ความลับของซุปตาร์ pf
เขียนโดย Put_thida
วันที่ 1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 11.20 น.
แก้ไขเมื่อ 27 มีนาคม พ.ศ. 2557 11.19 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
20) งานแต่งงาน!!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"แม่จะจัดขบวนขันหมากไปสู่ขอหวายพรุ่งนี้ แล้วฟางจะเอาไงก็คิดเอาเองแล้วกัน"แม่ป๊อปปี้พูดจบก็เดินออกไปจากห้องพร้อมกับยายน้ำ ป๊อปปี้มองฟางอย่างเห็นใจ และรู้สึกผิดกับสิ่งที่เขาทำ
เช้าวันรุ่งขึ้น
โฮ่ หี้ โห หี้โห ฮิ้ววววว
เสียงขบวนขันหมากดังมาแต่ไกลมีทั้งเจ้าบ่าวญาติเพื่อนและที่ขาดไม่ได้คือนักข่าว
"สวัสดีค่ะท่านผู้ชมตอนนี้เราก็มาอยู่ในขบวนขันหมากของคู่จิ้นแห่งวงการคือ ป๊อปปี้ ภาณุและ หวาย ปัญญริสา "นักข่าวแยกกันไปสัมภาษต่างๆกัน
"ค่ะ ตอนนี้นะค่ะก็กำลังมาถึงหน้าบ้านของน้องหวาย เราไปดูฝั่งเจ้าบ่าวกันดีกว่า"นักข่าวอีกคนรีบวิ่งไปสัมภาษณ์
"ป๊อปปี้รู้สึกยังไงบ้างค่ะ"นักข่าวคนนึงถาม
"ก็...ตื่นเต้นครับ "ป๊อปปี้ยิ้มแหยๆ
"แล้วสินสอดเท่าไหร่ค่ะ"นักข่าวถาม
"ก็10ล้านครับ"ป๊อปปี้ตอบ
"ว้าวววว สิบล้านน่าอิจฉาจังค่ะ ท่านผู้ชม"
"ฟางจะไปดูมันทำไม ถ้าทำให้ฟางเจ็บ"ธามไทที่เฝ้าฟางที่โรงพยาบาลก็หยิบรีโมทมาปิดทีวี ฟางนั่งเศร้าอยู่ๆน้ำตาก็ไหลเธอลูบท้องของตัวเอง
"ฟางอย่าร้องไห้เลยนะ ฟางยังมีธามนะ"ธามไทกอดปลอบฟางที่กำลังร้องไห้ ฟางนิ่งยอมให้เขากอด
"ฮือๆๆๆ"ฟางกอดเขาตอบ
"ป๊อปสวมแหวนให้หวายสิลูก"แม่ป๊อปปี้บอก
"ครับ" ป๊อปปี้แสยะยิ้ม ป๊อปปี้หยิบแหวนขึ้นมาแล้วสวมให้หวาย จากนั้นเขาก็วางมือหวายลงแล้วหวายก็ไหว้ขอบคุณ จากนั้นหวายก็หยิบแหวนของตัวเองสวมให้ป๊อปปี้แล้วทั้งสองก็ไหว้ขอบคุณ
"ยาย"ฟางดีใจที่ยายน้ำมาหา
"เป็นไงบ้าง"ยายน้ำถามอาการฟาง ธามไทเห็นยายน้ำมาจึงเดินออกไปปล่อยให้ยายกับหลานได้อยู่กันสองคน
"ก็ดีจ้ะ "ฟางพูดอย่างเศร้าๆ
"แน่ใจนะ"ยายถามเพราะสังเกตสีหน้าฟางไม่ค่อยดีเท่าไหร่
"....."ฟางเงียบ
"มีอะไรบอกยายได้นะ"ยายน้ำบอก
".....ยาย ฮือออๆๆๆ"ฟางโผล่งกอดยายด้วยความเสียใจ
