รักที่เป็นไปไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

“ว่าแต่คุณน้องฟางคะ ผู้ชายคนนั้นเป็นใครทำไมถึงมาช่วยคุณน้องฟางได้คะ”ขนมจีนถามต่อ

 

 

“เค้าก็ เอ่อ ไม่รู้เหมือนกันค่ะฟา งเจอเค้า ก็เกิดพอดีแล้วเราก็วิ่งหนีตายกันมา เลยไม่ได้ถามไถ่

อะไรต่ออีก”ฟางพูด

 

 

 

“แต่ว่า ผู้ชายคนนั้นหน้าคุ้นๆอยู่นะครับคุณหนู”กราฟพูด

 

 

“ใช่ผู้ชายที่เราเจอที่สนามบินเมื่อวันก่อนใช่มั้ยครับ”โทโมะพูด

 

 

“ใช่ค่ะ ไม่รู้บังเอิญรึว่าซวย เจออีตานี่ทีไร มีแต่เรื่องทุกที”ฟางพูด

 

 

“เอ รึว่าจะเป็นพรหมลิขิตของคุณฟางคะ”ฟ้าพูดทำเอากราฟหน้าเจื่อนลงไปทันที

 

 

 

“เวรกรรมน่ะสิฟ้า ผู้ชายอะไร ปากร้าย นิสัยแย่ ขี้เก็ก สู้กราฟก็ไม่ได้เนาะ ดีกับฟางตั้งเยอะ”ฟางพูด

แล้วหันไปหากราฟเล่นเอาชายหนุ่มยิ้มดีใจทันที

 

 

 

“เอาล่ะค่ะๆ ตอนนี้ชั้นว่าพวกเรากลับบ้านกันดีกว่าค่ะ นายใหญ่รอที่รถแล้ว”ขนมจีนพูดก่อนจะเดินนำ

ทุกคนมาขึ้นรถกลับบ้านทันที

 

 

 

 

“พวกที่มาทำร้ายเรา พอรู้มั้ยว่าใครส่งพวกมันมา”ปู่ของฟางถามเมื่อกลับมาถึงที่บ้าน

 

 

“จากที่พวกเราตรวจดูที่ศพพวกชายชุดดำแล้ว ไม่มีหลักฐานของแก๊งค์ที่เรารู้จักเลยนะครับ”กราฟ

พูด

 

 

 

“การกระทำที่อุกอาจแบบนี้ผมว่าไม่น่าใช่พวกแก๊งค์ที่เรารู้จักนะครับ น่าจะเป็นพวกไม่ประสงค์ดีกับ

มังกรดำ”โทโมะสันนิษฐาน

 

 

 

“เดี๋ยวขนมจีนจะลองให้คนของเราตรวจดูอย่างละเอียดนะคะว่าพวกนั้นเป็นใคร”ขนมจีนพูดก่อนจะ

ขอตัวไปสั่งลูกน้อง

 

 

“แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้ความปลอดภัยของฟางเราต้องคุ้มกันให้แน่นหนากว่าเดิม2เท่า”ปู่ของฟางสั่งทุก

คนก่อนจะขึ้นไปที่ชั้นบนของบ้าน

 

 

 

“งั้น ฟางก็อดช้อปปิ้งน่ะสิคะ โหย พรุ่งนี้มีมิดไนท์เซลล์ด้วยอ่ะ”ฟางบ่นอุบ

 

 

“แต่ว่าเรื่องความปลอดภัยของเรา”โทโมะยังคงห่วงความปลอดภัย

 

 

 

“กุชชี่ ปราด้า แอเมส แช้ป ชาแนล วันสุดท้ายแล้วแท้ ยังไม่ได้ไป ฮือๆ”ฟางร้องไห้โวยวาย เล่น

เอาโทโมะเหวอทันที

 

 

 

“อ่ะๆ พรุ่งนี้พี่ให้เราไป แต่ต้องให้กราฟกับพี่ไปดูแล เข้าใจมั้ย”โทโมะพูด ฟางเงยหน้ามายิ้มให้กับ

โทโมะทันที

 

 

 

“น่ารักที่สุดเลยพี่โทโมะ เนี่ย”ฟางพูดก่อนจะรีบขึ้นไปชั้นบนแล้วตรียมตัวจะอาบน้ำ

 

 

 

 

กึก

 

 

 

สร้อยของป๊อปปี้ตกมาจากกระเป๋าของฟาง

 

 

 

 

“ขอบใจนะ อีตาขี้เก็ก”ฟางพูดกับสร้อยของป๊อปปี้แล้วนึกสนุก เอามาลองใส่ที่คอเล่นๆก่อนจะถอด

