รักที่เป็นไปไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

“วันนี้ขอบคุณทุกคนมากเลยนะคะที่มาทำให้น้องๆที่บ้านแสงตะวันมีความสุขอีกครั้ง”จินนี่เดินมาส่ง

พวกของฟางตอนเย็น

 

 

“ไม่เป็นไรหรอกจินนี่ ไว้ฟางจะมาเที่ยวหาบ่อยๆนะ”ฟางรีบบอกจินนี่

 

 

“ไม่ต้องมาบ่อยก็ได้นะ สงสารเด็ก”ป๊อปปี้พูดลอยๆ ฟางหมั่นไส้เลยเดินไปซัดเข้าที่แขนทันที

 

 

“เออ แล้วนี่จะต้องไปร้องเพลงอีกมั้ยอ่ะป๊อป เนี่ย6โมงแล้วนะ”จินนี่พูด

 

 

 

“เออ ใช่ ตายล่ะ นัดทุ่มเดี๋ยวป๊อปไปละนะ อย่าลืมให้น้องๆรีบนอนล่ะ บาย”ป๊อปปี้นึกได้รีบวิ่งไปสวม

แจ็กเก็ตตัวโปรดแล้วคว้าถุงกีต้าร์ก่อนจะสตาร์ทรถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ตัวเองแล้วขี่ออกไป

 

 

“ปกติอย่าบอกนะว่านายป๊อปปี้อะไรนี่เค้าทำหน้าที่หาเลี้ยงทุกคนในบ้านแสงตะวันน่ะ”ฟางถาม

 

“อือ แต่ว่าพวกเราก็ช่วยป๊อปปี้นะ แบบทำพวกของแฮนเมด ทำขนมส่งขายน่ะ”จินนี่บอก

 

 

“แล้วนี่น้องๆไม่ได้เรียนหรอ”ฟางถาม

 

 

“ไม่ล่ะ พวกเราไม่มีเงินหรอก จะมีก็แต่ว่าจินนี่เองนี่ล่ะ สอนหนังสือทุกวิชาให้น้องๆอ่ะ”จินนี่บอก

 

 

“จะเป็นอะไรมั้ยถ้าฟางจะส่งคนในแก๊งค์ที่มีพวกความรู้ ภาษาอังกฤษหรือว่าวิชาต่างๆน่ะมาช่วย

สอน”ฟางพูด

 

 

“จะ จริงหรอฟาง”จินนี่อึ้ง

 

 

“จริงสิ ก็ทำให้เด็กๆมีอนาคต มีความรู้เท่านี้ก็ดีแล้วล่ะ งั้นฟางไปก่อนนะ”ฟางพูดก่อนะเดินขึ้นรถไป

 

 

 

 

 

“อารมณ์ดีเชียวนะวันนี้”โทโมะพูดแซวฟาง

 

“ก็คนเค้ามีความสุขนี่พี่โทโมะ”ฟางตอบ

 

“แหมๆ ทำไมอยู่ดีๆคุณหนูขี้วีนถึงใจดีรักเด็กล่ะคะ”ฟ้าถาม

 

 

“ก็น้องๆน่าสงสารออก ลำพังแค่เงินอีตาป๊อปปี้นั่นรายได้มันไม่พอเลี้ยงน้องๆเค้าหรอก”ฟางพูด

 

 

“พูดแบบนี้ทำไมไม่พาเค้ามาทำงานด้วยเลยล่ะคะคุณฟาง”ฟ้าพูดขึ้นเล่นเอากราฟที่ขับรถชะงัก

 

 

“จะบ้าหรอ อีตานั่นล่ะคงยอม เห็นประกาศปาวๆว่าเกลียดมาเฟียอย่างโง้นบ้างอย่างงี้บ้างล่ะ”ฟางพูด

 

“เกลียดแต่ก็ทำให้คนแถวนี้อยากอยู่ใกล้นินา”ฟ้าพูดแซว

 

“บ้า พอเลยพูดจาไร้สาระน่าฟ้า ชั้นก็แค่สงสารน้องๆ สงสารจินนี่เค้า”ฟางพูด

 

 

“ใช่ๆฟ้า อย่าพูดอย่าแบบนั้นสิ อย่างคุณหนุฟางน่ะหรอจะสนใจคนอย่างนายนั่น เพิ่งรู้จักกันแค่ไม่

นานนี้เอง”กราฟรีบพูด

 

 

 

