Can't tell ไม่บอกเธอ

 
~ความเจ็บนี้ไม่มีเสียง.………
                                    เธอเลยไม่ได้ยิน… อะไรที่ทำกับฉัน…ก็ไม่มีความหมาย…~
 
 
 
"ป๊อปปี้กำลังฆ่าฟางทั้งเป็นใช่มั้ย…!!!!!" น้ำตาไหลข้างซ้ายไหลลงมาไม่หยุด เธองง สับสน หม่รู้ทำยังไง…? ผู้ชายมันก็เลวทั้งหมด…!! นี้อ่ะหรอ เหมือนกวินเป๊ะ…! แต่ของกวิน มันไม่ชัดอย่างนี้ป๊อปปี้…!! ฟางอยากลืมว่าเป็นเพื่อน ป๊อปปี้ ต่อไปนี้ คำว่าเพื่อนคนรู้จัก มันก็จบลง
 
'นี้สินะ กับการให้ความหวัง ลมๆ แล้งๆๆ '
'ถ้าความสุข ตลอดไป มันมีจริง ฟางคงไม่ต้องเสียน้ำตาให้กับ ป๊อปปี้ หรอก…!!!'
'พวกนวนิยาย นิทาน มันเต็มไปด้วย หลอกหลวง……!! เพราะมันไม่มีจริง'
 
'ทั้งยังมีเพลงรัก …ครั้งนี้ฟางขออ้วก…!!!'
 
คำพูดในใจมากลั้น จนอยากพูดมีมากมายกายกอง…แต่ดันพูดไม่ออกสิ่งที่เธออยากถามเพื่อระบายความเจ็บ คือกรี้ด…. แต่ดันไม่มีเสียงเธอไม่อยากเจ็บ…นี้สินะ บทเรียน…ที่รู้แล้วความรักไม่เคยมีจริง…!!
 
"รักแท้…มันก็แค่กลายเป็นความทรงจำซะงั้น ไม่ใช่เรื่องจริง…" ฟางได่แต่นั่งอยู่บนหาดทรายทรายสีขาว…สวยงามสะท้อนแสงใต้น้ำ สถานที่ดีๆที่เธอชอบสุดท้ายก็กลายเป็นสถานที่ ที่น่าเจ็บปวด…ต่อไปจะเป็นที่ไหนอีกล่ะ
 
 
"อยากมีความสุขกับเค้าบ้างจัง…" ฟางพูดก่อนมองน้ำที่ขึ้นและลงไปมา อย่างไม่รู้เรื่อง…
 
 
 
"ฟางเข้าใจแล้ว…ความรักมันก็มีแต่ทุกข์ …ฟางจะไม่มีวันรักใครได้อีกแล้ว"ฟางได้แต่อยากปิดตา
ลง ลืมความเศ้ราที่เคยมี…
 
 
 
"ฟาง…? มาทำอะไรที่นี้…" เสียงกวิน…? ที่เข้าหูฟาง ทำให้ฟางถึงกับมอง'งง'
ก่อนเงยขึ้นก็เจอกวินเดินเข้ามาหาเธอ
 
 
 
"และกวินล่ะ…?"
 
 
"กวินกะจะไปช่วย แม่เพื่อนนะ…แต่เค้าไม่สบายกวินเลยจะกลับบ้าน…? แลเวฟางล่ะ มาทำอะไรแถวๆนี้ ห้า หก โมงแล้วนะ ถ้าค่ำขึ้นมาระวังผีล่ะ" กวินได้แต่พูดยิ้ม
 
 
เพี้ยะฟางตีติ เล็กน้อยงอนๆๆ
"กวินอ่าาาาา อย่ามาพูดได้มั้ยเรื่องผี? มาพูดอะไรทั้งที่รู้ว่าฟางกลัวผีจะตาย !!=^="
 
 
"แม้~ ยังไม่เปลี่ยนไปเลยนะ ฟาง:)" กวินมองฟางพร้อมขยี้ผม
 
 
"…ผมฟางเสียทรงหมดแล้ว…!!"
 
