รักที่เป็นไปไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

“เป็นยังไงล่ะ ผลจากการหนีเที่ยวโดยไม่เอาบอดี้การ์ดไปมันเป็นยังไงคะคุณน้องฟาง”ขนมจีน

กอดอกว่าฟางหลังจากที่พาป๊อปปี้มาส่งที่โรงพยาบาลในเครือของมังกรดำ

 

 

“ก็มีฟ้าไปด้วยแล้วไงคะครั้งนี้”ฟางพูด

 

 

“ฟ้า เอาฟ้าไปแต่เอาเขื่อนไปด้วยเนี่ยมันปลออดภัยตรงไหนคะคุณน้องฟาง รู้ก็รู้ว่าคู่นี้เค้าต้องสวี

ทกันแล้วยังเอาไปด้วยกันอีก”ขนมจีนหันไปดุเขื่นและฟ้า

 

 

 

“ฟ้าขอโทษค่ะที่ฟ้าไม่ได้ดูคุณฟาง”ฟ้าพูด

 

 

“เอาเถอะๆ เรื่องมันผ่านมาละ แต่ทีนี้เห็นแล้วใช่มั้ยว่ามันอันตรายแค่ไหน เพราะตอนนี้ทุกคนหรือ

แก๊งค์อื่นๆรู้แล้วว่าฟางคือว่าที่หัวหน้าคนต่อไป จะทำอะไรต้องระวังด้วย”โทโมะเตือน

 

 

“ค่ะ แต่ว่าฟางสงสัยว่า ทั้งๆที่เราเป็นพันธมิตรกับทุกแก๊งค์ทำไมเค้าถึงต้องส่งคนมาฆ่าฟางด้วย

คะ”ฟางพูด เพราะตามที่ตัวเองรับรู้มาตั้งแต่เด็กว่าแจ่ละแก๊งค์มาเฟียมีการแข่งขันกันทางธุรกิจและ

อำนาจแต่ไม่ถึงกับฆ่าคนตายอุกอาจแบบนี้ จะมีก็แต่ครั้งในอดีตที่แก๊งค์มังกรดำกับเสือขาวไม่พูดกัน

แต่มันก็เป็นเรื่องที่ผ่านมานานแล้ว

 

 

 

“จะเป็นไปได้มั้ยคะว่ามีพวกไม่ประสงค์ดีออกมาทำร้ายพวกเรา”ฟ้าสันนิษฐาน

 

 

“แต่ทำไมถึงเจาะจงจะทำร้ายมังกรดำอย่างเดียวล่ะ”ฟางพูด

 

 

“เพราะมังกรดำคือแก๊งค์มาเฟียที่ใหญ่ที่สุดอันดับ1ไงล่ะ อันดับต่อมาก็คือเสือขาว”เขื่อนพูด

 

 

“ว่าแต่ทำไมนายป๊อปปี้ถึงต้องมาโดนยิงอะไรแบบนี้ด้วยล่ะครับ”กราฟถาม

 

 

“คือฟางโดนสาวๆของป๊อปปี้เค้าหลอกไปทำร้ายค่ แล้วก็มีนายโด่งลูกของเจ้าของร้านที่ป๊อปปี้

ทำงานจะมาลวนลามฟางแต่นายป๊อปปี้นี่ล่ะมาช่วยฟางและอัดนายโด่งจนน่วมแถมยังถูกนายโด่งไล่

ออกด้วย พอเราหนีมาก็ดันมาเจอพวกมือปืนแล้วนายป๊อปปี้ก็ปกป้องฟางจนตัวเองต้องโดนยิงแบบ

นี้”ฟางเล่าเรื่องราวทั้งหมด

 

 

 

 

“เท่าที่สังเกตมาจากครั้งแรกนี่ถือว่านายป๊อปปี้อะไรเนี่ยไม่ธรรมดาเลยนะครับ ช่วยฟางจากพวกไม่

ประสงค์ดีมาตั้ง2ครั้งแล้ว”โทโมะสังเกต

 

 

“ทั้งๆที่ป็นแค่นักดนตรีจนๆธรรมดาๆ แต่ทำไมถึงเก่งกาจล่ะ”ขนมจีนสงสัย

 

“เค้าบอกแค่ว่าเค้าน่ะเคยเล่นบีบีกัน เพ้นท์บอลเลยยิงปืนเป็นน่ะค่ะ”ฟางพูดตามที่ป๊อปปี้เคยบอก

 

