[Yaoi]>>>>ผมกลัว<<<<

                
      
 
 
                 
 
 
 
                            
 
https://www.facebook.com/pages/กระเป๋าลาย/753918481286175 
ไลท์หน่อยน่ะ ฝากด้วย
 
ปั้ง
 
ตุบ
 
“โอ๊ย!!” ประตูหน้าได้เปิดออกพร้อมกับตัวของผมที่ถูกเหวี่ยงลงเตียงไปตามแรงจะคนร่างสูง กระจกในห้องถูกปิดด้วยผ้าม่าน
สีเทามีแสงสว่างสอดส่องมาเพียงน้อยนิดย้ำ!! น้อยนิด ห้องดูสะอาดตาเหมือนทำความสะอาดทุกๆ วันห้องกว้างและใหญ่
มีเฟอร์นิเจอร์ราคาแพงตกแต่งอย่างสวยหรู มีสิ่งของอำนวยความสะดวกอยู่เป็นแห่งๆ ถ้าไม่รวมถุงยาง
กับเตียงกว้างใหญ่ที่นุ้มนิ้มน่านอน  และร่างสูงที่กำลังปลดกระดุมเสื้อ
 
“พากูมา ทะ..ทำไม” ผมไม่ตอบเพี่ยงแต่ยิ้มอย่างเหยียดหยาม นี้ถ้าเป็นไปได้ตูจะเอา รองเกิบ(รองเท้า) ฟาดหน้ามันแต่ได้แค่คิด
มันมีรองเกิบ ที่ไหนล่า
 
“มึงคิดว่ากูต้องการเงินเน่าๆของมึงงั้นหลอ” มันพูดและหยิบอะไรบางอย่ามากจากข้างประตู ผมลองเพล้งตามองดูก็เป็น
เชือกสีแดงสด มันจะเอามาผูกคอมันหลอ หรือคอผมว่ะ
 
“มะ..มึงจะเอาเชื่อกมาทำไม” ผมรู้สึกเริ่มไม่ปลอดภัยอย่าไงไม่รู้
 
“กูอย่ากเล่นอะไรนุกๆกับมึงว่ะ”
 
“มึงไปเล่นคนเดียวดิว่ะ”
 
“เกมนี้มันต้องเล่น2คน เป็นเกมแนวเร้าใจเลือดสาด” ผมพูดแล้วถือเชือกมาใกล้ผมวางลงข้างเตียง ตอนนี้เหงือผมแตกแตน
หมดแล้ว   มันก้มลงมาใกล้ก่อนที่จะกดริมฝีปากที่คนหลายคนฝันถึง มาที่ปากของผม  และใช้ลิ้น ร้อนแทรกเข้ามาในโพรง
ปาก  และควานทั่วโพรงปากผม จนผมเคลิ้มไปตามรู้สึกโล่งๆไงไม่รู้ และเริ่มหายใจไม่ออก จึงรีบผลักออกจะ รุกคาด
 
 
“เคลิ้มกับจูบกูหลอ”มันว่าแล้วยิ้มมุมปาก
 
“บะ..บา..บ้าน่าจูบมึงทำไรกูไม่ได้หลอก” ผมเริ่มร้อนแผ่วที่หน้า และเหมือนจะหลุดยิ้มยังไงไม้รู้ แต่เกรงไม่ใช้ยิ้ม
หลุดออกจากปากผม เดี้ยว เหี้ยเสื้อผมหายไปไหน 
 
เปี๊ยะ!!
 
ด้วยความตกใจผมจึง ต้องตบหน้ามันแรงๆ  แต่ดูมันไม่สะท้านเลยเสียสักนิด  กับทำตาอาฆาตมาหาผมอย่า หวังร้าย
 
“โอ๊ยยย” มันจับคางผมแล้วบีบ เหมือนจะทำให้สะหลาย ผมเจ็บมากมันบีบแรงเรื่อยๆ  ผมมองไปหน้าของมันเหมือนอ้อน
วอนใช้มันปล่อย รู้สุกปวดกรามไม่หมด
“มึงกล้าดีไงมาตบกูห่ะ”มันตะคอกใส่ผม
 
เพี๊ยะ!
 
รุกคาดง้ามือแล้วฟาดมาที่หน้าผมแรง 1 ที น้ำตาที่พยายามจะกลั้นไม่ให้ไหลออกมา แต่ตอนนี้ไม่ออกมาเป็นสายด้วยความเจ็บ
ไม่ผมอย่าไปอ่อนแอ ต้องเข้มแข็ง อึก แต่มันทำไม่ได้แล้ว
 
“อึก …อึก” ผมร้องเสียงสะอื้นออกมา เพราะกลั้นไม่อยู่แล้ว  น้ำตาไหลอาบหน้าเหมือนเขื่อนภูมิพลแตก  รุกคาดยังคง
ทำหน้าน่ากลัว  อยู่อ่างเดิม
“ความผิดของมงเองทั้งนั้นทำเรื่องไม่เป็นเรื่อง มึงต้องรับผิดชอบคนเดียวทั้งหมดถ้าไม่อย่ากให้แม่นมมึงตาย”มันพูดขึ้นมาทำให้ผมรู้ ว่าหมายถึงใคร แม่นมดา นมที่คอยเลี้ยงผมตอนแม่ไม่อยู่คนที่ผมรักเหมือนแม่ และเป็น ที่พึ่งสุดท้ายของผม 
 
“มึงจะ..ฮึก..ทำไรแม่กู..” ผมพูดเสียงสั่นสท้านกับการที่ยังสะอื้นไม่หยุด
 
“กูไม่รรู้สิ จับไปขายเป็นแม่บ้านที่อื่นหรือฆ่าทิ้งดี” 0_0 ผมบื่งตากว้าง เมื่อมันพูดว่าจะเอา แม่ดาไปฆ่า ตัวผมเริ่มสั่นไปหมด
 
“อย่าเลยน่ะจะให้กูทำอะไรก็บอกมา จะให้ก็หาอะไรให้ จะเอาเงินเท่าไหล่บอกกูเถอะ อย่าทำอะไรแม่ดาเลย มาลงที่กูเถอะ
ขอร้อง เขาไม่เกี่ยวอะไร อย่าทำไรคนที่กูรักเลยกูไม่เหลือใครแล้ว ได้โปรด ปล่อยแม่ดาไป” ผมเริ่มพูดแล้ว แล้วปลายเสื้อของ
รุกคาด  อย่างอ้นวอน
 
“หึ น่าสมเพช จะยอมทำทุกอย่างที่กูบอกเลยใช้ไหม หืม” ผมพูดเสี้ยงแข็งก้มมองผมด้วยความสมเพช
 
“ใช้กูยอมทุกอย่าง มึงจะทำไรกูก็ได้ จะซ้อม กูก็ได้ ปล่อยแม่ดาไป”
 
 
-------------------------------------------------------------------------------------
 
รอติดตามด้วยน่ะค่ะ ต่อไปอาจ SM  นิดหน่อน่ะค่ะจุ๊ จุ๊ บอกได้แค่นี้
 เข้ามาคุยกัยได้แชร์ความคิดกันได้ใน  https://www.facebook.com/pages/กระเป๋าลาย/753918481286175 
 เม้นด้วยน่ะค่ะ สั้นไปหน่อยขอโทษด้วยน่ะค่ะ