 
"ว่าแต่ฟาง ไม่กลับไปทางโรงเรียนล่ะ ค่ำมากไม่ดีนะ พวกแถวๆนี้ ๆเปลี่ยว ว่าแต่ไหนล่ะ ป๊อปปี้ ?" กวินถามงง
 
 
"นี้ กวินรู้จัก ป๊อปปี้ ด้วยหรอ…?"
 
 
 
"ไม่รู้สิ เหมือนคุ้นๆๆหน้านะ … แต่ ไม่รู้สิ แต่เหมือนมันจะรักฟางมากเลย…"
 
 
 
"เค้าก็คือคนที่ฟางรักเหมือนกัน……"
 
 
"……………"
 
 
 
"แต่เค้าตั้งใจทำให้ฟางเจ็บ…! " ฟางพูดก่อนข่มอารม
 
 
 
"ดีจัง …ฟางลืมกวินเร็วกว่าอย่างที่คิด ตั้งแต่กวินเลิกกับฟาง กวินก็ไม่เคยคบใครจริงจังเลยไม่รู้สิ…ฟางเป็นคนเดียวมั้งที่ทำให้รู้ว่านี้คือรักแท้"
 
 
 
 
"แต่กวิน ก็เอาหัวใจฟาง โดยการเหยียบย้ำ ไปคบกับ รุ่นพี่ที่สนิทด้วย…ทั้งที่รู้ว่าฟางกับพี่เค้าสนิทกัน แต่กวินก็ยังจะคบ…แถมตอนนั้น แฟนเก่ากวินก็กลับมาแบบ ประมาณว่า…แกล้งฟางสารพัด"
 
 
 
"แต่คนนั้น…กวินไม่ได้จริงจัง"
 
 
 
"กวินก็ไม่ได้จริงจังกับทุกคนนิ ไม่ใช่หรอ"
 
 
 
"แต่กวินก็จริงจังกับฟางแล้วกัน…"
 
 
 
"โดยการไปคบกับพี่เค้า ทั้งที่ก็ไม่เลิกกับฟาง……"
 
 
"….………"
 
 
"กวินรู้มั้ย…กวินเป็นคนแรกที่ได้ใจฟาง…แต่กวินกลับทอดทิ้งไม่ใยดี ฟางเสียใจมาก ที่กวินทำกับฟาง ทำร้ายฟางทั้งเป็น กวินไม่เคยบอกเลิกกับฟางสักคำ ฟางก็ไม่เคยบอกเลิกทั้งที่ฟางรู้ว่ากวินคบกับรุ่นพี่คนนั้น แต่ทำไมกัน ทำไมไม่บอกเลิกฟาง"
 
 
 
 
"……จริงๆแล้ว กวินไม่ได้ คบกับพี่เค้า"
 
 
 
"…ไม่จริง กวินคบ…กวินยังซื้อ ตุ๊กตา 300 บาทเลยนิ"
 
 
 
"และกวิน ก็ซื้อตุ๊กตาหมีแพนด้า 5000 บาทให้ฟางเลยนิ"
 
 
 
"…………………"
 
"กวินกับพี่รุ่นคนนั้น อยากให้ฟางลองหึง เพราะตลอดเวลาที่ฟางผ่านมา ฟางไม่เคย หึงกวิน ไม่เคยแสดงออกมา ว่าชอบกวิน…เพราะฟางเป็นเด็กเรียน ไม่เคยเพ้อเจอ ไม่เคยนอนหลับเรียนและที่สำคัญ…ฟางตั้งใจเรียนมาก"
 
 
"………………"
 
"กวินเลยตกลงพี่เค้า โดยค่าตอบแทนรุ่นพี่ ที่ฟางสนิทด้วย ขอให้กวินช่วยให้รุ่นพี่ฟางกับเพื่อนกวินหรือไอ้ทีเจ นั้นลงเอยกัน…"
 
 
"และยังไงคิดว่ามันสนุกมากหรอ มาล้อเล่นความรู้สึกฟาง…?"
 
