รักที่เป็นไปไม่ได้

 

 

 

 

 

 

“ในที่สุดก็ออกจากโรงพยาบาลนะป๊อปปี้”จินนี่พูดเมื่อป๊อปปี้เดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากเปลื่อน

เสื้อผ้าเสร็จ

 

 

“งี้ล่ะ กระดูกเหล็กไม่ตายง่ายๆหรอก”ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะเดินออกมากับจินนี่แล้วพบว่าด้านนอกมีโท

โมะและขนมจีนยืนรออยู่ ชายหนุ่มถอนหายใจทันที

 

 

“ไม่ต้องเครียดนะป๊อปปี้ พวกเค้าดูแลน้องๆที่บ้านดีจริงๆนะ ทำหน้าที่ของป๊อปให้ดีที่สุดเถอะ”จินนี่

พูด

 

 

“สุดท้าย เกลียดอะไรก็ได้แบบนั้นสินะ”ป๊อปปี้พูดก่อนที่โทโมะจะไปส่งจินนี่ที่บ้านและพาป๊อปปี้ไป

ที่คฤหาสน์ของแก๊งค์มังกรดำ

 

 

 

 

“เดี๋ยวเอาของไปเก็บที่ห้องพักของนายเลยนะ พวกเราเตรียมห้องไว้ละ”ขนมจีนพูด

 

“ผมกลับไปนอนที่บ้านก็ได้นะ ไม่ต้องจัดให้ผมหรอก”ป๊อปปี้พูด

 

 

“ความปลอดภัยของเลดี้แห่งมังกรดำถือเป็นอันดับ1นายจะละเลยไม่ได้ พักที่นี่ล่ะดีแล้ว ไว้ถ้าว่างก็

กลับไปหาน้องๆของนายที่บ้านก็ได้”ขนมจีนพูดก่อนจะเดินนำทุกคนเข้ามาในบ้าน

 

 

“อ้าวฟ้า ออกมาทำไม ฟางซ้อมเสร็จแล้วหรอ”โทโมะถามเมื่อฟ้าเดินออกมาจากสนามหลังบ้าน

 

 

“เอ่อ คือว่า”ฟ้าอึกอัก

 

 

“ชั้นพอจะรู้แล้วล่ะ ฟ้าเงียบไว้นะ อย่าบอกว่าพวกเรากลับมาแล้ว”ขนมจีนพูดก่อนทุกคนจะย่องไปที่

สนามหลังบ้านที่วันนี้ฟ้าและกราฟใช้เป็นที่ฝึกซ้อมการต่อสู้ของฟาง

 

 

“คุณหนูครับผมว่าเราพักนานแล้วนะ ขนมจีนกับโทโมะให้เวลาพักแค่15นาทีแต่นี่เลยมาจะชั่วโมง

นึงแล้ว”กราฟพูด

 

 

“เถอะน่ากราฟ พี่2คนนั้นยังไม่กลับมาหรอก และอีกอย่างนะกราฟไม่สงสารชั้นหรอ ทั้งซ้อมเตะ

ซ้อมต่อยมาตั้งแต่เช้าแล้ว ทั้งเมื่อยทั้งเจ็บแขนขาไปหมดเลย”ฟางอ้อนกราฟที่พัดให้ฟางทำเอา

กราฟหน้าแดงจัด

 

 

 

“งั้นพักต่อก็ได้ครับ”กราฟพูดฟางยิ้มพพอใจก่อนจะนั่งดูดน้ำส้มต่อ

 

 

“พักสบายใจเฉิบแบบนี้คุณน้องฟางคงจะซ้อมจนคล่องแล้วสินะคะ”ขนมจีนพูด

 

“เอ่อ ทำไมถึงกลับมาไวจังเลยคะ”ฟางรีบลุกขึ้นมาพูด

 

 

“ก็ไปรับบอดี้การ์ดคนใหม่มา เลยว่าจะพามาที่นี่เลย จะได้ทำงานทันทีไงคะ”ขนมจีนพูดฟางหันขวับ

ไปมองป๊อปปี้ที่เดินออกมาพร้อมกับฟ้าและโทโมะก็หน้าตึง

 

 

“แหมๆ บอดี้การ์ดค่าตัวแพง สวัสดิการดีถึงขั้นผู้จัดการแก๊งค์กับเลขาแก๊งค์ไปรับนี่ไม่ธรรมดา

จริงๆ”ฟางรีบแขวะป๊อปปี้ทันที

 

 

“ดีไม่ดีนี่ว่าจะลองให้ป๊อปปี้เค้ามาทดสอบบทเรียนที่ฟ้ากับกราฟสอนไปทั้งวันดูนิคะ”ขนมจีนพูด