มันเก็บไว้ที่ข้างเตียงตัวเองแล้วไปอาบน้ำ

 

 

 

 

 

วันต่อมาฟางมาที่ห้างสรรพสินค้าพร้อมกับฟ้า เขื่อน โทโมะและกราฟ ส่วนขนมจีนนั้นกำลังหาหลัก

ฐานว่าใครเป็นคนส่งคนมาทำร้ายพวกมังกรดำเมื่อวานนี้

 

 

 

“ดีจังเลย ได้มาเที่ยวกับตัวเอง”เขื่อนพูดแล้วเดินไปจับมือฟ้าไว้

 

“บ้าหรอ เดี๋ยวคนอื่นเห็นแล้วคุณเฟย์ก็รู้หรอกค่ะ”ฟ้าบอก

 

 

“แต่เค้าอยากจับมือตัวเองนินา น้าๆ วันเดียวเองนะครับ”เขื่อนพูดแล้วยิ้มให้กับฟ้า

 

 

 

 

“ว้าวๆ รองเท้า”ฟางวิ่งที่ร้านขายรองเท้าแล้วรีบไปซื้อรองเท้าทันที

 

 

 

“คู่ที่บ้านมีเกือบร้อย พอได้ละมั้งฟาง”โทโมะเดินมาปรามๆฟางที่ช้อปปิ้งแล้วซื้อรองเท้า นี่ก็ปาไป

เป็นคู่ที่4ของวันนี้แล้ว

 

 

“ก็แทนคู่เก่าที่มันพังไปเมื่อวานนี่คะ เอาน่าพี่โทโมะ ดูกราฟสิ ไม่เห็นจะบ่นเลย เนาะกราฟเนา

ะ”ฟางหันไปยิ้มหวานให้กราฟ ทำเอาชายหนุ่มที่ถือของให้ฟางอมยิ้มด้วยความเขิน

 

 

 

“อ่ะๆ นี่พี่ให้คู่สุดท้ายนะ แล้วจะได้รีบกลับ”โทโมะพูดแล้วมองถุงเสื้อผ้าใน2มือของเขาก็ส่ายหน้า

 

 

 

“ได้ไงอ่ น้ำหอมกลิ่นใหม่ของดิออร์ ฟางยังไม่ได้ไปสอยมาเลยนะ”ฟางโวยวายก่อนจะเดินออกร้าน

ไปที่ร้านเสื้อผ้า

 

 

 

 

 

“ก็แค่เพียงเธอนะแอบสงสัย ก็ถือว่าเธอใส่ใจฉันแล้ว”เสียงร้องเพลงหนึ่งทำให้ฟางต้องหยุดฟังแล้ว

เดินตามเสียงเพลงนั้นไปเรื่อยๆที่โซนGชั้นล่าง

 

 

 

“จะอะไรที่ฉันทำมา เธอก็ปล่อยให้ฉันทำไป พอใจแล้วแค่นั้น”ฟางยืนมองป๊อปปี้ที่ดีดกีต้าร์แล้วร้อง

เพลงบนเวทีนี้ทึ่งๆ

 

 

 

“ไม่ได้หวังอะไรมากมาย ไม่ได้ต้องการให้เธอรักฉัน ต่อให้เธอไม่ค่อยเข้าใจ เธอก็เพียงแค่รับมัน

ไป เพียงเท่านี้ก็พอ”ป๊อปปี้ร้องเพลงจบก็มองไปที่ฟางที่ยืนอยู่หน้าเวทีตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ทั้งคู่

สบตากันนิ่ง

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดด พี่ป๊อปปี้น่ารักจังเลยค่า”เสียงกรี๊ดของสาวๆทำให้ฟางและป๊อปปี้ออกากภวังค์ก่อนที่ฟางจะ

แอบเดินไปหาป๊อปปี่หลังเวทีเมื่อเห็นชายหนุ่มเดินลงมา

 

 

 

“ไม่ยักจะรู้ว่าร้องเพลงเพราะ”ฟางพูดขึ้น ป๊อปปี้ที่กำลังเก็บกีต้าร์เงยหน้ามามองฟางแล้วส่ายหน้านิด

นึง

 

 

 

“ชั้นเป็นนักร้อง ถ้าร้องเพลงไม่เพราะแล้วชั้นจะเป็นนักร้องทำไมล่ะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินไปรับค่า

จ้างแล้วเดินออกมา ฟางรีบเดินตามมาทันที

 

 

“แล้วนายจะไปไหนต่ออ่ะ”ฟางถามป๊อปปี้ทันที

 

 

