รักที่เป็นไปไม่ได้
เขียนโดย 
Chapond
วันที่ 5 มกราคม พ.ศ. 2557 เวลา 01.21 น.
แก้ไขเมื่อ 10 มีนาคม พ.ศ. 2557 14.28 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
10) คุณหนุมาเฟียเรียนรู้งาน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“เดี๋ยววันนี้เราจะเรียนอะไรเบาๆแทนนะคะเพราะเมื่อวานเจอต่อสู้ไปแล้ว”ขนมจีนพูดกับฟาง
“จะเรียนอะไรอีกล่ะคะ ฟางพร้อม ยกเว้นเรื่องต่อสู้นั่น”ฟางพูด
“ยังปวดเมื่อยอีกหรอครับคุณหนู เดี๋ยวผมเอายานวดของคุณหนูเอาไปทานะครับ”กราฟพูดด้วย
ความเป็นห่วง
“เหอะ เจ็บนิดเจ็บหน่อยก็ทนไม่ได้”ป๊อปปี้แขวะ
“นี่นาย ชั้นเป็นผู้หญิงบอบยางนะยะใครจะไปถึกเป็นหมีแบบนาย”ฟางว่า
“บอบบางตรงไหน เอวนี่หนาชะมัด”ป๊อปปี้ว่า ฟางตบโต๊ะไม่พอใจ
“อยากมีเรื่องใช่มั้ย”ฟางเอาเรื่องป๊อปปี้
“พอได้แล้วทั้งคู่นั่นล่ะ”ขนมจีนห้ามทั้งคู่
“วันนี้เราจะเรียนพวกการเต้นรำนะคะ เพราะเราจะต้องออกงานสังคม เราต้องเต้นรำให้เป็นนะคะจะ
ได้เป็นหน้าเป็นตา”ฟ้าพูดให้ฟางฟัง
“ขอบคุณค่ะที่วันนี้สอนอะไรเบาๆ”ฟางยิ้มก่อนจะเดินตามทุกคนมาที่โถงชั้นล่างเพื่อฝึกเต้นรำ
“เดี๋ยววันนี้เราจะเต้นกันจังหวะช้าๆไปก่อนนะ”เขื่อนพูด
“เดี๋ยว ทำไมเขื่อนถึงมาสอนได้ล่ะ”ฟางถาม
“เอ้า ก็ชั้นเป็นหัวหน้าแก๊งค์เสือขาวก่อนเธอนะ เอาล่ะไม่ต้องพูดมาก เรียนๆ”เขื่อนพูด
“วันนี้เราจะเต้นจังหวะวอลซ์นะ เพราะว่าเป็นมาตรฐานเวลางานเลี้ยงต่างๆเค้าจะชอบเปิดจังหวะ
นี้”เขื่อนพูดก่อนจะรีบเดินไปจับมือฟ้าเพื่อให้เธอเป็นคู่ตัวเอง
“มิน่าล่ะ ทีตอนขอให้มาสอนนี่รีบรับเชียว”ขนมจีนพูด
“เลือกคู่สิฟาง ว่าจะเลือกกับใคร”เขื่อนหันไปพูด ฟางหันไปมองป๊อปปี้และกราฟที่ยืนข้างกัน
“ชั้นขอบาย”ป๊อปปี้พูดแล้วก้าวขาถอยหลังไปก้าวนึงทันที ฟางจึงเดินมาคู่กับกราฟ
“ง่ายๆ ก็แค่ก้าวชิด ก้าว คงจังหวะเดียวเดิมๆไปเสมอๆ อ้อ เตือนอย่างนะ อย่าเผลอเหยียบเท้าคู่
เต้นล่ะ”เขื่อนพูดแล้วก็เดินไปเปิดเพลง ก่อนะโค้งเชิญฟ้ามาเต้นรำ เช่นเดียวกับที่กราฟจะโค้งเชิญ
ฟางมาเต้น
“ปกติเต้นแต่พวกcoverพึ่งเคยเต้นแบบนี้แฮะ”ฟางพูดแบบเกร็งๆเช่นเดียวกับกราฟที่มีอาการหน้า
แดง ใจเต้นรัวเมื่อได้เต้นรำคู่กับฟาง
“อ๊ะ ขอโทษๆ”ฟางเหยียบเท้ากราฟรีบขอโทษ
“ขอโทษครับคุณหนูๆ”กราฟเหยียบเท้าฟางก็รีบขอโทษ
“เห้อ เหยียบกันไปกันมา จะรอดมั้ยเนี่ย”ขนมจีนกุมขมับเมื่อเห็นฟางที่ไม่เคยเต้นจับคู่กับกราฟที่
