ความลับของซุปตาร์ pf

"ไม่เป็น อยู่คุยกับพี่ก่อนแป๊ปเดียวเอง เดี๋ยวพี่ไปเอาน้ำมาให้ก่อนนะ" เควินยิ้มให้ฟางแล้วเดินไปเอาน้ำในครัว  ฟางเริ่มหวาดระแวง

 

 

"สวัสดีค่ะ คุณแม่"หวายไหว้แม่ป๊อปปี้อย่างอ่อนน้อม

"หน้าตาดีนิ เป็นนักแสดงด้วยนิ เล่นละครเรื่องเดียวกับตาป๊อปด้วยหรอ"แม่ป๊อปปี้ถาม

"ค่ะ หวายเล่นละครเรื่องเดียวกับพี่ป๊อป และละครเรื่องนั้นทำให้หวายกับพี่ป๊อปได้ทำความรู้จักกัน เราก็เริ่มคบกันค่ะ"หวายสาทยายซะยาว

"นี่ชอบกันตั้งนานแล้ว แต่ก็ไม่บอกแม่เนี่ยนะ "แม่ป๊อปปี้ถามป๊อปปี้

"เอ่อ คือ เราแค่คุยๆกันครับ ตอนนั้น ยังไม่ได้เรียกแฟน" ป๊อปปี้ยิ้มแบบแสยะ อย่างไม่อยากยิ้ม

"แล้วตอนนี้ล่ะ จะเรียกเมียกันเเล้วนิ ถึงพึ่งจะมาบอกแม่น่ะ"แม่ป๊อปปี้น้อยใจ

"โถ่ คุณแม่ก็"ป๊อปปี้อ้อนขอโทษแม่

 

 

 

 

ตริ๊ง! (เสียงข้อความเข้าโทรศัพท์ป๊อปปี้)

 

 

  เมื่อป๊อปปี้เปิดดูข้อความก็ตกใจ

สวยแบบนี้ อดใจไม่ไหวแล้วโว้ยยย 5555

 

       ป๊อปปี้เห็นก็เลือดขึ้นหน้า หงุดหงิดมาก

"เอ่อ คุณแม่ครับ ผมต้องขอตัวก่อน"ป๊อปปี้รีบลุก

"เอ้า เดี๋ยวสิ ยังไม่พูดไม่เสร็จเลยตาป๊อป"แม่ป๊อปปี้รั้งเอาไว้

"แต่ผมรีบครับ"ป๊อปปี้บอกแม่

"แล้วหวายละค่ะ พี่ป๊อป"หวายรั้งป๊อปปี้ไว้อีกคน

"เดี๋ยวพี่ให้ลุงสม ไปส่งที่บ้านนะหวาย ตอนนี้พี่รีบจริงๆ" ป๊อปปี้แกะมือหวายออกจากข้อมือเขาแล้วรีบวิ่งออกไป

"พี่ป๊อป! พี่ป๊อป!"หวายตะโกนเรียกแต่ป๊อปปี้ก็ไม่ฟังซ่ะแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่จ้ะ ฟาง น้ำนะ "เควินเดินถือน้ำส้มมาแก้วนึง เขาคิดแผนบางอย่าง

"เฮ้ย!/อร้ายยย "เควินทำเป็นสะดุดขาตัวเอง ทำหน้าส้มหกใส้เสื้อของฟาง

"ฟาง! พี่ขอโทษจ้ะ โถ่ ไอเควินเอ้ย ซุ่มซ่ามชะมัด"เควินโมโหตัวเอง

"เอางี้พี่ว่า ฟางไปใส่ชุดพี่ดีกว่าไป"เควินแนะนำฟาง

"แต่ฟางว่ามันจะดูไม่ดีนะค่ะ"ฟางพยายามปฏิเสธ

"เอาน่า ดีกว่าชุดเลอะแบบนี้ เหนียวตัวนะ พี่ไม่ถือหรอก"เควินตื้อจะให้ฟางใส่ชุดของเขาให้ได้

