ใครลิขิต

 
 
                       หลังจากกลับจากทะเล  ชั้ลก็นั่งรอพี่โทโมะ อยู่ที่บ้านตั้งหลายชั่วโมง  นี้ก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว  เค้าก็ยังไม่กลับมา  ไม่รู้ตอนนี้จะเป็นยังไงบ้าง 
 
      " แก้ว !  แก้ว ! เปิดประตูให้พี่หน่อย " พอชั้ลได้ยินเสียงพี่เขือนดังออกมาจากออกบ้าน ชั้ลนี่รีบวิ่งไปเปิดประตูทันที  แล้วสิ่งที่ชั้ลเห็นคือ สภาพพี่โทโมะ ที่แทบจะดูไม่เหมือนคนเอาซะเลย  คงจะดื่มหนักมากสินะ ถึงได้เมาไม่รู้เรื่องมาขนาดนี้ 
 
      "  ดูๆ มันหน่อยนะแก้ว  มันดื่มหนักมาก " แล้วร่างพี่โทโมะ ก็ถูกวางลงบนโซฟา
       " รักมากก็ต้องเจ็บมากเป็นธรรมดาแหละค่ะ " นี่ถ้าชั้ลตายไปจะเมาอนาถขนาดนี่มั้ยนะ
       " แล้วจะพูดให้ตัวเองเสียใจทำไมเนี่ย  เห้อออ  ผู้หญิงนิเข้าใจยากจริงๆ " หึ ! ไม่เจอกับตัวไม่มีวันรู้หรอก ไอพี่เขื่อน 
      " กลับก่อนนะ ดูแลสามีดีๆนะครับน้องแก้ว " กวนตีนวะพี่เขื่อน - - ! 
      " ขอบคุณมากนะพี่เขื่อน พี่ก็ขับรถดีๆเหมือนกันนะ " แล้วชั้ลก็เดินออกไปส่งพี่เขือนที่รถ ก่อนจะกลับเข้าบ้านมาดูแลดวงใจน้อยๆของชั้ล 
 
      "  ฟาง  ทำไม ฟางทำแบบนี้  ทำไมฟางทำกับชั้ลแบบนี้  ทำไมต้องมาหลอกกันด้วย ทำไม "  ในระหว่างที่ชั้ลพยายามแบกร่างสูงของพี่โทโมะ ขึ้นไปนอนให้ถูกที่ถูกทางบนห้อง พี่โทโมะก็ได้เปล่งถ้อยคำแสลงที่มันฟังแล้วบาดใจชั้ลเหลือเกิน  ในใจพี่คงมีแต่ผู้หญิงที่ชื่อฟางสินะ 
 
 
           ชั้ลพยุงร่างพี่โทโมะมาไว้บนเตียง ก่อนจะเดินไปเอาผ้าเช็ดตัวผืนเล็กมาเช็ดตัวให้กับพี่โทโมะ อย่าถามว่าทำไมชั้ลถึงทน  ทุกอย่างมันอธิบายได้เพียงแค่คำๆเดียว   เพราะรัก..  
 
      " อ้วกกกก " นั้นไง หลังจากเช็ดตัว ชั้ลก็มาเช็ดอ้วกต่อ นี่ถ้าไม่รักมาก ทำให้ใครแบบนี้ไม่มาหรอกนะ  หลังจากเช็ดอ้วกเสร็จชั้ลก็ไปเอาน้ำใส่กะละลัง มาให้เค้าบ้วนน้ำล้างปาก และก็อยู่เฝ้าจนถึงเช้า  Zzz
 
 
      " นี่เทอเข้ามาในห้องชั้ลทำไม " เสียงปลุกที่มันแข็งๆ ห้วนๆดุๆ มันทำให้ชั้ลสะดุงตื่นอย่างแรง
      "  เมื่อคืนพี่เมา พี่เขื่อนพาพี่มา...." ชั้ลยังพูดไม่ทันจบประโยค
      "  หยุดยุ่งกับชั้ลสักทีได้มั้ย  แล้วจะไปไหนก็ไป !!! " ผ้านวมผืนหนาที่ปกคลุมร่างเค้า ถูกเหวี่ยงออกอย่างแรง ก่อนที่ร่างสูงของโทโมะจะเดินอย่างเร็วเข้าไปในห้องน้ำ 
     " นี่ชั้ลผิดอีกแล้วสินะ " ชั้ลได้แต่พร่ำเพ้อกับตัวเอง ก่อนจะจำใจเดินออกจากห้องไป 
 
