ปราบเกรียน Mafia son !!

 

 

 

 

+โ ล ม า+

 

ติ๊งหน่อง...

 

"อืม..."

 

ก๊อก ก๊อก

 

"อื้มมม..."

 

แอ๊ด...

 

เฮ้ย...คราวนี้เสียงประตูห้อง ?

 

ผมลืมตาขึ้นดูแต่แสงที่แยงตาทำให้สมองเปลี่ยนไปคิดว่าลมพัดเลยไม่ได้สนใจ เอาหน้าซบหมอนต่อแล้วจัดการคลุมโปรง 

 

พรึบ!

 

"เฮ้ย!!" 

 

เชี่ยไรว๊าาา O[]O!!

 

"ตื่นได้แล้วครับ พี่โลมา^ ^" ร่างหนาในชุดนักเรียนฉีกยิ้มกว้างทักทายอรุณ์วันใหม่ของผม แม่งมาอยู่นี้ได้ไงว้ะ ?! แล้วผมจำได้ว่าผมล็อคห้องไว้นะเว้ย

 

"มึงเข้ามาได้ไงเนี่ย" ผมเอื้อมมือไปคว้าเสื้อที่พาดไว้อยู่ตรงเก้าอี้มาคลุมเพราะเวลานอนผมไม่ใส่เสื้อมันร้อน (ร้อนบ้าอะไรเปิดแอร์ 19 องศา =[]=)

 

"ผมมีกุญแจ^ ^"

 

"เอามาจากไหนเนี่ย ?" ผมชี้ไปที่กุญแจในมือ อ้าปากบ่นพะงาบๆ แม่งมาไงวะเนี่ยไอ้กุญแจนี้ผมไม่เคยเอาให้ใครสักหน่อย 

 

"มีคนให้มา^ ^"

 

"ใครว้ะ?"

 

"ไม่บอก"

 

กวนตีน!! _ _*

 

"มึงออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะเว้ย"

 

"ไม่ออก"

 

"มึงจะออกดีๆมั้ย" ผมกดน้ำเสียงอย่างข่มอารมณ์อย่างที่ไม่เคยทำ ทำไมไม่ถึงต้องลองเชิงมันก่อนด้วยเว้ย ? ปกติผมจะซัดแหลกก่อนเลย ได้เด็กนี้อีกแล้ว

 

"ไม่ออก จนกว่าพี่จะออกไปพร้อมผม"

 

"สาบานได้ว่าพ่อกูไม่เคยทำขนาดนี้มาก่อน -*- " ผมทำหน้าเซ็งใส่ก่อนจะลุกเตรียมไปอาบน้ำโดยไม่ลืมหันมาแยกเขี้ยวใส่ วุ่นวายอะไรนักกับชีวิตเราเนี่ย!

 

"รีบอาบนะครับ^ ^"

 

"มึงจะอาบให้กูมั้ยละ?"

 

"ถ้าพี่ต้องการนะ"

 

"กูท้ามึงอยู่นะ - -"

 

"งั้นผมรับคำท้า"

 

เชี่ย!!

 

"เอองั้นก็เรื่องของมึง" ผมเดินเข้าห้องน้ำไม่สนใจหันมามองว่าร่างสูงจะเดินตามผมเข้ามาหรือไม่ แต่ก็ไม่ได้ล็อกประตูห้องน้ำเอาไว้ ก่อนจะปลดเสื้อผ้าแล้วก้าวลงอ่างที่มีน้ำครึ่งตัวผม ให้ตายเถอะเมื่อคืนได้อาบแปปเดียวต้องลุกไปทำการบ้าน เยอะชิป!!

 

"ฮูยยย หุ่นเพรียวใช่เล่นนิ"

 

"สึส!!" 

 

แม่งเข้ามาจริงดิ คิดว่ามันไม่กล้านะเนี่ย T^T !! ร่างสูงยืนฉีกยิ้มกว้างเหนือหัวผม ก่อนจะถกแขนเสื้อแล้วนั่งยองๆข้างอ่างซึ่งมีผมนั่งสั่นงกๆอยู่ ตกใจสิครับ!!

 

"มะ...อาบให้"

 

"ไม่ต้อง!!"

 

"ดื้อจริง อยู่นิ่งๆสิ" ว่าแล้วมือหนาก็กระชากเน็กไทของตัวเองมาจัดการมัดมือผมอย่างรวดเร็ว แล้วเกี่ยวไว้กับอะไรสักอย่าง 

 

"ปล่อยกูนะเว้ย"

 

"ก็อยากดื้อเองนิ มัดไว้แหละดีแล้ว" มือหนาเอื้อมมาลูบสบู่บนหน้าท้องราบของผมทำเอาขนลุกซู่ ไล่ขึ้นมายังกลางอก ทำไมต้องไล่ขึ้นวะ! ผมดื้นเร่าๆอยู่ในอ่างน้ำตอนนี้เสื้อนักเรียนสีขาวเปียกชุ่มเพราะฝีมือผม ความสะใจก่อตัวขึ้นได้แค่ไม่กี่อึดใจร่างสูงก็ลุกขึ้นถอดเสื้อออกเผยให้เห็นผิวขาวเนียนกับซิกส์แพ็คบางพอดี ไอ้เด็กเวรนี้โยนเสื้อไปทางอื่นแล้วหันมาสนใจผมต่อ

 

"เอาล้างฟอง" มันจัดการฉีดน้ำจากฝักบัวใส่ผม สึส!! หัวกูเปียกหมดแล้วเนี่ย ปกติถ้าเป็นตอนเช้าไม่ชอบให้ผมเปียกหรอกขี้เกียจรอมันแห้ง 

 

"เสร็จละ อาบน้ำให้เด็กดื้ก็ไม่เลวแฮะ"

 

"เสร็จก็ปล่อยกูสิเว้ย" ผมโวยอย่างเคืองๆ ก่อนจะสบัดมือให้หลุดแจ่ก็เปล่าประโยชน์ ให้ตายเถอะ!