“นั่นมันแค่กิจกรรมผาดโผนไม่น่าจะทำให้เก่งคล่องแคล่วแบบนี้นะ”ขนมจีนยังไม่เลิกสงสัย

 

 

“นั่นไงครับ หมอออกมาแล้ว งั้นเราเข้าไปถามนายป๊อปปี้เลยดีกว่า จะได้รู้เลยว่าเค้าเป็นใคร

กัน”กราฟพูด ก่อนที่ทุกคนจะเข้าไปในห้องของป๊อปปี้ทันที

 

 

 

“เป็นยังไงบ้างคะพี่ป๊อป ค่อยยังชั่วแล้วใช่มั้ยคะ”ฟ้าเดินเข้ามาทักป๊อปปี้

 

 

“ก็โดนยิงแค่หัวไหล่ไม่เป็นอะไรมากหรอก”ป๊อปปี้ยิ้มให้กับฟ้าจนเขื่อนต้องดึงฟ้าไปข้างๆตัวเอง

 

 

“แล้วนี่จะเอาไงต่อไปล่ะ เห็นคุณน้องฟางบอกว่านายน่ะถูกไล่ออกแล้ว”ขนมจีนพูด

 

 

“ก็ไล่ออกจากงานประจำ แต่ก็มีรับจ๊อบร้องเพลงนิ ไม่เป็นไรหรอก”ป๊อปปี้พูดสั้นๆ

 

 

“จ๊อบเล็กๆไม่มั่นคง แล้วก็ไม่รู้ว่าจะมาเมื่อไหร่ นายมั่นใจงั้นหรอว่าจะมีเงินพอมาหาเลี้ยงน้องๆที่

บ้านแสงตะวันน่ะ”ฟางบ่นยาวเหยียด

 

 

“ก็จะให้ชั้นทำยังไงล่ะ ก็โดนไล่ออกไปแล้วนิ”ป๊อปปี้พูด

 

 

“ชั้นขอโทษ ที่ชั้นเป็นสาเหตุที่ทำให้นายต้องโดนไล่ออก”ฟางพูดเสียงอ่อยๆ

 

 

“ช่างเถอะ ไม่มีเรื่องของเธอยังไงซะ โด่งมันก็หาเรื่องให้ชั้นระเบิดลงแบบนั้นอยู่ดี ชั้นจะได้โดนไล่

ออกง่ายๆ”ป๊อปปี้พูด

 

 

“แต่ชั้นขอหน่อย ชั้นสงสัยตั้งแต่ครั้งที่แล้วๆ นายเป็นแค่นักดนตรีธรรมดาๆ แต่ทำไมถึงเก่งทั้งปืน

ทั้งต่อสู้แบบนี้ล่ะ”ขนมจีนถามอย่างสงสัย

 

 

“ถึงชั้นะเป็นนักดนตรีธรรมดา การที่ชั้นต่อสู้เป็น ยิงปืนเป็นมันแปลกมากรึไง ชั้นน่ะ ตอนเรียนอยู่เคย

อยู่ชมรมยิงปืนของมหาลัยแล้วก็รับจ๊อบสอนเทควันโดเด็กประถม แค่นี้ มีอะไรสงสัยอีกมั้ย”ป๊อปปี้

พูด

 

 

 

“แล้วนายเป็นใคร มีพ่อมีแม่มั้ย”ขนมจีนซัก

 

 

“ชั้นเป็นเด็กกำพร้าที่ครูตะวันเก็บชั้นมาจากชุมชนวัดจีนมาเลี้ยงดู ต่อมาก็เป็นจินนี่พ่อแม่เธอเสียชีวิต

เพราะอุบัติเหตุและไม่มีญาติที่ไหนครูตะวันเลยดูแลจินนี่เหมือนลูกสาวอีกคน”ป๊อปปี้พูด

 

 

“แล้วนายจะเอายังไงต่อ”ขนมจีนถาม

 

 

“ผมก็หางานใหม่ไงครับ”ป๊อปปี้พูดสั้นๆ

 

 

“งั้นนายมาทำงานกับชั้นมั้ย”ฟางพูด

 

 

“หา อะไรนะ พูดแบบนี้หมายความว่ายังไงกัน”ขนมจีนพูด

 

 

“ก็ฟางเองเป็นต้นเหตุที่ทำให้นายป๊อปปี้ต้องถูกไล่ออก แล้วยังต้องเจ็บตัวแบบนี้อีก ฟางเลยคิดว่า

ฟางน่าจะรับผิดชอบเค้านะคะ”ฟางพูดกับทุกคน

 

