ความลับของซุปตาร์ pf

"หยุด ! หยุดเดี๋ยวนี้นะ! แกจะทำอะไรพี่ป๊อป!"หวายเดินเข้ามาทำให้ธามไทชะงัก

"หวาย"ป๊อปปี้ตกใจนิดๆที่หวายเข้ามา

"แกไม่มีสิทธิ์ทำอะไรพี่ป๊อป!"หวายเดิรมายืนข้างป๊อปปี้แล้วด่าธามไท

"แต่แฟนคุณ! ทำร้ายฟาง!"ธามไทบอกหวาย

"แล้วทำไมจะทำไม่ได้!ก็นังฟางมันเป็นคนใช้จะจิกหัวตบตีก็ทำได้!"หวายพูดอย่างแบ่งชนชั้น

"แต่ฟางก็เป็นคน! คุณนั่นแหละ เป็นถึงดาราแต่ทำตัวไร้ยางอายแบบนี้ประชาชนเค้าคงเอาแหละ"ธามไทพูดประชดหวาย

"อร้ายยย ไอ้บ้า!"หวายจิกตาใส่ธามไท

"ไปเถอะฟาง ไปจากที่นี่กันดีกว่า"ธามไทจับมือฟางแล้วจะพาออกไปแต่ป๊อปปี้ดึงแขนอีกข้างของฟางไว้

"ไม่! เธอต้องคุยกับฉันให้รู้เรื่องก่อน"ป๊อปปี้บอก

"คุณป๊อปปล่อยฟางเถอะ"ฟางพูดเสียงสั่นน้ำตาคลอ

"ไม่ !"ป๊อปปี้ยืนยันไม่ยอมปล่อยมือฟาง

"พี่ป๊อปจะรั้งมันทำไมค่ะ เดี๋ยวเราก็ แต่ง งาน กัน แล้ว"หวายย้ำให้ฟางเจียมตัว ป๊อปปี้ส่ายหัวให้ฟางว่าอย่าไป แต่สุดท้ายฟางก็แกะมือป๊อปปี้ออกแล้วจ้องหน้าเขา ก่อนจะเดินไปกับธามไท

"ฟาง!"ป๊อปปี้เรียกฟาง แต่ฟังก็ไม่หันกลับมาหาป๊อปปี้เลย

"ฟาง ฟางจะบอกธามได้แล้วยังว่าไอ้คุณป๊อปปี้นั่น มันทำอะไรฟาง"ธามไทถามฟางด้วยความเป็นห่วง

"ฟางบอกไม่ได้ !"ฟางไม่กล้าบอกธามไท ยิ่งฟางพูดยื่งร้องไห้หนักขึ้น

"ฟางๆ ไม่ต้อง ไม่เป็นไรๆไม่ต้องบอกธามก็ได้ ธามไม่อยากรู้แล้ว"ธามไทบอก ธามไทดึงฟางเข้ามากอด

"ฮือๆๆๆ "ฟางร้องหนักเมื่อธามไทกอดเธอเพราะเธอต้องการที่พึ่ง

"อย่าร้องนะ ฟางอย่าร้องสิ ธามใจไม่ดีเลย"ธามไทบอกฟางที่เขากำลังกอดอยู่

    ฟางถือกระเป๋าใบใหญ่โต แล้วเดินมาหาป๊อปปี้กับหวายที่นั่งอยู่ด้วยกัน

"นี่เธอจะไปไหน"ป๊อปปี้เห็นก็ถามขึ้น เขาค้างๆซักนิด

"ฉันจะขอลาออกค่ะ"ฟางบอกป๊อปปี้โดยไม่สบตาเขา

"ลาออก! ไม่! ฉันไม่อนุญาติ"ป๊อปปี้บอกอย่างใจหาย

"แต่ฟางเขาไม่อยากอยู่กับคุณ คุณคงบังคับเธอไม่ได้" ธามไทบอกป๊อปปี้

"นายอย่ามายุ่ง!"ป๊อปปี้ผลักธามไท แล้วดึงแขนฟางไป

"พี่ป๊อป! /ฟาง!" ธามไทกับหวายเรียกเขาทั้งสอง แต่ป๊อปปี้ดันพาฟางไปไกลแล้ว

"ตามไปสิย่ะ!"หวายบอกธามไท ธามไทกับหวายรีบวิ่งตามไป

"คุณป๊อปปล่อยฟางเดี๋ยวนี้นะค่ะ!" ฟางสะบัดมือออก

"ฉันไม่ให้เธอออก!"ป๊อปปี้บอกฟาง

"แต่มันเป็นสิทธิของฟางน่ะค่ะ"