"ก็ ก็ได้ค่ะ"ฟางจึงหยิบเสื้อเควินในตู่เสื้อผ้าแล้วเดินไปเปลี่ยนในห้องน้ำ

"เหอะ!"เควินยิ้มเจ้าเล่ห์

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไอเลว ไอเควินทำไมแกทำแบบนี้ว่ะ"ป๊อปปี้โกรธมากรีบขับรถไปคอนโดเควินอย่างหัวเสียด้วยความหวาดระแวง

"ฟาง อย่าพึ่งเป็นอะไรไปนะ" ป๊อปปี้เป็นห่วงฟางมากขึ้นเรื่อยๆ  รีบขับรถมุ่งหน้าต่อ

 

 

 

 

 

 

"เสร็จแล้วค่ะ "ฟางเดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพที่ใส่เสื้อสีขาวยาวเกือบถึงเขาพร้อมกางเกงขาสั้น

"เดี๋ยวเสื้อฟางจะซักแล้วเอามาคืนให้นะค่ะ"ฟางบอกเควิน

 

 

 

 

ปั้ง!!

 

 

 

 

"ไอเควิน!"ป๊อปปี้พุ่งเข้ามาในห้องของเควินแล้วเข้าไปชกเควินไม่ยั้ง

"คุณป๊อป! คุณป๊อปหยุดค่ะ! หยุดค่ะ! "ฟางไปรั้งเเขนป๊อปปี้ไม่ให้ชกเควินต่อ ป๊อปปี้จึงหยุด แต่ยังโมโหอยู่

"แกจำไว้! ว่าฟางเป็นผู้หญิงของฉัน!! "ป๊อปปี้หลุดปากพูดด้วยความโกระฟางที่ได้ยินก็หน้าแดง เควินที่ได้ยินก็สะดุ้งตกใจเมื่อป๊อปปี้พูดแบบนั้น

"ฟางเธอเป็น..."ป๊อปปี้จะถามว่าเป็นอะไรรึเปล่าแต่ เมื่อป๊อปปี้เห็นสภาพเสื้อผ้าฟาง ป๊อปปี้ก็เลยเข้าใจผิด

"กลับบ้าน!"ป๊อปปี้กระชากแขนฟางแล้วพาฟางออกจากห้องไป

"เหอะ! ไอป๊อปปี้ ที่แท้แกก็รักนังเด็กคนใช้"เควินยิ้มอย่างสะใจถึงแม้ว่าจะเจ็บตรงที่มุมปากเล็กน้อย

 

 

 

 

"คุณป๊อป ปล่อยฟางเดี๋ยวนี้นะ!!"ฟางสะบัดมือจากป๊อปปี้

"ใครใช้ให้เธอไปคอนโดไอเควินห่ะ!"ป๊อปปี้โมโห

"ฟางไปก็เพราะ....เพราะ...."ฟางไม่กล้าบอกว่าไปเพราะป๊อปปี้

"ตอบไม่ได้! ดี! นี่เธอคงได้กับมันแล้วสินะ! หึ!ดูจากสภาพก็ไม่น่ารอด!"ป๊อปปี้พูดอย่างดูถูกฟางอีกรอบ

 

 

 

เพี้ยะ!

 

 

 

"คุณดูถูกฟางอีกแล้วนะค่ะ คุณป๊อป!"ฟางทั้งโกรธทั้งเสียใจเช่นกัน

"คงชอบแบบนี้สินะ!"ป๊อปปี้ผลักฟางไปพิงฝาผนังแล้วจูบปากฟาง ลูบไหล้ระหว่างซอกคอ

"คุณป๊อปหยุด! หยุดนะค่ะ! ฮือๆๆ "ฟางทรมานและเสียใจพยายามดิ้นแต่ก็สู้แรงป๊อปปี้ไม่ได้