 

 

“ขอบคุณนะกับความหวังดีของเธอ แต่ชั้นขอปฎิเสธ เพราะชั้นไม่อยากทำงานกับมาเฟีย”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“เอ๊ะ นาย ชั้นบอกแล้วไง ว่าชั้นนี่แหล่ะคือมาเฟียที่ดีคนนึงเลยนะ”ฟางรีบพูด

 

 

 

“เหอะ ดีงั้นหรอ เอาเป็นว่า จับปืนก็ไม่เป็น สู้ก็ไม่เป็น อารมณ์ร้อน ขี้วีน ขี้โมโห อ้อ เมื่อกี้ถ้าได้ยิน

ไม่ผิด ชอบหนีเที่ยวกลางคืน เด็กดีที่ไหนเค้าทำกัน แถมไม่มีประสิทธิภาพอีก”ป๊อปปี้ว่าฟางยาว

เหยียด

 

 

 

“นี่นายกล้ามากนะยะที่ดูถูกคนอย่างชั้น นี่จะมีเรื่องกันใช่ป่ะ เอาสิ”ฟางเริ่มโมโห

 

 

“ละใครว่าชั้นดูผิดล่ะ เห็นมั้ย แค่พูดความจริงแค่นี้เธอก็ทนไม่ได้แล้ว เห้อ ชั้นสงสารพวกบอดี้การ์ด

เธอจริงๆ ต้องมาทนนิสัยเด็กไม่รู้จักโตอย่างเธอ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“ชั้นโตแล้วย่ะ แต่นายกำลังพูดหาเรื่องชั้นอยู่นะ ชั้นเป็นคนช่วยนายแท้ๆแล้วน็โรงพยาบาลของแก๊ง

ค์ชั้น นายยังจะกล้ามาว่าชั้นอีกหรอ ได้ นี่แน่ะๆๆ”ฟางพูดจบก็กระโดดขึ้นเตียงคนไข้แล้วทุบที่แผล

ป๊อปปี้ทันที

 

 

 

“โอ๊ย เจ็บนะยัยบ้า”ป๊อปปี้ร้องรีบเอามือปัดป้อง ก่อนจะเอามืออีกข้างรวบตัวล๊อคฟางไว้ข้างเดียว

ฟางดิ้นในอ้อมกอดป๊อปปี้ทันที

 

 

 

“ไวมาก”ฟ้าทึ่งเพราะฟางที่พยศ โวยวายเข้ามาทำร้ายป๊อปปี้แบบนั้นแต่ชายหนุ่มกลับล๊อคฟางไว้มือ

เดียวโดยที่มืออีกข้างนึงเจ็บอยู่

 

 

 

“เห้ย ปล่อยคุณหนูฟางนะ”กราฟโวยวายเข้าไปจับฟางและป๊อปปี้ออกจากกันทันที

 

 

“ชั้นไม่น่าช่วยนายเลย ไอ้ขี้เก็ก ไอ้คนปากเสีย”ฟางว่าเมื่อกราฟพาเธอลงมาจากเตียงได้

 

 

“ถ้าชั้นไม่ช่วยเธอ เธอก็ไม่มีหน้ามายืนว่าชั้น ฉอดๆตรงนี้หรอก ใครกันแน่ที่ช่วยใคร”ป๊อปปี้พูด

 

 

“นายป๊อปปี้ ชั้นเกลียดนาย”ฟางว่า

 

 

“หยั่งกับชั้นชอบเธอนักนิ นี่ ชั้นบอกคำเดียวเลยนะว่าชั้นสงสารพวกบอดี้การ์ดของเธอ ที่ต้องมาทน

เหนื่อยคอยดูแลเธอที่ไม่เอาไหนเลยแบบนี้”ป๊อปปี้ว่าฟางจะเดินไปซัดเข้ากลางหลังป๊อปปี้ทันที

 

 

 

“คุณน้องฟางคะ พอได้แล้วค่ะ ทำแบบนี้เพื่ออะไรคะ ทำร้ายคนเจ็บแถมเค้ายังช่วยเราแบบนี้น่ะมัน

ไม่ใช่นิสัยของคนที่จะมาเป็นหัวหน้าในอนาคตทำกันหรอกนะคะ”ขนมจีนพูด

 

 

 

“แต่พี่ขนมจีนก็ได้ยิน อีตานี่ว่าฟางก่อนนะ”ฟางโวยวาย

 

 

