รักแสนร้าย หัวใจแสนรัก

"ตกลงแกจะไปฝึกงานที่ไหนฟาง" แก้วเอ่ยถาม

"บริษัทเพื่อนของแม่พิชชี่หน่ะ พิชฝากให้แล้วพรุ่งนี้เริ่มงานเลย"

"วันนี้เป็นอะไรหรือเปล่าฟาง ท่าทางไม่ค่อยดีเลยนะ" เฟย์เอ่ยถามทำให้ร่างบางสะดุ้งก่อนจะค่อยๆปรับสีหน้าให้เป็นปกติ

"ไม่ได้เป็นไรหรอก เมื่อคืนนอนดึกไปหน่อยหน่ะ" ฟางตอบ

"ฟางบริษัทเพื่อนของแม่พิชชี่อยู่ไกลจากบ้าพอสมควรเลยนะ" แก้วพูดขึ้นมาอีกรอบ

"ก็ต้องตื่นเช้าๆแหละ ฟางตื่นได้ ดีกว่าไม่มีที่ฝึกงานแล้วไม่จบนะ" หญิงสาวพูดพลางส่งยิ้มหวานมาให้เพื่อนทั้งสอง

"ยังจะยิ้มได้อีกนะฟาง" แก้วพูดพร้อมขยี้ผมฟางด้วยความหมันไส้

"แก้วอ่า ผมเละหมดแล้ว ยิ้มเอยะๆจะได้ไม่แก่เร็วไง ฮ่าๆๆ"

"หยุดคุยกันก่อน อาจารย์เข้าแล้ว" เฟย์พูดขึ้นทั้งหมดจึงหันไปสนใจกับการเรียน

                    - บ้าน Poppy -

"อื้อ" ชายหนุ่มร่างสูงส่งเสียงครางออกมาเบาๆก่อนจะเปิดเปลือกตาขึ้นจากห้วงนิทรา เขามองไปรอบๆห้อง  ก่่อนสายตาจะมาหยุดอยู่ที่ปลายเตียงที่มีเสื้อผ้าของเขากระจัดกระจายอยู่

"โอ๊ยยยย ปวดหัว" ชายหนุ่มพูดก่อนจะลุกขึ้นนั่ง พลันดวงตาของเขาก็เบิกกว้างเพราะเมื่อมองไปที่ที่นอนแล้วเขาพบรอบเลือดและคราบน้ำรักที่ผสมกันอยู่เป็นวงกว้าง

"เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นวะ" ชายหนุ่มนั่งคิดสักพัก

"ฟาง รอยเลือดนี้ของฟางแน่ๆ โธ่เว้ยยย!" ร่างสูงสบถก่อนจะนั่งกุมขมับ เขาทำเรื่องแบบนี้ไปได้ยังไงกัน  ในเมื่อเขาไม่ได้รักเธอ เขาพลาดได้ยังไง

"ทำไงดีวะ"

"ฟางๆ" ฟางหันไปตามเสียงเรียกก็พบว่าพิชชี่กำลังวิ่งมา

"คือเราจะบอกว่าพรุ่งนี้เราไปรับที่บ้านนะ แล้วจะพาฟางไปส่งที่บริษัท"

"ไม่ต้องหรอกพิช พิชจะลำบากป่าวๆวนรถกลับไปกลับมา" หญิงสาวปฏิเสธ

"แต่มันไกลนะ" พิชชี่แย้งขึ้น

"ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวฟางไปเองสะดวกกว่า พิชชี่อย่าลำบากเลยนะ"

"เอางั้นก็ได้ แล้วนี่จะไปไหนเดี๋ยวเราไปส่ง"

"ไปหาคุณพ่อกับคุณแม่หน่ะ"

          - สุสาน -

"ฟางเอาดอกไม้มาให้แล้วนะคะ ฟางคิดถึงคุณพ่อกับคุณแม่มากๆเลย" หญิงสาวร่างบางนั่งลงก่อนจะยิ้มให้ภาพของบุคคลอันเป็นที่รัก

"ฟางจะทำยังไงดีคะ  จะทำยังไงกับเรื่องที่เกิดขึ้นดี ทำไมฟ้าต้องแกล้งฟางด้วยทำไมเรื่องเมื่อคืนต้องเกิดขึ้นกับฟางด้วย" หญิงสาวพูดไปร้องไห้ไป

"ฟางอยากมีคุณพ่อกับคุณแม่อยู่ข้างๆ ฟางจะทำยังไงดีคะ" หญิงสาวพูดพลางหลับตาลง เรื่องเมื่อคืนทำไมมันไม่เป็นเพียงฝัน  การหมั้นกับคนที่เค้าไม่ได้รักเธอมันก็เจ็บปวดแสนสาหัสมากพอแล้ว แต่เรื่องเมื่อคืนมันทำให้เธอเหมือนยิ่งจะขาดใจตาย เธออยากมีใครสักคนที่คอยรับฟัง  แต่วันนี้เธอกลับโดดเดี่ยว  ไม่มีใครเลย...

          - บ้าน Poppy -

"ไปไหนของเค้าวะ" ชายหนุ่มร่างสูงยืนกระวนกระวายเมื่อฟ้าเริ่มมืดแล้วแต่ฟางก็ยังไม่กลับมา นี่เค้าอุตส่าห์กลับมาเร็ว จะได้รีบๆเคลียร์เรื่องเมื่ิอคืนที่มันกวนใจเค้ามาทั้งวัน  เสียงเปิดประตูดังขึ้นทำให้ชายหนุ่มหันไปมองทันที

"เอ่อ...วันนี้พี่ป๊อบกลับเร็วจังเลยนะคะ"

"เธอกลับช้ามากกว่าหน่ะสิ"

"เอ่อ...งั้นฟางขอตัวนะคะ" ร่างบางพูดก่อนจะเดินเลี่ยงออกมาเพื่อจะขึ้นไปบนห้องนอน

"เรื่องเมื่อคืน" ป๊อบปี้พูดทำให้สาวหน้าหวานชะงักเท้าที่จะเดินต่อทันที

"ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ฉันจะไม่ยอมให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นแน่ ฉันจะไม่มีทางพลาดแน่ๆ" ชายหนุ่มพูดออกมา ฟางนิ่งไปสักพัก ก่อนจะค่อยๆหันมาพร้อมส่งยิ้มบางๆให้

"ฟางเข้าใจคะ พี่ป๊อบไม่ต้องรู้สึกผิดหรอกนะ พี่ป๊อบคงเมาไม่มีสติ ฟางไม่ได้โกรธอะไรหรอกคะ ลืมๆมันไปเถอะนะคิดซะว่ามันไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วกันนะคะ" หญิงสาวพูดก่อนจะเดินขึ้นห้องไปทันที

มาอัพให้อีกตอนแล้วนะ เม้นๆโหวตๆ ให้เค้าด้วยนะ ติชมกันได้ว่าแต่ละตอนเป็นยังไง

เค้าจะไปบ้านยาย คงไมได้มาอัพหลายวันเลย ว่างๆจะมาอัพให้อีกนะ

เจอกันตอนหน้าจ้าาาาา