ปราบเกรียน Mafia son !!

 
 
 
 
+โ ล ม า+
 
ติ๊งหน่อง...
 
"อืม..."
 
ก๊อก ก๊อก
 
"อื้มมม..."
 
แอ๊ด...
 
เฮ้ย...คราวนี้เสียงประตูห้อง ?
 
ผมลืมตาขึ้นดูแต่แสงที่แยงตาทำให้สมองเปลี่ยนไปคิดว่าลมพัดเลยไม่ได้สนใจ เอาหน้าซบหมอนต่อแล้วจัดการคลุมโปรง 
 
พรึบ!
 
"เฮ้ย!!" 
 
เชี่ยไรว๊าาา O[]O!!
 
"ตื่นได้แล้วครับ พี่โลมา^ ^" ร่างหนาในชุดนักเรียนฉีกยิ้มกว้างทักทายอรุณ์วันใหม่ของผม แม่งมาอยู่นี้ได้ไงว้ะ ?! แล้วผมจำได้ว่าผมล็อคห้องไว้นะเว้ย
 
"มึงเข้ามาได้ไงเนี่ย" ผมเอื้อมมือไปคว้าเสื้อที่พาดไว้อยู่ตรงเก้าอี้มาคลุมเพราะเวลานอนผมไม่ใส่เสื้อมันร้อน (ร้อนบ้าอะไรเปิดแอร์ 19 องศา =[]=)
 
"ผมมีกุญแจ^ ^"
 
"เอามาจากไหนเนี่ย ?" ผมชี้ไปที่กุญแจในมือ อ้าปากบ่นพะงาบๆ แม่งมาไงวะเนี่ยไอ้กุญแจนี้ผมไม่เคยเอาให้ใครสักหน่อย 
 
"มีคนให้มา^ ^"
 
"ใครว้ะ?"
 
"ไม่บอก"
 
กวนตีน!! _ _*
 
"มึงออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะเว้ย"
 
"ไม่ออก"
 
"มึงจะออกดีๆมั้ย" ผมกดน้ำเสียงอย่างข่มอารมณ์อย่างที่ไม่เคยทำ ทำไมไม่ถึงต้องลองเชิงมันก่อนด้วยเว้ย ? ปกติผมจะซัดแหลกก่อนเลย ได้เด็กนี้อีกแล้ว
 
"ไม่ออก จนกว่าพี่จะออกไปพร้อมผม"
 
"สาบานได้ว่าพ่อกูไม่เคยทำขนาดนี้มาก่อน -*- " ผมทำหน้าเซ็งใส่ก่อนจะลุกเตรียมไปอาบน้ำโดยไม่ลืมหันมาแยกเขี้ยวใส่ วุ่นวายอะไรนักกับชีวิตเราเนี่ย!
 
"รีบอาบนะครับ^ ^"
 
"มึงจะอาบให้กูมั้ยละ?"
 
"ถ้าพี่ต้องการนะ"
 
"กูท้ามึงอยู่นะ - -"
 
"งั้นผมรับคำท้า"
 
เชี่ย!!
 
"เอองั้นก็เรื่องของมึง" ผมเดินเข้าห้องน้ำไม่สนใจหันมามองว่าร่างสูงจะเดินตามผมเข้ามาหรือไม่ แต่ก็ไม่ได้ล็อกประตูห้องน้ำเอาไว้ ก่อนจะปลดเสื้อผ้าแล้วก้าวลงอ่างที่มีน้ำครึ่งตัวผม ให้ตายเถอะเมื่อคืนได้อาบแปปเดียวต้องลุกไปทำการบ้าน เยอะชิป!!
 
"ฮูยยย หุ่นเพรียวใช่เล่นนิ"
 
"สึส!!" 
 
แม่งเข้ามาจริงดิ คิดว่ามันไม่กล้านะเนี่ย T^T !! ร่างสูงยืนฉีกยิ้มกว้างเหนือหัวผม ก่อนจะถกแขนเสื้อแล้วนั่งยองๆข้างอ่างซึ่งมีผมนั่งสั่นงกๆอยู่ ตกใจสิครับ!!
 
"มะ...อาบให้"
 
"ไม่ต้อง!!"
 
"ดื้อจริง อยู่นิ่งๆสิ" ว่าแล้วมือหนาก็กระชากเน็กไทของตัวเองมาจัดการมัดมือผมอย่างรวดเร็ว แล้วเกี่ยวไว้กับอะไรสักอย่าง 
 
"ปล่อยกูนะเว้ย"
 
"ก็อยากดื้อเองนิ มัดไว้แหละดีแล้ว" มือหนาเอื้อมมาลูบสบู่บนหน้าท้องราบของผมทำเอาขนลุกซู่ ไล่ขึ้นมายังกลางอก ทำไมต้องไล่ขึ้นวะ! ผมดื้นเร่าๆอยู่ในอ่างน้ำตอนนี้เสื้อนักเรียนสีขาวเปียกชุ่มเพราะฝีมือผม ความสะใจก่อตัวขึ้นได้แค่ไม่กี่อึดใจร่างสูงก็ลุกขึ้นถอดเสื้อออกเผยให้เห็นผิวขาวเนียนกับซิกส์แพ็คบางพอดี ไอ้เด็กเวรนี้โยนเสื้อไปทางอื่นแล้วหันมาสนใจผมต่อ
 
"เอาล้างฟอง" มันจัดการฉีดน้ำจากฝักบัวใส่ผม สึส!! หัวกูเปียกหมดแล้วเนี่ย ปกติถ้าเป็นตอนเช้าไม่ชอบให้ผมเปียกหรอกขี้เกียจรอมันแห้ง 
 
"เสร็จละ อาบน้ำให้เด็กดื้ก็ไม่เลวแฮะ"
 
"เสร็จก็ปล่อยกูสิเว้ย" ผมโวยอย่างเคืองๆ ก่อนจะสบัดมือให้หลุดแจ่ก็เปล่าประโยชน์ ให้ตายเถอะ!
 