“แต่เท่าที่พี่ฟังมันก็เป็นความจริงหมดไม่ใช่รึไง ฟาง”โทโมะพูขึ้นหลังจากเงียบมานาน

 

 

“พี่โทโมะพูดแบบนี้ พี่โทโมะเข้าข้างอีตาป๊อปปี้งั้นหรอ”ฟางโวยวาย

 

 

“พี่ไม่เข้าข้างใครทั้งนั้นล่ะน้องฟาง พี่น่ะเห็นเรามาตั้งแต่เด็กๆแล้วนะ เราน่ะถูกตามใจจนเสียนิสัย

รักสบายไม่ยอมฝึกการต่อสู้ ยิงปืน หรือศิลปะการป้องกันตัวบ้างเลย พอว่าให้ก็หนีเที่ยวกลางคืน

อีก”โทโมะพูด

 

 

 

“ใช่ค่ะ ทั้งๆที่รู้ว่าตัวเองเป็นใครแล้วแท้ๆยังจะทำตัวเป็นเด็กๆอีก”ขนมจีนพูดอีกครั้ง

 

 

“เพราะนายทำให้ชั้นถูกพี่โทโมะกับพี่ขนมจีนว่า”ฟางหันขวับไปว่าป๊อปปี้ทันที

 

 

“น้องฟาง ไม่ต้องไปโทษคนอื่น”ขนมจีนและโทโมะพูดพร้อมกัน

 

 

 

“เอาล่ะ หลังจากที่เงียบอยู่นานทำให้ผมได้สังเกตอะไรหลายๆอย่างในตัวคุณ ทำให้ผมมั่นว่าคุณจะ

ต้องทำงานกับพวกเราได้แน่ๆคุณป๊อปปี้”โทโมะพูด

 

 

“ผมบอกแล้วไงผมไม่อยากทำงานกับมาเฟีย”ป๊อปปี้แย้ง

 

 

“ทั้งมีทักษะในด้านการต่อสู้ การใช้อาวุธปืน หลบหลีกที่ว่องไว สายตาช่างสังเกตเมื่อเห็นคนร้าย

และที่สำคัญ คุณปกป้องคุณฟางได้ถึง2ครั้งมาแล้ว ทำให้ผมแน่ใจว่า คุณน่ะเหมาะสมจะเป็นบอดี้

การ์ดอีกคนของน้องฟาง”โทโมะพูด

 

 

“อะไรนะ ฟางไม่ยอมนะที่จะเอาอีตานี่มาอยู่กับฟาง”ฟางโวยวายไม่ยอม

 

 

 

“ไม่ยอมนี่ล่ะดีแล้ว เพราะกราฟตอนนี้น่ะ กลายเป็นว่าต้องมาคอยตามใจเราไปแล้ว มีป๊อปปี้ไปอีก

คนจะได้คอยห้ามปรามกันได้ไง”โทโมะพูด

 

 

“ไม่เอานะฟางไม่ยอมหรอก”ฟางไม่ยอมลูกเดียว

 

 

“คุณป๊อปปี้ครับ ผมมีข้อเสนอ คุณทำงานกับพวกเรา แลกกับค่าจ้างเดือนละ5หมื่นและสวัสดิการ

ดูแลน้องๆและจินนี่ที่บ้านแสงตะวันไม่ให้ลำบากแบบทุกวันนี้ คุณสนมั้ยครับ”โทโมะพูด

 

 

“นี่ผมไม่มีทางเลือกอื่นแล้วใช่มั้ยครับ”ป๊อปปี้ถาม

 

 

“มี ชั้นให้นายเลย10ล้าน นายอย่ารับนะ”ฟางโวยวาย

 

 

 

“แต่สิทธิการใช้เงินทั้งหมดยังอยู่ที่พี่ดูแลนะคะคุณน้องฟาง จะเอาไปให้เค้า10ล้านได้หรอ”ขนมจีน

พูดทำให้ฟางฮึดฮัดเพราะมันเป็นความจริง

 

 

“งั้นก็ได้ครับ ผมจะทำงานกับพวกคุณ”ป๊อปปี้ที่หันไปมองสายตาขอร้องของขนมจีน โทโมะแล้วก็

ตกลง เพราะนี่จะเป็นทางเดียวที่ให้น้องๆของพวกเขาไม่ลำบากแบบทุกวันนี้

 

 

 

เอาแล้วไง ต่อไปฟางจะไม่โดนตามซะแล้ววว

 

 

อย่าลืมเม้นกับโหวตนะจ้ะ