รักแสนร้าย หัวใจแสนรัก

 
 
 
 
 
 
 
"คุณแม่ ว่ายังไงครับ "
 
(ป๊อบอยู่ไหนลูก งานจะเสร็จหรือยัง? )
 
"ยังเลยครับแม่ เหลืออีกนิดเดียว  แม่มีอะไรหรือเปล่าครับ? "
 
(คือหนูฟางไม่ยอมนอนเลยลูก  บอกว่าจะรอป๊อบ นี่แม่ก็เข้าไปกล่อมให้นอนแล้วนะแต่ก็ยังไม่ยอมนอนเลย )
 
"ฝากแม่ดูแลฟางให้ผมด้วยนะครับ  เดี๋ยวผมจะรีบกลับไปเดี๋ยวนี้เลย!" ป๊อบปี้พูดจบก็กดวางสายทันที  เค้าได้ย้ายครอบครัวเข้าไปอยู่ในบ้านใหญ่ของคุณแม่ชั่วคราว เมื่อได้รู้เมื่อ 7 เดือนก่อนว่าภรรยาสาวกำลังตั้งครรภ์ลูกคนที่ 2 เลยย้ายมาอยู่ชั่วคราวเพราะเป็นห่วงฟางและบางวันเขาก็มีงานที่ต้องเคลียร์ทำให้เดี๋ยวนี้เค้าแทบกลับบ้านดึกเกือบทุกวัน  ที่ย้ายมาอยู่จะได้มีคนดูแลฟางและลูกของเค้าด้วย
 
          ชายหนุ่มเซ็นเอกสารฉบับสุดท้ายก่อนจะรีบลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกจากห้องทำงานไปที่รถอย่างรวดเร็ว  ก่อนจะรีบขับรถออกจากบริษัทตรงไปยังบ้านใหญ่ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"หนูนอนเถอะนะฟาง  เจ้าตัวเล็กในท้องคงง่วงแย่แล้ว"
"ฟางนอนไม่หลับคะคุณแม่ ฟางพยายามจะนอนแล้วนะคะแต่มันนอนไม่หลับจริงๆ คืนนี้พี่ป๊อบจะไม่กลับมานอนที่บ้านจริงๆหรอคะ " เสียงใสเอ่ยออกมาอย่างสั่นๆด้วยความน้อยใจอย่างแผ่วเบา  เธอก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมตั้งแต่ท้อง  เธอถึงอยากหอม  อยากกอด  อยากจูบสามีตลอดเวลา  และเมื่อรู้ว่าคืนนี้เค้าต้องอยู่เคลียร์งานที่บริษัท  อาจจะไม่ได้กลับมานอนที่บ้าน  ทำไมเธอถึงได้รู้สึกน้อยใจแบบนี้นะ
 
 
"พี่กลับมานอนแล้วครับ " เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น ก่อนร่างสูงจะปรากฏอยู่ที่หน้าประตูห้องนอน  ขายาวๆของป๊อบปี้ก้าวเดินเข้ามาก่อนจะทรุดกายนั่งลงบนเตียง  และกอดภรรยาไว้แน่น
"พี่ป๊อบ"
"คุณแม่ไปนอนเถอะครับ ขอบคุณนะครับที่ดูแลเด็กดื้อของผมให้" ชายหนุ่มพูด คุณแม่มองทั้งสองคนยิ้มๆ ก่อนจะเดินออกไป
 
 
 
"ทำไมไม่ยอมนอนฮึ เด็กน้อย" ร่างสูงหันไปถามร่างบางที่อยู่ในอ้อมกอดเค้าเสียงดุๆ
"ก็ไม่มีพี่ป๊อบนอนด้วย ฟางนอนไม่หลับนี่คะ" เสียงหวานเอ่ยออกมาพลางกอดชายหนุ่มไว้อย่างออดอ้อน      มันน่าจับกดนัก!!!
"แล้วลูกพี่ไม่ง่วงนอนแย่หรอ?"
"ไม่หรอกคะ  เจ้าตัวน้อยก็รอพี่ป๊อบกลับมานอนกอดเหมือนกัน" ฟางพูดพลางส่งยิ้มหวานไปให้
"งั้นพี่ไปอาบน้ำก่อนนะครับ แล้วจะกลับมานอนกอด " ชายหนุ่มพูดก่อนจะก้มลงไปหอมแก้มนวลฟอดใหญ่และเดินเข้าห้องน้ำไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"มากอดดดดดดดดดดดดดดด" ชายหนุ่มพูดจบก็กระโดดขึ้นบนเตียงไปกอดภรรยาทันที
"อี๋  พี่ป๊อบทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าก่อนคะ  ใส่ผ้าขนหนูปิดไว้ผืนเดียวไม่หวิวหรือไงกัน"
"เอ้า!! พี่ก็นึกว่าฟางชอบ เห็นหน้าแดงทุกทีเลยนี่นา " ชายหนุ่มพูดยิ้มๆก่อนจะก้มลงมองคนในอ้อมกอดที่ตอนนี้หน้าแดงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
"ไหนลองบอกพี่ซิ ว่าถ้าวันนี้พี่ไม่กลับมานอนบ้าน คืนนี้เราจะได้นอนมั้ย?"
 