"แล้วเธอเคยนึกถึงฉันบ้างมั๊ย"ป๊อปปี้หลุดปากพูดออกมา ฟางได้ยินก็ค้างๆนิดๆ

" คือ...ฉันหมายถึง...ถ้าเธอไปแล้วใครจะคอยทำความสะอาดบ้านให้ฉัน"ป๊อปปี้รีบแก้ตัวอย่างรวดเร็ว

"คุณไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอก ผมจะจัดการแทนฟางเอง"ธามไทและหวายเดินเข้ามาพอดี

"ผมจะหาคนใช้มาให้คุณเอง รับรองทำงานเก่งไม่แพ้ฟางแน่นอน"ธามไทบอกป๊อปปี้  ป๊อปปี้มองหน้าฟาง

"แล้ว...เงินเดือนของเดือนนี้คุณป๊อปไม่ต้องให้ฟางแล้วนะค่ะ ฟางไม่อยากติดค้างอะไรกับคุณอีก "  ฟางบอกป๊อปปี้ เธอทำหน้าเศร้าๆ

"ยังไงฉันก็ไม่ให้เธอไปไหนทั้งนั้น"ป๊อปปี้บอกฟาง

"พอเถอะค่ะ! ฟางจะไปจากที่นี่ คุณอย่ารั้งฟางไว้อีกเลยนะค่ะ"ฟางบอกป๊อปปี้ ป๊อปปี้อึ้ง ฟางเดินจับมือธามไท แล้วเดินออกไปทันที

"ฟาง! ฟาง!"ป๊อปปี้เรียกฟางแต่ฟางก็ไม่หันมา ป๊อปปี้จะวิ่งตามแต่หวายคล้องแขนกับเขาอยู่

ฟางขึ้นรถออกไปกับธามไทอย่างรวดเร็วป๊อปปี้และหวายได้แต่ยืนมองอยู่ในบ้าน

"ไปได้สักทีนะค่ะ นังเด็กคนใช้คนนี้"หวายพูดอย่างโล่งใจ

"พี่ป๊อปเป็นอะไรค่ะ"หวายเห็นป๊อปปี้นั่งเศร้าๆหงอยๆ

"คุณป๊อป  ฮือๆๆ"  

      ป๊อปปี้นึกถึงตอนที่เขาปลุกปลั้มฟาง ฟางร้องไห้อย่างหนัก

"ฟาง"

"คือ..ฉัน" "ฉันขอโทษ"

"คุณกำลังจะแต่งงานคุณจำได้รึเปล่าค่ะ!"

       ป๊อปปี้นึกถึงตอนที่ตื่นเช้าขึ้นมาแล้วทะเลาะกับฟาง

"แล้ว...เงินเดือนของเดือนนี้คุณป๊อปไม่ต้องให้ฟางแล้วนะค่ะ ฟสงไม่อยากติดค้างอะไรกับคุณอีก"

"ยังไงฉันก็ไท่ยอมให้เธอไปไหนทั้งนั้น"

"พอเถอะค่ะ! ฟางจะไปจากที่นี่ คุณอย่ารั้งฟางไว้อีกเลยนะค่ะ"

"ฟาง! ฟาง! ฟาง! "

     ป๊อปปี้นึกถีงเหตุการณ์ที่พึ่งเกิดขึ้น

"โถ่เว้่ย!" ป๊อปปี้โมโหตัวเอง ลุกขึ้นยืนแล้วจะไปหาฟาง

"พี่ป๊อปจะไปไหนค่ะ!"หวายขึ้นเสียงถามป๊อปปี้

"พี่จะไปหาฟาง!"ป๊อปปี้บอกหวายอย่างรีบร้อน

"พี่จะไปหามันทำไมค่ะ! นี่พี่อย่าบอกหวายนะ ว่าพี่รักนังนั่นอ่ะ!"หวายพูด

"หวายคือ...พี่..."ป๊อปปี้ไม่กล้าพูดกับหวายตรงๆ

"แล้วพี่ป๊อปเอาหวายไปไว้ที่ไหนค่ะ "หวายค่อยๆร้องไห้ออกมา

"พี่ขอโทษหวาย แต่พี่...พี่รักฟาง"ในที่สุดป๊อปปี้ก็บอกหวาย ป๊อปปี้กำลังจะออกไปตามหาฟางแต่หวายก็พูดอะไรบางอย่างออกมาทำให้ป๊อปปี้ชะงัก

"แล้วลูกของเราล่ะค่ะ!" หวายบอกป๊อปปี้  ป๊อปปี้อึ้ง ค้าง ตกใจมาก

"ลูก?!"ป๊อปปี้ตกใจพูดอะไรไม่ถูก

จบอีกแล้วน้าาา อย่าลืมติดตามตอนต่อไปนะ  อย่าลืมเม้นล่ะ โหวตๆ แล้วเดี๋ยวจะอัพให้ตล้อดดดด  รักนะจุ๊บๆ