The Life...เส้นทางชีวิตของพวกเรา

-

วันที่ 16 มกราคม พ.ศ. 2557 เวลา 22.12 น.

  3 บท
  8 วิจารณ์
  7,880 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 16 มกราคม พ.ศ. 2557 23.00 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1) จุดเริ่มต้น 1

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เปรี้ยง!! เปรี้ยง!! ซ่า ซ่า...

อันค่ำคืนหนึ่งอันหนาวเหน็บไม่แปลกหรอกที่ฝนจะตกอย่างบ้าระห่ำ ก็เพราะช่วงนี้คือฤดูฝน แต่มันก็สามารถทำให้เด็กเกือบทุกคนหวาดกลัวมันได้ รวมถึง"แก้ว"เด็กสาววัย 10 ปี

เธอสะดุ้งตื่นเพราะมัน ก่อนจะหันมองสิ่งของต่างๆรอบกาย แล้วพึมพำกับตนเบาๆว่า...

"ที่นี้ที่ไหน พ่อ!!! แม่!!! พวกเค้าหายไปไหนกันหมดนะ ....หรือว่า... ฮึก ฮือ มันไม่จริงใช่ไหม ฮือ" เด็กสาวพูดไปร้องไป อยู่คนเดียว

ตอนนี้หยดน้ำใสๆเริ่มไหลเต็มใบหน้าของเธอแล้ว และไหลเรื่อยๆ อย่างไม่หยุด อันเนื่องมาจากความคิดที่อาจจะเป็นจริงก็ได้(?!)

เปรี้ยง!!!

"อ๊ายยย!!! ฮึก ฮือ ฮือ " เด็กสาวกรีดร้องเพราะถึงสูงสุดจนเกือบจะประทุแตกอารมณ์ที่มันเริ่มจะแปรปรวน เศร้าบ้าง กลัวบ้าง โกรธบ้าง

กระวนกระวายว้าวุ่นใจอย่างบอกไม่ถูกตอนนี้มันผสมกันมั่วหมด

แล้ว ทุกอารมณ์จนเธอเกือบจะเป็นคนที่ใครๆก็เรียกว่า "คนบ้า"

จิ๊ด จิ๊ด !!!!... ทันใดนั้นก็มีเสียง

เสียงหนึ่งเรียกเธอ แก้วพยายามกลั้นน้ำตาก่อนจะหันมองตามเสียงเรียก ซึ่งมันก็คือ

...เสียงของหนู(rat)ตัวเล็กๆตัว

หนึ่งมันจ้องมองเธอด้วยสายตาจริงจัง

" แกอยากจะคุยกับฉันเหรอ!? "

หนูตัวนั้นไม่ตอบอะไรเพียงวิ่งมา

หาเด็กสาวอย่างรวดเร็ว

"แกคงเหงาสินะเจ้าหนู"คราวนี

้แก้วไม่พูดเปล่าๆ เธอยังเอามือมาลูบหัวมันอย่างเอ็นดู แล้วจู่ๆความคิดความคิด หนึ่งก็พุ่งเข้ามายังสมอง มันทำให้เธอมีสติ คำว่า

"แก้ว...เธอไม่ได้อยู่อย่างเดียวดายหรอกนะ ทำตัวให้เหมือนเดิมเถอะ

เหมือนแก้วคนเดิม คนที่ร่าเริงคน

นั้นไง... "คำพูดที่น้าโฟร์ชอบพูด

ให้ฟังบ่อยๆ มันออกมาจากการแปรความหมายสายตาของหนูตัวนั้น

"อืม!! ขอบคุณนะ เราจะมัวแต่

มานั่งเศร้าได้ไง ทางที่ดีเราควร หาทางออกก่อน "

คราวนี้เธอเริ่มมีกำลังใจแล้ว

เธอมองหาประตูซักบานที่จะช่วยให้เธอออกจากที่นี่ และเธอก็หา

เจอจนได้ แก้วรีบวิ่งไปที่ประตูบานนั้นแต่พบว่ามันล็อคอยู่ แต่มันก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับคน

แรงเยอะอย่างแก้วหรอก เธอรีบ

กระแทกร่างกายกับประตูอย่างแรงจนทำให้ประตูหักลงจนเธอสามารถวิ่งออกไปได้ คราวนี้เธอวิ่ง

ข้ามถนนเพื่อไปยังร้าน7ซึ่งที่นั้น

มีคนที่เธอพอจะขอความช่วยเหลือได้ แต่โชคดันไม่เข้าข้างจึงทำ

ให้เธอล้มคว่ำกลางถนนที่โล่งอยู่

และขณะที่แก้วกำลังพยุงตัวลุกขึ้น...

ปื๊น!! ปื็น!! โครม!!!

...สติเริ่มขาดหาย

...ชีพจรเริ่มเต้นช้าลง

...เลือดเริ่มไหลบริเวณศีรษะและ

ขาเป็นจำนวนมาก

...เปลือกตาอันบางเบาเริ่มหลีลง

หลีลง จน ปิดสนิท...

ปัง!!ชายหนุ่มปริศนาเปิด-ปิดประตูลงมาจากรถ แล้วไปโอบอุ้มร่างเด็กสาวที่กำลังหมดสติขึ้นรถ...

"หึ!! ได้...อีกรายแล้วสินะ หน้าตาน่าเอ็นดูดีแต่เท้า...ช่างเถอะยังไงก็ชั่ง รีบไปดีกว่าเรา..." ...

ช่วยอ่านช่วยกันเม้มหน่อยนะคร่า

!!!

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา