รักร้ายๆของนายจอมเถื่อน

โรงยิมเวลา 16.00 น.
 
ใครๆก็น่าจะรู้ว่า สาวน้อยนามว่า"ฟาง"ผู้เรียนดีเด่นมากแต่กลับด้อยทางด้านการกีฬา ต้องมาฝึกเดาะลูกวอลเลย์บอลทุกวันเพื่อสอบซ่อม
 
 
ทำตามที่อาจารย์สอนก็ไม่เห็นจะได้เรื่องเลย ซ้อมอยู่ดีๆในโรงยิใคนก็หายไปหมดอย่างลึกลับ
 
 
 
ป๊อปปี้นั่นเองที่เดินเข้ามาเป็นจังหวะที่ฟางเดาะลูกวอลเลย์ ทำให้ลูกวอลเลย์ไปโดนหัวป๊อปปี้
 
 
 
"ชั้นเดินตามหาเธอทั่วโรงเรียนรู้มั้ย ยัยอาหารวัว ที่แท้ก็มาซุกหัวมี่นี่นี้เอง"
ป๊อปปี้ยังคงแผดเสียงใส่ฟางลั่นโรงยิม
 
 
"นี่ระวังปากหน่อยไอปากปีจอ นายเรียกชั้นว่า อาหารวัว ไม่หยาบไปหน่อยหรอ"
ฟางค่อยๆลุกขึ้นเผชิญหน้ากับป๊อปปี้ ด้วยความไม่เกรงกลัว
 
 
"ชั้นไม่เห็นว่ามันจะหยาบตรงไหนเลย เมื่อเอามาเทียบกับคนอย่างเธอ"
ป๊อปปี้ปรายตามองฟางอย่างดูแคลน และวางท่าว่าตัวเองเหนือกว่าคนอื่น จนไม่มีใครเทียบได้
 
 
"คนอย่างชั้นมันเป็นอย่างไงไม่ทราบ"
อย่างน้อยๆชั้นก็เรียนเก่งล่ะกันล่ะ นายจอมเถื่อน
 
 
"ยังให้ต้องบอกอีกหรอ เธอน่ะสร้างปัญหาให้ชั้น บังอาจ!!"
น้ำเสียงอันทรงพลังของป๊อปปี้พูดออกมา เอ๊ สร้างเรื่องให้นายป๊อปปี้เดือดร้อนหรอ
 
 
"ชั้นทำอะไรให้นายเดือดร้อนห๊า"
ฟางเ่อ่ยด้วยความงุนงงและไม่พอใจที่ป๊อปปี้ขึ้นเสียงใส่
 
 
"เธอไปมีเรื่องกับเด็กนักเรียนโรงเรียนอื่นไง อาเธอเลยสั่งให้ชั้นมาดูแลเธอไงยัยเซ่อ"
ป๊อปปี้พูดพร้อมชี้นิ้วมาทางฟาง จนเกือบทิ่มตาชองฟางอยู่ร่อมร่อ
 
 
"นายรู้เรื่องนี้ได้ยังไงเนี่ย"
ฟางมองป๊อปปี้อย่างสงสัยที่เขารู้เรื่องเธอที่ไปมีเรื่องกับเด็กนักเรียนโรงเรียนอื่น
 
 
"เธอพอจะเล่าเหตุการ์ณให้ชั้นฟัง นอกจาก อาของเธอได้ไหมวะ"
ป๊อปปี้ใส่อารมณ์ในการพูดให้ฟางตกใจอีกแล้วครับท่านผู้อ่าน นางเอกเราก็กลัวเป็นนะ
 
 
"ก็ชั้นยืนรอรถเมล์อยู่ พวกนั้นก็เดินมาบอกว่า มองหน้าหาเรื่องหรอ ชั้นรีบวิ่งหนี โชคดีที่
รถเมล์มาพอดี ชั้นเลยหนีพวกนั้นทัน อาบอกนายหรอเนี่ย แต่ชั้นดูแลตัวเองได้ย่ะ"
 
 
"ไม่ต้องทำมาเป็นปากเก่งเลยยัยเตี้ย อาเธอสั่งชั้นต้องทำตามคำสั่ง ไปเก็บของเร็วเราจะ
กลับบ้านพร้อมกันทุกวันตั้งแต่นี้ อาเธอสั่ง"
 
 
คำพูดอันเฉียบขาดของป๊อปปี้ทำให้ฟางตะลึงปนตกใจ ทุกวันตอนเย็นเธอต้องกลับบ้านพร้อม
เขารึไงเนี่ย ป๊อปปี้เป็นผู้ชายคนสุดท้ายบนโลกที่เธอจะกลับบ้านด้วยเลยนะ บ้าจริง
 
 
"ชั้นบอกให้ไปเก็บของ ยังมายืนเซ่ออยู่อีก หรือว่าเธอเเดินไม่ได้ต้องให้ชั้นอุ้มห๊ะ"
ป๊อปปี้อารมณ์ขึ้นอีกแล้ว วันนั้นของเดือนมารึไงย่ะ อุ้ยนายเป็นผู้ชาย555
 
 
"มะไม่ต้อง ชั้นไปดูนี้แหละ"
ฟางพูดก่อนที่จะวิ่งไปที่ล็อกเกอร์ตัวเอง เก็บของใส่กระเป๋าอย่าง บรรจงและประณีต
 
