ปมรักหนี้แค้น ลูกสาวมาเฟีย
เขียนโดย lด็กแต่JนิEาePoppyFang
วันที่ 26 มกราคม พ.ศ. 2557 เวลา 13.35 น.
แก้ไขเมื่อ 31 มกราคม พ.ศ. 2557 17.30 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
5) nc 1
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความมาอัพแล้วค๊าาาาา >w<
---------------------------------
" อืมมมม..." ฟางเริ่มมีเสียงมีได้สติ
" ตายละชั้น ชั้นเผลอหลับหรอเนี่ย งั้นชั้นก็หมดโอกาศแล้วสินะ " ฟางตื่นมาก็ต้องตกใจเมื่อป๊อปปี้นั่ง
อยู่ขอบเตียง ฟางเผลอหมดสติเมื่อไหร่กัน โอกาศทองแบบนี้หาได้ไม่ง่ายเลยนะ!
" บ่น ไรของเธอ ตื่นแล้วหรอ " ป๊อปปี้ชะโงกเมองฟาง แบบไม่ให้ฟางเห็น
" ป่าว! " ฟางพูดแบบไม่เต็มใจตอบ
" เออ! "ป๊อปปี้ตอบกลับ
" เอิ่ม..ฟางปวดท้อง " ฟางทำเสียงใส
" แล้วมาบอกชั้นทำไม " ป๊อปปี้ถาม
" ไปซื้อของอะไรก็ได้มาให้ฟางกินหน่อย ฟางหิวมากๆ " ฟางทำเสียงใสควบกับหน้าตาซื่อๆ
" ก็ได้ ชั้นจะถือว่าเธอคือหมู แต่ชั้นแค่เลี้ยงเธอเท่านั้น แล้วค่อยเชือด " ป๊อปปี้พูดพลางทำหน้า
น่ากลัว แล้วก็เดินออกจากประตูห้องไป
" โอ้ยยย ปวดแขนเป็นบ้าเลย ชั้นว่าชั้นกีดเบาๆนะเนี่ย ทำไมมันเจ็บแบบนี้ แถมรู้สึกอ่อนแรงอีก "
ฟางบ่นพึมพัมพลางเดินเกาะกำแพงออกไปที่ประตู
--------------------------------------------------------------------------------
" อ่าว ! ลืมหยิบเป๋าตังมานี่หว่า " ป๊อปปี้พูดแล้วเดินสวนกลับไปที่ห้องเดิม
ผลัก~
ทันที่ที่เปิดประตูก็เจอฟาง ทำให้ป๊อปปี้โกรธมาก จนบีบแขนฟางข้างที่มือแผล จนเลือดไหลออกมา
" โอ๊ย ฟางเจ็บ ฮือ " ฟางพูดพร้อมน้ำตาด้ยวความเจ็บ
" ดีแล้ว คนเลวอย่างเธอมันก็เลววันยังค่ำสินะ "ป๊อปปี้พูดแล้วกระชากฟางออกจากโรงพยาบาล
" ปล่อยนะๆ จะพาฟางไปไหน ปล่อยๆ "ฟางสะบัดแขนเบาๆ ถ้าสะบัดหนักก็เจ็บน่ะสิ
"นี่ครับ ครึ่งวัน 6000 เอาไปเลยครับ ผมรีบ " ป๊อปปี้ยื่นเงินให้พยาบาลด้านคิดเงิน
" เดี๋ยวสิค่ะ คุณจะพาคนไข้ไปไหน เดี๋ยวๆ "พยาบาลพูดไม่ทันจบ ป๊อปปี้ก็ลากฟางขึ้นรถหายไป
จนพยาบาลงง แต่มันไม่ใช่เรื่องของเขา อย่าไปยุ่งเลย
---------------------------------------------------------------------------------
"ปล่อยนะ ! อย่าทำแบบนี้ " ฟางตะคอกใส่ป๊อปปี้ เมื่อป๊อปปี้ลากฟางไปที่ห้องนอน
" ทำไมชั้นจะทำไม่ได้ บอกเหตุผลโง่ๆมาสิ " ป๊อปปี้พูด
" คุณจะทำอะไรชั้น คิดถึงใจชั้นบ้างมั้ย ชั้นก็มีหัวใจนะ " ฟางพูดพร้อมน้ำตา
" แล้วเธอล่ะ หลอกคนอื่นเป็นของเล่นเพื่อแก้แค้น เคยนึกถึงจิตใจชั้นบ้างรึป่าว ชั้นเองก็เป็นคนนะ
ชั้นมีหัวใจเหมือนกันเธอ เธอไม่รู้หรอก คนที่โดนเป็นของเล่นมันรู้สึกยังไง " ป๊อปปี้พูดแล้วโยน
ฟางลงบนเตียงแล้วถอดเสื้อผ้าของฟาง พลางขึ้นค่อมไม่ให้ฟางหนี
" ฟางขอโทษๆ ปล่อยๆ อย่าทำแบบนี้ " ฟางร้องไห้พลางย้อยคิดกับสิ่งที่ป๊อปปี้พูดมา
" ไม่ดีหรอ เธอจะได้รู้ความรุ้สึกของชั้นในตอนนั้น จิตใจที่โดนทำร้ายจนอ่อนแอ " ป๊อปปี้พูดแล้ว
ล้วงของฟาง
" หยะ..หยุด " ฟางร้องไห้พร้อมกับจิกหมอนจนขาด
" อือ..อาส์ ฟะ..ฟาง " พอเอานิ้วออกมา ป๊อปปี้ก็เริ่มใส่ของจิงลงไป
หิ้ววววววววววว ติดตามตอนไปปุย 55555
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