 

“เอ่อ แต่ผมว่า ผมน่ะเป็นคนสอนคุณหนู ไม่ต้องให้ป๊อปปี้มาเช็คหรอกครับ”กราฟรีบออกโรงปกป้อง

ฟาง

 

 

“เออ กราฟ นายไปกับชั้นหน่อยสิ พอดีนายท่านจะให้พวกเราเข้าออฟฟิศ”โทโมะพูดจบก็ลากกราฟ

ไปทันที ฟางเหวอเมื่อบอดี้การ์ดคนสนิทถูกลากไปแล้ว

 

 

 

 

“เอาล่ะฟ้า บอกพี่หน่อยสิว่าสอนอะไรคุณน้องฟางไปแล้วบ้าง”ขนมจีนพูด

 

“ก็พวกเตะ ต่อยธรรมดาเนี่ยล่ะค่ะ สอนพวกไม่ให้เสียเชิงคู่ต่อสู้”ฟ้าบอก

 

 

“โอเค เอาล่ะค่ะคุณน้องฟาง งั้นเรามาทบทวนบทเรียนกันเลยดีกว่า ป๊อปปี้ ขอดูฝีมือนายหน่อย

นะ”ขนมจีนพูดก่อนจะให้ป๊อปปี้เดินมาหาฟาง

 

 

“เหอะ จะทำได้เร้อ เมื่อกี้ยังเห็นอู้อยู่เลย”ป๊อปปี้มองฟางนิดนึงแล้วพูด

 

 

“ได้อยู่แล้วย่ะ เพราะชั้นคือเลดี้แห่งแก๊งค์มังกรดำ”ฟางพูดจบก็พุ่งเข้าจะชกป๊อปปี้แต่ป๊อปปี้หลบทัน

ฟางไม่ยอมแพ้จะชกอีกป๊อปปี้ก็หลบได้อีก

 

 

“ดูทางของศัตรูไม่เป็นรึไง”ป๊อปปี้พูดแล้ววกตัวจะเล่นงานฟางจากด้านหลัง

 

 

“ไม่ได้แอ้มชั้นหรอกย่ะ”ฟางไม่ยอมแพ้ง้างจะเตะก้านคอป๊อปปี้แต่ชายหนุ่มเอามือรับฟางได้อีกที

 

 

 

“ปล่อยชั้นนะ”ฟางพูดแล้วดิ้นไปมา

 

 

“ผลจากการอู้ไงล่ะ แค่นี้ถ้าเป็นชีวิตจริงเธอน่ะโดนฆ่าตายแล้ว”ป๊อปปี้พูด

 

 

“หนอย ใครว่าชั้นอู้ยะก็แค่พักนาต่างหากย่ะ”ฟางพูดจบก็จะเอาขาอีกข้างเตะเข้าสีข้างป๊อปปี้เพื่อให้

ชายหนุ่มปล่อยขาเธอ แต่ป๊อปปี้กลับเอามืออีกข้างล๊อคขาฟางได้

 

 

 

“ว้าย”ฟางเมื่อถูกล๊อคขาทั้ง2ข้างแล้วถูกป๊อปปี้กระชากเข้าหาตัวก็ล้มลงแล้วเซเสียการทรงตัวแล้ว

ชนกับป๊อปปี้ทำให้ทั้งคู่ล้มลงไปด้วยกันโดยที่ฟางทับตัวป๊อปปี้อยู่

 

 

 

“อ่อน”ป๊อปปี้พูดแล้วยักคิ้วกวนๆใส่ฟางทำให้ฟางโมโหงับเข้าที่จมูกป๊อปปี้เต็มแรง

 

 

“โอ๊ยยย”ป๊อปปี้ร้องทันทีก่อนจะพลิกตัวมาขึ้นคร่อมฟางเพื่อให้ฟางปล่อยจมูกตัวเอง

 

 

“เหอะ เล่นงี้ใช่มั้นได้”ป๊อปปี้พูดก่อนจะดึงฟางขึ้นเพื่อสู้ต่อ ฟางโมโหทั้งจะเตะป๊อปปี้ แต่ชายหนุ่ม

ล๊อคได้ ฟางใช้มืออีกข้างที่ป๊อปปี้ไม่ได้ล๊อคตัวเองเตรียมจะชกป๊อปปี้แต่ป๊อปปี้ไวกว่ารวบคัวฟางไว้

แล้วล๊อคฟางโดยหันหลังฟางออกด้านนอกตัวเอง

 

 

 

“ปล่อยชั้นนะ”ฟางร้องพยายามจะดิ้นเพื่อเหยียบเท้าป๊อปปี้แต่ชายหนุ่มเอาเท้าหลบได้

 