“ใช่ค่ะพึ่งรู้จักกันแค่ไม่นานนี้เอง จะให้มาทำงานน่ะยาก”ขนมจีนพูด

 

 

“ค่า ฟางรู้ค่าว่าคนของมังกรดำอย่างพวกเราน่ะ ต้องเป็นคนที่รู้จักกันมานานถึงจำทำงานด้วยกัน

ได้”ฟางพูด

 

 

 

“ใช่ค่ะ และอีกอย่างนะคะน้องฟาง อย่าลืมว่าเราคือใคร และเรากำลังจะทำอะไร ที่ขนมจีนยอมให้

คุณมาที่นี่เพราะอย่างน้อยถือว่าให้คุณน้องฟางมีใจสาธารณะบ้างไม่ใช่เอาแต่เที่ยวและช้อปปิ้ง และ

วันนี้ขนมจีนก็เห็นว่าคุณฟางเนี่ยถ้าตั้งใจจะทำอะไรเนี่ยก็ทำมันได้สำเร็จด้วย”ขนมจีนพูด

 

 

 

“นี่อย่าบอกนะว่าเตรียมตัวจะสอนบทเรียนใหม่ให้ฟางแล้ว”ฟางถามเพราะวันก่อนเธอพึ่งอ่านพวก

กิจการต่างๆในแก๊งค์ไป

 

 

 

“ใช่ค่ะ และมันคือผลดีของคุณน้องฟางเอง นั่นคือ การต่อสู้”ขนมจีนพูด

 

 

“โห ไม่จับไม่ได้หรอคะ ฟางไม่ชอบเลย”ฟางบ่นอุบ

 

 

 

“ไม่ได้ค่ะ ถ้าเกิดยามคับขันแบบวันนั้นมาจะว่ายังไงคะ”ขนมจีนพูด ฟางจึงก้มหน้ายอมรับการแนะ

การสอนการต่อสู้ไป ทันทีที่ถึงบ้านฟางก็รีบกลับเข้าไปในห้องทันที

 

 

 

 

“ฮัลโหลเขื่อน วันนี้ว่างมั้ย ไปเที่ยวกันหน่อยสิ”ฟางพูด สักพักเขื่อนก็ขับรถมารอรับฟางที่ประตูหลัง

บ้านแก๊งค์มังกรดำ

 

 

 

“ห้ามกลับมาดึกอีกนะคะคุณฟาง”ฟ้าพูดแล้วเดินตามมาด้วยเพราะครั้งนี้ฟางขอให้ฟ้ามากับตัวเองอีก

คน

 

 

 

“จ้า ไม่กลับดึกไปกันเถอะ”ฟางพูดก่อนจะขึ้นรถเขื่อนมาที่ผับเล็กๆร้านเดิม

 

 

 

“นึกว่าจะไม่อยากมาร้านนี้อีกแล้วนะเนี่ย”เขื่อนพูด

 

 

“ก็ร้านนี้คนไม่ค่อยเยอะ บรรยากาศดีด้วย ก็อยากเปลี่ยนบรรยากาศบ้างไง”ฟางพูดก่อนจะดื่มเหล้า

ในแก้วแล้วโยกไปตามจังหวะเพลง

 

 

 

 

“กรี๊ด พี่ป๊อปปี้”เสียงของสาวๆที่หน้าเวทีร้องดังทำให้ฟางหันไปมองแล้วพบว่าป๊อปปี้กำลังขึ้นเวที

 

 

“โอ๊ย เนื้อหอมจริงๆเลยอีตานี่”ฟางแขวะ

 

 

 

“อ๋อ ที่แท้ที่อยากมาเที่ยวเพราะอยากมาดูพ่อนักดนตรีรักเด็กคนนี้นี่เอง”ฟ้ารีบพูด

 

 

“หา ฟางชอบไอ้นักร้องคนนี้น่ะหรอ”เขื่อนที่โอบเอวฟ้ารีบถาม

 

 

 

“จะบ้าหรอ ไปกันใหญ่แล้ว บังเอิญหรอกน่า อย่างฟางน่ะไม่ชอบหรอก”ฟางพูดก่อนจะหันไปมอง

ป๊อปปี้เล่นดนตรีไม่พูดกับเขื่อนและฟ้าอีกนป๊อปปี้ร้องเพลงจบ ฟางก็จะเดินไปเข้าห้องน้ำ

 

 

 

 

