ความลับของซุปตาร์ pf

"คุณป๊อป!"เมื่อฟางหันไปก็พบว่าเป็นป๊อปปี้ ฟางอึ้ง ตกใจ
 
 
 
 "เธอเป็นไงบ้าง"ป๊อปปี้รีบเดินเข้าไปถามฟาง
"ฟางไม่เป็นไรค่ะ  แล้วคุณป๊อปมาที่นี่ได้ไงค่ะ "ฟางถาม
"ฉันขับรถมา"ป๊อปปี้กวนฟาง
"คุณป๊อป เอาดีๆสิค่ะ ""ฉันทะเลาะกับหวายน่ะ ก็เลยออกมา "
"แล้วคุณมาหาฟางทำไมค่ะ "ฟางเศร้าๆเพราะคิดว่าป๊อปปี้คงเห็นเธอเป็นที่ระบายอารมณ์หลังจากทะเลาะกับหวาย
"ฉันอยากเห็นหน้าเมียฉันกับลูกไง"ป๊อปปี้ยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ฟาง แล้วป๊อปปี้ก็ลูบท้องของฟาง
"คุณป๊อปทราบแล้วหรอค่ะ ว่าฟาง....ท้องน่ะ"ฟางถาม
"ฉันรู้แล้ว "
"คุณป๊อปรู้ได้ไงค่ะ"
"ก็หมอบอกน่ะสิ นี่ฟางทำไมเธอไม่บอกฉันว่าเธอท้อง"ป๊อปปี้ถามอย่างสงสัยมานาน
"ก็เพราะคุณ...กำลังจะแต่งงาน ฟางไม่อยากให้ลูกเป็นตัวถ่วงระหว่างคุณป๊อปกับคุณหวายค่ะ"ฟางพูดเศร้าๆ
 
"ทำไมเธอพูดแบบนี้ล่ะ ลูกของเธอจะไม่เป็นตัวถ่วงของฉันเด็ดขาด"ป๊อปปี้กุมมือฟางไว้และมองตาฟางอย่างแน่วแน่
"ฉันขอโทษกับทุกอย่าง ฉันมันเลว มันเลว เลวที่สุด "ป๊อปปี้ตบหน้าตัวเองเพราะละอายแก่ใจ ฟางทนเห็นไม่ได้จึงจับมือป๊อปปี้เพื่อให้หยุดตบหน้าตัวเอง
"อย่าทำแบบนี้ค่ะคุณป๊อป"ฟางรั้งมือเขาไว้
"เธอมาห้ามฉันทำไม ฉันมันเลว"ป๊อปปี้จะตบหน้าตัวเองต่อแต่ฟางก็รั้งเอาไว้
"คุณไม่สงสารฟางบ้างรึไง"ฟางทำหน้าเศร้า สบตาป๊อปปี้
"ฉันจะรับผิดชอบทุกอย่าง ฉันจะดูแลเธอให้ดีที่สุด ฉัน...รัก...เธอนะ "ในที่สุดป๊อปปี้ก็สารภาพรักกับฟาง ทำเอาฟางหน้าแดง เขิน อาย
"คุณป๊อป...."ฟางดีใจที่ป๊อปปี้รักตน
"ฉันสัญญาว่าฉันจะเคลียเรื่องหวายให้เสร็จจเร็วที่สุด เธอเชื่อมั่นในตัวฉันนะ"ป๊อปปี้ชูนิ้วก้อยให้ฟาง
"เอ่อ....ค่ะ ฟางเชื่อมั้นในตัวคุณป๊อปค่ะ "ฟางยื่นนิ้วก้อยของเธอไปเกี่ยวกับป๊อปปี้  ทั้งสองส่งยิ้มให้กัน ป๊อปปี้ดึงฟางเข้ามากอดอย่างซาบซึ้งและดีใจ หัวใจของเขาเบิกบานร่าเริง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แช้ะ แช่ะ แช้ะ แช่ะ
 
 
"ความรักของหวายกับป๊อปปี้เป็นไงบ้างค่ะ ณ ตอนนี้ "นักข่าวคนนึงถามหวายที่ให้สัมภาษณ์อยู่
"ก็...ค่ะ เรื่อยๆค่ะ "หวายเเสร้งยิ้มเพื่อกลบเกลื่อนอารมณ์ความรู้สึก
"แล้วจะไปฮันนีมูลบ้างมั๊ยค่ะ"นักข่าวอีกคนถาม
"ก็ต้องดูก่อนค่ะ ยังไม่ทราบ "หวายบอก
"ขอบคุณค่ะ "จนนักข่าวสัมภาษจบต่างคนต่างแยกย้าย
 
 
 
 
 
 
 
 
"วันนี้ฟางก็ออกจากโรงพยาบาลแล้วนะ โชคดีจริงๆ "ธามไทที่จะไปส่งฟางก็พูดขึ้น
"อื้ม ฟางต้องขอบคุณธามมากนะที่คอยดูแลฟางมาตลอดน่ะ"ฟางบอก
"ไม่เป็นไรหรอก"ธามไทส่งยิ้มหวานให้ฟาง
 