 
 
"กวนอยากรู้ และหลังจากวันนั้น กวินก็แกล้งบอกรักรุ่นพี่ฟางแหละ และฟาง ก็บล็อค กวินจากเฟส ลบเพื่อนทุกคนจากเฟส แถม ไม่เคยติดต่อกลับมาเลย และฟางก็ย้ายไปเลย ไม่เคยกลับมาให้กวินเห็นอีกเลย…จนมาเห็นมาวานนี้แหละ"
 
 
"กวินอ้างแบบนี้ ต้องการอะไร?"
 
 
 
"กวินอยากรักฟาง กวินอยากเทคแคร์ฟางเหมือนแต่ก่อน…แต่กวินคงทำไม่ได้ถ้าฟางไม่เปิดใจ"
 
"ฟางเจ็บมาพอแล้วกับผู้ชายเฮ็งซ่วย…!" ฟางพูดมาก่อนน้ำตาที่เริ่มไหลออกมา
 
 
"………"
 
"ผู้ชายมันก็ดีแต่อกหักผู้หญิงไม่เคยแคร์ความรู้สึกหรอก…คิดว่าคบคนนั้นไม่จริงใจจนมาวันที่เสียค่อยมาจริงใจ…"
 
 
 
"แต่กวินรักฟางจริงๆ ตอนที่เราเต้นด้วยกันฟางยังหวั่นไหวกับกวินอยู่เลย"
 
 
"หวั่นไหว เพราะกลัว ไม่ใช่เพราะรัก"
 
"………………"
 
"อยากรู้มั้ยตั้งแต่นั้น ที่เกิดเรื่องฟางก็ไม่คบใคร ได้แต่แอบมอง ป๊อปปี้ เพื่อนที่เคยเล่นด้วยกันป.1 และมาเจอกัน ม.1 เลยแอบชอบ…และแอบเป็นต้นมาเพราะกลัวคบไป ก็เหมือนกวิน เบื่อแล้วทิ้ง…ส่วนไม่กล้าบอก เพราะกลัวคำตอบ"
 
"……………"
 
 
"ดีนะ…! ที่ฟางไม่ได้บอกรัก ป๊อปปี้ หน้าแตกแย่เลย;("
 
"หมายความว่าไง0_0"
 
"ก็ ป๊อปปี้ คบกับพิมอ่านะ …แถมบอกกลัวฟางราวีมาตบ…! ฟางไม่ตบหรอก ฟางตบไม่เป็นแถมฟางก็ไม่มีความกล้าพอหรอก"
 
"เปล่าไม่ใช่เลย …ฟางกล้าทำทุกอย่าง แต่ฟางเป็นคนที่เห็นใจ เข้าใจคนอื่น…ไม่อยากให้ใครเจ็บ ฟางแคร์ความรู้สึกตลอด… และกวินเชื่อฟางไม่มีวันไปราวี แต่จะเป็นคนไป"
 
 
"เข้าใจฟางก็ดี แล้ว …"
 
 
"กวินขอให้ฟางกลับมาคบ กับกวินได้มั้ย…?"
 
