รักที่เป็นไปไม่ได้

9.2

เขียนโดย Chapond

วันที่ 5 มกราคม พ.ศ. 2557 เวลา 01.21 น.

  65 ตอน
  668 วิจารณ์
  155.49K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 10 มีนาคม พ.ศ. 2557 14.28 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

46) รักที่เก็บไว้ในใจ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟางนอนมองสายฝนที่ตกลงมาไม่ขาดสายจากหน้าต่างภายนอกห้อง ก่อนจะค่อยๆพลิกตัวมาหาคน
ที่นอนกอดเธออยู่ ฟางหันกลับมามองป๊อปปี้ที่หลับอยู่ 3ปีเค้าก็ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนไปเลย ฟาง
ค่อยๆเอามือลูบไปที่แก้มของป๊อปปี้อย่างเบามือก่อนจะไล้ลงมาถึงรอยสักรูปพระอาทิตย์สีดำที่สัก
ตรงอกข้างซ้ายของป๊อปปี้ เดอะ ซัน ศัตรูที่คอยทำร้ายมังกรดำไม่ยอมเลิกรา สุดท้ายเธอก็กลับลืม
ชายนนี้ไม่ลงจริงๆสินะ
 
 
 
 
“อ๊ะ”ฟางร้องเมื่อป๊อปปี้ที่นอนหลับตาพลิกตัวมาหอมเธอที่แก้มอย่างรวดเร็ว
 
 
 
 
“นี่คืผลของการลวนลามคนอื่นเมื่อกี้จำไว้”ป๊อปปี้พูดแล้วลืมตามาสบตากับฟาง ฟางเขินรีบเบือนหน้า
หนีทันที
 
 
 
 
“ใครกันแน่ ทีเมื่อกี้ล่ะทำเราเอาๆนั่นล่ะ”ฟางพูดแล้วพลิกตัวเอาหน้าซุกลงที่หมอน ป๊อปปี้มองแล้ว
ยิ้มนิดนึงก่อนจะโน้มไปกอดฟางก่อนจะจูบลงที่หัวไหล่มนของฟาง
 
 
 
 
“แต่ได้ข่าวว่าเมื่อกี้เรา2คนก็ช่วยกันไม่ใช่รึไง จะหาว่าชั้นลวนลามไม่ได้นะงานนี้”ป๊อปปี้พูดเจ้าเล่ห์
ฟางพลิกตัวหันมาทำให้ฟางเมื่อตกอยู่ในอ้อมกอดป๊อปปี้อีกครั้ง
 
 
 
 
“บ้า พอแล้ว พูดแต่เรื่องแบบนี้ เราไม่พูดกันแล้วมั้ย ชั้นก็อายเป็นนะ”ฟางพูด ป๊อปปี้หมั่นไส้จึงหอม
แก้มฟางซ้ายทีขวาทีสลับไปมา
 
 
 
 
“หมั่นไส้ ทีเมื่อกี้ละขอให้ชั้นอย่าหยุดนะๆ”ป๊อปปี้พูดอีกก็โดนฟางหยิกไปทีนึงก่อนจะเอามือลูบที่
รอยสักของป๊อปปี้อีก
 
 
 
 
“ชอบนักรึไง สัญลักษณ์ของพวกที่ทำร้ายเธอนะ”ป๊อปปี้มองฟางแล้วพูด
 
 
 
 
“นั่นน่ะสิ ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่าคือพวกที่ดีแต่ทำร้ายชั้น แต่ทำไมถึงไม่เคยลืมสักที ไม่เคยลืมว่าทำร้าย
ชั้นจนต้องเสียใจมาตั้งเท่าไหร่ แต่ชั้นคงจะโง่มากเลยสินะที่ชั้นยอมที่จะไม่ลืมคนอย่างคุณ”ฟางพูด
แล้วมองตาป๊อปปี้ ชายหนุ่มนิ่สักพักก่อนจะก้มลงจูบที่หน้าผากอย่างอ่อนโยน
 
 
 
 
“เธออยู่ห่างชั้นน่ะดีแล้ว เธอจะได้ปลอดภัย”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
“ชั้นเป็นเลดี้ของมังกรดำนะ ชั้นเจออะไรมาเยอะแล้ว กะอีกแค่ถ้าจะต้องเสี่ยงกับนายชั้นก็ยอม”ฟาง
พูด
 
 
 
