รักนะ เด็กบ้า(Yaoi)
เขียนโดย 
สาววายBL
วันที่ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 16.26 น.
แก้ไขเมื่อ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 16.54 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
4) รักนะ เด็กบ้า 4:นอกใจ..........100%
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
บทความเรื่องนี้สาววาย บีแอลเป็นผู้แต่งเองนะคะอย่าเข้าใจผิดเพราะลงหลายเว็บทั้งเด็กดีขีดเขียนและอีกหลายๆเว็บค่ะมีข้อสงสัยติดต่อได้ที่ Facebook: บีแอล วาย ชาย ชาย
รักนะ เด็กบ้า 4:นอกใจ..........100%
“แกดูนี่ คาโลชั้นชอบเค้ามากอ่ะ เป็นข่าวกับยัยสตรอว์เบอร์รี่แพรรี่ โคตรเกลียดมันยัยคนตีสองหน้า”
“ไหนๆๆๆ ดูจูบกันดูดดื่มมากเลย หน้าไม่อายจริงๆ”
ผมได้ยินทีมงานสาวสองคนคุยกัน คาโลที่พวกเขาพูดถึงจะใช่คาโลคนของเรารึเปล่านะ แต่เขาก็เป็นนายแบบคนเดียวในประเทศไทยที่ชื่อคาโล แต่คงไม่ใช่เขาหรอก ไม่ได้สิจะระแวงเขาไม่ได้เราต้องเชื่อใจและไว้ใจคนที่เรารัก
ปึกก ตุ๊บ
“ขอโทษค่ะ พี่คนดี”
“ไม่เป็นไรครับ”
ผมไม่ได้สนใจสิ่งที่สาวๆพูดจนกระทั่งเธอเดินชนผมโดยไม่ได้ตั้งใจและความไม่ได้ตั้งใจของเธอทำให้ผมบังเอิญเห็นปกกอซซิปเล่มที่พวกเธอพูดถึงมันบังเอิญตกไปที่พื้น เป็นคาโลจริงๆและจูบกับผู้หญิงคนอื่นอย่างดูดดื่ม
ปากนั่นที่เคยจูบผมแต่กลับไปประกบกับคนอื่นเมื่อผมไม่อยู่ เพียงสองวันเท่านั้นที่เราห่างกันมันทำให้เขามีคนอื่น
นายมันเลวท่สุด สุดท้ายนายก็ทำเหมือนเดิมกับชั้น แต่มันแย่กว่าเดิมเพราะชั้นเป็นของนายแล้ว ผมคิดว่าหัวใจของเขาเป็นของผมแล้วแต่ความจริงแล้วไม่เลยสักนิด
เดินออกมาจากที่จัดงานได้ไม่นานผมก็มานั่งอยู่ที่ริมบ่อน้ำสีน้ำเงิน ผมมองลึกลงไปในบ่อน้ำเห็นใบหน้าของผู้ชายคนนึงที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา ใบหน้าของคนโง่ที่เวลาเกือบทั้งหมดของชีวิตคิดถึงแต่ผู้ชายคนที่ไม่เห็นค่าของตัวเอง ผมยอมเขาทุกอย่างทั้งกายใจจนเหมือนผมเป็นของตายทำให้เขาไม่เห็นค่าของผม
มันถึงเวลาแล้วที่ผมจะต้องรักตัวเองบ้าง
“พี่คนดีครับ ทำไมมานั่งคนเดียวล่ะครับ”