 
"………เอิ่ม………"
 
"นะ ฟาง กวินขอร้อง แค่ไม่กี่วันนี้เอง"
 
"ฟางขอโทดนะ ฟางไม่อยากให้ อดีตต้องมาซ้ำรอยที่ๆ ฟางเคยเย็บแล้ว มันเหยี่ยวยา ยาก…!" ฟางพูดนิ่งๆ กวินได้แต่มองก่อนลุกขึ้น
 
"นี้แหละ คำที่กวินอยากได้ยินจากปากฟาง ถึงจะเป็นสิ่งที่ไม่ใด้อยากได้ยิน แต่เป็นสิ่งที่เป็นความจริง แค่คำแค่นี้…กวินเชื่อนะ ซักวันกวินจะตัดใจจากฟาง"
 
"ขอบใจนะ กวินที่เข้าใจฟาง…. ฟางพูดก่อนยิ้มๆ น้ำตาก็ไหลลงมา
 
 
"เฮ้ย…?! ฟางไม่ต้องซาบซึ้งขั้นร้องไห้หรอก5555 ขี้ตาออกมาแล้ว"
 
 
"กวินก็…! ชิส์>\\\\<" ฟางได้แต่เบ้ปาก
 
"กวินไม่ได้เห็นฟางยิ้มแบบนี้มานานแค่ไหนแหละ^++++^ "
 
"5555 ไม่ขนาดนั้นว่าแต่ กวินนี้ก็แปลก เห็นเป็น เพลยบอยที่มาคบกับเด็กเนริดอย่างฟางได้555"
 
"ก็เพราะรักไง"
 
"ขอบใจนะ ที่รักฟาง ฟางดีใจที่ยังมีใครบางคนค่อยห่วงใยฟาง"
 
"อืม…ว่าแต่ ทำไมรู้สึกวันนี้ฟางแต่งตัวสวยเป็นพิเศษ นร้าาาาา หรือว่ากวินเห็นฟางสวยอยู่แล้ว ดัดหลอน ชุดเดรส กลิ่นน้ำหอม พัดแป้ง ลิมสติก …? เพี้ยนป่ะ 555"
 
 
"…………อ่อ พอดีเราจะมาตามนัด ป๊อปปี้ และ ป๊อปปี้ บอกว่า ป๊อปปี้ มีเรื่องจะบอก"
 
 
"…….………"
 
"แต่ไหง เป็นไปได้เมื่อกวินจูบกับพิม…"
 
 
"ใช่หรอ ฟาง…? ใช่จูบหรอ"
 
 
"ชัดๆๆเลย พร้อมกับ บอกว่าเค้ารักพิม และฟางเป็นขยะ"
 
 
"……….…"
 
 
"เจ็บชะมัด เลย ไม่น่าไปหลงชอบ ป๊อปปี้ เลย"ฟางพูดก่อนเริ่มขี้แย
 
 
"เอาหน่า ฟาง……ความรักมันไม่มีขีดข้อจำกัด แค่เรารักกันก็พอ แต่กวินเชื่อนะ สายตาตอนที่เอิ่ม…กวินจูบฟาง ป๊อปปี้ มองแบบโคตรหึงอ่ะ"
 
 
"นั้นเป็นเพราะ……"
 
 
"กวินว่านะ มันต้องมีอะไรแปลกๆๆชอบกลแน่ๆ สายตาแบบนั้นกวินยื่นยันว่าป๊อปปี้หึงฟาง…และเมื่อคนเราหึง หรือห่วง แปลว่ารัก"
 
"มันอาจจะเป็นสายตาที่เพื่อนส่งถึงกันก็ได้"
 
"แม้…ฟางก็ เชื่อกวินเหอะ…!"
 
"…………………"
 
"ฟาง… ที่ผ่านมากวินอาจจะเป็นคนไม่น่าไว้ใจเลยก็ได้ อาจจะแย่ดูเหมือนเพลยบอย ไม่น่าไว้ใจแต่เชื่อกวินเหอะ คนที่หึง และไปบอกว่ารักคนอื่นแบบนี้มีสองประเภท"
 
"………."
 
"รักนะ แต่บอกไม่ได้ & รักแต่ต้องห้ามใจ"
 
"และ ป๊อปปี้ ทำแบบนี้ไปเพื่ออะไรล่ะกวิน?"
 