 
"ฟางก็จะงอแงๆ ยังไงพี่ป๊อบก็ต้องกลับมาอยู่ดีๆ ฮ่าๆๆ  ดูครั้งนี้สิ! ไหนคุณแม่บอกว่าพี่ป๊อบต้องเคลียร์งานอีกเยอะไง  แต่ไหงรีบบึ่งรถกลับมาเลยหล่ะ 555555555555 "
"เดี๋ยวเถอะ! งานพี่มีเยอะแยะแต่เพราะฟางงอแงไงพี่เลยต้องรีบกลับมาหา"
"ฟางขอโทษนะคะพี่ป๊อบ  ต่อไปฟางจะไม่งอแงให้พี่ป๊อบต้องทิ้งงานมาหาฟางอีกแล้ว" หญิงสาวพูดก่อนจะก้มหน้าลงอย่างรู้สึกผิด
 
 
"ก้มหน้าทำไม ไหนเงยหน้ามองพี่ซิคนดี" ป๊อบปี้เชยปลายคางของฟางให้เงยขึ้น  แต่ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นน้ำใสๆไหลออกมาจากดวงตาคู่หวาน
"ฮึกๆ...ฮือ"
"พี่ขอโทษครับ  พี่ขอโทษ  อย่าร้องไห้สิครับคนดี พี่แค่แกล้งเล่นเอง"
"ฮือ  พี่ป๊อบบ้า  เค้าไม่ได้อยากร้องไห้ซะหน่อย มันร้องออกมาเองต่างหาก" ฟางพูดป๊อบปี้ก็กระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นกว่าเดิมและก้มลงไปจูบซับน้ำตาให้คนในอ้อมกอด
"ขอโทษนะครับ พี่แค่แกล้งพูดเล่นเฉยๆ ไม่คิดว่าเราจะหวั่นไหวง่ายขนาดนี้  แหมมมมมม ฟางท้องคราวนี้ดีจริงๆเลยน๊าาาาาาาา พี่คุ้มเลยยยย ฮ่าๆๆๆ "
"คนบ้า! ไม่ต้องทำมาเป็นพูดดีเลยนะ เดี๋ยวพอเค้าคลลอดเค้าก็จะไม่ติดพี่ป๊อบแล้ว"
"เดี๋ยวพี่ทำให้ฟางติดพี่เองก็ได้ครับ อื้ออออออ... " ดวงตาคมเบิกโตก่อนเสียงทุ้มจะครางออกมาเบาๆ  เมื่อพูดอยู่ดีๆก็ถูกคนในอ้อมแขนดึงเข้าไปจูบ  
 
 
"เค้ารักพี่ป๊อบนะ"
"พี่ก็รักฟางนะครับ" ชายหนุ่มบอกก่อนจะก้มลงมอบจูบแสนหวานให้คนในอ้อมแขนอีกครั้ง 
 
 
 
 
 
หลังจากจูบจนพอใจแล้วก็เริ่มปฏิบัติการบอกรักด้วยร่างกาย
 
อีกครั้ง
 
อีกครั้ง
 
และ...อีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
มาอัพแล้วๆๆ ขอโทษที่หายไปหลายวันนะ พอดีร.ร.เปิดพอดี 555555555555
เม้นๆ โหวตๆ ให้เค้าด้วยนะ เรื่องนี้จะจบแล้ววววว
ฟินพอมั้ยยยยย  หวานพอมั้ยยยยยย 5555
เจอกันตอนหน้าจ้า