“ชั้นจะไปไหนมันก็เรื่องของชั้น เธอน่ะว่างมากรึไง มาเดินตามชั้นแบบนี้”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“ใครเดินตามนาย เปล่าซักหน่อย พอดีชั้นจะไปทางนี้เหมือนกัน”ฟางรีบพูดแล้วเชิดหน้าใส่ป๊อปปี้

 

 

 

 

“ห้องน้ำชายเนี่ยนะ อ๋อ นี่ไม่ยักจะรู้ว่าเธอมีรสนิยมชอบเป็นถ้ำมองแอบมองผู้ชายเข้าน้ำแบบนี้ ยัย

มาเฟียโรคจิต”ป๊อปปี้เท้าสะเอวว่าฟาง ฟางเงยหน้ามองป้ายห้องน้ำชายแล้วสะดุ้งก่อนจ้ะองหน้า

ป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

“ชั้นไม่ใช่โรคจิตนะอีตาบ้า เอ่อ ชันก็แค่มาทวงค่ารองเท้าของชั้นากนายไงล่ะ”ฟางรีบพูด

 

 

“ยัยหน้าเลือด นี่ชั้นช่วยชีวิตเธอแล้วนะ ยังจะมาทวงค่ารองเท้าอีก”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

“ไม่รู้ล่ะ นายมานี่เลย”ฟางพูดจบก็ล๊อคแขนป๊อปปี้ลากมาด้านนอกทันที

 

 

 

 

“คุณหนูฟาง เกิดอะไรขึ้นครับเนี่ย พวกผมตามหาซะทั่วเลย”กราฟหอบแฮ่กๆ แล้ววิ่งมาหาฟางที่มา

กับป๊อปปี้

 

 

“นั่นน่สิ อยู่ดีๆก็เดินหายมาเนี่ย ถ้าเป็นอะไรจะว่ายังไง”โทโมะดุฟาง

 

 

“เอาล่ะ บอดี้การ์ดเธอมาละเนี่ย ปล่อยชั้นได้แล้ว”ป๊อปปี้พูด

 

 

“ไม่ย่ะ ชั้นจะเอารองเท้าๆๆๆๆๆๆๆ นายทำรองเท้าชั้นพังนะ ไปซื้อมาคืนเดี๋ยวนี้”ฟางโวยวายไม่ยอม

ป๊อปปี้ก่อนจะออกคำสั่ง

 

 

 

“อ๋อ รองเท้า แปปนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินหายไปสักพักก็เดินมาพร้อมกับรองเท้าแตะหูคีบคู่หนึ่ง

 

 

“99ใส่ได้ทนแดดทนฝน เอาไปสิ”ป๊อปปี้พูดแล้ววางรองเท้าตรงพื้น

 

 

 

“กรี๊ดดดดด ไอ้บ้า ชั้นไม่เอา ชั้นจะเอารองเท้ากุชชี่ที่นายทำพัง เอามานะ”ฟางโวยวาย

 

 

 

“ไม่มีเงินโว้ยยย ถึงมีน่ะชั้นก็ไม่เอาเงินมาซื้อของปัญญาอ่อนไร้สาระงี้แบบเธอหรอกนะ เคยคิดบ้า

งมั้ยเนี่ย ว่าคนที่เค้าไม่มีจะกินน่ะ เค้าลำบากกว่าเธอเยอะ รองเท้าคู่99นับว่าแพงสำหรับเค้า

เลย”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

“ไหน ใคร ใครลำบากไหน”ฟางกอดอกแล้วพูดเชิดๆ

 

 

 

“อ๋อ อยากเห็นใช่มั้ย ขอโทษนะบอดี้การ์ด ยืมตัวคุณหนูของเธอแปป”ป๊อปปี้พูดจบก็ลากฟางไปกับ

ตัวเองทันที

 

 

 

“นายจะพาชั้นไปไหนนะ ปล่อยชั้นนะอีตาบ้า”ฟางดิ้นโวยวาย

 

 

 

“นี่ ชั้นไม่พาเธอไปฆ่าหรอกน่า เพราะดูแล้วไม่มีประโยชน์อะไรเลย เสียดายลูกกระสุน”ป๊อปปี้พูด

ก่อนจะมาถึงรถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ของเขา

 

 

 

“เอ้า ใส่ซะละตามชั้นมา”ป๊อปปี้พูดฟางสวมหมวกกันน๊อคก่อนจะควบซ้อนรถมอเตอร์ไซค์ของป๊อปปี้

ไป

 

 

 

 

“กรี๊ดดดด ช้าๆหน่อยยย”ฟางร้องแล้วเผลอกอดป๊อปปี้แน่นเมื่อป๊อปปี้ออกรถ ชายหนุ่มขี่รถมาเรื่อยๆ