 
         ตึ้งตึ่ง  ตึ้งตึ่ง ตึ้งตึ่ง ตึ้งตึ่ง  เสียงออดหน้าบ้านดังขึ้น และดังอย่างต่อเนื่องเรื่อยๆ  นี่มันจะกดอะไรนักหนาวะเนี่ย  
      "  พี่ป๊อปอยู่ไหน เค้าไปไหน ทำไมชั้ลโทรหาเค้าไม่ติด " แล้วมาถามอะไรกับตูละค่ะ 
      " ไม่รู้เหมือนกัน เฮียไม่ได้บอก "  ชั้ลก็ตอบของชั้ลไปแบบเนี่ย แล้วทำไมฟางต้องมาทำหน้าดุด้วยวะ 
      "  จะไม่รู้ได้ยังไง ก็พี่ป๊อปบอกว่าเค้าอยู่กับเทอ " แล้วไมต้องขึ้นเสียงวะ
      " ชั้ล ! ไม่ ! รู้ ! " 
       " อย่ามาหาเรื่องชั้ลนะแก้ว  อย่าคิดมาเปิดศึกกับชั้ล " 
       " อย่ามาหาเรื่องชั้ลนะฟาง อย่าคิดจะมาเปิดศึกกับชั้ล "
       " อย่าทำให้ชั้ลโมโหไปมากกว่านี้นะแก้ว เพราะเวลาที่ชั้ลโมโหชั้ลจะไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น "
แล้วแกคิดว่าชั้ลจะกลัวหรอฟาง 
       " อย่ามาทำให้ชั้ลโมโหไปกว่านี้นะฟาง  เพราะเวลา..."  เพลี๊ยยยย แล้วมือเล็กๆของฟางก็ฟาดลงใส่หน้าชั้ล นี่ความรักมันทำให้คนเปลี่ยนไปมากขนาดนี้เลยหรอวะ  จากที่เป็นคนใสๆนิ่งๆ กลับกลายเป็นคนร้อนระอุเหมือนไฟ พร้อมที่จะเผาผลาดคนข้างๆในมอดไหม้  แต่อย่าคิดว่าจะตบชั้ลได้ฝ่ายเดี๋ยวนะฟาง
 