 

"ฮ่าๆๆๆ ถ้าไม่ล่ามเอาไว้มีหวังผมคงลงไปนอนในอ่างแทนแน่ๆ"

 

"นั้นก็เรื่องของคุณมึงครับ!!" ผมหันไปแตว๊ด(ตวาด)อีกรอบ เพราะมัแท้ๆที่มากวนชีวิตทำให้อยู่ไม่เป็นสุขแบบนี้ อย่าให้รู้นะว่าใครส่งมันมาพ่อจะลากมาเจื้อนถึงที่เลยคอยดู !!

 

"เอาลุกไปแต่งตัว" มันว่าพลางปล่อยมือผมเป็นอิสระ แต่ไม่วายได้ทันหันหลังให้ผมก็โดนเข้าใส่มันแล้วเหวี่ยงร่างที่สูงกว่าติดกำแพง

 

"เฮ้ยพี่ O////O"

 

"อะไร"

 

"คือ..." ว่าพลางชี้มันที่ตัวผมที่ค้างหมัดเอาไว้ ผมก้มลงสำรวจร่างกายตัวเองก่อนจะ...

 

.

 

.

 

.

 

"เลิกงอนได้แล้วน่าาาา"

 

"ไม่ต้องมายุ่งกับกู!!" ผมแตว๊ดอีกรอบ(และเป็นรอบที่เกือบร้อยแล้ว) ณ จุดๆนั้นผมได้กระทำการที่หน้าอับอายที่สุดในสามกำลังสองโลก T^T ร้องไห้แปป!!

 

"เอาน่าาาา อย่างน้องก็เลิกทำหน้าซึมแบบนั้นซะทีเถอะ"

 

"เป็นแกไม่ซึมไง แกอาบน้ำให้ก็เป็นเรื่องที่หน้าขายหน้าที่สุดแล้วนะเว้ย"

 

"ผมก็ไม่ได้ลงไปขนาดนั้นซะหน่อย"

 

"แต่หลังจากนั้นละเว้ย ความบริสุทธิ์กูใครจะรับผิดชอบ" ผมทวงความบริสุทธิ์ที่ไม่มีวันได้คืนแบบไม่คิดชีวิต ปากระเป๋าใส่ไอ้หน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาวสุดแรง

 

"ไม่รู้แหละ!" ผมเชิดหน้าหนี ตอนนี้ผมกับมันกำลังเดินทางมุ่งหน้าไปยังโรงเรียน ที่ๆมีแต่คนใส่หน้ากากเข้าหากันไม่เว้นแม้แต่ครู หรือในหมู่นักเรียนกันเอง 

 

"นี้"

 

"ไรฟร้ะ"

 

"ทำไมเอวคอดจัง"

 

"มึง ! =/////="

 

"ผิดตรงไหน"

 

ผิดที่มึงถามตรงไปไงครับ!!

 

เฮ้อ...ไอ้เด็กนี้มันนรกส่งมาเกิดชัดๆเลยนิหว่า นึกแล้วอยากจับแม่มันทำหมั่นเสียตั้งแต่สิบกว่าปีก่อน นี้ผมเกิดก่อนมันตั้งปีหนึ่งความเคารพแทบไม่เหลือเลย ปีนเกลียวนิหว่า =____=

 

"ตอบก่อนดิ"

 

"เรื่องของเอวกูไม่ยุ่ง"

 

"หราาา"

 

"ทำไม เอวกูคอดแล้วผิดตรงไหนวะ" ผมหันไปถามอย่างอารมณ์เสีย วุ่นวายไรกับร่างกายกูนักเนี่ยตัดเป็นชิ้นส่วนไปเล่นที่บ้านเลยมั้ย ? แบบว่าวันไหนอยากได้ชิ้นก็เอาไปอ่ะ =[]=

 

"ก็...น่าทะนุถนอมดี" มันเบ้หน้าหนีผมยกมือขึ้นถูท้ายทอยเบาๆ ปกติมันจะหันมายิ้มกวนตีนใส่แต่หนีมันหันหน้าหนี หมายความว่าไงวะ

 

"เอาเถอะอย่าสนใจเลย" 

 

แล้วรอยยิ้มที่ผมเกลียดที่สุดก็กลับมาอีกครั้ง...

 

"ต้องให้ส่งถึงห้องมั้ยเนี่ย" หลังจากเดินมาถึงอาคารของผมมันก็ขอตัวแยกไปโดยที่ไม่ลืมกวนประสาทผม

 

"ไม่ต้องเลยมึง" ผมทำท่าจะแว๊ดอีกรอบ

 

"งั้นตอนเที่ยงมารับนะ กินข้าวด้วยกันหน่อย"

 

"เออๆ" ผมตัดบทอย่างรำคาญแล้วเดินขึ้นอาคารแต่พอขึ้นมาถึงชั้นสองกลับก้าวพลาดจะรู้สึกว่าตัวเบาโหวง

.

.

.

ตุบ

 

ภาพทุกอย่างดับวูบลงไปหลังจากอาการปวดระบมประเคมเข้าใส่อย่างไม่บันยะบันยัง นี้ผมจะเป็นอะไรรึเปล่าเนี่ย!!