 

“นี่ การต่อสู้น่ะนอกจากใช้กำลังแล้วต้องใช้สมองด้วยสิ ใจเย็นๆตั้งสติหน่อยสิ”ป๊อปปี้ดุ

 

“ใจเย็นกับนายงั้นหรอ ไม่มีวัน ปล่อยนะ”ฟางไม่ฟังและดิ้นโวยวาย

 

 

“นี่ ฟังชั้นสิ ชั้นจะสอนอะไรเธอละกัน ถ้าเกิดเธอตกในสถานการณ์แบบนี้นะ”ป๊อปปี้กระซิบบอกข้าง

หูฟางขณะที่ล๊อคตัวฟางไว้ไม่ให้ไปไหน

 

 

“บอกอะไรล่ะยะ ปล่อยชั้นได้แล้ว”ฟางดิ้นโวยวาย

 

“เอ้า ไม่อยากให้ชั้นปล่อยรึไง ถ้าอยากก็อยู่นิ่งๆฟังชั้น”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“ให้มันได้อย่างงี้สิ เริ่มจากเธอทำมือลงด้านล่างแบบนี้ เราจะเอามันลงพร้อมกัน จากนั้นให้เลื่อน

สะโพกไปด้านหลัง เอ้า”ป๊อปปี้กระซิบข้างหูฟางเพื่อสอนพร้อมกับสั่งฟาง ทันทีที่ฟางทำตามป๊อปปี้

ตัวเธอก็หลุดออกมาจากการเกาะกุมของป๊อปปี้

 

 

“โห คุณฟางหลุดไวมากเลยค่ะ”ฟ้าทึ่งกับที่ป๊อปปี้สอน

 

 

“ถือว่าแค่วันแรกนายก็ทำให้ชั้นมั่นใจแล้วล่ะว่านายสอนคุณน้องฟางได้”ขนมจีนพูด

 

 

 

“ไม่นะ อีตานี่จะไม่มีวันสอนฟาง ฟางทำเองได้ค่ะ”ฟางพูดแล้วง้างหมัดจะชกป๊อปปี้แต่ป๊อปปี้เอี้ยว

ตัวหลบไปด้านหลังฟางก่อนจะช้อนฟางขึ้นพาดบ่า

 

 

“นี่ สอนแล้วไม่จำรึไงห้ะว่าการต่อสู้น่ะต้องใช้ทั้งสมองและกำลัง ใจร้อนแบบนี้ดีนักใช่มั้ย”ป๊อปปี้พูด

แล้วตีก้นฟางทันที

 

 

 

“อ๊าย ไอ้บ้ามาตีก้นชั้นทำไมยะ ปล่อยช้าน”ฟางตกใจทั้งร้องทั้งดิ้น

 

 

“นี่แน่ะๆ ดื้องั้นหรอ”ป๊อปปี้หมั่นไส้ฟางก็ตีกันฟางเหมือนครูตีนักเรียนแล้วพาฟางเดินไปที่ริมสระน้ำ

 

 

 

 

“พี่ขนมจีน นี่แค่วันแรก คู่นี้เค้าจะไม่ฆ่ากันตายหรอกหรอคะ”ฟ้ามองป๊อปปี้และฟาง

 

 

“น่าสนุกดีออกนะ นานทีคุณน้องฟางเจอคนไม่ตามใจดูบ้าง อาจจะโตขึ้นบ้างก็ได้นะ”ขนมจีนพูด

แล้วยิ้มๆก่อนทั้ง2จะเดินตามฟางและป๊อปปี้ไปที่ริมสระน้ำ

 

 

 

 

 

ตู้ม

 

 

 

ป๊อปปี้จัดการโยนฟางลงน้ำทันที

 

 

 

“อ๊าย แค่กๆ ไอ้บ้า นายโยนชั้นลงมาทำไมยะ”ฟางโวยวายในสระน้ำเมื่อตัวเองถูกป๊อปปี้เหวี่ยงลงมา

ในสระน้ำ

 

 

“เอ้า ก็อยากจะอารมณ์ร้อนดีนักเป็นไงล่ะ อยุ่ในน้ำจะได้ใจเย็นๆ”ป๊อปปี้กอดอกแล้วพูดกวนๆ

 

 

“นายเป็นบอดี้การ์ดชั้นนะ นายต้องฟังชั้นแล้วต้องดูแลชั้นสิ ไม่ใช่มาแกล้งชั้นแบบนี้”ฟางโวยวาย

 

 

“อ่าวหรอ นี่ชั้นต้องดูแลเธอน่ะชั้นดูแลแน่ แต่ธอน่ะ ต้องมีสติแล้วตั้งใจเรียนการต่อสู้ให้มากกว่าสิ

