รักเราไม่มีเฮี้ยน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าเฟย์ไปรับฟางที่คอนโดนะจะได้ไม่ต้องมารอชึ้นรถที่หน้าบริษัท”เฟย์พูดเมื่อเลิกงาน

ในวันศุกร์แล้ววันเสาร์ อาทิตย์เธอมีนัดไปเที่ยวบ้านสวนของเฟย์กับพวกแก้ว

 

 

 

 

“อื้อ เอางั้นก็ได้จ้า เดี๋ยวฟางทำขนมไปให้ทานกันที่ระหว่างไปนะ ว่าจะทำพายไปให้ชิมกันน่ะ”ฟาง

พูด

 

 

 

“โห ฟางน่ารักที่สุดเลย ทั้งขยัน เก่งแถมทำขนมเป็นอีกด้วย ถ้าใครได้เป็นแฟนนี่โชคดีมากเลย

นะ”เฟย์พูด

 

 

 

 

“ไม่เหมือนกับเธอ ทั้งเฉิ่ม เชยไม่มีความงามในตัวเองเลย”เขื่อนได้ยินเฟย์และฟางพูดกันก็เดินมา

แขวะเฟย์

 

 

 

 

“นี่คุณเขื่อน ถ้าไม่พูดซัก5นาทีก็ไม่มีใครว่าว่าเป็นใบ้หรอกนะคะ”เฟย์ว่า

 

 

 

“ทำไม ชั้นพูดความจริงมันผิดตรงไหน และอีกอย่างฟางทั้งน่ารักและเพียบพร้อมเหมาะแล้วล่ะที่จะ

มาเป็นแฟนของเขื่อนในอนาคต”เขื่อนว่าเฟย์ก่อนจะชม

 

 

 

 

“นี่ๆ คิดดีๆนะเว่ยไอ้เขื่อนที่จะจีบยัยนี่อ่ะ จีบแม่บ้านที่บริษัทโอเคกว่านี้นะ”ป๊อปปี้โผล่มาพูด ฟางหัน

ไปค้อนใส่ป๊อปปี้ทันที

 

 

 

“ไม่มีวันซะหรอกค่ะ ผู้ชายกะล่อนอย่างคุณเขื่อนฟางไม่มีทางหลงผิดมาเลือกหรอก ใครคบกับคุณ

เขื่อนนี่คงจะเป็นคนโชคร้ายที่สุดแล้วล่ะค่ะ”เฟย์พูด

 

 

 

 

“นี่ อย่างน้อยชั้นน่ะมีสาวๆเข้าหา ไม่เหมือนเธอลุงยามหน้าบริษัทเห็นครั้งแรกยังยกมือไหว้นึกว่า

ยาย 555”เขื่อนเยาะ

 

 

 

 

“ทำไมคะใส่กระโปรงยาวแล้วใส่แว่นมันผิดตรงไหน”เฟย์โวยวาย

 

 

 

 

“ผิดทุกตรงมีอะไรมั้ย ฟางครับเดี๋ยวเขื่อนช่วยน้า”เขื่อนพูดแล้วทำเป็นช่วยฟางถือกระเป๋าทันที เฟย์

โมโหจะว่าเขื่อนต่อฟางรีบห้ามทุกคน

 

 

 

 

“พอเถอะค่ะ อย่าทะเลาะกันเลยนะคะพรุ่งนี้ก็จะต้องไปเที่ยวที่บ้านเฟย์อีก เราอย่าสร้างความ

บาดหมางให้มันเพิ่มขึ้นกว่าเดิมเลยนะคะกลับบ้านกันเถอะค่ะ”ฟางพูดก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายกลับ

กัน โดยที่เขื่อนไปส่งฟางที่คอนโด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตายล่ะ”ฟางเดินขึ้นลิฟท์มากับป๊อปปี้ก็ร้องเสียงดัง

 

 

 

“อะไรๆแก มีอะไรหรอ”ป๊อปปี้ถาม

 

 

 

 