"ร้องออกมา ระบายออกมาให้หมดนะ"ยายลูบหัวฟางอย่างเห็นใจ
"เขาแต่งงานแล้วยาย ฮือๆๆๆ แล้วฟางกับลูกจะทำยังไง ฮือๆๆ ลูกของเขาต้องเป็นยังไงจ้ะยาย ฮือๆๆๆๆ เขาแต่งงานแล้วๆๆ "ฟางโกรธและเสียใจ ไม่ใช่เสียใจแค่ป๊อปปี้แต่งงานแต่เธอก็สงสารลูกเหมือนกัน
"โถ่ ฟางหลายเอ้ยยยย ยายขอโทษๆ ที่ยายดูแลลูกไม่ดีพอ ยายผิดเอง "ยายน้ำก็ร้องไห้ออกมา
"ไม่จ้ะ ยายไม่ผิด ฟางเองที่ผิด ผิดที่ไปรักเขา ฮือๆๆๆ"ฟางพูดอย่างร่ำไห้ด้วยความเสียใจ
เวลาผ่านไปครึ่งวัน
"เชิญคู่บ่าวสาวขึ้นมาพูดอะไรสักหน่อยครับ"พิธีกรบนเวทีแต่งงานของป๊อปปี้และหวายเชิญพวกเขาให้ขึ้นเวที
ฮิ้วววววว (ผู้คนโห่แซวกัน)
แช่ะ แช้ะ แช่ะ
"สวัสดีครับ ผมภาณุ จิรคุณครับ "
"สวัสดีค่ะฉัน ปัญญริสา จิรคุณค่ะ"(จดทะเบียนสมรสกันแล้ว)
แช้ะ แช่ะ แช้ะ
"ผมดีใจมากที่ได้มีวันนี้ และผมจะทำหน้าที่สามีให้ดีที่สุด แต่ก็ไม่รุ้ว่าจะนานแค่ไหน"ป๊อปปี้พูดไม่สบอารมณ์สีหน้าเขาไม่ดีเอาซะเลย ผู้คนเริ่มงงๆ นิ่งๆ อึ้งๆ ว่าทำไมป๊อปปี้ทำหน้าแบบนั้น
"แฮ่ๆ"หวายแสยะยิ้มให้ผู้คนไม่สงสัย
"เอ่อ...ที่พี่ป๊อปพูดหมายถึง เราไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นยังไงแต่ก็จะทำให้ดีที่สุดให้นานที่สุดค่ะ"หวายรีบแก้ัตัวอย่างรวดเร็ว ผู้คนก็เข้าใจกันบ้างแต่พวกเขาก็ยังปรบมือให้บ่าวสาว
"เอ่อ...ครับ ก็นี่คือความรู้สึกของบ่าวสาวที่มีในงานแต่งงานนะครับ ถึงจะงงๆ นิดหน่อยแต่ก็ไม่เป็นไร เอาละครับ ตอนนี้ก็ถึงเวลาที่ทั้งคู่จะโชว์ภาพหวานๆ ให้นักข่าวได้ถ่ายภาพกันแล้วครับ "พิธีการบอก
"หอมแก้ม!! หอมแก้ม หอมแก้ม หอมแก้ม !! "ผู้คนโห่ตะโกนขอภาพหวานๆ
แช่ะๆ แช้ะ แช่ะ
หวายเริ่มหอมแก้มป๊อปปี้ก่อน นักข่าวถ่ายรูปกันใหญ่ ป๊อปปี้จำใจหอมแก้มหวายตอบ นักข่าวก็แย่งกันถ่ายภาพกันยกใหญ่
แช่ะ แช้ะ แช่ะ
ตกดึก
"คืนนี้ก็คือคืนเข้าห้องหอแม่ก็ขอให้ลูกทั้งสองรักกันเราต้องเข้าใจกันและกัน ขอให้มีความสุขมากๆ"แม่ป๊อปปี้กล่าวอวยพร
"ขอบคุณค่ะ/ครับ"หวายและป๊อปปี้ไหว้ขอบคุณ เมื่อฝ่ายพ่อแม่อวยพรจบก็ออกจากห้องไป
"พี่ป๊อปเหนื่อมั๊ยค่ะวันนี้"หวายถามป๊อปปี้ที่ยืนริมหน้าต่าง