จนมาถึงบ้านหลังหนึ่งในย่านชุมชน

 

 

 

“เร็วๆดิ ยืนอะไรอยู่ล่ะ”ป๊อปปี้พูดแล้วหันไปมองฟางที่ลงจากรถมาแล้วขาสั่นไปหมด

 

 

“แกะไม่ออกอ่ะ”ฟางพูด ป๊อปปี้ส่ายหน้าก่อนจะเดินไปแกะหมวกกันน๊อคให้ฟาง แล้วลมหายใจของ

ป๊อปปี้ก็รดโดนฟางทำเอาฟางหน้าแดงไปหมด

 

 

 

“เอ้า ออกแล้ว เป็นอะไรเนี่ย หน้าแดงเชียว”ป๊อปปี้พูด

 

 

“ระ เรื่องของชั้นน่า ไหนจะให้ดูอะไร”ฟางเปลี่ยนเรื่องแล้วเดินนำมาที่หน้าบ้านหลังนั้น

 

 

“ป๊อปปี้มาแล้วหรอ”สาวสวยคนหนึ่งเดินออกมาจากบ้านพร้อมเด็กเกือบ20คน

 

 

 

“พี่ป๊อปปี้”เด็กพวกนั้นวิ่งมากอดป๊อปปี้แล้วพาป๊อปปี้กับฟางเข้าไปด้านใน

 

 

“นี่มันอะไรกัน เด็กพวกนี้คือใครหรอ”ฟางถามเด็กๆที่เล่นกันในบ้าน

 

 

 

“ที่นี่คือบ้านเลี้ยงเด็กแสงตะวัน เป็นบ้านของครูแสงตะวัน ครูที่รับเลี้ยงเด็กๆกำพร้าหรือไม่มีที่อยู่

รวมทั้งชั้นกับป๊อปปี้ด้วย ลืมแนะนำตัวไป ชั้นชื่อจินนี่นะ”หญิงสาวคนนั้นยิ้มเป็นมิตรให้กับฟาง ฟาง

ยิ้มให้กับจินนี่ตอบก่อนจะหันไปมองป๊อปปี้ที่เล่นกับเด็กๆอย่างสนุกสนาน รอยยิ้มของเขาทำให้ฟาง

เผลอยิ้มออกมา

 

 

 

 

“พี่สาวเป็นแฟนพี่ป๊อปปี้หรอคะ”เด็กสาวคนหนึ่งเดินมาสะกิดถามฟาง

 

 

“หา เอ่อ ไม่ใช่หรอกค่ะ พี่ไม่ใช่แฟนพี่ป๊อปปี้หรอก”ฟางรีบพูดทันที ป๊อปปี้หันไปมองก่อนจะลุก

จากเด็กๆแล้วเดินมาหาฟาง

 

 

 

 

“ยัยเตี้ย แกล้งอะไรน้องน้ำหวาน”ป๊อปปี้พูดแขวะ

 

 

 

“ป๊อป ไปเรียกเค้าแบบนั้น”จินนี่ดุป๊อปปี้

 

 

 

“ก็เตี้ยจริงๆนิ อ่ะ นี่ค่าจ้างวันนี้นะจินนี่เอาไปซื้อของให้น้องด้วยล่ะ”ป๊อปปี้พูดแล้วควักเงินค่าจ้างให้

จินนี่

 

 

 

“พี่ป๊อปปี้ฮะ หลังคาห้องน้ำมันรั่วอ่า”เด็กชายคนหนึ่งพูด

 

 

“จริงดิ วันก่อนพึ่งซ่อมไปนะรั่วอีกแล้วหรอ”ป๊อปปี้พูด

 

 

“ทำไมไม่จ้างช่างซ่อมล่ะจะได้ไม่พังอีก”ฟางถาม

 

 

 

“ถ้าชั้นรวยแบบเธอชั้นบอกแล้วไง ว่าชั้นจะไม่เอาเงินมาใช้จ่ายอะไรปัญญาอ่อนไร้สาระแบบเธอเด็ด

ขาด”ป๊อปปี้พูด ทำเอาฟางนิ่งอึ้งแล้วมองไปรอบๆบ้านที่เก่าๆผุๆของบ้านนี้แล้วคิดอะไรบางอย่าง

 

 

 

 

คู่นี้บอกได้เลย ถ้าไม่เถียงกันก็ไม่ใช่ป๊อป ฟาง

 

 

ส่วนคืออื่นรอกันไปก่อนนะ

 

 

อย่าลืมเม้นกับโหวตเรื่องนี้ล่ะ