รักเราไม่มีเฮี้ยน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ได้ออกจากโรงพยาบาลแล้วร่าเริงใหญ่เลยนะฟาง”โฟร์ทักเมื่อเห็นฟางกระตือรือร้นในการเก็บของ

ตัวเอง

 

 

 

“แหม ก็เบื่อจะแย่แล้วนิคะ นั่งๆนอนๆแบบนี้อ่ะ เร็วค่ะไปทำบุญกันเถอะ”ฟางพูดยิ้มๆก่อนจะชวนทุก

คนไปทำบุญที่ชั้นที่เป็นห้องพระของโรงพยาบาล

 

 

 

“แหมๆ รีบแบบนี้นักไอ้หน้าหวานไว้ล่ะสิฟางน่ะ”ธามไทบ่น

 

 

 

 

“ใช่ นัดไว้”ฟางพูดตามตรง

 

 

 

“โหย ฟางอ่ะถนอมน้ำใจธามหน่อยสิ ธามเสียใจนะๆ”ธามไทงอแงรีบเข้าไปอ้อนฟางทันที

 

 

 

 

“พูดมากน่าธาม ไปๆ ไปทำบุญกันเถอะ นานทีจะได้ทำบุญด้วยกันนะ”โฟร์พูดแล้วหันหน้าไปแอบ

ยิ้มที่อย่างน้อยวันนี้ธามไทก็ยอมตื่นเช้าอย่างที่ไม่เคยทำมาทำบุญ

 

 

 

 

 

 

 

“คุณเชื่อน นั่นมันของทำบุญนะคะเอามากินแบบนี้ได้ไง เดี๋ยวเถอะ กินก่อนพระจะตกนรกคอยด้วย

สิ”เฟย์บ่นเขื่อนที่เอานมกล่องเล็กที่จะเตรียมใส่บาตรมาดูด

 

 

 

 

“นรกหรอ นี่ๆงั้นก่อนไปชั้นพาเธอไปเที่ยวสวรรค์ด้วยกันมั้ย เอาให้ถึงสวรรค์ชั้น7เลย รับรอง เฉิ่มๆ

อย่างเธอต้องติดใจ โอ๊ยๆ”เขื่อนแซวเฟย์จึงโดนกับเฟย์ที่หันมาหยิกหน้าท้องชายหนุ่มจนตัวงอ

 

 

 

 

“ยังจะมาพูดเล่นอีก เฟย์พูดจริงๆนะ เอาของทำบุญมากินเนี่ย”เฟย์ว่า

 

 

 

“รู้แล้วน่าป้า ชั้นไม่ได้โง่นะ นี่ ของทำบุญน่ะอยู่นี่ นี่ชั้นซื้อแยกไว้เอามากิน”เขื่อนชูถุงที่ตัวเอง

เตรียมใส่บาตรแล้วว่าเฟย์

 

 

 

“อ้าว ก็เฟย์เห็นมันเป็นนมกล่องยี่ห้อเดียวกันนิคะ ใครจะไปรู้”ฟางพูด

 

 

 

 

“เธอนี่มัน เฉิ่มละตาส่อนจริงๆ มีตั้ง4ตาละจะมองไม่เห็นอีก เอาไปอีก2ดีมั้ยๆ”เขื่อนพูดแล้วเอา

ปากกาจะเขียนหน้าเฟย์ เฟย์รีบหลบหน้าหนี

 

 

 

 

 

“ตายล่ะๆ เขื่อน เฟย์ ดูสิ ซนกันเป็นเด็กไปได้ เดี๋ยวพระมาแล้วลูก”คุณแม่เดินมาพร้อมแก้วและโท

โมะก็พูด

 

 

 

 

“ฟางมายืนข้างชั้นนี่ป่ะ”โทโมะพูดขึ้นแล้วชวนฟางมายืนข้างๆเขา

 

 

 

 

“แหมๆ ออกตัวแรงไปรึเปล่าเนี่ยตาโทโมะ”คุณแม่พูดแซวโทโมะทันที แก้วมองฟางที่ถูกโทโมะให้

