The Life...เส้นทางชีวิตของพวกเรา

ครืน...ครืน... เสียงรถขนส่งกำลังเคลื่อนมุ่งสู่
โรงงานร้างแห่งหนึ่งที่ภายนอกอาจจะดูเงียบสงบแต่ภายในกับดังระง่ำ เต็มไปด้วยเสียงกรีดร้อง
ของเด็กที่เคราะห์ไม่ดีทำงานไม่ถูกใจฝ่ายพี่เลี้ยง ก็ถูกลงโทษอย่างสาหัส
"อืม...ที่นี้ที่ไหน "
" ตื่นแล้วเหรอ นังหนู..."
แล้วจู่ๆก็มีเสียงปริศนาพูดขึ้นแก้วรีบหันหน้าไปตามเสียงก็พบ
" ลุง!!!" เธอตะโกนสุดเสียงเพราะชายรุ่นราวคร้ายพ่อมาลากเธอลงจากรถ
ด้วยความแรง
" โอ๊ย!..จะ.จะ..เจ็บ "
" หึ! แค่เท้าถลอกก็เจ็บแล้ว...แล้วแบบนี้ จะไปทำงานรอดเหรอ!? "
" งาน!? "
" เงียบ!!! "
" ................. "
สาวแก้วไม่พูดอะไรเพียงแค่เดินตามลุงคนนั้น ไปจนกระทั่ง...
" เจ้านาย!!! ผมได้เด็กมาอีกคนแล้วนะครับ "
" อืม! ดีมากคราวนี้ อืม...น่ารักดีนี้ น่าจะขายได้หลายแสน "
ชายหนุ่มยีนพิจารณาสาวแก้วอย่างใจจดใจจ่อแต่แล้วก็ต้องเอะใจเมื่อไล่สายตาจากต้นจนปลาย
" เท้า!? เป็นแผลแบบนี้จะขายได้ไงว่ะไอแกรม "
" ขะ..ขะ.ขอโทษคระ...ปัง!!! "
สิ้นเสียงของชายวัยกลางก็จบด้วยเสียงปืนที่ชายหนุ่มร่างกำยำควักขึ้นมาจากกางเกง สาวแก้วได้แต่เพียงตกใจก่อนจะโดนลากอีกครั้ง ซึ่งคราวนี้แก้วถูกลากให้ไปอยู่ในห้องห้องหนึ่ง และพอถึงหน้าประตูชายหนุ่มก็จัดการผลักให้แก้วหน้าล้มคว่ำ
ก่อนจะเดินจากไปแบบไม่ไยดี
" โอ๊ย!!!... เจ็บ "
" เธอเป็นอะไรมากไหม มาฉันช่วยนะอึ้บ! " และแล้วสาวน่าหวานคนหนึ่งก็มาช่วยประคองแก้วเอาไว้ แก้วได้แต่ชายตามองตามด้วยความไม่คุ้นเคย
" ฮะๆ ทำไมมองน่าเราแบบนั้นล่ะเราไม่กัดหรอก "
" ใช่ๆถึงจะกัดเธอก็ไม่เป็นไรหรอกพี่แกฉีดยาเรียบร้อยแล้วนะ "
" ..........(-. .-`) "
" ยัยหมู =*= เออขั่งเถอะเราฟาง ส่วนนี้... "
"เฟย์จ้า แล้วเธอล่ะชื่ออะไรเหรอ!?"
"กะ..กะ.แก้ว"
"สรุปยังกลัวพวกเราใช่ปะ _ _ *"
สาวน่าหวานพูดอย่างหนักใจเมื่อคิดว่าบุคคลคนตรงหน้าคงไม่อยากจะมาเป็นเพื่อนกับเธอ" เออ...ก็ประมาณนั้นแหละ " " เธอก็ลอง...ปล่อยใจดูสิ " คราวนีสาวเปรี้ยวเป็นคนออกโรงแล้วเฟย์พูดพร้อมจับมือคนตรงหน้าแล้วส่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
" อ่า!!! " แก้วได้แต่เขินอายกับการกระทำนี้
" มาเป็นเพื่อนกันนะ...แก้วใจ "
" 0\\\\\0 "
" ^ ___ ^ "
" อืม แก้วพยักหน้าตอบรับ "
"สัญญากันแล้วนะอย่าเปลี่ยนคำพูดล่ะ "
" (0////0)/(^////^) "
ปัง!!!
" มัวแต่คุยกันอยู่ได้พวกเธอ เสี่ยเค้าจะเรียกให้ลูกค้ามาดูตัวแล้วนะ เร็วๆเข้า "
" อะไรนะ!!! " เธอทั้ง3 คนตะโกนสุดเสียงเพราะความตกใจและไม่พร้อมอย่างยิ่ง อีกอย่างคนที่จะมาดูตัวพวกเธอเขาจะเอาพวกเธอไปย่ำยีอะไรอีกรึเปล่าก็ไม่รู้ แต่พวกเธอก็ไม่ได้เอะอะโวยวายอะไรมากนักเพียงแต่เดินตามป้าคนนั้นเรื่อยๆ
" โห! เด็กที่ผมสั่งคุณมาน่ารักกันทั้งๆนั้นเลยนะครับเนี่ย "
" ก็ดีครับส่วนเงินสด... "
" นี่ครับหวังว่าคุณคงจะพอ "
.
.
.
.
" เราจะทำอย่างไรดีเฟย์แก้ว "
" จะอย่างไรก็ตามเราก็ต้องสู่นะ "
" ฮึดขึ้นมาก็คราวนี้สินะ เฮ้อ!... "

_________________________________________________
ช่วยกันคอมเม้มหน่อยนะคร้า ตอนหน้าโทโมะของเรามาแล้ว