“ชั้นลืมกุญแจห้องไว้ที่โต๊ะทำงานอ่ะป๊อป”ฟางพูดขึ้น

 

 

 

 

“แกนะแก ขึ้ลืมอีกแล้ว ป่ะๆถ้าจะกลับไปเอาเดี๋ยวชั้นไปส่ง”ป๊อปปี้พูดก่อนจะนั่งแท็กซี่ไปกับฟางจน

มาถึงบริษัทในเวลา2ทุ่ม

 

 

 

“ดีเนาะแกที่ลุงยามไม่ว่าอะไรเนี่ย แต่ว่าตอนกลางคืนของบริษัทน่ากลัวชะมัด”ฟางมองไปรอบๆแล้ว

เริ่มกลัว

 

 

 

 

“นี่ แกจะกลัวทำไม แกมีผีเป็นเพื่อนนะ ถ้าผีตัวไหนกล้ามาหลอกแกนะ เดี๋ยวชั้นะจัดการเอง”ป๊อปปี้

โอบไหล่ฟางแล้วเดินเข้าไปในลิฟท์

 

 

 

“แหม จะจัดการยังไงคะๆ”ฟางถามป๊อปปี้

 

 

 

“ถ้าเป็นผีผู้ชายชั้นจะบอกว่า เห้ย อย่าหลอกยัยนี่เลย เสียดายพลังงาน แต่ถ้าผีผู้หญิงนะ ชั้นจะ

เข้าไปพูดกับเข้าดีๆแล้วถ้าเค้าไม่ฟังชั้นก็ต้องเจรจายาว”ป๊อปปี้พูดยิ้มๆฟางหมั่นไส้เลยสะบดมือที่

ป๊อปปี้โอบไหล่ออก เป็นจังหวะเดียวที่ลิฟท์เปิด

 

 

 

“ดีนะที่ชั้นนี้เปิดไฟอยู่น่ะเลยไม่ค่อยหน้ากลัว”ฟางพูดยิ้มๆกับป๊อปปี้

 

 

 

“เหอะ เปิดไฟงี้มีคนเดียวล่ะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“ใครหรอ เค้ามาทำโอทีหรอป๊อป”ฟางถาม

 

 

 

 

“หึ โอทีที่ต้องใช้เวลาทำ2คนน่ะสิ หึ ไอ้โทโมะ กะแล้วเชียว เพราะเมื่อกี้เห็นรถอยู่ นี่มันยังไม่เลิก

คั่วกับเด็กในออฟฟิศอีกหรอเนี่ย”ป๊อปปี้บ่นเพราะรู้นิสัยน้องชายตัวเองดีว่าต้องทำเรื่องอะไรแบบนี้

เป็นประจำ

 

 

 

 

“เอาน่าป๊อป เราไปเอากุญแจแล้วก็กลับกันเถอะ”ฟางพูด

 

 

 

 

“แต่ชั้นขอด่ามันหน่อยเถอะ ชั้นทนไม่ไหวละนะ คราวนั้นว่าไปครั้งนึงมันก็ย้อนมาว่า พี่ก็ทำกับแก้ว

ในห้องสิ จะได้แฟร์ๆ ดูมันพูดดิฟาง คิดแล้วโมโห ขอด่าสักทีเถอะ”ป๊อปปี้เดินดุ่มๆไปที่ห้องโทโมะ

ฟางรีบขวาง

 

 

 

 

“พอเลยป๊อป แกน่ะด่าไปใช่ว่าน้องแกจะสำนึก อย่าลืมสิเค้าไม่เห็นแกนะ งั้นแกรอนี่เดี๋ยวชั้นไปว่า

แทนเอง”ฟางพูดแล้วเดินไปแทนป๊อปปี้จนถึงประตูห้องทำงานโทโมะ ฟางได้ยินเสียงครางของชาย

หญิงดงสลับกันก็หน้าแดง

 

 

 

 

 