"ชอบแบบนี้ใช่มั๊ย! ได้!"ป๊อปปี้อุ้มฟางขึ้นห้องนอน

 

 

 

 

ป๊อปปี้โยนฟางลงบนเตียง

"โอ้ย!"ฟางเจ็บเพราะถูกโยนลงบนเตียงอย่างแรง ป๊อปปี้ลงไปนอนคล่อมฟางแล้วแกะกระดุมเสื้อฟาง แล้วค่อยๆจูบลงมาถึงหน้าอกเบาๆ

 

"คุณป๊อป ฮือๆๆ "ฟางเสียใจ แต่พอเรื่อยๆ ฟางก็เริ่มหาที่ยึดเกาะความเสียว เธอนำมือคล้องคอป๊อปปี้ จนในที่สุดพวกเขาก็ยอมกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

เช้าวันรุ่งขึ้น

"ฮ้าวววว"ป๊อปปี้ที่พึ่งตื่นก็พลิกตัวเพื่อกอดคนข้างๆแต่ก็ไม่พบอะไร

 

 

 

ฟางยืนมองตัวเองในกระจกที่ใบหน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตาและความเสียใจที่อัดอั้นในใจ รวมถึงความเจ็บปวดที่ป๊อปปี้ไดแสดงกับเธอเมื่อคืน

 

"ฟาง"ป๊อปปี้เดินเข้ามาในห้องน้ำเจอฟางยืนร้องไห้อยู่

"คือฉัน...."ป๊อปปี้จะพูดขอโทษด้วยความรู้สึกผิดแต่เขาก็ไม่กล้า ฟางเห็นป๊อปปี้แล้วไม่ยอมสบตาเธอเดินเลี่ยงออกมา เพื่อจะเดินหนีป๊อปปี้ ป๊อปปี้จับเเขนเธอแล้วกระชากมากอด

 

 

"ฉันขอโทษ ฟาง ฉันขอโทษ"ป๊อปปี้กอดฟางแน่นแต่ฟางไม่กอดตอบเขาเลย กลับทำหน้าบึ้งไม่รับรู้ความรู้สึกอะไรทั้งนั้น ฟางผละออกจากป๊อปปี้แล้วมองหน้าเขา

"คุณกำลังจะแต่งงานคุณจำได้รึเปล่าค่ะ!"ฟางโกรธรีบวิ่งออกจากห้องไป

"ฟาง! ฟาง!" ป๊อปปี้วิ่งตาม

 

 

 

"ธามไท!"ฟางที่วิ่งลงมาจากห้องนอนป๊อปปี้ก็พบธามไทข้างล่าง

"ฟาง ทำไมเธอถึงเป็นเเบบนี้"ธามไทเห็นสภาพฟางก็ตกใจ

"ฟาง ฟังฉันก่อน! ฉันขอโทษ!"ป๊อปปี้วิ่งลงมาเจอธามไทกับฟางพอดี

"นี่คุณ! คุณทำอะไรฟาง!"ธามไทโกรธเดินไปกระชากคอเสื้อของป๊อปปี้แล้วชกหน้าป๊อปปี้ไปทีนึง

 

 

ผั๊วะ!

 

 

"ธาม พอ! หยุดได้แล้ว! "ฟางรั้งธามไทให้หยุด

"ชกฉันอีกสิว่ะ!  ชกเลย! "ป๊อปปี้ท้าธามไท

"โห ไอ้!..." ธามไทจะชกป๊อปปี้แต่...

 

"หยุด! หยุดเดี๋ยวนี้นะ! แกจะทำอะไรพี่ป๊อป! "หวายเดินเข้ามา ทำให้ธามไทชะงัก

 

 

 

 

 

 

 

 

สงสารฟางอ่ะ ป๊อปปี้ด้วย อย่าลืมเม้นนะ เรื่องมันชักจะยังไงยังไงแล้วสิ ช่วยกันโหวด ช่วยกันเม้นนะ