 
"นี่ยัยเซ่อ เก็บเร็วได้ไหม ชั้นไม่มีเวลามาเสียเวลากับคนอย่างเธอนะเว้ย หึ่ย หลบไป"
ป๊อปปี้ผลักฟางออกไปก่อนจะเอาชอง ของฟางยัดใส่กระเป๋าแบบลวกๆไม่ได้เรียงราย
ก่อนที่จะจับมือฟาง พาลากไปที่ป้ายรถเมล์
 
 
"นี่นายไม่ต้องมาจับมือชั้นก็ได้นะย่ะ ปล่อย"ฟางพยายามจะสบัดออกแต่ก็ไร้ผลเสียจริง
ที่ป้ายรถเมล์แฟนคลับป๊อปปี้ต่างมองมือป๊อปปี้ที่กุมมือฟางไว้'ตายจริง ลืมไปว่านายนี่นะ
hot ไม่ฟางไม่อยากเป็นข่าวนะ
 
 
"ชั้นก็ไม่ได้อยากจะจับหรอกนะ แต่เพื่อความปลอดภัย นั่นใช่คนที่มาหาเรื่องเธอป่าววะ"
ป๊อปปี้มองไปยังกลุ่มนักเรียนชาย จนพวกนั้นเอาแต่หลบหัว ไม่กล้ามองหน้าสบตาป๊อปปี้
 
 
"อือ ใช่พวกนั้นแหละที่มาหาเรื่องชั้นก่อน"ฟางตอบไปได้ไม่นานก็ถูกป๊อปปี้ลากขึ้นรถเมล์
โดยผลักให้ฟางไปนั่งด้านใน(ด้านที่ติดหน้าต่าง)เพราะกลัวยัยตัวแสบหนี ฟางไม่มีทางยอม
 
 
ดีที่ตอนนี้ก็เย็นมากแล้ว บนรถเมล์เลยไม่ค่อยมีคนนั่ง ป๊อปปี้เลยยังทะเลาสะกับฟางได้อย่างดี
เพราะยังมีที่นั่งอีกเยอะ จนป๊อปปี้ทนไม่ไหวดันฟางเข้าไปแล้วตัวเองก็นั่งตาม ปล่อยให้ฟางนั่ง
 
 
คิดเรื่องอฟนคลับป๊อปปี้ที่เห็นเธอจับมือกับป๊อปปี้ ป๊อปปี้ถือกระเป๋าให้ ขึ้นรถลับบ้านกับป๊อปปี้
โอ๊ย พรุ่งนี้ที่โรงเรียนต้องเม้าท์กันเยอะแน่ๆเลย
 
 
เอี๊ยด
 
 
รถเมล์เบรกกะทันทันทำให้ ฟางหน้าจะพุ่งไปข้างหน้า แต่ยังดีที่ป๊อปปี้เอามือมากันให้ ไม่งั้นดั้ง
หักแน่เลย
 
 
ในที่สุดก็มาถึงบ้านสักที เย้
 
 
"นี่บ้านเธอหรอ ดูเหมือนไม่มีใครอยู่เลยนะ"ป๊อปปี้มองบ้านฟางที่ดูเงียบงัน สงบ เหมือนไม่มีคน
 
 
"์อือ ชั้นอยู่กับน้องชายสองคนน่ะ ตอนนี้คงยังไม่กลับ พ่อแม่ทำงานต่างประเทศ"ฟางพูด
พร้อมที่จะเข้าบ้านแต่ทว่า ป๊อปปี้กลับคว้าไหล่ฟางไว้
 
 
"นี่ยัยอาหารวัว เมมเบอร์ชั้นด้วยที่โทรหาเธอตอนเลิกเรียนแล้ว ยัยเซ่อคนนั้นก็ไม่รับ"
ป๊อปปี้ได้แดกดันฟาง สร้างความแปลกใจให้ฟาง ว่าป๊อปปี้มีเบอร์เธอได้ยังไง แต่ลืม
ไปว่าคุณอาของเธอนั่นเอง
 
 
"เออ รู้แล้วแหละน่า ปล่อยได้แล้ว ชั้นจะเข้าบ้าน"ฟางพูดเมื่อป๊อปปี้ยังไม่ปล่อยมือจากไหล่
ของเธอ
 
 
"ไม่ได้อยากจะจับหรอกนะ เข้าบ้านแล้วล็อกประตูบ้านด้วยล่ะ เพื่อความปลอดภัย"ป๊อปปี้
ส่งสายตาดุๆมาให้ฟาง นั้นแหละสิ่งที่ทำให้ฟางเซ็ง คือการเจอหน้าไม้เบื่อไม้เมา
 
 
"ค่ะ คุณพ่อคนที่สอง"ฟางพูดก่อนที่จะวิ่งเข้าบ้านไปโดยไม่ลืมล็อกประตู
 
 
"นี่พรุ่งนั้ ชั้นหวังว่าจะไม่มียัยเซ่อคนไหนรอชั้นหน้าบ้านให้ไปส่งโรงเรียนนะ"ป๊อปปี้ตะโกน
ไล่หลังกลับมา
 
 
'ใครจะอยากไปกับนายล่ะ นายจอมเถื่อน :P'
 
 
เรื่องเก่าไม่มีเม้นเลยอัพเรื่องใหม่แทน ขอเม้นด้วยนะก้ะ เป็นกำลังใจให้หน่อนนะ