เขินฟางทำให้การเต้นครั้งนี้ประหม่าทั้งคู่ผิดกับคู่ของเขื่อนและฟ้าที่เต้นรำคู่กันได้อย่างราบลื่น
ตรู้ด โทรศัพท์ของเขื่อนดังขึ้น
“ไม่รับหน่อยหรอคะพี่เขื่อน”ฟ้าถามเมื่อเห็นโรศัพท์ที่วางตรงวิทยุของเขื่อนดัง
“11โมง โทรมาแบบนี้ไม่บอกก็รู้ว่าใคร”เขื่อนพูดเพราะรู้ว่าคนๆนั้นคือเฟย์ ชายหนุ่มทำหน้าเหนื่อย
หน่ายแล้วไม่สนใจ
“นี่เขื่อน ชั้นว่าแกรับสายเฟย์เค้าหน่อยเถอะ อย่างน้อยเค้าก็ได้ชื่อว่าเป็นคู่หมั้นแกนะ”ฟางพูด
“โนว เวย์ ตอนนี้ชั้นอยู่กับตัวจริง ไม่มีวันรับซะหรอก”เขื่อนพูดแล้วหันไปยิ้มกับฟ้า ป๊อปปี้มองเขื่อน
แล้วส่ายหน้าเบาๆก่อนจะทำกดมือถือเล่นแก้เซ็ง
“พี่ขนมจีน อีตาป๊อปปี้แอบเล่นมือถือไม่ใส่ใจดูแลฟาง”ฟางเห็นก็รีบฟ้องขนมจีน
“นี่เธอ ถ้าชั้นไม่ใส่ใจเธอนะ ชั้นเดินออกไปข้างนอกนานแล้ว เต้นไป พูดมาก”ป๊อปปี้ว่า ฟางจึงหยุด
ถมึงตาใส่ป๊อปปี้ทำให้กราฟกำลังก้าวเสียจังหวะชนฟาง
“คุณหนู”กราฟตกใจเมื่อฟางจะล้มก็รีบประคองกอดไว้ แล้วเอามือตัวเองลงพื้นแทน
“โอ๊ย”กราฟร้องแล้วเอามือกุมข้อมืตัวเอง เขื่อนและฟ้ารีบปิดเพลงก่อนทะไปดูกราฟเช่นเดียวกับ
ขนมจีนและป๊อปปี้รีบเข้ามาดู
“ตายล่ะกราฟ ข้อมือพลิกแน่ๆเลย พอก่อนๆ”ขนมจีนพูดเมื่ดูอาการ
“พี่กราฟเดี๋ยวฟ้าพาไปพันแผลที่มือนะคะ”ฟ้าพูดแล้วพากราฟออกไป
“ฮับโหล อืม อยู่บ้านฟาง คุณพ่อคุณแม่ให้มาอยู่กับพี่หรอ ทำไมเราไม่ไปช้อปปิ้งเองล่ะเดี๋ยวเย็นๆ
พี่ไปรับ เห้อ ครับๆเดี๋ยวพี่ออกไป”เขื่อนยอมรับสายเฟย์แล้วพูดน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย
“ทุกคน ชั้นไปก่อนนะ พอดียัยนั่นขอร้องให้ไปรับน่ะ สอนจังหวะแล้ว แกก็เต้นให้คล่องๆล่ะฟาง
เดี๋ยวเสาร์นี้มีงานเลี้ยงที่สมาคมการค้าต่างประเทศ ชั้นไปก่อนนะ”เขื่อนบอกทุกคนก่อนจะย้ำฟาง
แล้วเดินออกไป
“เอ้า คู่เต้นฟางได้รับบาดเจ็บ งั้นฟางไปพักดีกว่า”ฟางพูดแล้วจะลุกออกไปขนมจีนรีบคว้าแขนฟาง
ไว้
“ลืมไปแล้วหรอคะว่าเรายังเหลือป๊อปปี้อีกคน”ขนมจีนพูดแล้วยิ้มไปทางป๊อปปี้
“หา ไม่เอาน่า”ฟางและป๊อปปี้พูดพร้อมกันก่อนจะมองหน้ากันทันที
“ต้องเอาค่ะ เพราะเมื่อกี้ขนมจีนสังเกตดูแล้วว่าคุณน้องฟางเต้นกับกราฟน่ะ ก็มัวแต่เกร็งกันไปมา
ทำให้เต้นคร่อมจังหวะบ้าง เต้นผิดบ้าง และอีกอย่างป๊อปปี้เป็นบอดี้การ์ดของคุณน้อง ต้องทำได้ทุก
อย่างเผื่อเกิดอันตรายอะไรเช่นพวกคนร้ายแฝงตัวเข้ามาทำร้ายคุณน้องฟางระยะประชิด ป๊อปปี้จะได้
ช่วยทัน”ขนมจีนอธิบาย