       พลั๊วะ !!! แล้วร่างเล็กของฟางก็ร่วงหล่นลงกับฟื้น เพราะมัดของชั้ลครั้งเดี๋ยวแท้ๆ 
 
       "  ฟาง !! " นั้นไง เหมือนในละครหลังข่าวไม่มีผิด พี่โทโมะมาในจังหวะที่ชั้ลปล่อยหมัดใส่ฟาง แล้วเลือดก็ไหลออกมาจากปากของฟาง แล้วเค้าก็โกรธชั้ลสินะ สรุปก็คือชั้ลต้องผิดอีกตามเคย 
      " เทอไม่มีสิทธิมาทำร้ายฟางแบบนี้ ! " แล้วมือหนาของพี่โทโมะ ก็กระชากและบีบแขนชั้ลอย่างแรง ก่อนจะเปล่งเสียงอันดังกึ่งก้องกรอกหูชั้ลอย่างจัง
     " แล้วพี่มีสิทธิอะไรมาทำกับแก้วแบบนี้ "
     " ก็เพราะเทอมาทำผู้หญิงที่ชั้ลรัก ชั้ลต้องทำทุกอย่างเพื่อปกป้องเค้า " ไงหละ เจอคำยี้เข้าไป บอกเลยว่าเจ็บกว่าโดนตบเป็นร้อยครั้งซะอีก
      " งั้นที่เราทำมันก็คงจะมาจากเหตุผลเดียวกัน " เพราะฟางก็ไม่มีสิทธิมาทำให้พี่เสียใจเหมือนกัน ชั้ลเลยต้องทำทุกอย่างเพื่อปกป้องพี่
      " อย่ามายอกย้อนนะแก้ว !! " มือหนาๆของพี่โทโมะ เริ่มบีบแขนชั้ลหนักขึ้นเรื่อยๆ 
      " ไอ้ โท โมะ " เสียงเรียบเฉย แต่ฟังดูดุๆ เอ่ยออกมาอย่างช้าๆ แต่มันทำให้คนฟังรู้สึกหมั่นๆไม่น้อย เราทั้งสามหันไปตามเสียง 
      " ถ่าน ! " มาได้ยังไงวะเนี่ย แล้วตอนนี้การยืนของถ่านกวนมาก ถ่านยืนดูดอมยิ้ม ไขว้ขา พิงขอบประตูบ้าน ซึ่งมันอยู่ห่างจากที่เรายืนอยู่เพียงเล็กน้อย ไม่รู้ว่ามันจะเอาเท่หรือเอากวนตีนดี แต่ที่แน่ๆคือ ตอนนี้พี่โทโมะ กำลังเดินไปที่ถ่าน
      "  มึงมาที่นี่ทำไม ! " 
      " กู มา หา แก้ว "  แล้วทำไมต้องพูดกวนตีนด้วยวะถ่าน เดี๋ยวก็มีเรื่องกันอีก เห้อ
      " มึงออกไปจากบ้านกูเดี๋ยวนี้ แล้วถ้ามึงอยากได้ผู้หญิงคนนี้ มึงก็เอาไป " ฟังแล้วรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นสิ่งของยังไงไม่รู้ พี่โทโมะ พูดจบก็มาลากและผลักชั้ลไปให้ถ่าน นี่คือการเขวี้ยงทิ้งสินะ 
       " งั้นก็ดี พรุ่งนี้ก็ไปจดทะเบียนหย่ากันที่อำเภอ "  แล้วไอเฮียป๊อปก็เดินเข้ามา  ไปกันใหญ่แล้วเนี่ย
       " เออก็ดีเหมือนกัน พรุ่งนี้ไปเจอกันนี้อำเภอ ชั้ลจะได้จดทะเบียนหย่า แล้วก็จดทะเบียนสมรสใหม่กับฟาง " นี่พี่ไม่แคร์ชั้ลเลยหรอ
       " ฟางไม่จด !! " คำพูดของฟางมันทำให้พี่โทโมะดูอึ้งๆไปนิดนึงก่อนที่จะหันมามองหน้าเฮียป๊อปอย่างเอาเรื่อง
       "  ก็จดๆไปซะสิฟาง เป็นแฟนกับมันมานานแล้วนิ ได้ข่าวว่าอยากจะแต่งงานกันไม่ใช่ ก็นี่ไง ให้แก้วไปหย่า แล้วฟางก็จดทพเบียนสมรสกับมันไปเลย แล้วทำไมถึงได้เรื่องมากอีกหละฟาง " ไอเฮียนี่ก็ตัวสร้างปัญญาเลยจริงๆ ให้สิ่งที่มันพูดออกไปมันเหมือนกับสาดน้ำมันเข้ากองไฟยังไงยังไง
 
      " ยังไงฟางก็ไม่จด แล้วพี่ก็ไม่ต้องหย่ากับแก้วด้วย ! " ฟางหันหน้ามาเหวี้ยงใส่พี่โทโมะ 
      " ตกลงกันให้ได้นะ แล้วค่อยโทรมาบอก ไปแก้วไปกับชั้ล " แล้วไอเฮียก็พาชั้ลขึ้นรถมันไปเลย  นี่เค้ากำลังเล่นเกมส์สงครามกันอยู่หรือปล่าวเนี่ย 
 
 
                 
