รักร้ายๆของนายจอมเถื่อน

ตอนเช้า พอชั้นก้าวเท้าเข้ามาในโรงเรียนแล้ว ผู้คนต่างมางฟางแล้วก็ซุบซิบ

กันเรื่องเธอกับป๊อปปี้แน่เลย นี่คือเหตุผลที่ไม่อยาสกกลับบ้านพร้อมนายบ้านั้น

ดูดิแฟนคลับนายบ้าป๊อปปี้น่ากลัวชะมัด

 

 

 

"นี่ยัยเบอะ มายืนกลางโรงเรียนหาหอกอะไรวะ เกะกะ"นั่นไงอีตาป๊อปปี้โผล่ออก

มาแล้ว ชั้นไม่อยากเป็นข่าวเพิ่มนะเว้ย และเสียงกรี๊ดโห่ให้ฟางอีกแล้ว

 

 

 

"นี่นายไม่ต้องมายุ่งกับชั้นแล้วนะ ชั้นโดนคิดไปหมดแล้วว่าเป็นแฟนกับนายเนี่ย"

ชั้นพูดแต่ดูเหมือนว่านายป๊อปปี้ไม่รู้สึกทุกข์ร้อนใจเลยสักนิด

 

 

 

"เหอะ คนอย่างชั้นน่ะ รู้ไว้ด้วยว่าเสียสละมาเป็นข่าวกับเธอ แล้วเรื่องนี้ชั้นไม่สนเว้ย

แล้วก็มานี้ "อีตานี่เดินเข้ามาใกล้ชั้น แล้วหยิบกระเป๋าชั้นไปหน้าตาเฉยพร้อมมาจับมือ

แล้วก็จะลากชั้นอีกแล้ว -*-

 

 

 

"ปล่อยชั้น ชั้นไม่อยากเป็นข่าวมากกว่านี้ เดินเองได้โว้ย"เอาแล้วๆฟางโมโหแล้ว เล่น

กับใครไม่เล่น มาเล่นกับคนอย่างฟาง และนั่นทำให้นายบ้านั่นมองด้วยความไม่พอใจ

 

 

 

"เธอกล้าดียังไงมาตะคอกใส่หน้าชั้นห๊ะ อยากไปก็ไปเองเลย ยัยบ้า"นายนั่นตะคอกใส่

ชั้นกลับง่า น่ากลัวจุงเบย T^T

 

 

 

ก่อนที่นายป๊อปปี้จะเดินออกไป นายนั่นกลับทำสิ่งที่ชั้นไม่คาดคิดคือ โยนกระเป๋าชั้นไปที่แฉะๆ

 

 

 

 

"ไอบ้าป๊อปปี้ ชั้นเกลียดแก ชั้นจะฆ่าแก อ๊ากก"ชั้นโยนกระเป๋าที่สภาพไม่สวยเท่าไหร่

แล้วลงบนโต๊ะ ทุกคนในห้องต่างพากันเงียบ ชั้นน่ะเป็นคนเฟรนลี่ แต่ถ้าโมโหทีนี่ห้อง

สามารถแตกก็เป็นได้ -*-

 

 

 

"แกเป็นอะไรของแกเนี่ย ฟาง"เสียงของแก้วเพื่อนสนิทชั้นเองแหละ ยัยนี่แหล่งข่าวที่

ดีมาก เรื่องอะไรมันก็รู้ แต่ทำไมเรื่องชั้นถึงไม่รู้ คนลือกันให้แซดแน่ะ - -

 

 

 

"ก็เรื่องชั้นกับไอบ้าป๊อปปี้ไง แกไม่รู้เรอะ ถามจริ๊งถามจริง"ยัยแก้วทำหน้างงในตอน

แรกก่อนที่หน้ามันจะเป็นประกายอย่างล้อๆชั้น โว้ยยิ่งอารมณ์เสีย

 

 

 

"อ้อ เรื่องนี้ แกสองคนเป็นแฟนกันจริงรึเปล่าว้า ^^"นี่ ดูเด้ดูมัน แทนที่จะเกลียดนาย

นั่นเหมือนชั้นแต่กลับเอามาล้อ คนสวยเซ็งค่ะ เห้อ

 

 

 

"ไอบ้านั่น ชั้นไม่มีวันที่ชั้นจะเป็นแฟนนายนั่นหรอก นายนั่นอ่ะ ปากจัด ปากเสีย ปากมะ"

ยังไม่ทันที่ชั้นจะพูดจบ ประตูก็เปิดขึ้น พร้อมกับร่างของนาย ป๊อปปี้!!!