 
“มันไม่แค่นั้นไงฟาง เค้าน่ากลัวกว่าที่คิด เค้าสามารถทำอะไรได้มากกว่าที่เราเดาได้ เธอก็เคยเจอ
มาแล้วไม่ใช่หรอเรื่องลูกของเราน่ะ”ป๊อปปี้พูดแล้วมองที่ฟางแววตาของชายหนุ่มมองฟางด้วยความ
เป็นห่วงมากมายแค่ไหน
 
 
 
 
“งั้นบอกหน่อยได้มั้ย ว่าใครคือคนบงการในการฆ่าชั้น ป๊อป บอกชั้นได้มั้ย ชั้นจะได้จัดการถูก”ฟาง
พูด
 
 
 
 
“อย่าเลย เธอเสียใจมามากพอแล้วนะฟาง อย่าพูดถึงเรื่องนี้อีกเลยเราใส่เสื้อผ้ากันเถอะ ฝนซา
แล้ว”ป๊อปปี้พูดแล้วลุกขึ้นเพื่อใส่เสื้อผ้าเพราะเห็นว่าฝนซาแล้ว
 
 
 
 
“แล้วเรื่องของเราล่ะ จะทำยังไงต่อไป นายจะปล่อยให้มันเป็นเหมือนเดิมไม่ได้นะ”ฟางรั้งแล้วกอด
ป๊อปป้ากด้านหลัง
 
 
 
 
“ชั้นก็ไม่อยากปล่อยให้มันเป็นแบบเดิมหรอกนะ แต่ทำไงได้ เรื่องของเรามันอยู่กันคนละเส้นทาง
เหมือนเส้นขนานที่มันไม่บรรจบกันได้”ป๊อปปี้พูดฟางซึมลงไป จริงสินะเส้นขนานที่ไม่มีทางบรรจบ
กันได้
 
 
 
 
“อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ ไม่ได้อยู่ด้วยกันไม่ได้หมายความว่าเราไม่ได้รักกันสักหน่อย”ป๊อปปี้พลิกตัว
มาจูบที่หน้าผากฟางไว้อย่างอ่อนโยนแล้วลูบที่ผม
 
 
 
 
 
 
“ถ้าเลือกได้ชั้นอยากเป็นคนธรรมดา ชั้นจะได้คบกับนายอย่างเปิดเผยไม่ต้องปิดบังแบบนี้”ฟางพูด
ออกมาจากใจ
 
 
 
 
“ถ้าเลือกได้ชั้นก็คิดเหมือนกันเธอ แต่ทำไงได้ล่ะในเมื่อเรา2คนเลือกทางนี้แล้ว เราต้องรับผิดชอบ
กับหน้าที่ที่เราทำ”ป๊อปปี้พูดออกมาก่อนจะแยกย้ายกันใส่เสื้อผ้า
 
 
 
 
“อ๊ะ ไหนบอกว่าจะไม่อะไรแล้วไง พอเลยนะ”ฟางพูดเมื่อกำลงหวีผมอยู่ป๊อปปี้ก็เดินมากอดเธอจาก
ด้านหลัง
 
 
 
 
 
“ถ้ากลับจากเกาะนี้ไปแล้ว ดูแลตัวเองด้วยนะ เพราะชั้นคิดว่าพวกนั้นคงไม่หยุดแค่นี้แน่ๆ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
“ป๊อป ชั้นถามอะไรสิทำไมนายเหมือนรู้ว่าคนที่ทำร้ายชั้น ทำลายมังกรดำคือใครแต่ทำไมนายถึงไม่
ทำอะไรเค้าเลยล่ะ”ฟางหันไปถามป๊อปปี้ ชายหนุ่มเงียบไม่มองหน้าฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“พ่อหนุ่ม อีหนูเอ้ย ตาพาเพื่อนหนูมาแล้ว”เสียงของตาตะโกนเข้ามาในบ้าน ฟางและป๊อปปี้หันไป
ตามเสียงของตาก่อนจะรีบเดินออกไปนอกบ้านแล้วพบว่าพวกเพื่อนๆเธอทุกคนมาหาถึงที่
 
 
 
 
 
 
“คุณน้องฟางเป็นยังไงบ้างคะ”ขนมจีนวิ่งไปกอดฟางแน่นด้วยความเป็นห่วง
 
 
 
 
 
 
“พ่อป๊อป”กั้มพ์วิ่งไปกอดป๊อปปี้แน่น โทโมะมองกั้มพ์แล้วซึมลงไปแก้วจึงแตะไหล่โทโมะสักพัก
ก่อนจะเดินไปหาป๊อปปี้และลูกชาย
 