ต้นน้ำศิลปินดังในบริษัทเดินเข้ามาหาผม เขาเป็นห่วงผมเสมอ
แต่ผมก็ไม่ได้ตอบอะไรมันจุกอยู่ที่คอ พูดอะไรออกไปไม่ออกหรอกครับ
“ทำไม...ทำไมถึง”
ไม่นานหลังจากผมได้ยินคำถามผมก็รู้สึกถึงอ้อมกอดอันอบอุ่น ผมถูกกอดอย่างแนบแน่น ผมรู้ว่ามันเป็นเพียงความสงสาร แต่ตอนนี้ผมอ่อนแอเกินกว่าจะปฏิเสธอ้อมกอดนั้นได้ ผมต้องการใครสักคนมาปลอบโยนเท่านั้นไม่นานเสื้อสีขาวของต้นน้ำก็เต็มไปด้วยคราบน้ำตา เขาจับใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาของให้ผมสบตากับเขา ผมเห็นความอ่อนโยนในดวงตาเขาและในความอ่อนโยนนั้นก็เจือปนไปด้วยความเจ็บปวด
เขาจูบลงที่ปากของผมอย่างอ่อนโยน ผมหลับตาพริ้มแล้วกอดเขาไว้แน่นน้ำตาที่ไหลพรากออกมาเพราะความเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น ไม่กี่วันที่ผมกับโลห่างกันมันทำให้ผมโหยหาเขา อ้อมกอดของคนที่ไม่ใช่คาโลมันก็อบอุ่น ถึงเวลาที่กอดมันจะไม่สุขใจเท่ากับคาโลก็ตาม
ขณะที่เราทั้งสองเดินกลับที่พักอยู่นั้น
“พี่ขึ้นหลังผมสิ”
“ไม่เอาอ่ะเดี๋ยวต้นน้ำหนัก”
“ผมเต็มใจทำ”
ได้ยินดังนั้นผมจึงกระโดดขึ้นหลังเขาทันทีพร้อมกับซบที่หลังของเขา ระหว่างทางที่กลับคอนโด ผมเดินผ่านถนนที่โล่งไม่มีคนเลยสักคนเพราะเป็นเวลาดึกแล้ว มีแต่ความเหว่ว้า
“ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะ”
“ในเมื่อเขาทำพี่เสียใจขนาดนี้ทำไมพี่ไม่ลองคบคนอื่นดูล่ะครับ ลองเปิดใจให้คนอื่นบ้าง”
ผมเข้าใจความหมายของเขาดี แต่มยังรักคาโลอยู่เต็มหัวใจผมจึงได้แต่เงียบกับคำถามนั้น
“ผมจะรักษาแผลใจให้พี่เองนะ”
“แต่ชั้นไม่บริสุทธิ์แล้ว”
หลังจากคำนั้นหลุดออกมาจากปากผม น้ำตาน้ำตาอีกแล้วที่ไหลออกมาคนไม่บริสุทธิ์อย่างผมไม่คู่ควรกับคนดีๆอย่างเขาหรอก ผมแปดเปื้อนแล้ว
“มันไม่สำคัญหรอกครับ....ผมไม่สนใจผมสนใจเพียงจิตใจของพี่เท่านั้น ถ้าพี่คิดที่จะลืมเขาแล้วเปิดใจรับผม ผมไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ตั้งแต่ผมเห็นพี่ครั้งแรกผมก็หลงรักพี่และเฝ้ามองพี่มาตลอด ทั้งๆที่รู้ว่าพี่เป็นของคนอื่นแล้วทั้งกายและใจ”