 

 

"ปากอะไรห๊ะ ชั้นมันปากอะไร ยัยอาหารวัวเน่า มานี่เด้"แง๊ วันก่อน ยัยอาหาร

วัว วันนี้มา ยัยอาหารวัวเน่าอ่า ฟางอยากจะคราย แต่ังไม่ทันได้คราย นายนี่ก็

ลากชั้นมาที่ระเบียงหน้าห้องแล้ว - -"

 

 

 

"ลากชั้นออกมาทำไม ชั้นจะเข้าห้อง ไม่ต้องมาจับมือด้วย ยี้"ชั้นพยายามสะบัด

มือของเขาออก แต่ ผลสรุปคือ ทำอย่างไรเขาก็ไม่ปล่อยค่ะTOT

 

 

 

"ชั้นก็ไม่ได้อยากจะจับสักหน่อย หยะแหยงเหมือนกันเว้ย วันนี้เลิกเรียนรอชั้นที่

หน้าห้อง ห้ามไปไหนรู้มั้ย"เอา เอา เอาเข้า นายนี่ตะคอกใส่หน้าชั้น เสียงดังแล้ว

เขาก็....เดินกลับห้องตัวเอง

 

 

 

ชั้นเลยเดินกลับเข้าห้องเลย แต่ทว่าเดินไปยังไม่ทันเห็นแก้วยัยพิมก็เดินมาหาชั้น

อย่างจะเอาเรื่อง มาเด้ มาเลย คนอย่างฟางไม่เคยกลัวใครหรอก(หรอ)ยัยพิมนี่ตัว

ติ่งนายบ้าป๊อปปี้เลยไม่รู้ว่าชอบไปได้ยังไงวะ

 

 

 

"นี่ยัยอาหารวัวเน่า ขอเรียกตามป๊อปปี้ เธอน่ะเป็นแฟนป๊อปปี้หรอ"แน่ะ เอาแล้วไง

ชั้นจะฆ่ามาน ไอบ้าเอ้ย

 

 

 

"ไม่มีทางชั้นเกลียดหมอนั่น ไม่มีวันที่เราจะเป็นแฟนกัน อาชั้นแ่ค่ส่งเค้ามาดูแล"พอ

ตอบไปดูสีหน้ายัยพิมเด้ ประกายวิบวับ แต่อย่างนายป๊อปปี้คงไม่เลือกพิมหรอก ฟาง

รับประกัน

 

 

 

"แล้วเธอเป็นแฟนกับป๊อปปี้ขึ้นมาล่ะ"เอ้า ยัยนี่เมื่อตะกี้ยังยืมเลย จะไม่ไว้วางใจอะไร

กันนักหนาว่ะเนี่ย -*-

 

 

 

"ชั้นสัญญาเลย ถ้าชั้นเป็นแฟนนายป๊อปปี้ ชั้นจะทำตามทุกอย่างที่้ัเธอสั่ง จบนะ"ชั้น

จะไม่ทน ตอบตัดหมดเลย น่ารำคาญชะมัด ป๊อปปี้ขา อยู่ได้ แหวะ จะอ้วก

 

 

 

แล้วตอนเลิกเรียน ป๊อปปี้สั่งให้ชั้นรอห้าห้องใช่ปร้า แต่คนอย่างชั้นไม่รอค่ะ ไม่รอ

รีบวิ่งไปที่ร้านไอศครีมกับยัยแก้ว 555 หนุกจังเลยแกล้งนายนั่น ชั้นกับแก้วนั่งกิน

ไอศครีมสักพัก ก็มาผู้ชายคนนึง หน้าตาดีเรียกว่าหล่อมาก มาจีบชั้น อุ้ย ชั้นเปล่า

ชวนน้า เค้ามาเอง อย่างที่ว่า คนสวยทำอะไรก็ไม่ผิด โฮะๆ ^0^

 

 

ชั้นกับเค้ายังไม่ทันที่จะรู้จะชื่อ

 

 

 