"กวินก็ไม่รู้หรอกนะ …แต่ที่รู้แน่ๆ มันต้องมีเหตุผมส่วนตัวที่เราไม่รู้…ว่าแต่นี้มันก็ห้า โมงแล้วฟางอยากให้กวินไปส่งมั้ย…?"
 
"ฟางอยากนั่งตรงนี้สักพัก"
 
"แต่กวินขอเตือนนะ นั่งตรงนี้ฟางอย่าเลย เดี่ยวก็โดนข่มขืนเอาง่ายๆ กวิน ไม่อยากให้ฟางโดนมันไม่ดี…เอาแบบนี้ ฟางต้องสัญญาก่อนว่า จะไม่อยู่ตรงนี้ ไปนั่งเล่นอยู่ตรงชิงช้าก็ได้ อย่างน้อยก็รู้ว่ามีคนอยู่…กวินเป็นห่วง"
 
ฟรึ่บ!!ฟางที่โผกอดเข้าหากวินอย่างไม่ทันคิด…ไม่รู้สิเธออยากกอดกวินทั้งที่เป็นเรื่องที่ไม่ควรกอดเอาซะเลย
 
 
"ฟาง……"
 
 
"ฟางขอบคุณมากนะ สำหรับคำแนะนำ แต่กวิน จะมีกิจกรรมร่วมกับโรงเรียนฟางเปล่า?เพื่อจะได้เจอกันไง:)"
 
 
 
"มีๆ เดี่ยวกวินค่อยบอก เชื่อป่ะ กวินยังคงมีเบอร์ฟางอยู่เลย"
 
 
"ขอบใจนะ บายๆๆ นะกวิน" ฟางได้แต่โบกมือลา ก่อนยิ้มแผ่ว เบาชายหนุ่มที่เธอเคยรัก…และคิดว่ารักมากที่สุด ก็ได้ปล่อยจากมือเธอไปง่ายๆซะเสียที
 
 
"ฟาง…!" กวินที่หันกลับมา
 
"มีไรหรอ…?"
 
 
"กวินไปส่งฟางดีกว่านะๆๆๆๆ กวินไม่ไว้ใจ"
 
 
"เหอะๆๆ ทำไปเพราะอะไรห่วง หรือรัก" ฟางได้แต่แหย่ๆเล่น
 
 
"ถ้าบอกทั้งสองอย่างจะได้มั้ยล่ะ? >______<" กวินพูดหน้าแดง ทำให้ฟางได้แต่ยิ้มออกมาที่ผ่านมาเธอก็ไม่เคยลืมกวินได้กรอก แต่เมื่อมาได้ยินคำตอบนี้แล้วรู้สึกว่า…ไม่รู้สิ เราควรกลับมารักกวินมั้ย…?! หรือว่ารักแท้มีอยู่จริง
...... "นี้มันเย็นแล้วนะ…? ทำไมยังไม่มาซักทีฟาง…?" แก้วได้แต่ร้อนใจ หรือว่า ป๊อปปี้ กับฟาง แอบ Featuring =,.,= …หรือว่า พากันออกไปที่เกาะ และพากันไป กินดื่มดำ ใต้เเสงเทียนแค่คิดก็โรแมนติกแลเวในที่สุด ทุกคนก็มีความสุข(หรอ?!)
 
 
"มันไป featuring กันไง 5555 เห็น ป๊อปปี้ นิ่งๆสุภาพบุรุษแบบนี้ แม่งหื่น นะเว้ย555"
 
 
 
"นายเขื่อน…! เพื่อนฉัน ยังไม่ต้องเสียเวอร์จิ้นนะ…!" แก้วพูดเบ้ปาก
 
 
"แม้.…แก้วชมบรรยากาศก่อนก็ได้ ดึกๆแบบนี้แล้ว เชื่อดิ อีกไม่นานก็มา"
 
 
 
"ไอ้โทโมะ…! แกพูดคำนี้มากี่ครั้งแล้ว…?"
 