“นี่แกยังจะกล้ามาที่อีกหรอ”เสียงของพวกผู้หญิงที่เคยหาเรื่องฟางวันก่อนพูดขึ้นฟางหันขวับ

 

 

“ที่นี่ไม่ได้ปิดป้ายห้ามไม่ให้ชั้นมา ชั้นเป็นลูกค้าที่นี่ ชั้นจะมามีปัญหาอะไรมั้ย”ฟางย้อน

 

 

“มีสิ ครั้งก่อนแกทำแสบมากนะ อย่างงี้ต้องเจอซักหน่อยแล้ว”หัวหน้ากลุ่มผู้หญิงเดินเข้ามาผลัก

ฟาง

 

 

“นี่มันจะมากแล้วนะมาเจออะไรชั้นอีกเนี่ย วันนี้ชั้นไม่ได้ยุ่งอะไรกับป๊อปปี้ขาของพวกเธอเลย

นะ”ฟางรีบพูด

 

 

 

“ไม่ยุ่งก็จริงแต่พวกเราไม่อยากให้หล่อนมาที่ร้านนี้อีกเพราะมันจะทำให้พี่ป๊อปปี้มาช่วยเธออีกวันนั้น

แน่ๆ”พวกผู้หญิงพูด

 

 

 

“หรอ งั้นโทษทีนะเพราะชั้นไม่อยู่ให้พวกเธอจัดการชั้นได้แน่ๆ”ฟางพูดก่อนจะเอาถังน้ำของไม้ถูพื้น

สาดใส่สาวๆพวกนั้นร้องวี้ดว้ายทั้นที ก่อนจะใช้ไม้ถูพื้นเหวี่ยงเป็นอาวุธเพื่อเปิดทางให้ตัวเองออกมา

ทันที

 

 

 

 

“หึ คิดหรอว่าจะทำอะไรคนอย่างชั้น”ฟางเยาะก่อนจะวิ่งมาทางด้านหลังร้านชนกับใครหนึ่ง

 

 

“แหมๆ น้องสาวรีบร้อนไปไหนหรอจ้ะ”ชายหนุ่มคนหนึ่งพูด

 

 

 

“พี่โด่ง จับนังนั่นที มันทำพวกหนู”สาวๆออกมาจากห้องน้ำหญิงแล้วพูด ฟางจะหนีโด่งล๊อคตัวไว้ได้

 

“อ้าวน้องสาวคนสวยทำอะไรสาวๆของพี่เนี่ย แบบนี้ไม่น่ารักเลยนะ”โด่งพูดแล้วลูกน้องโด่งอี2คนก็

ช่วยล๊อคฟางไว้

 

 

 

“ชั้นไม่น่ารักแต่ชั้นสวยย่ะ ปล่อยชั้นนะ”ฟางดิ้นโวยวาย

 

 

“ไม่ สวยๆแบบนี้ไปสนุกกับพวกพี่ดีกว่ามั้ยจ้ะ พี่น่ะจะพาน้องสาวคนสวยไปขึ้นสวรรค์เลย”โด่งพูด

แล้วก้มหน้าจะหอมแก้มฟาง ฟางเบี่ยงตัวหลบทันที

 

 

 

 

“กรี๊ดดด ปล่อยน้า”ฟางร้องโวยวายพยายามดิ้น

 

 

 

 

ปึก

 

 

 

ถังขยะถูกปาใส่กลางวงทำให้โด่งตกใจเผลอปล่อยตัวฟางทันที

 

 

 

“รังแกผู้หญิงไม่มีทางสู้ตลอดเลยนะ ผู้หญิงเค้าไม่ยอมก็น่าจะปล่ยไปดิวะ”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินลงมา

จากบันไดหลังร้าน

 

 

“เป็นแค่นักร้องในร้านพ่อชั้นมายุ่งอะไรด้วยวะ”โด่งพูด

 

 

“พวกน้องใช่มั้ยที่ไปบอกให้โด่งมายุ่งกับยัยนี่”ป๊อปปี้หันขวับไปทางสาวๆที่มากรี้ดตัวเองหน้าเวที

เมื่อกี้นี้ทันที

 

 

“เอ่อ พวกเรา พวกเราไปดีกว่า”สาวๆพวกนั้นวิ่งหนีเตลิดไปทันที

 

 

“สาวๆก็ไปแล้ว แล้วแกน่ะก็ปล่อยยัยนี่ได้แล้วมั้ง”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินไปหาโด่ง

 

 

 