มันเป็นผลดีกับตัวเธอแท้ๆยังจะมาอู้แบบนี้อีกน่ะหรอ คนที่จะก้าวเป็นหัวหน้าในอนาคตน่ะ”ป๊อปปี้ดุ

ฟางยาวเหยียดจนฟางนิ่งฟัง

 

 

 

“เอาแล้วไงคะคุณน้องฟาง เจอคนจริงไปเลย”ขนมจีนที่มองดูวิธีที่ป๊อปปี้สอนฟางแบบแปลกๆแล้ว

พูดขึ้น

 

 

 

“พี่ขนมจีน ฟ้า ช่วยหน่อยสิ”ฟางโวยวายและขอร้อง

 

 

 

“ไม่ต้องครับ น้ำแค่นี้ยังขึ้นมาเองไม่ได้จะนับประสาอะไรกับงานหนักๆในอนาคต หึ คงจะทำไม่ได้

แล้วสุดท้ายก็โยนงานให้คนที่ดูแลเธอทำแทนสินะ ก็งี้ล่ะ โดนตามใจมาเยอะ ไม่พอใจ หรือว่าโดน

อะไรไปก็ยอมแพ้ซะละ”ป๊อปปี้ทำหน้าเหนื่ยใจใส่ฟางทันที ฟางโมโหจัด

 

 

 

“ใครว่าชั้นยอมแพ้ คนอย่างชั้นน่ะ นายรู้จักคนอย่างชั้นน้อยไปซะแล้ว”ฟางฮึดฮัดแล้วว่ายไปที่

บันไดขึ้นสระแล้วค่อยๆขึ้นมาเองคนเดียวก่อนจะเดินจ้ำๆไปหาป๊อปปี้

 

 

 

“ก็ขึ้นได้นิ จะโวยวายขอให้คนอื่นช่วยทำไม”ป๊อปปี้พูดกวนๆ

 

 

“ฝากไว้ก่อนเถอะ นายอยู่ที่นี่ นายเจอชั้นแน่”ฟางคาดโทษ

 

 

“เธอคิดว่าเธอจะเอาชนะชั้นได้แน่นะ”ป๊อปปี้ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฟาง ทำเอาฟางชะงักรีบถอยห่าง

 

 

“นะ แน่นอน เพราะชั้นเป็นเนายของนายไวล่ะ”ฟางรีบพูด

 

 

“โอเค งั้นก็ตกลงไปอีกรอบละกัน จะได้ใจเย็นๆ”ป๊อปปี้พูดจบก็ผลักฟางลงสระน้ำอีกครั้งนึง

 

 

“กรี๊ดด ชั้นเกลียดนายนายป๊อปปี้”ฟางโวยวายย่างเจ็บใจที่เอาคืนป๊อปปี้ไม่ได้เลยก่อนจะลุกขึ้นมา

เพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าด้านบนห้องนอน

 

 

 

 

“คอยดูนะ ชั้นจะต้องเอาคืนนายให้ได้เลยอีตาบ้า”ฟางในชุดคลุมอาบน้ำนั่งหน้าโต๊ะเครื่องแป้งพูด

คาดโทษป๊อปปี้ก่อนจะนั่งเป่าผมตัวเอง ส่วนฟ้าเอาเสื้อผ้าลงไปซักด้านล่าง

 

 

 

“ฟ้า เดี๋ยวพี่จะไปเช็คปืนนะ ไปด้วยมั้ย”ป๊อปปี้เปิดประตูพรวดเข้ามาในห้องฟางเป็นจังหวะเดียวที่

ฟางกำลังถอดผ้าคลุมอาบน้ำจะเปลี่ยนเสื้อผ้า

 

 

“กรี๊ดดดดดดด ไอ้ลามก/เห้ย”ฟางร้องออกมาเช่นเดียวกับป๊อปปี้ก่อนที่ฟางจะรีบสวมผ้าคลุมอาบย้ำ

ไว้ที่เดิม แล้วป๊อปปี้หันหลังหนี ก่อนจะรีบปิดประตูห้องนอนฟางทันที

 

 

 

“อีตาป๊อปปี้ ชั้นเกลียดนายยยย”ฟางสวมผ้าคลุมเสร็จก็หน้าแดงไปหมด ก่อนจะตะโกนอย่างเจ็บใจ

 

 

 

 

นี่แค่วันแรกนะที่ต้องอยู่ด้วยกัน พระเอกนางเอกคู่นี้ไม่หวานแต่ใกล้ชิดกันนะ

 

 

อย่าลืมเม้นกับโหวตเรื่องนี้เยอะๆน้า