รักนะ เด็กบ้า(Yaoi)

 
 
บทความเรื่องนี้สาววาย บีแอลเป็นผู้แต่งเองนะคะอย่าเข้าใจผิดเพราะลงหลายเว็บทั้งเด็กดีขีดเขียนและอีกหลายๆเว็บค่ะมีข้อสงสัยติดต่อได้ที่ Facebook: บีแอล วาย ชาย ชาย
 
 
 
รักนะ เด็กบ้า 3:ความคิดถึง.....
 
เย็นวันนี้เป็นวันที่ผมรู้สึกค่อนข้างแย่มากเพราะผมต้องกลับบ้านเอง คาโลไม่มาส่งผมมันโทรบอกว่ามีงานด่วน ผมคิดว่าเพราะผมไม่ได้มีเซ็กส์กับมันหลายวัน 
            ผมมองไปที่โทรศัพท์อยากโทรหาเอามากๆ แต่ถ้ามันไม่รับโทรศัพท์ผมล่ะ
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแต่ไม่ได้โทรไปหาโล แค่ดูโซเชียลเนทเวิร์คเท่านั้น
Fahkham: อย่ามายุ่งกับชั้น
พี่ฟ้าครามพี่ชายผมโพสต์อะไรแปลกๆลงในเฟสบุ๊ค เขาเป็นครูสอนอยู่ที่มหาลัยดังแห่งหนึ่งสงสัยจะเจอเด็กดื้อเข้า ได้ยินว่าเขาสอนพิเศษเด็กคนนึงอยู่ท่าทางน่ารักมากเลยล่ะครับ สุภาพแล้วก็ดูสดใสมาก
Noel:  สำหรับคุณผมมันวุ่นวายมากเลยสินะ
เอาแล้วไงสองคนนี้ทะเลาะกันซะแล้วต้องโทรคุยซะหน่อย
“ฮาโหล พี่คราม”
“นายมีไร”
“พี่อารมณ์ไม่ดีใช่มั๊ยครับ”
“ใช่”
“เพราะเด็กคนนั้นสินะครับ”
“นายรู้”
“ผมเป็นน้องพี่นะครับ”
“...”
“ถ้าพี่รู้สึกดีๆกับใครสักคนทำไมพี่ต้องปิดกลั้นตัวเองที่จะได้รับความรู้สึกดีๆตอบกลับล่ะครับ”
“ชั้นไม่มั่นใจอะไรสักอย่างหรอก”
“เรื่องแบบนี้ต้องมีความมั่นใจเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยเหรอครับพี่ เรื่องของความรักน่ะ ไม่ใช่ว่ามันต้องปล่อยไปตามธรรมชาติเหรอครับ”
“แต่ชั้น.....”
“อย่าให้อดีตมาขัดขวางสิ่งดีๆที่จะเข้ามาในชีวิตเลยนะครับพี่ฟ้าคราม ไม่ใช่แค่พี่ที่จะรู้สึกเจ็บคนเดียวแต่เด็กคนนั้นก็จะรู้สึกอะไรไม่ต่างจากพี่ อย่าให้เค้าไม่ยอมรับพี่เลยนะครับ ถ้ามันถึงเวลานั้นจริงๆพี่อาจจะเสียเค้าไปตลอดเลยก็ได้”
“ชั้นเข้าใจแล้ว”
“ครับ”
ผมวางสายไปพร้อมกับยิ้มที่พี่ชายผมกำลังจะมีความสุขอย่างแท้จริงสักที
แอ๊ดดดด ปึก
เสียงประตูดังขึ้น ผมยิ้มอย่างดีใจที่โลกลับมา ผมรีบเดินเข้าไปคุยกับเขาทันที
แต่เขากลับไม่สนใจผมเลยแล้วเดินไปมาอย่างเฉยชา
เจ็บครับบอกได้คำเดียวว่าเจ็บมาก  มันรู้สึกเหมือนมีเข็มร้อยเล่มมาทิ่มที่หัวใจ
“โลนายต้องการอะไรจากชั้น ชั้นยอม ยอมทุกอย่างแล้ว”
ผมเดินเข้าไปกอดเขาทางด้านหลังแล้วซุกหน้ากับแผ่นหลังกว้างนั่น
“พิสูจน์ว่าคุณยังเป็นของผมอยู่”
 
