รักแสนร้าย หัวใจแสนรัก

 

 

 

 

 

 

 

 

                    ร่างสูงเดินเข้ามาในบ้านด้วยจิตใจที่ร้อนรนเมื่อได้รับโทรศัพท์จากเจ้าลูกชายตัวน้อยของเขาว่าภรรยาสาวไม่สบาย  ชายหนุ่มกึ่งเดินกึ่งวิ่งขึ้นไปบนห้องนอนซึ่งอยู่ชั้นบนก่อนจะเปิดประตูเข้าไปก็พบกับร่างบางที่นอนอยู่บนเตียง  โดยมีเจ้าตัวเล็กนั่งเฝ้าอยู่ข้างๆไม่ห่าง

 

 

"ตะวันครับ" เสียงทุ้มเอ่ยเรียกลูกชายของตนเอง

"ป๊ะป๋า" เด็กน้อยขานเรียกก่อนจะวิ่งเข้ามากอดหมับเข้าที่เอวของคนเป็นพ่อ

"คุณแม่เป็นอะไรครับตะวัน"

 

"แม่ฟางไม่สบายครับ  บอกว่าปวดหัวและก็อาเจียนบ่อยๆด้วย  เมื่อตอนกลางวันแม่ฟางจะทำข้าวต้มให้ตะวันกินครับ  แต่อยู่ดีๆแม่ฟางก็วิ่งไปอาเจียนและเหมือนจะเป็นลมด้วยครับ  ตะวันเลยให้แม่ฟางพักและก็โทรไปหาป๊าครับ " เด็กน้อยพูด ป๊อบปี้พยักหน้าเบาๆ ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงและทรุดตัวลงนั่งข้างๆ ก่อนมือหนาจะลูบไปที่ผมนุ่มสลวยของคนตัวเล็กเบา

 

          

                    ติ๊ด    ติ๊ด

 

 

"ฮัลโหลครับคุณแม่" ป๊อบปี้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและกดรับสายทันทีเมื่อรู้ว่ามารดาโทรมา

 

(ป๊อบหรอลูก   เย็นนี้เราว่างมั้ย? มากินข้าวที่บ้านแม่กันนะ แม่คิดถึงเจ้าตัวแสบ)

 

"ได้ครับแม่ ผมก็มีเรื่องอยากจะปรึกษาคุณแม่เหมือนกัน"

 

(เรื่องอะไรหรอลูก?)

 

"เรื่องของฟางครับ ช่วงนี้ฟางมีอาการแปลกๆ เดี๋ยวยังไงเอาไว้คุยกันที่บ้านนะครับ"

 

(จ๊ะลูก ตอนเย็นเจอกันนะ) เมื่อมารดาพูดจบป๊อบปี้ก็กดวางสายทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"คุณย่าาาาาาา " เสียงใสของเจ้าตัวเล็กดังขึ้นมาก่อนร่างเล็กๆจะวิ่งเข้าไปกอดคนเป็นย่าที่นั่งอยู่บนโซฟา

"อะไรกันเจ้าตัวแสบมาถึงก็อ้อนย่าเลยนะ"

"ก็ตะวันคิดถึงคุณย่านี่ครับ  คิดถึงอาหารฝีมือคุณย่าม๊ากกกกกมากกกกกก" เด็กน้อยพูดพลางเข้าไปกอดเอวผู้เป็นย่าอย่างออดอ้อน

"ขี้อ้อนเหมือนใครเนี่ยเรา"

"ก็เหมือนฟางไงครับคุณแม่" ป๊อบปี้ที่เดินเข้ามาพร้อมกับภรรยาสาวเอ่ยขึ้น

"สวัสดีครับคุณแม่"

"สวัสดีคะคุณแม่"

"ไหว้พระกันเถอะลูก"

"งั้นเดี๋ยวฟางเข้าไปช่วยดูอาหารในครัวนะคะ  ไปเร็วลูกเข้าครัวกัน" ร่างบางพูดก่อนจะจูงมือลูกน้อยเดินเข้าครัวไป

 

 

"ไหนป๊อบมีเรื่องอะไรจะปรึกษาแม่หรอลูก" แม่ป๊อบปี้หันมาถามลูกชายเมื่อเห็นลูกสะใภ้และหลานของนางเดินเข้าครัวไปแล้ว

"คุณแม่ครับฟางมีอาการแปลกๆ"

"ยังไงหรอลูก?"

"ก็เมื่อเช้าฟางอ้อนผิดหูผิดตาไปหน่ะครับ  อยู่ดีๆก็เข้ามากอด  เข้ามาหอม  เข้ามาจูบ  และยังบอกอีกนะครับว่าไม่อยากให้ป๊อบไปทำงาน  พอเมื่อตอนกลางวันตะวันก็โทรมาหาผมบอกว่าฟางปวดหัว  อาเจียน จะเป็นลม  ฟางเป็นอะไรก็ไม่รู้ครับ" ป๊อบปี้พูดก่อนจะมีสีหน้าที่เคร่งเครียดออกมา  แม่ของป๊อบปี้นิ่งไปสักพัก  ก่อนจะระบายยิ้มและหัวเราะออกมาน้อยๆ

 

 

"คุณแม่ยิ้มอะไรหรอครับ? " ชายหนุ่มถาม

"ก็อาการของลูกสะใภ้แม่ไง"

"มีอะไรให้น่ายิ้มหรอครับ? " ชายหนุ่มยังคงถามอย่างสงสัย

"แม่ก็จะบอกว่าป๊อบหน่ะเตรียมตัวเป็นคุณพ่อลูก 2 ได้เลยยยยยย "

"หมายความว่า... "

"หนูฟางท้อง!!"

"จริงหรอครับแม่  แม่มองไม่ผิดใช่ไหมครับ! " ร่างสูงถามออกมาด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น

"แม่ว่าแม่มองไม่ผิดนะจ๊ะ  และอาการของหนูฟางเค้าเรียกว่า...'ติดสามี' "

"ติดสามีหรอครับ? แหมมมมม เป็นอาการแพ้ท้องที่น่ารักจังเลยยย 55555 "

"และแม่ก็ยังคิดว่าท้องนี้คงเป็นผู้หญิงด้วยนะ"

"ทำไมแม่คิดแบบนั้นครับ? "

"ก็แม่ขี้อ้อนผิดหูผิดตาซะขนาดนั้น  เจ้าตัวเล็กในท้องคงติดนิสัยแม่มาเยอะ และก็คงอยากให้ป๊อบสนใจแกหน่ะสิ"

 

"แม่ครับๆๆ ผมกำลังจะมีลูกอีกคนแล้วครับแม่ โอ๊ยยยยยยยยยยยยย ดีใจๆๆ ดีใจเว้ยยยยย    ขอบคุณแม่มากๆเลยนะครับ  ผมไปหาเมียกับลูกก่อนนะ   ฟอดดดดดดด " ชายหนุ่มพูดก่อนจะก้มลงหอมแก้มคนเป็นแม่และเดินเข้าครัวทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เป็นเอามากเจ้าลูกชายคนนี้" นางยิ้มขำๆกับอาการเห่อลูกอีกรอบของลูกชายตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

มาอัพแล้วน๊าาาาาาาาา เม้น ๆ  โหวต ๆ  เข้ามาอ่านกันเยอะๆๆนะ

ท้องสมใจทุกคนมั้ยยยยยยย 555555 หวานเนอะ น่ารักกกกก

เจอกันตอนหน้าจ้า