ความสำคัญก็หน้าตึงไม่พอใจไปทันที

 

 

 

 

“คนนี้คงจะเล่นๆเหมือนกับสาวๆทุกคนรึเปล่าคะโทโมะ”แก้วพูดลอยๆ

 

 

 

“คนอื่นน่ะเล่นๆ แต่คนนี้น่ะชั้นว่าชั้นจริงๆจังนะ ฟางออกจะน่ารัก จริงใจ หวงเนื้อหวงตัวดี ชั้น

ชอบ”โทโมะพูดแล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แล้วมองแก้วที่มองด้วยสายตาไม่พอใก่อนะหันไปหาฟางอย่าง

ไม่แยแสแก้วเลย

 

 

 

 

“เอ่อ พระมาแล้วๆ ทำบุญกันเถอะทุกคน”เขื่อนพูดก่อนจะชวนทุกคนทุกบุญใส่บาตรพระ

 

 

 

 

“หวังว่าพี่ป๊อปคงจะกลับมาอยู่กับเธอนะฟาง”โทโมะพูดเมื่อพนมมือรับพรข้างๆฟาง แล้วเดินมากรวด

น้ำตรงต้นไม้ใหญ่นอกโรงพยาบาล

 

 

 

 

 

 

“เค้าอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ แต่เค้าคงจะได้รับผลบุญที่เราทำบุญไปให้ล่ะ”ฟางพูดแล้วมองไปที่ท้องฟ้า

 

 

 

 

 

“มองทำไมบนท้องฟ้า ชั้นอยู่นี่”ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางหันขวับไปมองรอบๆแล้วเห็นป๊อปปี้ยืนยิ้มอยู่ใต้

ต้นไม้ที่เธอกับโทโมะกรวดน้ำไปเมื่อกี้ ฟางดีใจรีบวิ่งไปหาป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

“แกไปไหนมาของแกป๊อป รู้มั้ยชั้นเป็นห่วงนะ”ฟางพูดอย่างดีใจเมื่อได้เห็นป๊อปปี้

 

 

 

“ชั้นน่ะหรอ ชั้นรู้สึกเหมือนว่าตอนที่ช่วยเธอกับโทโมะชั้นเรี่ยวแรงไม่ค่อยมีเลยล่องลอยไปเรื่อยๆ

จนเจอพระธุดงค์รูปหนึ่ง ท่านบอกว่าให้ชั้นไปนั่งสมาธิ ทำจิตใจให้นิ่งเพราะช่วงที่ผ่านมา จิตของชั้น

มันมีแต่ความโกรธ โมโหจนทำอะไรขาดสติไปน่ะ”ป๊อปปี้เล่าเรื่องราวทุกอย่างให้ฟางฟัง

 

 

 

 

 

“นี่พี่ป๊อปอยู่แถวหรอฟาง”โทโมะมองไปรอบๆแล้วถามฟาง

 

 

 

 

“ฟาง ไหงไอ้น้องชายชั้นมันรู้ล่ะว่าชั้นอยู่กับเธอ”ป๊อปปี้ชี้ไปที่โทโมะแล้วถามด้วยความไม่เข้าใจ

 

 

 

 

“เอ่อ วันที่แกช่วยโทโมะกับชั้น โทโมะบอกโทโมะเห็นนายนะ”ฟางพูด ป๊อปปี้อึ้งรีบเดินไปด้านหน้า

โทโมะและโบกมือไปมาๆตรงหน้า

 

 

 

 

“ไหนว่าเห็นนี่ไม่ยักจะเห็นอะไรเลย”ป๊อปปี้พูดกวนๆใส่โทโมะ

 

 

 

 

“ไม่เห็นแต่ได้ยินโว้ย”โทโมะพูดฟางและป๊อปปี้ตกใจมองหน้ากันทันที

 

 

 

 

“เดี๋ยวๆ ทำไมนายได้ยินล่ะโทโมะ แล้วไม่เห็นหน้าป๊อปปี้หรอ”ฟางถามขึ้นอย่างสงสัยเพราะโทโมะ