 
 
"500 ครั้ง555" โทโมะพูดขำๆ
 
 
ป้าป…!แก้วเอาหนังสือเล่นหน่าๆ มาตีหัว โทโมะ ทันที ทำให้เขื่อนหัวเราะ
 
"ไม่ตลกนะ โทโมะ! เพื่อนเราหายไปทั้งคน…? ไอ้ ป๊อปปี้ ด้วยอีกคน…!!!" แก้วพูดก่อนโวยวาย
 
 
"อยากให้พวกเขาทำอะไรล่ะ…?"
 
 
"อย่างน้อยก็โทรหา ป๊อปปี้ หน่อย…?!! ได้รู้หน่อย"
 
 
"และทำไมไม่โทรหาฟาง หรือว่าแก้วชอบ ป๊อปปี้!!" โทโมะพูดจับผิด ทำให้แก้วที่เป็นห่วงได้แต่มองเบ้ปาก 'คิดได้ไงฟร่ะ!?'
 
 
ป้าบ…!!แก้วพูดพร้อมตีหัวไปทันที! เขื่อนก็ได้แค่ขำกลิ้ง
 
"ไอ้ฟราย…! ผีดิบมีปาก ก็พูดดีๆ หรือนายไม่มีสมอง…"
 
 
"เออหน่า…ห่วงเพื่อนไปได้ ฟางกับ ป๊อปปี้ ก็ลงเอ่ยกัน แค่นี้จบ…!!!"
 
 
"แกแน่ใจหรอ…? "แก้วได้แต่ทำหน้าเครียด
 
 
"ยัยแก้วแกจะเครียดอะไรหนักหน้า…? พวกเราก็รู้นิ ว่า ป๊อปปี้ ชอบฟาง…? มันคงไม่ปฏิเสธหรอก…!"
 
 
"เปล่า…? แก้วเป็นห่วงฟาง ดึกๆๆแบบนี้ แล้ว ฟางควรโทรหาแก้วว่าเกิดอะไรขึ้น… ฟางต้องโทรแก้วจำได้…"
 
"เหอะๆๆ เป็นห่วงมาก… เฮ้ย…!!! นั้นไงมาแล้ว…!" ถึงมันจะมืด แต่เขื่อนแน่ใจก่อนเห็น ป๊อปปี้ โอบฟางมาแน่นอน แต่แล้วทุกอย่างก็พังลง เมื่อแสงส่องทางมา
 
…!!!!!!!!
SH!T(ไม่ดีนะ อย่าพูด)
"นี้มันอะไร…?! ว่ะ ไอ้ ป๊อปปี้ "แก้วที่โวยวาย ป๊อปปี้ ที่โอบพิมมา สายตา เจ้าเล่ห์พิมส่องมา ป๊อปปี้ ก็ได้แต่ทำหน้าเย็นชา
 
" เราเป็นแฟนกับพิม…"
 
 
"นี้มันอะไรกัน…?!" เขื่อนได้แต่ช็อค
 
 
"เรา-รัก-พิม จบ มั้ย…" ป๊อปปี้ พูดก่อนไม่ยิ้ม
 
 
"ไอ้ ป๊อปปี้ แกทำอะไรของแกว่ะ…!" โทโมะพูดออกมา ก่อนต่อย
 
ผัวะ…!!!ป๊อปปี้ ได้แต่ล้มลงไป แต่ทันใดนั้นเองฟางที่วิ่งมาก่อน บอกให้หยุด
 
"หยุดเดี่ยวนี้นะ…!! ห้ามทำอะไร ป๊อปปี้ "ฟางพูดก่อนตะโกนออกมาตามด้วยกวิน
 
 
"นี้นาย! มาทำอะไรที่นี้ "แก้วพูดตะโกนด่ากวิน
 
 
"แก้วหยุดก่อน อย่าทะเลาะกัน…!"
 
 
"นี้มันอะไรฟาง…!"
 