“หนอย ในบริษัทยังจะทำกันอีกนะ”ฟางส่ายหน้าก่อนจะไม่เคาะประตูแล้วค่อยๆแง้มเปิดประตูห้อง

ทำงานไปช้าๆแล้วต้องช๊อคกับสิ่งที่เห็น ร่างของชายหญิงที่กำลังทำกิจกรรมรักกนบนโต๊ะทำงาน

ไม่มีท่าทีจะหยุดลงง่ายๆ โทโมะที่ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกจนหมดเผยให้เห็นแผงอกกว้างที่เต็มไป

ด้วยมัดกล้าม กำลังขยับสะโพกช่วงล่างเข้าออกในร่างกายของแก้ว ว่าที่เจ้าสาวของป๊อปปี้!

 

 

 

 

 

 

“พะ พอ กะก่อน มะ ไม่ไหวแล้ว อ๊ะ”แก้วที่นั่งบนโต๊ะทำงานร้องบอกโทโมะและเอามือโอบรอบคอ

ชายหนุ่มเพื่อยึด

 

 

 

 

 

“ไม่ไหวแต่กลบเด้งสะโพกรับกับชั้นเนี่ยนะ หึ”โทโมะเยาะก่อนจะก้มลงดูดเม้มอกสวยที่โผล่พ้นบรา

ที่ไม่ได้ถอดดีของแก้ว

 

 

 

 

 

“อ๊ะ แต่ะชั้นเหนื่อยแล้ว พะ พอเถอะ อ๊ะ”แก้วร้องเมื่อได้รับสัมผัสนั้นจากโทโมะ และกัดฟันด้วย

ความเสียว

 

 

 

 

 

“เถอะน่า ถือว่าเป็นค่าตบชั้นเมื่อตอนกลางวันไง อ๊ะ”โทโมะพูดก่อนจะเงยหน้ามาบดจูบกับแก้วอ

ย่างร้อนแรงโดยที่แก้วเองก็จูบตอบกับช้ายหนุ่มด้วยเช่นกัน

 

 

 

 

“ทะ โทโมะ ใกล้จะถึงแล้ว อ๊ะ อ๊ะ”แก้วที่หลงหน้าเข้าหาโทโมะร้องครางออกมา โดยไม่รู้เลยว่า

ฟางแง้มประตูมาเห็น แต่ตอนที่แก้วร้องครางออกมาโทโมะเงยหน้ามาเห็นฟางที่ยืนอึ้งอยู่ แต่ชาย

หนุ่มไม่มีท่าทีจะตกใจอะไรเลย ก่อนจะพูดโดยไม่มีเสียงให้กับฟางว่า ‘ออกไป’ ฟางอึ้งก่อนจะ

ค่อยๆปิดประตูลงแล้วเดินจ้ำๆกลับมาที่ป๊อปปี้ยืนอยู่

 

 

 

 

 

 

 

“เป็นไง รอบนี้มันพาสาวที่ไหนมาคั่ว สาวฝ่ายเอกสารรึว่าสาวประชาสัมพันธ์ ไหงหน้าแดงแบบนี้อ่ะ

ฟาง เห็นมั้ยชั้นบอกแล้วว่าให้ชั้นเข้าไปเองเถอะ แกอ่ะเป็นผู้หญิงเจออะไรแบบนี้ดูดิหน้าแดงหน้า

ซีดหมดเลย”ป๊อปปี้พูดแล้วจะเดินไปที่ห้องทำงานของโทโมะแต่ฟางรั้งแขนไว้

 

 

 

 

“มะ ไม่ต้องหรอกป๊อป เราไปกันเถอะนะๆ”ฟางขอร้องก่อนจะดึงป๊อปปี้ไปเอากุญที่โต๊ะทำงานแล้ว

เดินอออกไปไม่พูดอะไรจนถึงห้อง

 

 

 

“แกเป็นอะไรรึเปล่าฟาง หรือว่าไอ้โทโมะมันทำอะไรแกห้ะ แกถึงเงียบแบบนี้ ชั้นจะไปจัดการ