“ก็จะปล่อยอยู่นะ แต่โทษที นี่น่ะความแค้นส่วนตัว”โด่งพูดจบก็ให้ลูกน้องล๊อคตัวป๊อปปี้ก่อนจะชก

หน้าป๊อปปี้หันทันที

 

 

“นี่ จะบ้าหรอ อย่าทำอะไรนะ”ฟางร้องตกใจ แต่โด่งไม่หยุด ชกป๊อปปี้ไปอีก2-3ทีจนชายหนุ่มล้ม

พับ

 

 

 

“หึๆ สมน้ำหน้า อยากทำตัวเป็นหล่อสาวเยอะดีนัก”โด่งเยาะเย้ย

 

 

 

 

 

“พูดจบ แล้วต่อยจบแล้วใช่มั้ย”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเงยหน้าขึ้นมา

 

 

 

“เพราะชั้นจะจัดการแกคืนเป็น2เท่า”ป๊อปปี้พูดจบก็ลุกถีบโด่งล้มคว่ำก่อนจะศอกใส่ลูกน้องโด่ง

ทั้ง2แล้วคว้าท่อนเหล็กข้างๆตัวแล้วฟาดใส่ลูกน้องโด่งจนล้มก่อนจะพลิกตัวอย่างรวดเร็วมาฟาดใส่

โด่งจนล้ม

 

 

 

“อั่ก แกโดนไล่ออกแน่”โด่งคาดโทษ

 

 

 

“ไหนๆจะไล่ออกแล้วใช่มั้ย ก็ขอเอาคืนละกันเพราะชั้นบอกแล้วไงว่าชั้นจะเอาคืนเป็น2เท่า”ป๊อปปี้

พูดจบก็ฟาดท่อนเหล็กใส่โด่งอีก2-3ทีจนโด่งพ่นเลือดออกมา

 

 

 

“พอแล้ว นายอยากโดนจับหรอ”ฟางที่หายตกใจแล้ววิ่งไปรั้งแขนป๊อปปี้ไว้ก่อนจะปาท่อนเหล็กนั้น

ลงแล้วลากป๊อปปี้ไปจากตรงนั้นทันที

 

 

 

 

“ปล่อยได้แล้วล่ะ ส่วนเธอก็กลับเข้าไปหาพงกเพื่อนเธอได้แล้ว”ปีอปปี้พูด

 

 

“ไม่อยากจะนึกเลยนะว่า นายจะต่อสู้เป็นขนาดนี้น่ะ นายไปเรียนมาจากที่ไหนกัน”ฟางถามรัว

 

“ชั้นจำมาจากหนังหนอกน่า เอาล่ะไปได้แล้ว”ป๊อปปี้ว่า

 

 

“ถ้านายโดนไล่ออกจริงๆนายก็ไม่มีงานน่ะสิ ถ้าอย่างงี้น้องๆที่บ้านแสงตะวันจะทำยังไง”ฟางถาม

 

 

“ชั้นก็หางานใหม่ไง เรื่องแค่นี้”ป๊อปปี้พูด และทันใดนั้นเองรถสีดำคันหนึ่งเลื่อนกระจกลงมาก่อน

มือปืนจะชักปืนออกมาจะยิงฟาง

 

 

 

 

 

 

“เห้ย ยัยเตี้ยระวัง”ป๊อปปี้ตาไวกว่าฟางล๊อคตัวฟางหลบทันที

 

 

 

ปัง เสียงปืนนัดแรกป๊อปปี้และฟางหลบได้ทันแต่มือปืนไม่ยอมหยุดแค่นั้น กลับวกรถมาจะยิงอีกทีนึง

 

 

 

 

ปัง

 

 

 

“นะ นายป๊อปปี้”ป๊อปปี้ที่ผลักฟางล้มลงไปด้านหลังตัวเองถูกยิงที่หัวไหล่ ก่อนรถมือปืนจะเห็นว่ารถ

ตำรวจมาก็รีบขับหนีไป

 

 

 

“เห้ย ฟางเกิดอะไรขึ้น”เขื่อนและฟ้าออกมาจากร้านถามอย่างตกใจ

 

 

“อย่าพึ่งถามอะไรมาก ตอนนี้พาป๊อปปี้ไปโรงพยาบาลก่อน”ฟางพูด

 

 

 

 

 

พระเอกโดนยิงซะละ  เอาไงละเนี่ย

 

 

อย่าลืมเม้นกับโหวตเรื่องนี้น้าาาาา