 
 
 
 
“ฟางต้องขอบคุณคุณตากับคุณยายมากเลยนะคะที่ช่วยเหลือพวกเรา ถ้ามีอะไรให้ฟางช่วยบอกฟาง
นะคะตา ยาย”ฟางพูดหลงจากไหว้ขอบคุณตายาย
 
 
 
“ไม่เป็นไรหรอกลูก แต่ถ้าเหงาก็แวะมาเที่ยวหาตาหายายบ้างแค่นี้พวกเราตายายก็มีความสุขแล้ว
ลูก”ยายพูดแล้วลูบผมฟางอย่างอ่อนโยน
 
 
 
 
“ไปกันเถอะฟาง เรือมารอแล้ว”โทโมะพูดเมื่อเห็นว่าทุกคนเดินออกไปแล้วเหลือแค่ฟางที่ยืนกับ
ครอบครัวของป๊อปปี้และแก้ว
 
 
 
 
“พ่อหนุ่ม แม่หนู ถ้าพวกหนูคิดเหมือนกันรักกัน ตาว่าต่อให้มีอุปสรรคมากมายแค่ไหนพวกหนูก็จะ
ฝ่ากันไปได้นะ เชื่อตาเถอะ”ตาพูดทำให้ป๊อปปี้และฟางมองหน้าสบตากันก่อนจะเดินไปด้วยกัน
เงียบๆ แวบนึงฟางลอบมองป๊อปปี้ที่เดินไปหยอกเย้าเล่นกับกั้มพ์ไปก็ซึมคิดถึงเรื่องลูกตัวเอง
 
 
 
 
 
 
“คุณน้องฟางมานี่เร็วค่ะ”ขนมจีนพูดแล้วเดินพาฟางมาอยู่ในกลุ่มของมังกรดำ ฟางหันไปมองป๊อปปี้
ที่เดินกับแก้วและกั้มพ์กลับเข้าไปหาเจฟ มายด์ โซ่และโบว์
 
 
 
“คุณน้องฟางคะ แค่คืนเดียวก็ทำให้คุณน้องฟางใจอ่อนแล้วหรอคะ อย่าลืมสิว่าเค้าทำอะไรให้เรา
เจ็บมามากแค่ไหน และที่สำคัญอย่าลืมสิว่าเราเป็นใคร”ขนมจีนดึงฟางมาพูด
 
 
 
 
 
“พี่ขนมจีนคะ บางทีนายภานุเค้าอาจจะเปลี่ยนไปแล้วก็ได้นะคะ เค้าอาจจะไม่ทำร้ายคุณฟางแล้ว
ก็ได้”ฟ้าพูด
 
 
 
“ฟ้าเองก็เอนเอียงไปทางโซ่แล้วล่ะสิ พวกเดอะ ซัน ไว้ใจได้หรอคะ”ขนมจีนพูดกระแทกเสียง
ทำให้ฟางมองกลับไปที่ขนมจีนเอาเรื่อง
 
 
 
 
“นี่ยัยป้า จะมาหาเรื่องกันก่อนกลับแบบนี้หรอ ได้”มายด์จะเดินไปเอาเรื่องโบว์และโซ่รีบห้ามทันที
 
 
 
 
“เอาน่า จะกลับกันแล้ว อย่ามีเรื่องดิมายด์ยังไงเรากลับไปเราก็ไม่ได้เจอกันอยู่แล้ว อย่ามีเรื่องกัน
เลย”โซ่เตือน
 
 
 
 
“เผลอๆคนที่มาทำร้าย ลอบฆ่าคุณน้องฟางของชั้นน่ะ อาจจะเป็นพวกของเดอะ ซันก็ได้ใครจะไปรู้
แล้วนี่นายไปช่วยฟาง บางทีอาจจะผิดคิวเจอ2ตายายนายอาจจะฆ่าเอง แล้วไม่มีโอกาสฆ่า
ก็ได้”ขนมจีนสันนิษฐาน
 
 
 
“บ้าพี่ขนมจีน ป๊อปเค้าเป็นคนผ่ากระสุนให้ฟางนะคะ จะมาฆ่าฟาง ฟางว่าไม่ใช่แน่ๆ”ฟางช่วยพูดให้
ป๊อปปี้ขณะที่ขึ้นเรือข้ามเกาะมา
 