ไม่เห็นป๊อปปี้นินา

 

 

 

 

“ไม่รู้เหมือนกัน แค่รู้ว่าเธอคุยกับผู้ชายคนนึง พอฟังดีๆนี่มันเสียงพี่ป๊อปนิ”โทโมะพูดขึ้น

 

 

 

 

“เออ ดี ชั้นจะได้ด่าแกถนัดๆเวลาแกไม่ดูแลแม่”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มๆ

 

 

 

 

 

“เอ่อ พี่ป๊อป ผมขอโทษ”โทโมะพูดหลังจากเงียบออยู่สักพัก ป๊อปปี้มองโทโมะนิ่งลงไปทันที

 

 

 

 

 

“แกรักกับแก้วมานานแล้วรึยัง”ป๊อปปี้ถามโทโมะนิ่งๆ โทโมะได้ยินเสียงพี่ชายถามก็เงียบลงไปสัก

พัก

 

 

 

 

 

“ตั้งแต่ไฮลสคูลแล้ว เรา2คนคบกันแล้ว เอ่อ มีอะไรกนตอนงานพรอมที่โรงเรียน”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

“แล้วทำไมแกไม่บอกชั้นวะ ถ้าแก้วเป็นของแก ชั้นจะได้ไม่รักแก้ว”ป๊อปปี้พูดใส่หน้าโทโมะเสียงดัง

 

 

 

 

 

“เพราะแก้วเค้าขอ เอ่อ เรายังไม่พร้อม เลยต้องเก็บทุกอย่างเป็นความลับจนวันนั้น วันที่พี่กับแก้วมี

อะไรกันแล้วผมไปเจอ ผมเลยเลือกที่จะยุติทุกอย่างกับแก้ว”โทโมะพูด

 

 

 

 

“แต่แกก็ยังจะมามีอะไรกับแก้วตอนที่แก้วคบกับชั้นเนี่ยนะ”ป๊อปปี้เงยหน้ามองโทโมะแล้วว่า

 

 

 

 

“วันนั้น คืนที่พี่เสียวันแรก ยัยนั่นเสียใจ เมามาก โทษว่าทุกอย่างเป็นเพราะยัยนั่น ผมเข้าไปปลอบ

เราเลยมีอะไรกัน และก็มีมาเรื่อยๆจนตอนนี้”โทโมะพูดจบป๊อปปี้ก็ชกหน้าโทโมะ ชายหนุ่มรู้สึกได้ว่า

ป๊อปปี้กำลังโกรธและชกเขาไป แต่โทโมะก็ลุกขึ้นแล้วเช็ดเลือด

 

 

 

 

“ป๊อป พอได้แล้ว อย่าทำอะไรโทโมะเลยนะ อย่าน้อยเค้าก็คือน้องของนาย อย่าทำให้อารมณ์โกรธ

มาครอบงำจิตใจนายจนเป็นด้านมืดแบบวันก่อนสิป๊อป”ฟางพยายามเตือนสติป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“ชั้นเสียใจนะกับเรื่องที่เกิดขึ้น แต่ถ้านายบอกชั้นตั้งแต่แรก เรื่องทุกอย่างก็ไม่เป็นแบบนี้”ป๊อปปี้พูด

ออกมา

 

 

 

 

 

“ผมขอโทษพี่ป๊อป ผมเองที่มันปากหนักไม่บอกพี่ แล้วยังไม่รู้จักหยุดกับเรื่องเลวๆที่เกิดขึ้น”โทโมะ

พูด

 

 

 

 

 

“ช่างเถอะ ยังไงซะชั้นก็ตายไปแล้ว ต่อจากนี้ชั้นฝากนายดูแลแก้วด้วยนะโทโมะ”ป๊อปปี้พูด โทโมะ

นิ่งฟังคำสั่งของพี่ชาย

 

 

 

 

 

 

