รักแสนร้าย หัวใจแสนรัก

 
 
"ฟางๆนี่เธอตื่นหรือยัง" ป๊อบปี้ตะโกนเรียกร่างบางอยู่หน้าห้อง
"นี่ตื่นได้แล้ว เป็นอะไรหรือเปล่า" ชายหนุ่มยังคงเรียกต่อไป  แต่ก็ยังคงไร้เสียงตอบรับ มือหนาค่อยๆหมุนลูกบิดประตูก็พบว่ามันไม่ได้ล็อคก่อนจะค่อยๆเปิดมันเข้าไป  ชายหนุ่มกวาดสายตามองไปรอบๆก็ไม่พบร่างบาง  ก่อนจะเดินเข้าไปดูในห้องน้ำ  ก็ไม่พบร่างบางเหมือนกัน
 
"หายไปไหนวะ" ชายหนุ่มพูดก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาน้องสาวของตนเอง
(พี่ป๊อบว่าไง)
"ฟางอยู่กับแก้วหรือเปล่า?"
(ไม่ได้อยู่นะ ฟางไม่ได้บอกพี่หรอว่าวันนี้ต้องไปฝึกงานอ่ะ)
"ฮะ!ฝึกงาน แล้วทำไมต้องรีบไปเช้าขนาดนี้ด้วย"
(ฟางมันออกจากบ้านไปตั้งแต่ 6 โมงแล้ว พอดีบริษัทที่ฟางไปฝึกงานมันอยู่ไกลอ่ะ เลยต้องรีบไป)
"อ่อๆงั้นแค่นี้แหละ" ชายหนุ่มพูดก่อนจะวางสายไป
 
 
"ตายแล้วๆทำไมฟ้ามืดแบบนี้เนี่ย" สาวหน้าหวานพูดหลังจากเดินออกมาจาบริษัทหลังจากเลิกงาน
"ฝนจ๋า อย่าเพิ่งตกลงมาเลยนะ ให้ฟางกลับถึงบ้านก่อนได้ไหม" ร่างบางพูดอ้อนวอนแต่เหมือนฟ้าฝนจะไม่เห็นใจ  เพราะจู่ๆมดฝนก็ตกลงมาแถมยังตกหนักอีกด้วย
"เปียกๆ" ร่างบางพูดก่อนจะเดินเข้ามาหลบฝนที่ป้ายรถเมล์  แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ร่างบางปลอดภัยจากสายฝนที่เทลงมา  หญิงสาวจึงเปียกน้ำฝนเข้าเต็มๆ ฟางตัดสินใจขึ้นมา  ชั่งใจอยู่นานก่อนจะกดโทรไปเบอร์ของป๊อบปี้  สายแล้วสายเล่าเค้าก็ยังไม่รับสาย  จนร่างบางหมดความพยายาม  น้ำตาไหลปะปนกับสายฝน  ทำไมกันเวลาที่เธอต้องการเขา  เวลาที่เธอต้องการให้เขาช่วยเหลือ  ทำไมเขาถึงไม่สนใจเธอ  แค่รับโทรศัพท์เธอมันเป็นเรื่องยากมากเลยหรอ  หญิงสาวยืนรอรถอยู่นานจนกระทั่งมีรถเมล์ผ่านมาเธอจึงตัดสินใจก้าวขึ้นไป
 
 
          (-ถ้าอยากจะ Mouthก็มาสิ มา Mouth to Mouth-)
 
"ฮัลโหล" ร่างบางรับสายด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง
"ฟางวันนี้แกไม่ได้ไปฝึกงานหรอ พิชมันบอกว่ามารอจะไปกินข้าวเที่ยงกับแกแต่่คนที่บริษัทบอกว่าแกไมได้มาทำงาน" แก้วถามทันทีที่ร่างบางรับโทรศัพท์
"ไม่สบายนิดหน่อนหน่ะ" เสียงหวานที่แหบพร่าตอบออกไป
"เป็นอะไรมากหรือเปล่า"
"ไม่หรอก แค่ตากฝนแล้วเป็นหวัดหน่ะ แก้วไม่ต้องห่วงฟางหรอกนะ"
"ฟางฉันจะพูดกับพี่ป๊อบให้ว่าให้เค้าเอาแกมาฝึกงานด้วย แกจะได้ไม่ต้องตื่นเช้ากลับดึก แถมรถยังไม่ค่อยมีอีกต่างหาก"
"ไม่ต้องหรอกแก้ว ฟางไม่อยากให้พี่ป๊อบรำคาญ แค่นี้ก่อนนะปวกหัวมากเลย"
"งั้นพักผ่อนนะ" ฟางวางสายจากแก้วแล้วก็ล้มตัวลงนอนต่อทันที
 
 
          - บริษัทโทโมะ -
 
"ทำไมหน้ามุ่ยแบบนั้นหล่ะ" โทโมะเดินเข้ามาแล้วถามขึ้น
"เรื่องฟางหน่ะ ฉันอยากให้ฟางมาทำงานที่บริษัทพี่ป๊อบ"
"แต่ไอ้ป๊อบมันไม่ยอมนี่"
"ก็ใช่ไง ถึงได้เครียดเนี่ย วันนี้ฟางมันป่วยเพราะเมื่อวานดันตากฝน  แล้วนี่ถ้าฟางต้องตื่นเช้าๆเพื่อไปทำงาน  กว่าจะกลับถึงบ้านก็มืดค่ำ ฉันว่าอีกหน่อยร่างกายฟางต้องไม่ไหวแน่ๆเลย" แก้วพูดพลางทำหน้าคิดหนัก
"งั้นเราก็ไปหาไอ้ป๊อบสิ ไปบอกมัน"
"แต่นายต้องช่วยฉันพูดนะ นะๆโทโมะนะแก้วขอร้อง" หญิงสาวพูดพลางทำท่าทางอ้อนๆก่อนจะเข้ามาเกาะที่แขนของชายหนุ่ม  แล้วเอาหน้าใสๆถูไปมา
"อืมๆไม่ต้องมาทำท่าทางแบบนั้นเลย" โทโมะหน้าแดง ใจเต้นรัว  ยัยนี่อ้อนน่ารักชะมัด!
"เย้ๆโทรไปชวนยัยเฟย์กับพี่เขื่อนไปเป็นกำลังเสริมดีกว่า" แก้วพูดก่อนจะกดโทรศัพท์โทรไปหาเพื่อนสาวของตัวเองก่อนจะสั่งให้โทโมะโทรไปหาเขื่อนทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
อัพแล้วนะๆๆๆๆ ขอบคุณทุกคนที่เม้นๆโหวตๆ และเข้ามาอ่านเรื่องนี้
ใครอยากให้เรื่องเป็นยังไง อยากติชมตรงไหนก็บอกได้เลยนะ
เจอกันตอนหน้าจ้าาาาาา