"ยัยอาหารวัวเน่าขยะขแยงมาหนึ่งพันปี คิดจะเล่นตลกกับชั้นใช่มั้ย ชั้นบอกให้รอ

ไงวะ หรือว่าเธอเซ่อฟังภาษาไทยไม่รู้เรื่อง"แง๊ ตอนนี้ชั้นคงสกปรกแล้วเนี่ย หลาย

ปีด้วยที่ว่ามา

 

 

 

"ก็ชั้นเบื่อ รอนายนานหน้าห้อง ไม่มีอะไรจะทำนี่หว่า ชั้นเบื่อไม่ได้เซ่อวุ้ย"เราไม่มี

ทางที่จะพูดดีกันอย่างแน่นอน ชั้นโดนด่าแต่ว่า ฮูแคร์หรอคะ อะ โฮะๆๆ

 

 

 

"ไม่ได้เซ่อก็กลับได้แล้ว"นายป๊อปปี้มาลากชั้น โดยคนที่เข้ามาจีบชั้นจะมาช่วยแต่

พอเห็นหน้านายนี่รีบไล่ชั้นเลย ชั้นบอกนะว่า ชั้นเปล่าชวนน้า เค้ามาเอง ไอบ้านี่

ผลสรุป ชั้นต้องมานั่งบนรถเมล์กับนายป๊อปปี้ ฮือๆ

 

 

 

"นี่นายช่วยสืบเรื่องพวกที่เข้ามาหาเรื่องชั้นให้หน่อยดิ"ชั้นบอกนายป๊อปปี้เพราะว่า

อะไรน่ะหรอ ชั้นจะได้รู้ว่าชั้นทำอะไรพวกเค้า เมื่อปัญหาจบ นายป๊อปปี้ก็ไม่ต้องมาส่ง

ฮ่าๆๆ เลิศค่ะเลิศค่ะคุณน้อง

 

 

 

"มันไม้มาหาเรื่องเธอ มันชอบเธอแต่ไม่รู้จะจีบยังไง เลยถามว่ามองหน้าหาเรื่องหรอ

แล้วคนที่ชอบเธอก็จะเข้ามาช่วย แต่เธอขึ้นรถก่อนไง ยัยเบอะ"เข้าใจแล้วเย้ แ่ต่ชั้น

โดนดักทางเมื่ออีตาบ้าบอกว่าอาชั้นกำชับให้ดูแล อ่อย ไมเกรนขึ้น รถนี่ก็ติดจังหลับดี

กว่า

 

 

 

ชั้นหลับไปตอนไหนไม่รู้ รู้ตัวอีกทีอยู่บนเตียง ในห้องนอนตัวเอง ชั้นเลยรีบวิ่งออกไป

ถามยัยเฟย์ น้องสาวาุดที่รักของชั้นเองน่ะ แหะๆ

 

 

 

"ก็พี่คนที่มาส่งพี่เล่าให้ฟังว่าพี่หลับซบไหล่พี่เค้า พอถึงที่ปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมตื่นพี่เค้า

เลยอุ้มพี่มาน่ะ"เฟย์เล่าแบบแสดงอาการปลาบปลื้มมาก"อ้อ พี่เค้าฝากบอกด้วยนะว่า ยัยตัว

แสบทำให้ชั้นโดนคนบนรถล้อว่า มีเธอเป็นแฟนนี้"แล้วยัยเฟย์ก็คงหัวเราะต่อไป

 

 

 

การี๊ด นี่ขนาดที่โรงเรียนยังลือกันว่าชั้นเป็นแฟนอีตาป๊อปปี้ บนรถเมล์ยังไม่เว้นเรอะ อ๊าก

สองคนนี้เป็นแฟนกันๆ จะบ้าตาย หวังว่าวันพรุ่งนี้ คงไม่มีเรื่องนะ ภาวนาไว้

 

 

 

 

"ชั้นไม่ไล่ไม่ไปหรอกยัยอาหารวัว ยิ่งเธอเกลียดชั้นก็ยิ่งได้เจอน่า"ป๊อปปี้

 

 

 

 

ป๊อปปี้บทเถื่อนๆลองแต่งดู ฟางไล่ยังไม่ไปอีก น่ารักเชียว อิอิ ช่วยกันเม้นด้วยน้าค้า ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