ความลับของซุปตาร์ pf

"อร๊ายยย/เฮ้ย!!" ทั้งสองตกใจเมื่อพบหน้ากัน ฟางตกใจเมื่อป๊อปปี้ที่ใส่ผ่าขนหนูตัวเดียว
ตอบ
"เธอเป็นใครเนี่ย!!"ป๊อปปี้พูดอย่างหัวเสียเมื่อเขาตั้งสติได้
"ขอโทษค่ะๆ เดี๋ยวฉันออกไปข้างนอกดีกว่าค่ะ"ฟางหลบหน้าไม่กล้ามองแล้วรีบเดินออกจากห้องไป
 
 
"เอาว่ามาสิ เธอเป็นใคร"ป๊อปปี้เดินลงมาจากชั้นบนแล้วมานั่งบนโซฟาชั้นล่างโยสวมเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว
"ฉันชื่อฟางค่ะ คุณผู้หญิงให้ฉันมารับใช้ทำความสะอาดบ้านคุณค่ะ"ฟางตอบเธอมองหน้าชายหนุ่ม
"อ๋อ คุณแม่สินะ  เอาละฉันชือ่ป๊อปปี้หรือเรียกสั้นๆว่าป๊อป จะไปไหนก็ไปเถอะ"ป๊อปปี้บอกเธอเเล้วป๊อปปี้ก็ลุกจากที่นั่งเดินตรงไปที่รถ
 
 
 
ตี๊ดดๆ (เสียงเปิดรถ)
 
 
 
 
   ป๊อปปี้มุ่งหน้าขับรถไปทำงานทันที
 
"อ้าววว คุณป๊อปค่ะ! จะให้ฟางรอรึเปล่าค่ะ..เอ้า ไปซะแล้ว"ฟางตะโกนถามเสียงดังแต่ก็ไม่ทันเพราะป๊อปปี้รีบมุ่งหน้าไปทำงานทันที
 
 
 
 
 
"คัท!!"ผู้กำกับสั่งนักแสดงที่เพิ่งเล่นเสร็จ
 
 
"เก่งมากหวาย เดี๋ยวไปเปลี่ยนชุดใหม่แล้วอย่าลืมเรื่องของป๊อปปี้ละ"ขนมจีนบอกหวายในขณะที่กำลังทำผมเซ็ดผมให้
"รู้แล้วน่า หวายรู้ว่าต้องทำยังไง พี่จีนอย่ายุ่งให้มากเลยค่ะ!"หวายจิกตาใส่ขนมจีน แล้วเดินเชิ่ดออกไป
 
 
   หวายเดินออกจากห้องแต่งตัวแล้วเจอป๊อปปี้ที่เพิ่งขับรถมากองถ่ายจึงคิดแผนการบางอย่าง
 
"โอ๊ย!"หวายเดินผ่านป๊อปปร้แล้วขาก็พลิก
"หวาย!"ป๊อปปี้ตกใจรีบวิ่งไปดู
 
"แย่จิงๆเลยนะค่ะ หวายซุ่มซ่ามเป็นบ้าเลยอ่ะ "หวายพูด
"ม่ะ เดี๋ยวพี่ขอดูหน่อย"ป๊อปปี้พาหวายไปนั่งเก้าอี้ใต้ต้นไม้แล้วยกขาหวายขึ้นมาวางที่เข่าของเขาที่
ตั้งขึ้นเพียงข้างเดียงแล้วจับเท้าหวายเบาๆ
"ตรงนี้เจ็บมั๊ย"ป๊อปปี้จับขาหวายเบาๆ
"นิดหน่อยค่ะ"หวายส่งยิ้มหวานให้ทำเอาป๊อปปี้หน้าแดง
"งั้นพี่ว่าทายาดีกว่านะ"ป๊อปปี้ค่อยๆวางเท้าหวายลงแล้วลุกขึ้นเพื่อจะไปหยิบยา
"ไม่ต้องค่ะ!"หวายรั้งป๊อปปี้
"ทำไมละ"ป๊อปปี้ถาม
"หวายไม่เป็นอะไรมาก เรารีบไปแสดงดีกว่านะค่ะ"หวายลุกขึ้นอย่างสบายเหมือนขาไม่เจ็บด้วยซ้ำ
 
ป๊อปปี้และหวายจึงเดินไปแสดงด้วยกัน
 
 
 
 
เวลา 11.00น. pm
 
 
 
ตี๊ดดๆ(เสียงปิดรถ)
 
 
ป๊อปปี้เดินเข้าบ้านก็ตกใจเมื่อเห็นว่าไฟในบ้านยังสว่างจ้า
 
"ฟาง!ๆ ทำไมไม่ปิ..."ป๊อปปี้พูดไม่ทันจบเพราะเมื่อเขาเดินเข้ามาในครัวก็พบว่าฟางหลับอยู่เอาหัวซบก็โต๊ะ โดยที่บนโต๊ะเต็มไปด้วยอาหารพร้อมทุกอย่าง
    
     ป๊อปปี้ค่อยๆเดินไปปลุกฟาง
"ฟางๆ ตื่นได้แล้ว"ป๊อปปี้ปลุกฟางเบาๆ
"อื้อ  คุณป๊อป!"ฟางค่อยๆลืมตาแล้วพบว่าป๊อปปี้อยู่ตรงหน้า
"ทำไมมานอนตรงนี้ห่ะ"ป๊อปปี้ถาม
 
"เอ่อ...แล้วนี้คุณป๊อปทานอะไรมาแล้วยังค่ะ อุ้ย ดูท่าอาหารจะเย็นหมดแล้วเดี๋ยวฟางไปทำให้ใหม่ดีกว่า"  ฟางลุกจากเก้าอี้ด้วยท่าทางงัวเงียง่วงนอน
"ไม่ต้อง"ป๊อปปี้ดึงแขนฟางเพื่อรั้งเมื่อฟางหันหลังกลับก็ทำให้หน้าของทั้งคู่ใกล้กันมาก
"เธอ"ป๊อปปี้พูดด้วยเสียงแผ่วเบาเหมือนหัวใจป๊อปปี้เต้ยแรงผิดปกติป๊อปปี้ค่อยๆยื่นหน้าเข้าไปใกล้เพื่อจูบ
 
"คุณป๊อป  จะทำอะไรค่ะ"ฟางที่หน้าแดงกล่ำก็ถามขึ้น
   เมื่อป๊อปปี้ได้สติจึงรีบผละออกจากฟาง
 
"เอ่อ...เธอขึ้นไปนอนได้แระ ฉันทานอาหารมาเรียบร้อยแล้ว เธอจะทิ้งก็ได้"ป๊อปปี้บอก
"ฟางเสียดายค่ะ ข้าวทุกเม็ดกว่าจะได้มามันลำบากมากนะค่ะ เดี๋ยวฟางเก็บไว้กินพรุ่งนี้ดีกว่าค่ะเดี๋ยวเอาไปอุ่นก็ทานได้แล้ว"ป๊อปปี้อึ้งเพราะเขาไม่เคยเจอผู้หญิงแบบนี้มาก่อน
 
"ก็แล้วแต่เธอเถอะ"ป๊อปปี้เดินขึ้นห้องไปแต่แอบเหล่ตามองหน้าฟางเป็นพักๆ