                   ในบ้าน 
 
        " ก็เราตกลงกันแล้วไม่ใช่หรอฟาง ว่าถ้าหย่ากับแก้วแล้ว เราจะแต่งงานกัน " โทโมะพูด
      " นั้นมันอดีต แต่นี่มันปัจจุบัน แล้วตอนนี้ฟางก็เปลี่ยนใจแล้วด้วย ฟางบอกแล้วไงว่าฟางยังลืมพี่ป๊อปไม่ได้ " ฟางพูด
      " ตลอดเวลาที่ผ่านมาฟางไม่เคยรักชั้ลเลยหรอ " โทโมะพูด
      " นี่ที่ฟางพูดนี่ยังไม่เค้าใจใช่มั้ย ฟางบอกแล้วไงว่าฟางยังลืมเค้าไม่ได้  ฟางไม่เคยรักโทโมะ"
      " แต่ชั้ลรักเทอนะ " โทโมะพูด
      " พอเถอะ อย่าฝืนเลย ยังไงฟางก็รักพี่ป๊อปอยู่ดี โทโมะหน้าจะหันไปมองแก้วบ้างนะ แก้วรักโทโมะมาก " ฟางพูด
     " แต่ชั้ลไม่ได้รักแก้ว ชั้ลรักเทอ ฟาง  ได้ยินมั้ยว่าชั้ลรักเทอ " ฟางไม่พูดอะไร แต่เดินออกจากบ้านไปโดยที่โทโมะ พยามรั้งเอาไว้ 
 
 
        
                 ในรถ 
 
       "  นี่เฮียคิดจะทำอะไรอยู่ อย่าพาแก้วเข้าไปเกี่ยวกับเรื่องแบบนั้นได้มั้ยเฮีย " 
       " แกจะทนอยู่กับมันทำไมวะ มันไม่เคยทำให้แกมีความสุขเลย หย่ากับมัน แล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่ไม่ดีกว่าหรอวะ " 
       " ถ้ามันง่ายแบบนั้นก็ดีสิเฮีย ขนาดเฮียยังทำไม่ได้เลย แล้วยังจะมาสั่งให้แก้วทำอีก " 
      " ชั้ลทำได้ตั้งนานแล้ววะ " หรออออ
       " ถ้าเฮียทำได้ เฮียคงจะมีลูกเป็นสิบคนไปแล้วหละมั้งตอนนี้ แก้วรู้ว่าเฮียยังรักฟางอยู่ "
      " ไม่โว้ยย  ชั้ลไม่ได้รักแล้ว  ชั้ลจะจีบแกอยู่เนี่ย แกว่าถ้าชั้ลจีบแก ชั้ลจะจีบติดมั้ยวะ " แล้วไอเฮียมันก็หันหน้ามาถามชั้ล  ไอนี่มันมาแปลกโว้ย มันต้องการสื่ออะไรวะเนี่ย
      " ไอเหี้ยเอ้ย  แม่ง  เหี้ยนี่มันเหี้ยจริงๆ !!! " อะไรของไอถ่านอีกเนี่ย ทำไมต้องพูดเสียงดัง พูดหยาบคายด้วยวะ 
      " มึงหึงหรอไอถ่าน " มุงก็คิดได้นะไอเฮีย ไอถ่านจะมาหึงชั้ลทำไมค่ะแหม
      " กูด่าหมา หมามันวิ่งตัดหน้าหวะ "
      " ตัดหน้ารถหรือตัดหน้าเรื่องอื่นวะ " อัลไลของมันสองคนวะ
      " กูเป็นคนห่วงของ มึงน่าจะรู้ดี " แล้วมึงจะบอกไอเฮียทำไมวะถ่าน
      " ห่วงทุกอย่างเลยรึปล่าววะ " แล้วทำไมน้ำเสียงไอเฮียต้องกวนตีนด้วยวะ
      " ห่วงแค่บางอย่างวะ เฉพาะอย่างที่สำคัญมาก กับสำคัญที่สุด " - - ! งงงง
      " กูพอเข้าใจแล้วคับ คุณถ่าน " มึงเข้าใจกันสองคนเถอะ ปล่อยให้กูงงคนเดียว 
      " แก้ว วันนี้เข้าไปทาสีที่บ้านนะ " ไอถ่านที่ขับรถอยู่มันมาถามชั้ล โดยการมองผ่านทางกระจก
       " ได้สิ แวะไปรับ ท็อฟก่อนได้มั้ย " ถ่านพยักหน้ารับ 
       "  กูไปด้วยได้มั้ยครับพี่ถ่านครับ " 
       " อย่ายุ่งให้มันทุกเรื่องสาสส  เว้นไว้บ้างสักเรื่องก็ดีนะครับ "  เห้อออ  อยู่กับไอสองคนนี้มากๆคงจะประสาทได้ เดี๋ยวดี เท่ยวทะเลาะ เดี๋ยวแซว แล้วเวลาเค้าแซวกันสองคน คือไม่รู้อันไหนแซวเรื่องจริง ไม่รู้อันไหนแซวเล่น แต่อยู่ด้วยแล้วมีความสนุกหวะ ไม่เหมือนอยู่กับพี่โทโมะ ชอบพูดให้ชั้ลเสียใจอยู่เรื่อย
 
