[Yaoi]>>>>ผมกลัว<<<<

เมื่อผมรู้ว่าผืมลืมอะไรไป นั้นคือ ลืมไปว่ามันบอกให้เวลา 30 นาที แต่นี้มัน เกินมาแล้ว เกิบจะชั่วโมงแล้ว

ก็ห้องน้ำมัน สบายอ่า นอนแช่จน ตัวเปลือยก็ยังไม่เบื่อไร เผลอจะหลับคาห้องน้ำแล้วไหมล่ะ = =

ผมรีบเอาผ้าผูกเอวแล้วไปเปิดตู้ 0 0 !! เสื้อคนละไซต์กับผมเลย ทั้งตัวใหญ่และกว้าง ส่วนกางเกงไม่ต้องพูดถึง

กางเกง 3ส่วนของมันเกลือบเท่ากับตาตู่ม ผม มึงจะสู่งไปไหมนั้นผมแต่งตัวเสร็จก็รีบลงไป โดยเร็วที่สุด

เกือบตกบันได แหนะ  เออ แล้วมันให้กุไปห่ที่ไหนว่ะ ผมยืนงงอยู่นานแสนนาน (15 วินาที) - -‘

ก็มีแม้บ้านคนหนึ่งอายุท่าจะมากแล้วแหละ ท่าทางสุภาพ เรียบร้อย

“คุณหนูทำไมพึ้งลงมาหละค่ะ” เธอพูดด้วยท่าทาง อ่อนโยน แล้วยิ้มบางๆ

“ขะ..ขอโทษด้วยครับพอดีอาบน้ำนานไปหน่อย..อะ..อืมต้องขอโทษจริงๆครับ”ผมพูดแล้วก้มหัวนิดๆเอามือมาเกาะหัว

หน่อยๆ เธอสุภาพมาเลยอ่า บอกไม่ถูกรู้สึกว่าอบอุ่นขึ้นมาทันที

“คุณชาย เธอรอคุณหนูอยู่อ่าค่ะรีบที่ห้องทำงานเดียงป้าจะพาไปน่ะค่ะ”เธอจับมือผมเบาๆ อย่างกับว่ากลัวผมจะถลอก

“อย่าเรียกผมว่าคุณหนูสิครับ  มันดูไงไม่รู้เรียกว่า นีเวีย ดีกว่าครับ” เธอยิ้มบางๆเหมือนคิดอะไรอยู่ก่อนจะพูดว่า

“ไม่ดีกว่าค่ะ”เธอจับมือผมพาเดินไปช้าๆ เธอชะงักเมือผมหยุดเดินแล้วหันมามอง ผมทำปากจู๋ๆ ทำตาปริ๊บๆ

“น่า น่ะ เรียกว่า นีเวีย น่า น่า น่า น่าน่ะ น่าน่าาาา”ผมใช้ไม่ตายที่พี่สาวผมคอยสอนพี่ผมบอกว่าถ้าทำแบบนี้อย่ากได้อะไรก็

ให้ แต่มีอีกหลายอย่าง พี่สาวผมบอกว่าไห้นั้งตักแล้วหันไปจุ๊ฟแก้ม แต่ผมไม่ จะทำให้ทุกอย่างเลย แต้ถ้าไปนั้งตัก ป้าเขา

คงไม่ไหว ฮาๆๆ

“ไม่ต้องทำหน้าอ่อนเลยน่ะค่ะ ป้าจะละลายแล้ว”ผมยังไม่ฟังที่เธอบอกว่า ทำปากเบะๆทำสายตาไปท่างอื่น

“ก็ได้ๆ นีเวีย โอเคไหมค่ะ นีเวีย” ผมยิ้มให้ป้าอย่าดีใจป้าพาผมมาหยุดตรงห้องๆ หนึ่งที่นี้ใหญ่มากๆ เลย ประตูบานใหญ่ถูกปิดอยู่

