

 

 

 

“เอ้า จะตกใจอะไรกันครับ ก็ฟางเป็นเมียผม ผมเรียกแบบนี้ก็ถูกแล้วนิ”ป๊อปปี้พูดแล้วโอบเอวฟางมา

นั่งข้างตัวเองทันที

 

 

 

 

 

 

“แต่เรามีแก้วอยู่แล้วนะ และเราก็จะแต่งงานกันด้วย”แม่พูด

 

 

 

 

 

“กะอีแค่นอนคืนเดียวแล้วจำเป็นต้องรับผิดชอบด้วยหรอ ทั้งๆที่ร่างกายเคยผ่านผู้ชายมาแล้ว พอๆ

กับยัยนั่นหน้าห้องนั่นล่ะที่ทรยศภานุแอบคบชู้จนตั้งท้อง”ป๊อปปี้พูดอย่างโกรธจัดฟางตกใจมาก

เพราะป๊อปปี้ทำไมถึงกลายเป็นคนอารมณ์ร้ายแบบนี้นะ

 

 

 

 

 

 

“นี่เธออ่อยโทโมะคนเดียวไม่พอยังจะมาอ่อยป๊อปปี้อีกหรอ”แก้วพูดอย่างหัวเสียแล้วดึงฟางไปตบ

ท่ามกลางความตกใจของทุกคน แวบนึงตอนที่ทุกคนสนใจฟางและแก้ว ฟางหันไปมองป๊อปปี้ที่ยิ้ม

ออกมาร้ายๆเหมือนไม่ใช่ป๊อปปี้คนเดิม

 

 

 

 

 

นั่นน่ะสิ แล้วภานุทำอะไรกับป๊อปปี้ก่อนเข้าร่าง อยากรู้ต้องเม้นเยอะนะ 55555