“นายไม่เจ็บเหรอเวลาที่เห็นชั้นกับเขารักกัน”
“เจ็บสิครับเจ็บมาก แต่มันคือความสุขของพี่ถ้าผมแย่งพี่มา พี่ก็จะไม่มีความสุขที่อยู่กับผม และเสียใจที่ไม่ได้อยู่กับคนที่ตัวเองรัก”
“ทำไมนายเป็นคนดีจัง”
“ผมไม่ใช่คนที่ดีหรอกครับ ผมเป็นเพียงผู้ชายคนนึงที่อยากมอบความสุขที่แท้จริงให้กับคนที่ตัวเองรักเท่านั้น”
“ชั้นยังไม่ให้คำตอบนายนะ”
“ผมเข้าใจครับ ผมรอพีได้ตลอดไป ผมก็รอพี่ได้”
“งั้นคืนนี้นายมานอนด้วยกันสิ”
“ห๊ะ”
“ไม่ใช่อย่างนั้น หมายถึงนายก็มานอนข้างชั้นไงชั้นไม่อยากนอนคนเดียว ชั้นเพิ่งอกหักนะ”
“ได้สิครับ”
คืนๆนั้นเป็นคืนที่ผมร้องไห้จนหลับคาอกต้นน้ำคนที่คอยนอนปลอบผม ผมหลับคาคราบน้ำตา
เช้า
ตาบวมๆหน้าโทรมๆของผมตอนนี้มันน่าเกลียดมว๊ากกก เป็นใบหน้าของคนที่ผ่านการร้องไห้มาทั้งคืน
“พี่ครับข้าวเช้ามาแล้วว”
“อ่านายซื้ออะไรมาให้ชั้นอ่ะ”
“แถวนี้ไม่มีอาหารไทยขายหรอกครับมีแต่นมกับขนมปังแล้วก็อาหารที่คนที่นี่เขากินกัน”
“อื้อๆ ชั้นกินได้หมดนั่นแหละ”
ผมนั่งกินอาหารอย่างเงียบๆพร้อมกับคนตรงหน้าไม่นานต้นน้ำก็ฟาดทุกอย่างเรียบ ส่วนผมยังไม่ถึงครึ่งจานเลยพออาหารเขาหมดเขาก็นั่งมองผมกิน
“มองหน้าชั้นทำไมอ่ะ”
“เปล่ามองหน้าพี่นะ ผมมองตาช้ำๆของพี่ต่างหาก”
“นั่นมันก็อยู่บนหน้าชั้นนี่”
“แต่มันไม่ใช่หน้าอ่ะ”
“อย่ากวน”
“^_____^ วันนี้ไปเที่ยวกันมั๊ยครับ”
หลังจากที่ผมกินอิ่มแล้วผมก็เดินไปหยิบของกำลังจะอาบน้ำ แลัวก็มีคำถามตามมา
“วันนี้มีงาน นายต้องซ้อม ส่วนชั้นต้องแต่งเพลงอีกหลายเพลงเลยนะ”
”ไม่เอาไปสวนสนุกกันเหอะพี่”
“ชั้นจะทำงาน”
“เอาสิถ้าพี่จะทำงานผมจะไม่ให้พี่ออกจากห้องนี้ ผมมีกิจกรรมอย่างอื่นให้ทำ”
“กิจกรรมอะไร”
“กิจกรรมบนเตียง”
“ทะลึ่ง”
“ผมพูดจริง”
อ๊ะ……..
ผมถูกจู่โจมทันทีที่ต้นน้ำพูดจบ มือสองมือถูกรวบไปไว้ที่หัวเตียงซะแล้ว สัมผัสจู่โจมถึงจะรุนแรงแต่ก็เกิดจากความรัก ผมรู้ว่ามันจะรักษาอาการอกหักของผมได้ดี ผมจึงตอบรับทุกๆอย่างที่เขาทำเราแลกลิ้นกันไปมาอย่างร้อยแรงแล้วค่อยๆไล่ระดับมาจนอ่อนหวาน ไม่นานผมก็รู้สึกว่ามีอะไรแข็งๆมาดันอยู่ที่ช่องทางด้านล่างแต่ติดที่กางเกงบ็อกเซอร์ที่ต้นน้ำใส่อยู่ขั้นเอาไว้แต่ผมก็รู้สึกถึงความต้องการของมันได้เป็นอย่างดี