มน”ป๊อปปี้โวยวาย

 

 

 

“พอ อย่าไปป๊อป อย่าไป”ฟางรั้งแขนป๊อปปี้ที่จะหายตัวไป ชายหนุ่มแปลกใจที่เห็นหน้าของเพื่อน

รักเศร้าๆก็เลยหยุดและนั่งลงที่โซฟากับฟาง

 

 

 

 

“แกไม่ต้องไปไหนล่ะป๊อป โทโมะไม่ได้ทำอะไรชั้น แกอยู่ที่นี่ล่ะ ไม่ต้องไปไหนนะ”ฟางพูดก่อนจะ

โผกอดป๊อปปี้แน่น ฟางรู้สึกสงสารเพื่อนรักคนนี้มากที่ถูกน้องชายและคนรักของเขาทำแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถึงแล้วจ้าทุกคน”เฟย์เปิดประตูรถให้ทุกคนลงมาที่บ้านสวนของเธอ บรรยากาศเป็นบ้านสวนริมน้ำที่

เงียบสลบด้านหลังเป็นท้องร่องที่ปลูกสวนผลไม้เล็กๆไม่ใหญ่มาก ฟางมองไปรอบๆแล้วสูดลม

หายใจอย่างสดชื่น

 

 

 

 

 

แชะ

 

 

 

 

เขื่อนเอากล้องมาถ่ายรูปฟางทันที

 

 

 

“คนอะไรสวยแม้กระทั่งตอนทีเผลอ”เขื่อนพูดยิ้มๆก่อนจะเอารูปให้ฟางดู

 

 

 

“คนอะไร ขี้หลีได้ทุกสถานการณ์”ป๊อปปี้ส่ายหน้ากบเขื่อนก่อนจะเดินตามแก้วเข้าไป

 

 

 

“วันนี้เพื่อนมากันเยอะงั้นเดี๋ยวเฟย์ว่าเฟย์จะไปตลาดแล้วซื้อพวกของสดมาทำกับข้าวเลี้ยงเพื่อนๆนะ

คะ คุณแก้วไปด้วยกันมั้ยคะ”เฟย์ชวนแก้วเมื่อเดินเข้ามาในบ้าน

 

 

 

 

“อ่อ เอางั้นก็ได้จ้า งั้นเดี๋ยวชั้นไปชวนฟางก่อนนะ”แก้วพูดเมื่อวางกระเป๋าลงก็เดินออกไปชวนฟางที่

กำลังถ่ายรูปเล่นกับเขื่อนด้านนอก

 

 

 

 

“แหมๆ ถ่ายรูปสวีทหวานกันแบบนี้น่ะ มากันไม่บอกชั้นเลยนะ”โทโมะเดินเข้ามาในบ้าน เขื่อนและ

ฟางมองกันงงๆเช่นเดียวกับป๊อปปี้ที่ยืนด้านหลังฟาง

 

 

 

 

 

“นายมาทำอะไรที่นี่”แก้วเดินออกมานอกบ้านแล้วอึ้งตกใจเมื่อเห็นโทโมะยืนอยู่

 

 

 

“แกมาทำไมวะโทโมะ ไหนว่าแกมีนัดกับน้องแอนนี่ว่าจะไปเที่ยวเสม็ดกันน่ะ”เขื่อนถาม

 

 

 

“ก็เบื่อ อยากเปลี่ยนแผน มาทเยวกับเพื่อนน่ะมันผิดตรงไหนวะ”โทโมะพูดแล้วเหล่มองแก้วนิดนึง

 

 

 

 

“เอ่อ ก็เปล่า แค่กูรู้สึกแปลกใจน่ะที่ปกติมึงจะไม่ค่อยมาอะไรกับพวกเราเหมือนเดิมแล้วนิ”เขื่อนพูด

 

 

 

 

“ก็อยากจะมาแล้วทำไมวะแถวนี้น่ะ มีอะไรๆน่าสนใจดึงดูดกูนิหว่า”โทโมะพูดแล้วเดินมาใกล้ฟาง