 
            หลังจากที่ส่งเฮียป๊อปเสร็จ ชั้ลกับถ่านก็แวะรับท๊อฟฟี่ และเราก็มาสาทีที่บ้านด้วยกันสามคำ ตอนนี้ ท๊อฟฟี่กับถ่านดูสนิทสนมกันมาก 
 
 
    " ไหนดูดิ ให้ไปออกแบบห้องมาชาตินึงแล้ว  ได้มาแค่เนี่ย " ถ่านมอบห้องๆหนึ่ง น่าจะเป็นห้องรับแขกมั้ง ให้ท๊อฟฟี่ไปออกแบบมา แล้วก็สัญญาว่าจะทำตามที่ท๊อฟฟี่ออกแบบ  เหมือนเป็นการฝึกไปในตัว 
     " นี่ก็ได้เยอะแล้วนะพี่ถ่าน ผมต้องกลั่นกรองสมองส่วนที่เจ๋งที่สุดคิดงานนี้ให้พี่เลยนะเนี่ย "  แล้วท๊อฟฟี่ก็ดูภูมิใจในงานของตัวเองมาก
    " แล้วนี่อะไร กระถ่างต้นไม้หรอ " ถ่านมองรูปบนกระดาษก่อนจะชี้นิ้วไปบนจุดที่เขายังคงสงสัยอยู่
    " ใช่ๆ ถ้ามีต้นไม้ระดับอยู่ในห้องบ้างมันน่าจะสดชื่นดี พี่ว่าได้มั้ย " 
ิ     " เออวะ ก็ดีเหมือนกัน งั้นเดี๋ยวพอทาสีบ้านจนเสร็จ เดี๋ยวไปเลือกเฟอนิเจอตกแต่งบ้าน แล้วก็ไปดูพวกดอกไม้ ต้นไม้ด้วยกันนะ " 
     " โอเคครับ "
 
     " แหม เดี๋ยวนี้พอสนิทกันแล้วลืมแก้วไปเลยนะ " คุณผู้ชายสองคนเข้าดูงานกันอยู่บนโต๊ะทำงานข้างล่าง ส่วนชั้ลยืมทาสีอย่างโดดเดี๋ยวอยู่ข้างบน 
 