“บางทีผมอาจจะไม่ใช่คนดีซักเท่าไหร่นะพี่ พี่อย่ามาคาดหวังอะไรกับผมเลย”โทโมะพูดนิ่งๆแล้ว

เดินไป ฟางและป๊อปปี้มองหน้ากันก่อนจะไปหาโฟร์และธามไทที่มารับฟางกลับคอนโด

 

 

 

 

 

 

 

“ความจริงแล้วเราน่าจะไปพักกับพี่ที่บ้านซะก่อนนะฟาง”โฟร์พูดเมื่อวางกระเป๋าลงที่ห้อง

 

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะพี่โฟร์ ฟางกลับมาฟางจะได้ทำความสะอาดห้องเลย ไม่อยู่หลายวันแบบนี้ฝุ่นเขลอะ

แน่ๆ”ฟางพูด

 

 

 

 

“โนจ้าๆ ธามน่ะ แวะมาทำความสะอาดห้องกับพี่โฟร์แล้วนะ ฟางจะได้พักผ่อนเต็มอิ่มไงล่ะจ้ะ”ธาม

ไทพูดยิ้มๆแล้วเดินมาโอบไหล่ฟางอย่างรวดเร็ว โฟร์มองแล้วแอบถอนหายใจเบาๆ

 

 

 

 

 

“ไอ้ขี้หลีเอ้ย มันน่ามั้ยล่ะๆ”ป๊อปปี้มองธามไทก็ง้างมือจะตบหัวธามไท

 

 

 

 

“กลับมานี่เอาใหญ่เลยนะๆ”ฟางพูดพึมพำเบาๆแล้วมองไปที่ป๊อปปี้

 

 

 

“ห้ะ อะไรนะฟาง เมื่อกี้ฟางพูดว่าไงนะ”ธามไทหันไปมองฟางแล้วถาม

 

 

 

 

“ไม่มีอะไรหรอกจ้า เดี๋ยวฟางเอาของไปเก็บดีกว่า”ฟางพูดยิ้มๆแล้วเอากระเป๋าไปเก็บในห้องตัวเอง

แล้วพบว่าป๊อปปี้มานั่งที่เตียงตัวเองอยู่ก่อนแล้ว

 

 

 

 

“สบายจังได้กลับมานอนเตียงนุ่มๆแบบนี้น่ะ”ป๊อปปี้พูดแล้วนอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงของฟาง ฟาง

มองแล้วขำ

 

 

 

 

“นี่ กะจะกลิ้งให้ทั่วทุกพื้นที่เตียงชั้นเลยใช่ม้ะ”ฟางพูดแล้วเท้าสะเอวมองป๊อปปี้

 

 

 

 

“ก็จะได้เอากลิ่นชั้นติดไปไง หอมจะตายกลิ่นหนุ่มฮ็อตน่ะ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม ฟางส่ายหน้าแล้วเบือน

หน้าหนี

 

 

 

 

 

 

“ฮัลโหลฟาง ชั้นมาเยี่ยมจ้า”เขื่อนเข้ามาในห้องของฟางแล้วทัก

 

 

 

 

“ไอ้นี่ขี้หลีเบอร์2มาทำไมเนี่ยๆ”ป๊อปปี้เดินตามฟางออกมาเจอเขื่อนก็รีบพูด

 

 

 

 

 

“ความรู้สึกแบบนี้นี่คงจะอยู่แถวนี้ล่ะสิพี่ป๊อป ไม่พูดแต่ต้องอยู่ที่นี่ชัวร์”โทโมะพูดแล้วมองไปรอบๆ

แม้โทโมะจะมองไม่เห็นป๊อปปี้แต่ชายหนุ่มได้ยินเสียงพี่ชายตัวเองชัดแน่นอน

 

 

 

 

 

“เออดิ แล้วนี่มาทำไมกันเยอะแยะวะเนี่ย ดีนะที่พี่โฟร์กับไอ้หลีเบอร์1กลับไปแล้วน่ะ”ป๊อปปี้พูดขึ้น

 

 

 

 