“ไม่ต้องก็ได้มั่ง ยืนคุ้มกันเฉยๆยังไงก็ไปช่วยทัน”ป๊อปปี้พูด ขนมจีนจึงตีป๊อปปี้ไปทีนึง
“ไม่มีข้อแม้ย่ะ เอาล่ะ เดี๋ยวชั้นจะดูนายกับคุณน้องฟาง เอ้า ยืนอะไรไปคู่กันสิ”ขนมจีนสั่งเสียงเข้ม
ป๊อปปี้และฟางรีบจับคู่ทันที
“ถ้ากราฟไม่เจ็บตัวนะ ชั้นก็ไม่ต้องคู่กับนายหรอก”ฟางบ่น
“เหอะๆ ใครล่ะอยากทำตัวให้ไม่มีสมาธิเอง ไม่แค่เรื่องต่อสู้นะที่ใช้สมาธิ แต่ทุกอย่างน่ะ เธอจะทำ
อะไรต้องมีสติ มีสมาธิกับมันสิ”ป๊อปปี้พูด
“โอ๊ย ค่ะๆ นี่จะบ่นเป็นพี่โทโมะกับพี่ขนมจีนอีกคนทำไมเนี่ย”ฟางพูด
“ก็เธอมันน่าดุมั้ยล่ะ อย่าเอาแต่ใจให้มากเลย โตแล้วนะ”ป๊อปปี้ดุฟางไม่เลิก
“พูดอะไรกันเนี่ย จะเปิดเพลงแล้วนะ”ขนมจีนพูดจบก็เปิดเพลง ป๊อปปี้จึงเดินไปโค้งเช่นเดียวกับฟาง
ที่โค้งทำความเคารพกันก่อน
“ก้าวชิด ก้าวชิด”ฟางพยายามท่อง ป๊อปปี้เต้นตามฟางไปเงียบๆเพื่อไม่กวนสมาธิ
“อ๊ะ โทษทีๆ”ฟางเหยียบเท้าป๊อปปี้ก็จะหยุดขอโทษ
“ไม่ต้องหยุด เต้นต่อไป เดี๋ยวก็เต้นผิดจังหวะหรอก”ป๊อปปี้รั้งแขนฟางไว้ก่อนจะให้ฟางเต้นต่อไป
โดยที่ฟางเองก็เหยียบเท้าป๊อปปี้เรื่อยๆ
“แต่ชั้นเหยียบเท้านายไปหลายรอบละนะ ไม่เจ็บรึไง”ฟางพูดเพราะเธอเองก็ใส่ส้นสูงอยู่
“เอาเถอะ ก็ไม่ได้ทำให้ตายอะไรนิ ชั้นเป็นบอดี้การ์ดเธอนะ ชั้นทนได้”ป๊อปปี้พูดแล้วสบตาฟางนิ่ง
ฟางจ้องไปในดวงตาสีนิลของป๊อปปี้ที่คมกริบเหมือนเหยี่ยวนิ่งเหมือนถูกมนต์สะกด จนทำให้ก้าว
พลาดจะล้ม
“เอ้า เป็นอะไรมั้ย”ป๊อปปี้รีบประคองกอดฟางไว้ไม่ให้ล้ม ทั้งคู่สบตานิ่ง
“เอ่อ ไม่เป็นไร ขอบใจนะ”ฟางพูด ก่อนที่จะโดนขนมจีนสั่งให้เต้นใหม่อีกครั้งจนจบเพลง
“เอาล่ะค่ะ พักก่อนนะคะ เดี๋ยวตอนบ่ายพาไปที่โกดังเก็บของของแก๊งค์เพื่อเรียนรู้งานนะ
คะ”ขนมจีนพูดแล้วเดินออกไปโทรศัพท์คุยงานต่อ ฟางจึงบิดไปมาด้วยความเมื่อยจากเมื่อวานที่
เรียนการต่อสู้ไป
“อ๊ะ อะไรของนายเนี่ย”ฟางตกใจเมื่อป๊อปปี้เดินมาด้านหลังแล้วเอามือสองข้างจับที่ไหล่ฟางไว้
“อยู่เฉยๆเหอะน่า เมื่อยไม่ใช่รึไง”ป๊อปปี้พูด
“อื้ม สบายดีจัง อ๊ะ แรงอีกๆ อ๊า”ฟางเมื่ถูกป๊อปปี้นวดให้ก็ร้องออกมาอย่างสบายเสียงคล้ายกับการ
ครางทำเอาป๊อปปี้หน้าแดง
“ชั้นแค่นวดเธอเองนะ ครางซะเสียงหลงเชียว”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเมินไปทางอื่นเมื่อตัวเองที่นั่งชันเข่า
เหนือฟางมองเห็นเนินอกจากชุดเดรสของฟาง
“อะไรเนี่ยก็มันสบายจริงๆนินา ไม่พูดกับนายแล้ว หิวจัง”ฟางพูดก่อนจะเดินออกไปจากห้อง