    " ทำเป็นน้อยใจไปได้  ลงมาดื่มน้ำก่อน เดี๋ยวค่อยไปทำต่อ " ชั้ลก็วานอนสอนง่ายลงไปดื่มน้ำตามคำสั่งของไอถ่านมัน 
    " อ้าว มือเลอะ เดี๋ยวไปล้างมือก่อน " เออมือก็เปื้อนสีอยู่ ชั้ลก็ลืมไปเลย 
    " ไม่ต้องไปล้างหรอก เดี๋ยวก็สกปรกอีก เอานี่ " แล้วถ่านก็หยิบแก้วน้ำ พร้อมใส่หลอดยื่นมาให้ชั้ล ก่อนจะเอานิ้วเรียวๆมาจับหยอดให้ จนชั้ลอิ่ม   ถ่านเอ้ยถ่าน ทำไมไม่เจอกันก่อนหน้าพี่โทโมะนะ 
    "  แล้วนี้ทาสีประสาอะไรวะ  เลอะทั้งหน้าเลย เดี๋ยวหน้าก็ขึ้นสิวหมดหรอก เห้ออ " เห้ออ นี่มันหน้านะค่ะพี่ถ่านขาาา  ถ่านทำหน้าเซ็ง เหมือนไม่ค่อยพอใจที่สีมันมาติดบนหน้าชั้ล แล้วจะเซ็งทำไมวะ ?  แล้วถ่านก็หยิบทิชชูมาเช็ดใส่  มือเบ๊าเบา  ตอนนี้เราอยู่ใกล้กันมาก ถ่านดูตั้งใจมากกับการทำความสะอาดบนหน้าชั้ล นี่ก็เช็ดเป็นครั้งที่สามแล้วมั้งกับตรงจุดๆเดิม  
    "  นี่จะให้มันสะอาดไปถึงไหนเนี่ย ผิวจะลอกอยู่แล้วนะเนี่ย " ถึงจะเช็ดเบา ไม่ระแคะระคายเคืองก็เถอะ แต่มันสามรอบแล้วนะครับแหม แต่ละรอบก็นานมาก
    "  ก็ต้องเช็ดให้มันสะอาดหน่อยสิ เดี๋ยวหน้าขึ้นสิว แล้วจะไ่ม่สวย " 
    " แล้วตอนนี้สวยมั้ย " ไอ้เด็กท๊อฟเอ่ยย  ถามอะไรเนี่ยย
     "  สวย " ไอ้ถ่านก็ตอบไปอย่างไม่รู้สึกตัวอะไรเล๊ยย  สงสารคนฟังบ้างเถอะ ใจสั้นหมดแล้วเนี่ยย  
    " แล้วชอบมั้ย " ไอท๊อฟฟฟ  หยุดเถอะ ! ชั้ลพูดอะไรไม่ได้เลย ได้แต่ยืนนิ่งๆ ให้ถ่านเช็ดไปเรื่อยๆ ไอถ่านก็เช็ด จนเคลื่มไม่รู้ตัวเลยว่าน้องถามอะไรบ้าง 
   " ชอบ " O_O ตุบตับตุบตับตุบตับ 
   " นี่พี่ถ่านชอบพี่แก้วหรอ !!! "   เพล้งง !! ถ่านดูตกใจ มือพลาดไปปักแก้วจนหล่นแตก ชั้ลเองก็ยังคงอึ้งกับคำตอบของถ่าน
    " เห้ย ปวดขี้วะไอท๊อฟ เดี๋ยวพี่ไอขี้ก่อนนะ " ถ่านดูท่าทีเก้ๆกังๆ ลนลาน แล้วก็เดินผิดทาง  เป็นอัลไล  หรือไอถ่านกำลังเขิลวะ
 
   " พี่ถ่าน ห้องน้ำไปทางนี้ไม่ใช่หรอ "  
 
 
   "  เออใช่ๆ ปวดขี้จนลืมทางเข้าห้องน้ำเลย แย่จริงๆ " ่ถ่านเอามือมาจับตูดตัวเอง เหมือนคนที่ปวดอึอย่างหลัง แต่ทำไมหน้าแดงวะ สหรือคนปวดห้องน้ำมากๆจะหน้าแดง - - ! ตูก็คิดไปได้ 
 
   " ผมก็นึกว่าเขิลจนไปไม่เป็นซะอีก 555+ " แก่แดดจริงๆ เด็กคนนี้
 
   "แอะแห้ม ๆ ทะลึ้งใหญ่แล้วเรา ทำไมไปแซวพี่เค้าแบบนั้น "
 
    " นี่ พี่แก้ว หน้างี้แดงซะขนาดนั้น จะไม่ให้บอกว่าเขิลได้ไง "