ผมครุ่นคิดอยู่นานว่าจะทำอย่างไรดี
 
ปึก...ตุ๊บ
ผมดันแผ่นอกแข็งแกร่งลงบนเตียงกว้างแล้วนั่งคร่อมบนซิกแพ็คแน่นๆนั่น ผมปลดกระดุมออกจนหมดแล้วถอดเสื้อเขาออก
ผมเริ่มถอดเสื้อผ้าตัวเองออกบ้างจนท่อนบนของเราเปลือยทั้งคู่ผมเลื่อนตัวขึ้นไปจูบคนตรงหน้าอย่างอ่อนหวาน มือทั้งสองทาบอยู่บนอกแกร่งนั่น
“นายกับชั้นเราไม่ได้ทำแบบนี้กันมา2-3วันแล้วสินะ”
“ห้าวันแล้วต่างหาก”
 
“อ๊ะ โล”
คาโลพลิกตัวผมแล้วจับสะโพกนอนทาบอยู่ทางด้านหลัง
“เข้าใจแล้ว....นับวันรอผมมาตลอดเลยสินะ”
“.......”
“ทำไมต้องแกล้งทำเป็นไม่ชอบแล้วผลักไสกันด้วยล่ะครับ”
            คนเจ้าเลห์กระซิบอยู่ที่หลังหูผมพร้อมกับมือที่บีบเคล้นไปทั่ว สักพักโลก็ใช้นิ้วบนยอดอ่อนไหวที่หน้าอกผมเขาบีบแล้วก็แกล้วสัมผัสโดนไปมาจนผมเริ่มทนไม่ไหวเผลอครางออกมา
 
“ปล่อยนะ ชั้นไม่ชอบให้ทำแบบนี้”
“เหรอทั้งๆที่ครางขนาดนั้น ไม่เป็นไรผมจะทำให้คุณรู้สึกชอบเอง”
“อ๊า...”
ทั้งๆที่ปากผมปฏิเสธ แต่ก็ปากอีกนั่นแหละที่ครางเสียงน่าเกลียดนั่น
 
 
 
ตอนนี้ผมรู้สึกว่าผมไม่มีสติแล้วด้วงตาเริ่มฉ่ำปรือด้วยความปรารถนา เรี่ยวแรงหายไปหมด
“มาดูตรงนี้ดีกว่าว่าคุณจะยังปฏิเสธชั้นอีกรึเปล่า”
โลเริ่มใช้มือกับแก่นกายของผมไม่นานจนผมทนไม่ไหว
 
“อ๊ะทำไม...”
หยุดครับ มันหยุดเอาดื้อๆ
“พูดสิว่าคุณต้องการชผมมากแค่ไหน”
“ชั้นต้องการนาย โลได้โปร....อ๊ะ อ๊ะ อื้อ “
ไม่ทันที่ผมพูดจบ แก่นกายของผมถูกครอบครองด้วริมฝีปากที่ไม่รังเกียจผมแม้แต่นิดเดียว
            แรงดูดดุนทำให้ผมเอนไปตามจังหวะที่ขึ้นลงอย่างห้ามไม่ได้ โลไม่หยุดแค่นั้นเขายังรัวลิ้นที่ปลายแก่นกายตอนนี้มันบวมเป่ง 
“ทำตามที่นายต้องการเลยสิ”
โลจับมือทั้งสองข้างของผมจับที่หัวเขา ในตอนแรกผมงงๆ แต่ไปๆมาๆผมก็เข้าใจ
ผมจับหัวเขารูดขึ้นลงกับแก่นกายตามใจตนเองประกอบกับปากของเขาดูดเม้มเข้าหากันทำให้ผมรู้สึกเหมือนจะขาดใจให้ได้ อีกแค่นิดเดียวเท่านั้น  ผมรีบเร่งจังหวะผมเงยหน้าขึ้นและบิดตัวไปมาด้วยความเสียวสุดตัว ในที่สุดน้ำสีขาวขุ่นก็พรั่งพรูออกมา แทนที่โลจะขยับปากออกไปแต่เขากลับทั้งดูดกลืนจนไม่แหลือแม้แต่หยดเดียวทำให้ผมรู้สึกวาบหวามอย่างบอกไม่ถูก
            ประกอบกับที่ผมรู้สึกเพลียและเริ่มมีเหงื่อนิดๆ
 