“ระวังเนื้อระวังตัวหน่อยสิยัยบ้า ชั้นเป็นผู้ชายนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วส่ายหน้าตัวเองที่แดงจัดไล่ความคิด
เมื่อกี้ออกไป เมื่อนึกถึงตอนแรกที่ฟางโชว์ขาขาวให้เขา กับเมื่อวานที่ไม่ยอมล๊อคประตูห้องนอนตัว
เองเมื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่และเมื่อกี้ที่ฟางไม่ระวังจนเขาเห็นเนินอกสวยของฟาง
“เห้อ สุดท้ายก็ต้องนั่งคนเดียวอีกตามเคย”เฟย์ถอนหายใจมองไปรอบๆร้านกาแฟกึ่งห้องสมุด เธอ
ชอบมานั่งตรงนี้ ร้านนี้เป็นประจำหลังจากช้อปปิ้ง เพราะคุณหญิงแม่เธอชอบจับคู่ให้เธอหมั้นกับ
เขื่อนหัวหน้าแก๊งค์เสือขาวแล้วให้เธอออกมาหาเขาทุกวัน แต่เขาเองชอบทิ้งเธออยู่คนเดียวแบบนี้
ตลอด และพอเย็นๆเขาค่อยมารับ
“ถ้าไม่คิดจะใส่ใจทำไมไม่ถอนหมั้นไปเลยล่ะ”เฟย์มองแหวนหมั้นที่นิ้วนางตัวเองแล้วถอนหายใจ
อีกครั้ง
“ถอนหายใจบ่อยๆอายุสั้นเอานะ”ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินมานั่งตรงข้ามกับเฟย์แล้วพูดขึ้น
“เฟย์ว่าเฟย์นั่งถอนหายใจทุกวันเฟย์ตายพรุ่งนี้แล้วล่ะค่ะ”เฟย์พูดอย่างเซ็งๆ
“ผมชอบเห็นคุณมานั่งที่นี่คนเดียวประจำ แล้วทำหน้าไม่มีความสุขเลย คุณโอเคนะ”ชายคนนั้นถาม
“ค่ะ อยู่คนเดียวจนชินแล้วล่ะ”เฟย์พูดแล้วทำหน้าเศร้าเมื่อนึกถึงวันที่ไปทานข้าวกับมังกรดำแล้ว
เขื่อนเอาแต่มองฟ้าบอดี้การ์ดของฟางตลอดไม่สนใจเธอเลย
“งั้นต่อไปนี้ก็ไม่ต้องอยู่คนเดียวจนชินแล้วล่ะครับเดี๋ยวผมจะอยู่เป็นเพื่อนคุณเอง”ชายคนนั้นพูดแล้ว
ยิ้มให้กับเฟย์ รอยยิ้มของเขาช่างสดใสเหมือนรอยยิ้มของเฟย์นัก
"ค่ะพี่เขื่อน เฟย์ออกไปแล้วค่ะ นายชั้นไปก่อนนะ เอ่อ นายชื่ออะไรล่ะ"เฟย์รับโทรศัพท์จากเขื่อน
แล้วรีบออกไปจากร้านเพราะกลัวเขื่อนรอแต่ก็หันมาถามช้ายคนนั้น
"ผมชื่อเจฟครับ"เจฟบอกแล้วยิ้มให้กับเฟย์
"หวังว่าเราคงได้เจอกันอีกนะเจฟ"เฟย์ยิ้มแล้วโบกมือให้เฟก่อนจะเดินออกไป เจฟมองเฟย์แล้วยิ้ม
นิดนึง
“ใครหรอเจฟหน้าคุ้นๆ”แก้วเดินมานั่งข้างเจฟเมื่อเห็นว่าเขาคุยกับสาวน้อยแปลกหน้าคนหนึ่งเมื่อกี้นี้
“ไม่มีอะไรหรอกแค่คู่หมั้นของหัวหน้าแก๊งค์เสือขาวน่ะ เห็นชอบทำหน้าเศร้าเลยเข้ามาคุยด้วย”เจฟ
พูดก่อนจะดื่มกาแฟต่อเงียบๆไม่สนใจอะไรแก้วมองเจฟแล้วส่ายหน้าเบาๆ
เห็นมั้ย ทะเลาะกันแทบตายแต่ป๊อปปี้ก็แอบดูแลฟางนะๆๆๆๆ
อย่าลืมเม้นกับโหวตล่ะๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