"ฮ่าๆๆๆ ถ้าไม่ล่ามเอาไว้มีหวังผมคงลงไปนอนในอ่างแทนแน่ๆ"
 
"นั้นก็เรื่องของคุณมึงครับ!!" ผมหันไปแตว๊ด(ตวาด)อีกรอบ เพราะมัแท้ๆที่มากวนชีวิตทำให้อยู่ไม่เป็นสุขแบบนี้ อย่าให้รู้นะว่าใครส่งมันมาพ่อจะลากมาเจื้อนถึงที่เลยคอยดู !!
 
"เอาลุกไปแต่งตัว" มันว่าพลางปล่อยมือผมเป็นอิสระ แต่ไม่วายได้ทันหันหลังให้ผมก็โดนเข้าใส่มันแล้วเหวี่ยงร่างที่สูงกว่าติดกำแพง
 
"เฮ้ยพี่ O////O"
 
"อะไร"
 
"คือ..." ว่าพลางชี้มันที่ตัวผมที่ค้างหมัดเอาไว้ ผมก้มลงสำรวจร่างกายตัวเองก่อนจะ...
 
.
 
.
 
.
 
"เลิกงอนได้แล้วน่าาาา"
 
"ไม่ต้องมายุ่งกับกู!!" ผมแตว๊ดอีกรอบ(และเป็นรอบที่เกือบร้อยแล้ว) ณ จุดๆนั้นผมได้กระทำการที่หน้าอับอายที่สุดในสามกำลังสองโลก T^T ร้องไห้แปป!!
 
"เอาน่าาาา อย่างน้องก็เลิกทำหน้าซึมแบบนั้นซะทีเถอะ"
 
"เป็นแกไม่ซึมไง แกอาบน้ำให้ก็เป็นเรื่องที่หน้าขายหน้าที่สุดแล้วนะเว้ย"
 
"ผมก็ไม่ได้ลงไปขนาดนั้นซะหน่อย"
 
"แต่หลังจากนั้นละเว้ย ความบริสุทธิ์กูใครจะรับผิดชอบ" ผมทวงความบริสุทธิ์ที่ไม่มีวันได้คืนแบบไม่คิดชีวิต ปากระเป๋าใส่ไอ้หน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาวสุดแรง
 
"ไม่รู้แหละ!" ผมเชิดหน้าหนี ตอนนี้ผมกับมันกำลังเดินทางมุ่งหน้าไปยังโรงเรียน ที่ๆมีแต่คนใส่หน้ากากเข้าหากันไม่เว้นแม้แต่ครู หรือในหมู่นักเรียนกันเอง 
 
"นี้"
 
"ไรฟร้ะ"
 
"ทำไมเอวคอดจัง"
 
"มึง ! =/////="
 
"ผิดตรงไหน"
 
ผิดที่มึงถามตรงไปไงครับ!!
 
เฮ้อ...ไอ้เด็กนี้มันนรกส่งมาเกิดชัดๆเลยนิหว่า นึกแล้วอยากจับแม่มันทำหมั่นเสียตั้งแต่สิบกว่าปีก่อน นี้ผมเกิดก่อนมันตั้งปีหนึ่งความเคารพแทบไม่เหลือเลย ปีนเกลียวนิหว่า =____=
 
"ตอบก่อนดิ"
 
"เรื่องของเอวกูไม่ยุ่ง"
 
"หราาา"
 
"ทำไม เอวกูคอดแล้วผิดตรงไหนวะ" ผมหันไปถามอย่างอารมณ์เสีย วุ่นวายไรกับร่างกายกูนักเนี่ยตัดเป็นชิ้นส่วนไปเล่นที่บ้านเลยมั้ย ? แบบว่าวันไหนอยากได้ชิ้นก็เอาไปอ่ะ =[]=
 
"ก็...น่าทะนุถนอมดี" มันเบ้หน้าหนีผมยกมือขึ้นถูท้ายทอยเบาๆ ปกติมันจะหันมายิ้มกวนตีนใส่แต่หนีมันหันหน้าหนี หมายความว่าไงวะ
 
"เอาเถอะอย่าสนใจเลย" 
 
แล้วรอยยิ้มที่ผมเกลียดที่สุดก็กลับมาอีกครั้ง...
 
"ต้องให้ส่งถึงห้องมั้ยเนี่ย" หลังจากเดินมาถึงอาคารของผมมันก็ขอตัวแยกไปโดยที่ไม่ลืมกวนประสาทผม
 
"ไม่ต้องเลยมึง" ผมทำท่าจะแว๊ดอีกรอบ
 
"งั้นตอนเที่ยงมารับนะ กินข้าวด้วยกันหน่อย"
 
"เออๆ" ผมตัดบทอย่างรำคาญแล้วเดินขึ้นอาคารแต่พอขึ้นมาถึงชั้นสองกลับก้าวพลาดจะรู้สึกว่าตัวเบาโหวง
.
.
.
ตุบ
 
ภาพทุกอย่างดับวูบลงไปหลังจากอาการปวดระบมประเคมเข้าใส่อย่างไม่บันยะบันยัง นี้ผมจะเป็นอะไรรึเปล่าเนี่ย!!