ฝันรักเงาอสูร

"ฮึก...พี่ป๊อป ทำไมทำกับฟางแบบนี้"ฟางยังคงร้องไห้ฟูมฟายอยู่หน้าบ้านเขา

"นั่นฟางนิ"เขื่อนกับแก้วมาหาป๊อปปี้ที่บ้านเจอฟางอยู่ตรงหน้าประตูรั้ว ก็ตกใจ

เขื่อนรีบลงจากรถไปดู ฟางร้องไห้อย่างหนักโดยไม่มีวี่แววว่าคนในบ้านจะ

ออกมาสนใจ

"ทะเลาะกับไอ้ป๊อปเหรอ"เขื่อนถามด้วยความเป็นห่วง

"พี่เขื่อน ฮือ.....พี่ป๊อปเขาหลอกฟาง"ฟางพูด

"มันทำอะไร"เขื่อนจับตัวร่างเล็ก

"ฟางมันโง่ ฮึก...ยอมเชื่อเขาว่าเขาจะให้อภัย ฮือ...."

"ฟาง!"จู่ๆร่างบางก็สลบล้มพับลงไป เขื่อนรีบประคองเอาไว้ แก้วตกใจ

รีบลงมาดูเพื่อนรัก

"นี่มันอะไรกันคะ พี่เขื่อน"แก้วไม่เข้าใจ

"พาฟางเข้าข้างในก่อนเถอะ"เขื่อนอุ้มฟางเข้าบ้านป๊อปปี้อย่างถือวิสาสะ

โดยที่แก้วเป็นคนเปิดประตู

"พาเข้ามาทำไม"ป๊อปปี้เห็นเข้าก็ถามเสียงเย็นชา

"แกเป็นบ้าอะไรอีกวะ ไอ้ป๊อป"เขื่อนถามขึ้น

"ก็เปล่า"ป๊อปปี้กลับมาเป็นคนนิ่งๆ เย็นชา เหมือนเดิม

"เปล่าบ้าอะไร มาเคลียร์กะฉัน ไอ้ป๊อป"เขื่อนลากป๊อปปี้ไปคุยที่อื่น

ส่วนแก้วก็คอยดูแลอาการเพื่อนอยู่ที่ห้องรับแขก

"แกบอกฉันมาสิ ป๊อป แกคิดบ้าอะไรอยู่ เล่นกับความรู้สึกคน มันใช้ได้

ที่ไหนวะ"เขื่อนโวยใส่ทันที

"แล้วยัยนั่นล่ะไม่เคยล้อเล่นกับฉันกับไอ้พิชเลยสินะ"

"ไอ้พิช มันตายไปแล้ว แล้วเรื่องมันก็จบแล้ว "เขื่อนพูด

"แต่ฉันไม่จบ มันจะจบก็ต่อเมื่อผู้หญิงที่ชื่อฟาง รู้สึกเหมือนตัวเอง

ตายทั้งเป็น"ป๊อปปี้แววตาโกรธเคืองหญิงสาวมาก

"แกจะทำร้ายคนที่แกรักไปทำไมวะ ป๊อป"

"ฉันไม่เคยรักใคร"ป๊อปปี้หลบสายตาเพื่อนทันที

"ก็ขอให้แกอย่ากลืนน้ำลายตัวเองก็ล่ะกัน เหอะ..."

"พูดอะไรของแก"ป๊อปปี้ทำเป็นไม่รู้ที่เขื่อนพูด

"เออ ก็แล้วแต่เถอะ ฉันกับแก้วจะพาฟางไปอยู่ที่ไกลๆสายตาแก"

"......"ป๊อปปี้เงียบ เขื่อนมองเพื่อนนิดนึงก่อนจะเดินกลับไปหาแก้ว

เหอะ...แล้วดูแล้วกันว่าใครมันจะเสียใจกว่ากัน เนอะๆทุกคน