“รสชาติคุณนี่หวานจริงๆ”
สายตาโลมองโลมเลียไปทั้งร่างกายผม ผมก็คุมสติไปอยู่เผลอมองสบกับดวงตาร้อนแรงนั่น เพราะว่าตอนนี้ผมรู้สึกต้องการเขามากๆจึงทำได้เพียงบอกผ่านทางสายตาเท่านั้น
            พวกคุณคงเดาออกใช่มั๊ยว่าเกิดไรขึ้นต่อ ใช่แล้วครับผลจากการมองยั่วเขาผมแทบไม่ได้นอนทั้งคืน
 
เช้า
“อะไรนะครับ ผมต้องไปเดี๋ยวนี้เลยหรือครับ ครับ   ได้ครับ  ครับ”
บริษัทโทรมาบอกว่าผมต้องไปดูงานที่ลอนดอนหนึ่งเดือนครับจองตั๋วไปแล้วคนแอบฟังไม่พอใจจ้องตาเขม็งเลยครับ
“ไม่มีทาง”
“นี่มันงานนะ”
“ผมไปด้วย”
“โล ชั้นคงได้แต่ทำงานไม่มีเวลาอยู่กับนาย”
“..................”
เงียบเลยครับนี่ผมพูดแรงไปรึเปล่านะ  แต่เมื่อคืนก็น่าจะพอแล้ว
“เมื่อคืนไม่พอหรือไง”
ผมกอดมันจากทางด้านหลังอย่างอ้อนๆ
“ไม่เคยพอหรอกสำหรับผม”
“นี่ฟังนะ ชั้นเป็นของนาย จะตอนนี้หรือตอนไหน อดทนหน่อยนะ”
“ถ้าคุณมีคนอื่นผมจะฆ่ามันแล้วก็จะฆ่าคุณด้ววิธีของผม”
 
            ผมยิ้มให้มันอย่างอ่อนโยนพร้อมทั้งจูบที่ริมฝีปากมันจูบตอบผมพร้อมทั้งกอดอย่างหวงแหน
 
 
สนามบิน
“นี่นายได้เอาครีมอาบน้ำมารึเปล่าเนี่ย”
“ผมเอามาครบทุกอย่างนั่นแหละ”
“จะไปรู้เหรอนึกว่าลืม”
“ไม่มีทางลืมหรอก”
“ชั้นไม่อยากใช้เงินเยอะเพื่อซื้อมัน เอาทำอย่างอื่นดีกว่า”
“เอาไว้ซื้อถุงยางดีกว่าเนาะ”
“คาโล =_=”
^____^
 
 
 
“นี่เครื่องใกล้ออกแล้ว”
“อืม แล้วยังไง”
 
มันไม่คิดจะกอดผมบ้างหรือไงนะ
 
ผมค่อยๆถือกระเป๋าแล้วเดินหนีจากมันมาด้วยความน้อยใจ
 
แล้วในไม่ช้าก็มีอ้อมกอดอุ่นๆตามมาข้างหลังของผม
 
ไม่อยากปล่อย
 
ไม่อยากปล่อยจากอ้อมแขนนี้เลย
 
ผมเหมือนคนใจแข็งแต่ความจริงแล้วโลก็คือสิ่งที่ขาดไม่ได้
 
“โทรหาชั้นทุกวัน โซเชี่ยลแคมกันทุกวัน  และที่สำคัญคิดถึงกันทุกนาทีด้วย”
 
“ทุกวินาที ไม่ใช่นาที”
            ไม่นานหลังจากพูดจบโลก็ประกบริมฝีปากอ่อนหวานลงมา น้ำตาผมเริ่มไหลถ้าเป็นทุกครั้งมันจะร้อนแรงกว่านี้แต่ครั้งนี้ทำไมถึงได้อ่อนหวานนุ่มนวลเหมือนจะวอนให้ผมอยู่ต่อ
 
 
 
           
 
Calo ‘sTalk 
คนดีไปแล้วครับ ผมรู้สึกทรมานที่เห็นเค้าไป มันแค่เดือนเดียวเองแต่ทำไมผมรู้สึกว่ามันนานเป็นปีนี่แค่จากกันไม่ถึงนาที เวลาที่เค้าอยู่กับผมผมรู้สึกว่าเค้าเป็นเหมือนคนที่ไปไหนไม่รอดขาดผมไม่ได้แต่พอเห็นท่าทีเข้มแข็งตอนรู้ว่าเขาต้องไป รู้สึกเจ็บจี๊ดๆ
            แต่ผมก็ช่วยเก็บกระเป๋าให้ครับ เก็บไปช้ำไป ไอ้ตัวเล็กมันก็อาบน้ำครับ กระเป๋าเกิดมาไม่เคยจัดเองมีแม่บ้านจัดให้แต่ตอนนี้ต้องมาจัดให้คนดีรู้สึกทำไม่ค่อยเป็นหรอกครับ ตั้งแต่มีคนดีเข้ามาในชีวิตทำให้ผมมีความรับผิดชอบมากขึ้นคิดอะไรจริงๆจังๆมากขึ้น มันคือความหมายของคำว่าครอบครัวครับ เวลาเรารักใครสักคนขึ้นมาจริงๆมันอยากจะทุ่มเททุกอย่างเพื่อเค้า ผมเคยเป็นคนเห็นแก่ตัวมากกว่านี้แต่หลายๆอย่างที่คนดีเป็นมันขัดกับความเห็นแก่ตัวของผมโดยสิ้นเชิง
 
 
ติ๊ด ติ๊ด
“สวัสดีครับ”
“คาโล วันนี้มีงานถ่ายแบบด่วนที่โรงแรม Black Perl”
“ได้ วันนี้ผมว่าง
 
 
หลังจากได้ยินว่ามีงานเข้ามาไม่นาน ผมก็รีบไปทำงานให้ทันตามเวลานัด ผมจะได้มีเงินเพื่อเริ่มสร้างเนื้อสร้างตัวจริงๆจังๆเสียที
 
ภายในงานมีนายแบบและนางแบบมากหน้าหลายตาคอนเซ็ปไข่มุกสีดำมีนางแบบชื่อแพรรี่มาเดินแบบคู่กับผม สวยใช้ได้เลยครับหุ่นดีมากๆผิวสีน้ำผึ้ง
“สวัสดีค่ะ”
“ครับ”
เธอโปรยยิ้มหวานให้ผมพร้อมกล่าวสวัสดี
 
“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ”
“ครับ”
ไม่นานพี่ทีมงานก็เรียกพวกเราไปเตรียมงานครับเราต้องเดินไปที่กลางฟลอ แล้วแพรต้องโอบคอผมแล้วก็ก้มหน้าให้ใกล้ๆกับหน้าเธอ
 
“คาโล แพรรี่ สแตนด์บายกันได้แล้วค่ะ”
 
ไม่นานก็ถึงคิวเรา เราเดินกันอย่างที่ซ้อมไว้ไม่นานแต่แล้วผมก็ต้องตกใจเมื่ออยู่ตรงกลางฟลอแล้วแพรรี่ไม่ใช่แค่ก้มหน้ามาใกล้ผมแต่เธอกลับจูบผมเข้าอย่างเต็มๆผมทำอะไรไม่ถูกทำได้แค่อึ้งอยู่อย่างนั้น
 
เหล่านักข่าวพากันถ่ายรูปไว้อย่างหนาแน่น ผมรีบผละออกเมื่อตั้งสติได้
 
 
“เมื่อกี๊ขอโทษนะคะที่ผิดคิวใส่”
“ไม่เป็นไร”
“คืนนี้ไปทานข้าวกับแพรรี่หน่อยสิคะ”
“ไม่ล่ะ ผมไม่ว่าง”
“ไม่เป็นไรค่ะ งั้นแพรรี่ขอติดรถไปคอนโดได้มั๊ยคะ”
“ได้สิเร็วๆหน่อยนะ”
 
 
Khondee’s talk
 
หลังจากที่ผมถึงอังกฤษได้ไม่นานผมก็กดโทรศัพท์หาโหล แต่นี่ผมโทรเป็นรอบที่เท่าไรแล้วไม่รู้เจ้าตัวกลับไม่รับโทรศัพท์เลย
เขาอาจจะไม่ว่างก็ได้ผมได้แต่พูดปลอบใจตนเอง
อากาศที่นี่ดีมากเลยครับ แต่หนาวไปหน่อย ผมได้พักห้องเดียวกับเฮนรี่นักร้องที่ค่ายครับ ผมแต่งเพลงให้เขาร้องบ่อยๆ เพลงทุกเพลงดังระเบิด เฮนรี่บอกว่าเป็นเพราะผมแต่ง แต่ผมคิดว่าเป็นเพราะพลังเสียงของเขามากกว่า
“พี่คนดีเป็นไรรึเปล่า”
“เปล่านี่^^”
“เค้าอาจจะไม่ว่างก็ได้นะครับพี่คนดี”
รู้อีก
 