“ห้องนี้แหละจร้าห้องทำงานของคุณชาย งั้นเดียวป้าไปก่อนน่ะ ต้องไปทำอะไรอีกเยอะเลย”คุณป้ายิ้ม จนตาปริบ

“ขอบคุณครับ” ผมไหว้ขอบคุณ เธอเอามือมาลูบหัวผมเบาๆ

“ป้าไปก่อนน่ะค่ะ” เธอเดินจามผมไป ผมสูดหายใจลึกๆ   

แกรกะ

ผมบิดกรประตูเข้าไป ก็พบหน้าขนาดใหญ่มีโต๊ะทำงาน ขาดใหญ่อยู่ ห้องตกแต่องออกโซน เทาอ่อน และข่าว

มีเตียงกว้าง ประตูอยู่อีก สองบาน ไม่รู้ประตูอะไร และที่ดูไม่เจริญตาคือ รุกคาดที่หน้า กลัว ส่งกระแซจิต

อาฆาตมาให้ผม นังอยู่บนโต๊ะทำงาน

“มึงมาสาย” คำถามแรก งิดเลย จะบอกไงดีลาะ เกือบนอนในห้องน้ำ คุยกับคุณป้าเพลิน ไม่สิช่วนคุณป้าคุณมากว่า

“ระ..เรื่องของกูมึงเสือกไรมาส่งกูด้วยหล่ะ พ่อ แม่ก็ไม่ใช้”จากหน้าตาที่หงุดหงินของมัน ขึ้นหนักกว่าเดิม ปากกูนี้พาซวยจัง

เพี๊ยะ!!

ผมล้มหันไปตามแรง ตบของคนตัวสูง  หน้าชาไปหมด บอกได้คำเดียวว่า ‘เจ็บ’

“มึงอย่ามาก้าวร้าวใส่กู มงอย่าคิดว่ากูจะกลัวในสิ่งที่มึงพูด”

โอ๊ย!

มันจิกหัวผมขึ้นมามองหน้ามัน ผมรู้สึกเหมือนจะร้องไห้  พยายามไม่แสดงออกมา

“เป็นไปได้เก็บเสียงไว้ครางกับกูบนเตียงดีกว่า” มันกระซิบไปที่หูของผม นี้มันต้องการอะไรกันแน้ ผมสับสน

“มึงต้องการอะไรจากกู บอกมาเงินใช้ไหม เดียวก็จะค่อยหามาให้ปล่อยกูไปเถอะ” ผมพูดสั่นๆ จับไปที่ไหล่ของมัน

เบาๆ

“หน้าอย่างมึงหลอ จะหาเงินให้กูได้” มันกะตุกยิ้มขึ้น ผมคงไม่ได้เอาเงินจากผม

“กูหามาให้มึงได้จะเอาเท่าไร ปล่อยกูไปเถอะน่ะ ”

“กูไม่ได้ต้องการเงิน กูต้องการชำระแค้นที่มึงทำไว้กับ ครอบครัวกูไม่ดีเลยที่พ่อ แม่มึงตายก่อน พี่มึงก็หนีหาย อย่าจะรู้จัง

ถ้าลูกชายคนเล็กที่เป็นคนรักของคนทั้งบ้านต้องเจ็บปวดมันคงจะสนุก ”

“มะ..มึง” ผมพูดเสียงสั่นคิดไรไม่ออก

“ถึงชีวิตพวกมึงจะล้มเหล้ว แต่กูไม่สะใจมันไม่ได้เกิดจากน้ำมือกู”

________________________

ฝากด้วยน่ะค่ะเม้ทหน่อยไม่มีคนเม้ทไม่รุ้จะลงต่อปล่าว

ไม่มีคนเม้ทเหมือนไม่มีคนอ่านเลยอ่า https://www.facebook.com/somemind10100 ฝากเพจด้วยน่ะค่ะ

มีอะไรก็พูดคุยได้น่ะ  อาจมีคำผิดบ้าง วิจานด้วยนะค่ะ