"เอาละๆ ยายว่าเรารีบไปกันดีกว่า"ยายน้ำพูด ธามไทจึงค่อยๆพยุงฟางเดิน
 
"เดี๋ยวครับ เดี๋ยว! "จู่ๆก็มีผู้ชายอีกคนรีบวิ่งมาแต่ไกล
"คุณป๊อป!! "ยายน้ำและฟางพูดพร้อมกันอย่างตกใจ
"แก! "ธามไทจะพุ่งเข้าชกป๊อปปี้แต่ฟางรั้งเอาไว้
"อย่านะธาม! อย่าทำคุณป๊อป"
"ฟางจะปล่อยมันทำไม มันทิ้งฟางกับลูกนะ"ธามไทบอกอย่างโกรธๆ
"ฉันไม่ได้ทิ้งฟางกับลูกเว้ย ฉันรับปากแล้วว่าฉันจะรับผืดชอบฟางทุกอย่าง! และจะดูแลเธออย่างดี"ป๊อปปี้สบตาฟางทำเอาฟางเขินหน้าแดง ค้างๆนิดๆ  ยายน้ำที่ยืนดูเหตกาณ์อยู่ก็สังเกตฟางกับป๊อปปี้ที่มีอะไรบางอย่างแปลกๆ
"ฉันไม่เชื่อ!"ธามไทจะชกป๊อปปี้อีกครั้งแต่ฟางรั้งเอาไว้
"ธาม! มานี่กับยายมะ"ยายน้ำเดินไปลากธามไทให้ออกมา
"ยายจะไปไหนครับ"ธามไทถาม
"มานี่เถอะน่า "ยายน้ำรีบลากธามไทออกไปทันที ตอนนี้ก็เหลือแค่ฟางกับป๊อปปี้แค่สองคน
 
 
 
 
 
"คุณป๊อปมาที่นี่ได้ไงค่ะ แล้วมีใครรู้รึเปล่า"ฟางถาม
"เธอนี่จริงๆเลย พอเจอฉันทีไรถามตลอดว่ามาได้ไง"ป๊อปปี้แซว
"ก็ฟาง..."ฟางจะพูดว่าเป็นห่วงแต่ไม่กล้า
"เป็นห่วง  เธอเป็นห่วงฉันใช่มั๊ย "ป๊อปปี้พูด
"ไม่ใช่นะค่ะ! ฟางไม่ได้..."ฟางรีบปฏิเสธ
"ถึงเธอจะพูดว่าไม่  แต่ตาเธอฉันก็ดูออกแล้วว่าเป็นความจริง"ป๊อปปี้ยิ้มเจ้าเล่ห์
"คุณป๊อป "ฟางเขินๆ
"คุณป๊อปไม่อยู่กับคุณหวายหรอค่ะ "ฟางถาม
"หวายเค้าไปงานแฟชั่นน่ะ ฉันเห็นว่าวันนี้เธออกจากโรงพยาบาล เลยรีบอ้างว่ามาทำธุระก่อนแล้วค่อยไปงานสายๆ ฉันอยากไปส่งเธอที่บ้านก่อน"
"ฟางรู้สึกเหมือนเป็นมือที่สามยังไงก็ไม่รู้"ฟางเริ่มทำหน้าเศร้าๆ
"มือที่สามอะไรกัน เธอคือที่หนึ่งเสมออย่าคิดอะไรแบบนั้นอีกนะ "ป๊อปปี้กุมมือฟางไว้
"ก็ได้ค่ะ"ฟางยิ้มแหยๆ เหมือนตัวเองไม่ค่อยรู้สึกดีเท่าไหร่
"เดี๋ยวฉันไปส่งที่บ้านนะ"ป๊อปปี้รีบเอ่ย
"ฟางว่าไม่ต้องหรอกค่ะ ฟางเกรงใจค่ะ"
"เธอจะเกรงใจฉันทำไม ฉันบอกแล้วว่าจะดูแลเธออย่างดี"
"ฟาง...ไม่อยากรบกวนถึงยังไงวันนี้ธามก็บอกฟางไว้แล้วว่าจะไปส่งฟางที่บ้าน"ฟางบอกทำให้ป๊อปปี้เสียใจนิดๆ
"อะไรๆ ก็ธามไท ฉันว่ามันชักจะยุ่มย่ามในชีวิตเธอมากเกินไปแล้วนะ "ป๊อปปี้เกิดอาการหึง
"ไม่หรอกค่ะ ธามกับฟางเราเป็นเพื่อนกันยังไงเขาก็บอกกับฉันไว้แล้วว่าจะไปส่ง ฉันก็ตอบรับเขาไปแล้วด้วย"ฟางบอก
"แต่ฉันอยากไปส่งเธอนิ "ป๊อปปี้อ้อน
"ไม่ไดค่ะ คุณต้องรีบไปทำงานต่อนะค่ะ "ฟางบอก
"เเต่..."ป๊อปปี้ไม่อยากไปเลยแม้แต่นิดเดียว
"คุณทำเพื่อฟางไม่ได้หรอค่ะ "
"ก็ได้ ฉันไปทำงานต่อก็ได้ แต่วันนี้ฉันจะไปหาเธอที่ย้านคุณแม่"ป๊อปปี้รีบหอมแก้มฟางหนึ่งที ก่อนจะรีบวื่งไป 
"คุณป๊อป"ฟางตกใจเมื่อโดนเขาหอมแก้ม เธอเขินทำตัวไม่ถูก
 
 
 
"เรารีบไปเถอะฟาง ช้าแล้ว "ธามไทบอก แล้วจากนั้นทั้งสามคนก็ออกรถไปทนที
 
 
 

ความรักของป๊อปฟางกำลังเบิกบานแต่คงไม่มีความสุขง่ายๆ อย่าลืมติดตามตอนต่อไปด้วยนะ  เม้นๆ เม้นแล้วจะอัพ ขอบคุณค่ะ......