ฝันรักเงาอสูร

เขื่อนพาฟางไปอยู่ที่คอนโดที่ครอบครัวเขาเป็นเจ้าของอยู่
"ดีขึ้นแล้วใช่ไหม"เขื่อนถามก่อนจะส่งชาร้อนให้ฟางนั่งจิบ
"ถึงฟางไม่ย้ายมานี่ พี่ป๊อปเขาก็ไม่มาหาฟางหรอกค่ะ"
"มันก็ใช่ แต่พี่ไม่อยากให้ฟางเห็นมันอีก "เขื่อนบอก
"ทำไมคะ"ฟางมองหน้า
"ก็เพราะฟางเองจะตัดใจไม่ได้ แล้วถูกมันพูดจาทำร้ายจิตใจอีกน่ะสิ"
"แต่เขาเป็นผู้ชายที่ฟางรักนะคะ"ฟางบอก
"รักแล้วเจ็บ รักแล้วตัวฟางทรมาน ก้ออย่าไปรักเลย "
"......"ฟางนิ่งเงียบ  เขื่อนมองอย่างรู้สึกสงสารจับใจ
"เอาล่ะ เดี๋ยวพี่จะกลับบ้านล่ะ ล็อกห้องอยู่ดีๆล่ะ"
"ค่ะ"เขื่อนเดินออกไปจากห้อง หญิงสาวยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน
"ทำไมนะ ทำไมพี่ป๊อปถึงไม่ให้อภัยฟาง...."เธอยังคงเศร้ากับเรื่องทั้งหมด
จู่ๆมือถือก็ดังขึ้น ฟางจึงเดินไปรับ
(ฟาง  เป็นไงบ้าง)
"ก็ดีอ่ะ ไม่ต้องห่วงหรอก โทโมะ"
(ไม่ห่วงได้ไง เธอน่ะ .... เพื่อนฉันนะ)
"ถ้าพี่ป๊อปห่วงฉันได้เหมือนนายก็คงจะดี"
(นอนพักเยอะๆนะ ไม่ต้องคิดมากเรื่องมันแล้ว)
"ฝากดูแลแก้วด้วยนะ โมะ"
(ห่วงตัวเองก่อนเถอะ ยัยบ๊อง)
"งั้นแค่นี้ก่อนนะ ฉันจะไปอ่านหนังสือ พักผ่อนสักหน่อย"
(อืม  บาย)
"ดูแลตัวเองดีๆล่ะ แก"ฟางบอกทิ้งท้ายก่อนจะวางสายไป  เธอมองออกไป
นอกหน้าต่าง ทำยังไง จะพยายามร่าเริง หรือทำตัวยังไง ก็ไม่มีทาง
ที่จะลืม ผู้ชายที่ชื่อ ป๊อปปี้ ได้เลยสักนิด...
 
อัพแล้วครัช