เมื่อความต้องการของต้นน้ำเพิ่มขึ้นเขาก็เริ่มเร่งเร้าจูบของเราเหมือนต้องการให้ผมถอดบ็อกเซอร์ออกให้ ผมตอบโต้จูบนั้นไปและหลงใหลไปกับสัมผัสจาบจ้วงนั่น เนื้อเนียนของเราเสียดสีกันจนผมเริ่มเครื่องร้อน
ผมรู้ว่าทำอย่างนี้มันไม่ถูกผมยังรักคาโลอยู่และไม่อยากใช้ต้นน้ำเป็นเครื่องมือสนองตัณหาทั้งๆที่ไม่ได้รักและผมก็ไม่มีวันลืมคาโลได้ ต่อให้ทั้งชาตินี้เขาก็จะยังคงอยู่ในใจของผม ในที่สุดผมก็ขัดขืนพันธะสวาทนั่น
“ไหนว่าจะไปเที่ยวสวนสนุกกันไง”
ผมรีบหาเรื่องพูดขัด
“ไม่อยากไปแล้วอยากทำกิจกรรมบนเตียง”
“นายหื่นมากเลยนะ”
“ก็พี่ทำให้ผมรู้สึกอย่างนี้ พี่ยั่วผมเอง”
“ยั่วอะไร ชั้นอยู่ของชั้นเฉยๆ”
“แค่พี่หายใจผมก็มีอารมณ์แล้วครับ”
“โรคจิต”
สวนสนุก
พวกเราเล่นเครื่องเล่นทุกอย่างด้วยกันแต่ตอนนี้สภาพของผมคือ สำรอกอาหารเช้าทุกอย่างใส่ถุงอย่างเอาเป็นเอาตาย รถไฟเหาะทำผมเป็นแบบนี้ ผมบอกว่าไม่เล่นๆ แต่ไอคนชวนเล่นนี่มันก็รบเร้าผมซะเหลือเกิน เป็นยังล่ะได้เรื่องเลยยย
“น้ำครับพี่”
“อืม ขอบคุณ”
ต้นน้ำรู้หน้าที่เดินไปซื้อน้ำมาให้ผม แต่ความจริงไม่น่าขอบคุณมันหรอกควรจะด่าซะมากกว่า แต่ตอนนี้ผมไม่มีแรงด่าแล้วครับ
“พี่ไปเล่นบ้านผีสิงกัน”
“พอ พอแล้ว”
“ไม่เอาอ่ะ ผมจะไป”
“เชิญนายไปคนเดียวเหอะ”
ผมคิดว่าต้นน้ำจะง้อผมแต่ไม่เลย เขากลับเดินไปโซนบ้านผีสิงแล้วไม่ออกมาหาผมอีกเลย ผมเดินเตร็ดเตร่ไปเรื่อยๆ แล้วก็เจอเข้ากับม้าหมุน
ผมจ่ายเงินแล้วขึ้นทันที เด็กๆเล่นอยู่บนม้าหมุนอย่างสนุกสนานส่วนผมได้แต่ซบคอม้าแล้วเหม่อถึงคนที่ทำผมเจ็บ คาโลทำไมนายถึงไม่ยอมติดต่อชั้นมาบ้าง เออจริงดิ โทรศัพท์ผมหายไปไหนวะผมล้วงไปมาในกระเป๋าสองข้างของตัวเอง
ซวยแล้วโทรศัพท์ผมหาย
ผมเดินหาโทรศัพท์รอบสวนสนุก แต่แล้วก็ไม่เจอ
สุดท้ายมานั่งหอบอยู่แถวๆข้างสระน้ำ
แล้วผมจะกลับที่พักยังไงผมกลับที่พักไม่ถูกหรอกนะแล้วตอนนี้ก็สามทุ่มแล้วด้วย น้ำตาผมค่อยๆไหลออกมาต้นน้ำก็คงกลับคอนโดไปแล้ว ฮือๆทำยังไงดี ผมเอามือปาดน้ำตาอย่างลวกๆ แล้วนั่งกอดเข่าเอาหน้าซบกับเข่าตัวเอง
มันสถิตอยู่ในใจชายคนนี้ มันไม่อาจที่จะลบ ล้างเรื่องราวดีๆ หัวใจฉัน จะมีแต่เธอเท่านั้น เธอมาเติมให้ชีวิตมีการเปลี่ยนผัน เธอมาทำให้เวลาแห่งรัก สวยงามทุกวัน หัวใจฉัน จะมีแต่เธอ ฉันไม่เคยดัง และยังคงเดิม ตอนนี้ รึว่าตอนไหน ฉันก็คนหนึ่ง แต่รักฉันยิ่งใหญ่ ใหญ่กว่าใคร เธอคงรู้ดี ยังคงมีแค่เธอและต่อไป ยังจะมีแค่เธอจนสุดท้าย กายแตกสลาย จนวันที่ฉันหมดลมจากไป เชื่อเถอะความรักไม่เคยห่างหาย มันสถิตอยู่ในใจชายคนนี้ มันไม่อาจที่จะลบ ล้างเรื่องราวดีๆ หัวใจฉัน จะมีแต่เธอเท่านั้น เธอมาเติมให้ชีวิตมีการเปลี่ยนผัน เธอมาทำให้เวลาแห่งรัก สวยงามทุกวัน หัวใจฉัน ยังคงมีแค่เธอและต่อไป ยังจะมีแค่เธอจนสุดท้าย กายแตกสลาย จนวันที่ฉันหมดลมจากไป เชื่อเถอะความรักไม่เคยห่างหาย มันสถิตอยู่ในใจชายคนนี้ มันไม่อาจที่จะลบ ล้างเรื่องราวดีๆ หัวใจฉัน จะมีแต่เธอเท่านั้น เธอมาเติมให้ชีวิตมีการเปลี่ยนผัน เธอมาทำให้เวลาแห่งรัก สวยงามทุกวัน หัวใจฉัน
หลังจากผมฟังเพลงจบ คนร้องก็ยิ้มให้ผมอย่างกวนๆ
“นายไม่ต้องมาทำซี้งตอนนี้เลย หายไปไหนมาห๊ะ ฮึกๆ”
“ผมก็นั่งมองพี่อยู่นั่นแหละคนอะไร หาของไม่เจอแล้วนั่งร้องไห้”
“นายรู้ได้ไงอ่ะ”
“ก็ไอ้ท่าทางบนม้าหมุนที่ล้วงหาของในกระเป๋านั่นไง”
“แล้วทำไมไม่เดินมาหาชั้นเล่า”
“ก็อยากแกล้งอ่ะ”
“แล้วคิดว่าชั้นจะโกรธมั๊ย”
“ไม่ เพราะผมร้องเพลงง้อพี่แล้ว”
“เพลงนี้ของ วัชราวลี นี่นา”
“ผมอยากให้พี่รู้ว่าผมรู้สึกเหมือนเพลงที่ผมร้องออกมา”
“............”
“ให้ผมได้เป็นคนสำคัญของพี่บ้างนะครับ”
“.............”
“ไม่มีทางหรอก”
เสียงหนึ่งดังขึ้นมา ผมไม่คาดคิดเลยจริงๆว่าจะเป็นเขา คาโล เขามาหาผมที่นี่
“มึงไม่มีวันได้หัวใจมันไปเพราะหัวใจของคนดีเป็นของกูคนเดียวเลิกหลอกตัวเองได้แล้วไอ้หน้าโง่”
“นายนั่นแหละหยุดบ้าได้แล้ว ใจของชั้นไม่มีวันที่จะกลับไปอยู่ที่นายอีกแล้วคนเลว ไอ้คนเลวฮึกๆฮือ”
คาโลเดินเข้ามากอดผม ส่วนผมก็โมโหได้แต่ระมัวทุบที่หน้าอกของเขาพร้อมทั้งซบอกเขาร้องไห้ออกมาอ้อมกอดที่ผมโหยหามานานกลับมาหาผม
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
