ปมรักหนี้แค้น ลูกสาวมาเฟีย

มาอัพแล้วค๊าาาาา >w<
 
---------------------------------
 
 
" อืมมมม..." ฟางเริ่มมีเสียงมีได้สติ
 
 
" ตายละชั้น ชั้นเผลอหลับหรอเนี่ย งั้นชั้นก็หมดโอกาศแล้วสินะ " ฟางตื่นมาก็ต้องตกใจเมื่อป๊อปปี้นั่ง
อยู่ขอบเตียง ฟางเผลอหมดสติเมื่อไหร่กัน โอกาศทองแบบนี้หาได้ไม่ง่ายเลยนะ!
 
 
" บ่น ไรของเธอ ตื่นแล้วหรอ " ป๊อปปี้ชะโงกเมองฟาง แบบไม่ให้ฟางเห็น
 
 
" ป่าว! " ฟางพูดแบบไม่เต็มใจตอบ
 
 
" เออ! "ป๊อปปี้ตอบกลับ
 
 
" เอิ่ม..ฟางปวดท้อง " ฟางทำเสียงใส
 
 
" แล้วมาบอกชั้นทำไม " ป๊อปปี้ถาม
 
 
" ไปซื้อของอะไรก็ได้มาให้ฟางกินหน่อย ฟางหิวมากๆ " ฟางทำเสียงใสควบกับหน้าตาซื่อๆ
 
 
" ก็ได้ ชั้นจะถือว่าเธอคือหมู แต่ชั้นแค่เลี้ยงเธอเท่านั้น แล้วค่อยเชือด " ป๊อปปี้พูดพลางทำหน้า
น่ากลัว แล้วก็เดินออกจากประตูห้องไป
 
 
" โอ้ยยย ปวดแขนเป็นบ้าเลย ชั้นว่าชั้นกีดเบาๆนะเนี่ย ทำไมมันเจ็บแบบนี้ แถมรู้สึกอ่อนแรงอีก "
ฟางบ่นพึมพัมพลางเดินเกาะกำแพงออกไปที่ประตู
 
--------------------------------------------------------------------------------
 
" อ่าว ! ลืมหยิบเป๋าตังมานี่หว่า " ป๊อปปี้พูดแล้วเดินสวนกลับไปที่ห้องเดิม
 
ผลัก~
 
ทันที่ที่เปิดประตูก็เจอฟาง ทำให้ป๊อปปี้โกรธมาก จนบีบแขนฟางข้างที่มือแผล จนเลือดไหลออกมา
 
" โอ๊ย ฟางเจ็บ ฮือ " ฟางพูดพร้อมน้ำตาด้ยวความเจ็บ
 
 
" ดีแล้ว คนเลวอย่างเธอมันก็เลววันยังค่ำสินะ "ป๊อปปี้พูดแล้วกระชากฟางออกจากโรงพยาบาล
 
 
" ปล่อยนะๆ จะพาฟางไปไหน ปล่อยๆ "ฟางสะบัดแขนเบาๆ ถ้าสะบัดหนักก็เจ็บน่ะสิ
 
 
"นี่ครับ ครึ่งวัน 6000 เอาไปเลยครับ ผมรีบ " ป๊อปปี้ยื่นเงินให้พยาบาลด้านคิดเงิน
 
 
" เดี๋ยวสิค่ะ คุณจะพาคนไข้ไปไหน เดี๋ยวๆ "พยาบาลพูดไม่ทันจบ ป๊อปปี้ก็ลากฟางขึ้นรถหายไป
จนพยาบาลงง แต่มันไม่ใช่เรื่องของเขา อย่าไปยุ่งเลย
 
 
---------------------------------------------------------------------------------
 
"ปล่อยนะ ! อย่าทำแบบนี้ " ฟางตะคอกใส่ป๊อปปี้ เมื่อป๊อปปี้ลากฟางไปที่ห้องนอน
 
 
" ทำไมชั้นจะทำไม่ได้ บอกเหตุผลโง่ๆมาสิ " ป๊อปปี้พูด
 
 
" คุณจะทำอะไรชั้น คิดถึงใจชั้นบ้างมั้ย ชั้นก็มีหัวใจนะ " ฟางพูดพร้อมน้ำตา
 
 
" แล้วเธอล่ะ หลอกคนอื่นเป็นของเล่นเพื่อแก้แค้น เคยนึกถึงจิตใจชั้นบ้างรึป่าว ชั้นเองก็เป็นคนนะ
ชั้นมีหัวใจเหมือนกันเธอ เธอไม่รู้หรอก คนที่โดนเป็นของเล่นมันรู้สึกยังไง " ป๊อปปี้พูดแล้วโยน
ฟางลงบนเตียงแล้วถอดเสื้อผ้าของฟาง พลางขึ้นค่อมไม่ให้ฟางหนี
 
 
" ฟางขอโทษๆ ปล่อยๆ อย่าทำแบบนี้ " ฟางร้องไห้พลางย้อยคิดกับสิ่งที่ป๊อปปี้พูดมา
 
 
" ไม่ดีหรอ เธอจะได้รู้ความรุ้สึกของชั้นในตอนนั้น จิตใจที่โดนทำร้ายจนอ่อนแอ " ป๊อปปี้พูดแล้ว
ล้วงของฟาง
 
 
" หยะ..หยุด " ฟางร้องไห้พร้อมกับจิกหมอนจนขาด
 
 
" อือ..อาส์ ฟะ..ฟาง " พอเอานิ้วออกมา ป๊อปปี้ก็เริ่มใส่ของจิงลงไป
 
 

หิ้ววววววววววว ติดตามตอนไปปุย 55555