"นิดหน่อย "ป๊อปปี้พูดอย่างไม่ใยดี
"ทำไมต้องพูดกับหวายเย็นชาแบบนั้นล่ะค่ะ!!"หวายเริ่มหงุดหงิดขึ้น
"เรื่องของพี่!"ป๊อปปี้มองตาหวายอย่างโกรธ
"พี่ป๊อป! มันจะมากเกินไปแล้วนะ! หวายเป็นภรรยาพี่นะ! หัดนึกไว้บ้าง"หวายตะคอกด่า
"แต่พี่ไม่ได้ต้องการนิ"ป๊อปปีเพูดอย่างไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้น
"พี่ป๊อป! นี่หวายยังไม่เคลียร์เรื่องที่พี่ป๊อปพูดว่า "แต่ก็ไม่รู้ว่านานแค่ไหน" บนเวทีเลยนะ! พี่ป๊อปพูดแบบนั้นได้ไงอ่ะ ถ้าหวายไม่แก้ตัวให้จะเป็นยังไงเคยรู้บ้างมั๊ย!"หวายโวยวาย
"พี่ก็ยังไม่เคลียร์กับหวายเรื่องไอเควินเหมือนกัน!หวายยังไม่บอกพี่เลยว่าหวายกับมันไปลึกซึ้งถึงขั้นไหน!"
"พี่ป๊อป! ถึงหวายจะพูดไปพี่ป๊อปก็เป็นพ่อของเด็กในท้องหวาย และตอนนี้พี่ป๊อปก็เป็นสามีหวายอย่างถูกต้องแล้ว!"
"เรื่องสามีน่ะ พี่อยากหย่าจะแย่อยู่แล้ว! อยู่ที่หวายว่าจะหย่าเมื่อไหร่ เอาพรุ่งนี้เลยมั๊ยล่ะ!"
"พี่ป๊อป!!"หวายโกรธ เธอขึ้นเสียงกับป๊อปปี้
"ส่วนเรื่องลูก พี่ว่า หวายไปหาพ่อที่แท้จริงดีกว่านะ!!"
"อร้ายยยยย พี่ป๊อป! นี่มันคืนงานแต่งงานเรานะ"
"พี่ขอตัว! "ป๊อปปี้หยอบหมวกและแว่นตาพร้อมเสื้อคลุมสีน้ำตาลเพื่อจะออกจากห้องหอ
"ไม่! พี่ป๊อปจะไปไหนไม่ได้พี่ป๊อปต้องอยู่ที่นี่! หวายไม่ให้พี่ป๊อปไปไหนทั้งนั้นอ่ะ!"หวายรั้งแขนป๊อปปี้เอาไว้
"ปล่อยพี่เดี๋ยวนี้นะหวาย! พี่จะไปหาฟาง!" ป๊อปปี้หลุดปากพูดออกมา
"ฟาง! นี่พี่ป๊อปยังไปหามันอีกหรอค่ะ! พี่ป๊อปไปหามันทำไม!" หวายจับแขนป๊อปปี้แน่น
"พี่บอกให้ปล่อย!"ป๊อปปี้จับมือหวายข้างที่จับแขนเขาอยู่สบัดออกแล้วป๊อปปี้ก็เดินออกจากห้องไป
"พี่ป๊อป!กรี๊ดดดดด นังฟาง! แก!"หวายแค้นฟางมากถึงมากที่สุด
"คืนนี้คุณป๊อปต้องเข้าห้องหอแล้วเราล่ะ กำลังทำอะไร " ฟางนั่งคิดคนเดียวในห้องพักฟื้น
"ฟาง!"จู่ๆก็มีคนเข้ามาในห้องของฟาง
"คุณป๊อป!"เมื่อฟางหันไปก็พบว่าเป็นป๊อปปี้ ฟางอึ้ง ตกใจ
ป๊อปมาหาฟางหรอเนี่ย จะเป็นยังไงต่อก็ติดตามด้วยน้าาาา เม้นๆ ให้คะแนนกันด้วย ขอบคุณค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