 
"ฟาง…ฟาง…" ฟางที่อ้ำอึง ทำให้กวินทนไม่ไหว
 
 
"ฟางเป็นแฟนกับเราเอง…!" กวินตะโกนบอก
 
 
"อะไรนะ/Sh!T /WTF!!!" สามคนจะโกนออกมา
 
 
"แต่ฟางไม่ได้รักกวินไม่ใช่หรอ ฟางรัก ป๊อปปี้ …!!!"แก้วพูดก่อน พยายามทำให้ ความทรงจำฟางกลับมา
 
 
 
"เราไม่ได้รักฟาง…เรารักพิม และคนเดียว…!!" ป๊อปปี้ พูดออกมาทำให้พิมเเสยะยิ้มอย่างชั่วร้าย
 
 
"เห็นยังล่ะ ฟาง รักแท้…!! ไม่มีอยู่จริง…!!!" พิมพูดก่อนยิ้มชั่วร้ายก่อน ประกบจูบ ป๊อปปี้ ป๊อปปี้ ที่จูบตอบ …
 
 
น้ำตาไหลอีกแล้ว ทำไมกัน…!! เราต้องตัดใจจาก ป๊อปปี้ ป๊อปปี้ ไม่ได้รัก ฟางเราต้องยอมรับสิ…!!
 
"ฮือๆๆๆ"ฟางพูดก่อนน้ำตาเริ่มไหล ออกมา ก่อนวิ่งหนีออกไป
 
 
 
"ฟาง…!!" กวินก็ตะโกนตาม โทโมะ ก็ได้ แต่มอง ป๊อปปี้ พิมอย่างสมเพช
 
 
"พวกเราอุตส่าไว้ใจแก…! ไอ้ฟาย ป๊อปปี้ …!!!!!!" โทโมะพูดอย่าง ไม่ใยดีก่อนเดินไปตามฟาง
 
 
"ต่อจากนี้…!!! กู-ตัด-ขาด จาก เมิง…!! ป๊อปปี้ "แก้วพูดก่อน ด่า
 
ป๊อปปี้ ที่มองเพื่อนด่า น้ำตาเค้าก็ไหล… น้ำตา ป๊อปปี้ ที่ไหลออกมาเขื่อนที่เตรียมคำด่า แต่เค้าเเปลกใจ ป๊อปปี้ ไม่เคยร้องไห้ ออกมา ให้ใครเห็นเลย ถ้าเค้ารักพิมจริง…ก็ไม่ต้องร้องไห้สิ
 
 
"ป๊อปปี้ คะ อย่าร้องสิ มีได้ก็ต้องมีเสีย…" พิมพูดก่อนพยายามเช็ดน้ำตา
 
 
 
เขื่อนมอง ก่อนอย่างครุ่นคิด แต่ทำไมกัน เรื่องมันแปลกๆๆไม่ชอบกล ยังไงไม่รู้…?
 
 
 
"พิม เขื่อนขอเวลาคุย กับ ป๊อปปี้ สักครู่นะ…!" เขื่อนพูดก่อนลาก แต่แล้วพิมกฟ้ได้แต่ส่ายหน้า อย่างมีเลสนัย
 
 
 
"ป๊อปปี้ ค่ะ…! ถ้า ป๊อปปี้ บอกความลับไป ระวังนะ สิ่งที่พิมทำ ทำจริง…!" พิมพูดกก่อนเเสยะยิ้มก่อนเดินไป เขื่อนก็ได้แต่ งง
 
 
 
               'วันนี้ เราต้องคุย กับ ป๊อปปี้ ให้รู้เรื่อง…!!!'
 
 
 
ไรเตอร์ไม่ได้ใจร้ายกับฟาง นะ Q^Q
'สิ่งบางอย่าง…เราอย่าเพิ่งตัดสินจากภายนอก…' เม้น&โหวต …ถึงจะอัพ