“แหม นายนี่ก็ว่าจังล่ะป๊อปอย่างกับนายไม่หลีสาวๆล่ะ”ฟางแขวะก่อนจะเอาน้ำมาเสิร์ฟให้เขื่อนและ

โทโมะ

 

 

 

 

 

“แล้วนี่แก้วไม่มาด้วยหรอโทโมะ”ฟางถามทำให้ป๊อปปี้ชะงักเดินออกไปนอกห้องที่ระเบียงทันที

 

 

 

 

“นี่ ถามชั้นแบบนี้แล้วผีพี่ช้นไม่น้อยใจงอนตุ๊บป่องไปแล้วรึไง”โทโมะถามเพราะรู้นิสัยพี่ชายตัวเองดี

 

 

 

 

 

“งอนไปแล้วล่ะ เอ่อ เดี๋ยวมานะ”ฟางพูดจบก็เดินตามป๊อปปี้มาที่ระเบียงพบว่าป๊อปปี้ยืนเหม่อที่

ระเบียงอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอโทษทีแก ที่ชั้นพูดไปแบบนี้อ่ะ กลับเข้าไปในห้องเถอะ”ฟางพูดแล้วเดินมาแตะที่แขนป๊อปปี้

 

 

 

 

“อือ ตอนแรกก็กะจะมาสูบบุหรี่นะ แต่เผอิญว่าเป็นผีแล้วเลยไม่มีอ่ะ”ป๊อปปี้พูดยิ้มๆแล้วเดินเข้ามาใน

ห้องกับฟาง

 

 

 

 

 

แชะ

 

 

 

 

เขื่อนหยิบโพลารอยด์ออกมาถ่ายรูปฟางทันที

 

 

 

 

 

 

“คืองี้พวกชั้นเคยดูชัตเตอร์ไงที่โพราลอยด์มันถ่ายติดวิญญาณพวกเราเลยอยากลองพิสูจน์”โทโมะ

อธิบายให้ฟางฟัง

 

 

 

 

 

“อ๋อเลยมาหาชั้นเพราะแบบนี้ใช่ม้ะ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

“นี่ไง ติดจริงๆด้วยโถ่ ไอ้ป๊อป”เขื่อนพูดเมื่อสลดภาพจากกล้องโพรารอยด์แล้วเอาให้ทุกคนดูรวมถึง

ป๊อปปี้ที่มีรูปป๊อปปี้เดินตามหลังฟางเข้ามามีออร่าสีขาวล้อมรอบ

 

 

 

 

 

“เมื่อกี้ไม่ชัด เขื่อนขอลองหน่อยนะ”ฟางพูดยิ้มๆแล้วยืมกล้องโพราลอยด์เชื่อนมายกถ่ายรูปตัวเอง

โดยมีป๊อปปี้วิ่งไปใกล้ฟางแล้วถ่ายด้วยกัน แชะ ฟางกดชัตเตอร์แล้วสักพักภาพของฟางที่มีป๊อปปี้

ถ่ายรูปหน้าชิดกันก็ออกมา

 

 

 

 

 

 

“ว้าว อเมซิ่งสุดๆ”เขื่อนทึ่ง

 

 

 

 

 

“เอ่อ ขอเก็บรูปนี้ไว้ละกัน”ฟางพูดแล้วยิ้มก่อนจะทำเนียนเก็บรูปเข้ากระเป๋ากางเกงตัวเองไป โท

โมะแอบมองการกระทำของฟางก็แอบยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้กลับมาแล้ว กรี้ดๆ และโทโมะกับป๊อปปี้เคลียร์กันแล้ว สนุกแน่ล่ะเพราะโทโมะได้ยิน

เสียงป๊อปปี้แล้ว หึๆ รับรองกลับมาคราวนี้สนุกแน่ๆ เพราะจะได้เห็นแก้วปรี้ดแตก

 

 

ถ้าเม้นกับโหวตตอนนี้กับอีกเรื่องของเราเยอะ เดี๋ยวเราอัพอีกตอนให้เลยอ่ะ 55555