“ไปเดินเล่นกันมั๊ยเฮนรี่”
 
 
 
          เราสองคนเดินมาที่ลานกว้างสวนดอกไม้สีสดสวยทั้งๆที่หนาวมากแต่ดอกไม้ก็ออกดอกน่าแปลกมาก  มีคู่รักหลายคู่นั่งอยู่เต็มไปหมด ผมเห็นคนแก่คู่หนึ่งเป็นหญิงชายนั่งคุยกับยิ้มให้กัน บนมือของหญิงชรามีดอกไม้อยู่
 
“พี่...ระวังครับ”
มีเด็กวัยรุ่นคนนึงเล่นสเก็ตบอร์ดชนผมจนผมล้มครับแต่โชคดีที่เฮนรับผมไว้ได้ทัน แต่แล้วเค้าก็ล้มทับผม ปากเราประกบกันโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ ริมฝีปากที่ไม่ใช่คาโลมันทำให้ผมรู้สึกหัวใจเต้นได้ไม่ถึงห้าวิ
หลังจากที่ผละออกจากกันเฮนรี่ก็เอามือลูบหลังคอแก้เขินส่วนผมก็หน้าแดงครับแล้วเราก็ทานมื้อเย็นด้วยกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Perry ‘s Talk
 
          หลังจากที่ชั้นขอคาโลติดรถด้วยมาไม่นาน ชั้นก็เริ่มชวนโลคุย ชั้นต้องยั่วเค้าให้เค้าหลงชั้นให้ได้ วินาทีแรกที่ชั้นเห็นเค้าก็รู้ทันทีว่าเค้าต้องเป็นของชั้นทั้งๆที่ชั้นลงทุนจูบเค้าไปกลางเวทีขนาดนั้นแต่ทำไมถึงได้ไม่สนใจ ชั้นคิดว่าเหตุผลเพราะมีใครอยู่แต่ทำไงได้ก็ชั้นอยากได้นี่ยังไงก็ต้องได้
 
          รถจอดที่หน้าคอนโด แต่ชั้นก็แกล้งทำเป็นลืมกระเป๋าเอาไว้เพื่อให้เค้าตามลงมาคืนเพราะคนอย่างคาโลหลังจากที่ปิดประตูรถแล้วเขาต้องรีบขับออกไปอย่างแน่นอน ถ้าลืมกระเป๋าเค้าต้องเอาลงมาคืนฉัน
“อะ....โอ๊ยยย”
ชั้นแกล้งล้มเพื่อเขาจะได้ลงมาประคองแล้วก็เป็นอย่างที่คิดไว้
“เป็นไรมากรึเปล่า”
“สงสัยจะเดินไม่ไหวแล้วค่ะ”
“นี่กระเป๋าคุณลืม”
“ขอบคุณค่ะ”
“เดี๋ยวผมไปส่งที่ห้อง”
 
            เข้าทางชั้นแล้ว แน่นอนว่าช่างถ่ายภาพมือหนึ่งรอเก็บภาพเราลงนิตยสารGossip
           
 
“นี่คาโล คบกับชั้นนะ”
“ผมมีแฟนแล้ว”
“ชั้นรู้แต่ขั้นชอบนายให้ทำยัง ชั้นยอมเป็นแฟนเก็บก็ได้”
หลังจากที่ชั้นแสดงความในใจออกไปชั้นก็จู่โจมเค้าด้วยการจูบทันที แต่แล้วคาโลก็ผลักชั้นออกอย่างรวดเร็ว
“ผมทำไม่ได้ ผมรักเค้าแค่คนเดียว อย่าลดค่าตัวเองด้วยวิธีแบบนี้เลย”
 หลังจากที่เขาพูดจบก็เดินจากไปทันทีแน่นอนว่าชั้นไม่ยอมเป็นสองรองใครแน่ชั้นจะต้องแย่งเขามาให้ได้ในเมื่อไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกล ชั้นจะแกล้งทำเป็นรู้สึกผิดแล้วแอบแย่งเค้ามาแบบเนียนๆไม่ว่าจะวิธีไหนก็ตาม
                คาโลต้องเป็นของแพรรี่