พลางม้วนเส้นผมของฟางที่ไหลลงมาจากผมที่เกล้าไว้

 

 

 

“พอเลยๆ กูบอกแล้วไงว่ากูจีบฟางน่ะ อย่าทำแบบนี้กบฟางเหมือนเห็นว่าฟางเป็นสาวๆคนอื่นดิวะ

ฟางเค้าไม่เหมือนพวกนั้น”เขื่อนพูดแล้วปัดมือโทโมะออกก่อนจะกันฟางออกห่างจากโทโมะ

 

 

 

 

"ถูกของไอ้เขื่อน เพื่อนชั้นคนนี้เป็นคนดี แกอย่าทำอะไรฟางแบบผู้หญิงคนเมื่อคืนนะเว่ย"ป๊อปปี้พูด

ขู่ ฟางชะงักมองป๊อปปี้ที่ไม่รู้เลยว่าคนในห้องนั้นคือแก้ว

 

 

 

 

“ก็ไม่ได้บอกนิว่าฟางเหมือนกับผู้หญิงพวกนั้น ก็แค่อยากจะคุยกับฟางเลยอยากมาหา”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

“นายจะคุยอะไรกับฟาง”แก้วเดินมาถามพร้อมกับคล้องแขนฟางหวงๆ โทโมะเหล่มองนิดนึงก่อนจะ

มองไปทางอื่น

 

 

 

 

“ชั้นคุยกับฟางแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอ อย่ามาสอด”โทโมะหันไปพูดจาร้ายกาจใส่แก้วจนแก้วเม้ม

ปากแน่น

 

 

 

 

“เห้ย โทโมะ แกก็พูดดีๆกับแก้วเค้าหน่อยดิวะ อย่างน้อยพวกเราเองก็เคยเป็นเพื่อนกัน”เขื่อนพูด

 

 

 

 

“หรอ ชั้นเคยมีเพื่อนชื่อแก้วด้วยหรอ”โทโมะพูด

 

 

 

“พอเลยๆ ถ้าแกจะมาหาเรื่องแก้วที่นี่นะ แกกลับไปดิมาทำไม”เขื่อนไล่

 

 

 

 

 

“หรอ แต่โทษทีว่ะ พอดีว่าพอใจ ยังไม่อยากกลับมีอะไรมั้ย”โทโมะเยาะๆ

 

 

 

“อ้าวคุณโทโมะสวัสดีค่ะ ดีเลยเดี๋ยวเฟย์กับคุณแก้วจะไปตลาด ไปด้วยกันมั้ยคะ”เฟย์ชวน

 

 

 

 

“อ่อ ไปกันเถอะครับ นานทีได้มาพักผ่อนละไหนจะขับรถมาไกลอีกขอนอนพักสักพักนะครับ เมื่อคืน

เพลีย”โทโมะพูดแล้วเหล่มองที่แก้วก่อนจะเดินเข้าบ้านไป ฟางมองโทโมะและแก้วสลับกัน

 

 

 

 

“เออ จริงสิไปตลาดด้วยกันนะฟาง”เฟย์ชวน

 

 

“ไปนะแกๆ ชั้นอยากเดินตลาดกับแก้วๆ”ป๊อปปี้รีบอ้อนขอฟาง ฟางมองป๊อปปี้ที่มองแก้วแล้วยิ้มก็

แอบถอนหายใจที่ป๊อปปี้รักแก้วมากขนาดนี้

 

 

 

 

“เอางั้นก็ได้ค่ะ”ฟางตอบแต่ก่อนที่ทุกคนจะไปตลาดโทรศัพท์ของฟางก็ดังขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟางจะบอกป๊อปปี้รึเปล่านะ เอ๊ะ ละใครโทรมาหาฟางล่ะๆ

 

 

อยากรู้ต้องเม้นกับโหวตเรื่องนี้เยอะๆนะๆๆๆๆๆ