 
 
 
“น้องฟางจะเชื่อใจได้หรอคะ นายป๊อปปี้เนี่ยเคยทำร้ายคุณน้องมามากแค่ไหนกี่ครั้งแล้วคุณน้องลืม
ไปแล้วหรอคะ”ขนมจีนโวยวายทำให้ฟางหันไปสบตากับป๊อปปี้
 
 
 
“ใช่ พวกเดอะ ซันน่ะไว้ใจได้หรอ มีแต่พวกรอแทะผลประโยชน์จากพวกเราน่ะสิไม่ว่า”เขื่อนเห็น
ด้วยกับขนมจีนแล้วจ้องไปที่โซ่กวนๆ
 
 
 
 
“แต่บางทีเค้าอาจจะมาช่วยเหลือเรา หลังจากที่เจออะไรแย่ๆกับชีวิตแล้วก็ได้ใคระไปรู้ อย่าเอาเรื่อง
ส่วนตัวไปเหมารวมสิคะพี่เขื่อน เนี่ยหรอหัวแก้งค์เสือขาว ทำไมไม่รู้จักแยกแยะเรื่องส่วนตัวกับส่วน
รวมบ้างเลย”ฟ้าว่า
 
 
 
“นี่เป็นแค่บอดี้การ์ดอย่ามาว่าพี่เขื่อนนะ”เฟย์ลุกขึ้นโวยวายบ้างที่เห็นฟ้าว่าเขื่อน
 
 
 
 
 
 
 
“พอๆ พอให้หมดนั่นล่ะ นี่เรื่องชักจะไปกันใหญ่แล้วนะ เราน่ะต่างคนต่างอยู่กันสิ น่งก็นั่งคนละฝั่งแล้
วะทะเลาะอะไรกันอีก”โทโมะรีบห้ามทัพทุกคนไม่ให้ทะเลาะกันอีก
 
 
 
 
“ใช่ แล้วก็อย่าคิดนะว่าพวกมาเฟียอย่างมังกรดำจะดีเสมอไปแล้วไล่ดูถูกไล่ว่าคนอื่นเค้าน่ะ บางที
พวกเธออาจะจะไม่ได้แสนดีก็ได้ ไม่งั้นเค้าไม่มาไล่ฆ่าหัวหน้าเธอหรอก”มายด์ว่าอย่างไม่ยอมแพ้ที่
จู่ๆขนมจีนมาว่าฉอดๆใส่พวกตัวเอง
 
 
 
“ก็ไม่ใช่เดอะ ซันหรอกหรอที่มาไล่ฆ่าคุณน้องฟางน่ะ”ขนมจีนว่า
 
 
 
 
“ไม่มีทาง พวกเราไม่ได้ทำร้ายสกปรกๆแบบนั้น แม้เมื่อก่อนน่ะใช่ แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว ใช่มั้ยคะ
บอส”มายด์ว่าหันไปพูดกับป๊อปปี้ แต่ป๊อปปี้นิ่งเงียบเครียดไปทันที
 
 
 
 
“อย่าบอกนะป๊อปว่าคนที่ลอบฆ่าฟางคือพวกของเรา”แก้วหันไปถามป๊อปปี้ทันทีเพราะชายหนุ่มเงียบ
ผิดปกติ
 
 
 
 
“ใช่ คนของพวกเรา ที่ส่งไปทำร้ายฟาง”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
“หนอย ไอ้เลว นี่แกเตรียมแผนการณ์ไว้แล้วใช่มั้ยห้ะ”กั้งโมโหลุกขึ้นมาจะเอาเรื่องป๊อปปี้ เขื่อนและ
โทโมะรั้งไว้ทัน
 
 
 
“นี่ห้ามทำอะไรบอสนะนายนักเลง นั่งไปเลยนะ”โบว์ห้ามแล้วเอาตัวเข้าขวาง กั้งมองอย่างฮึดฮัด
ก่อนจะต้องยอมโบว์นั่งลงไปที่เดิม
 
 
“นี่มันเรื่องอะไรกัน ไหนว่าเราะไม่เล่นอะไรแบบนี้กันอีกแล้วไงป๊อปทำไมป๊อปถึงยังทำแบบนี้
อีก”แก้วโมโหพูดขึ้น
 
 
 
 
“แก้วใจเย็นๆก่อน อย่าใจร้อนสิ”มายด์เตือน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ส่งพวกมาฆ่าฟางแล้วทำไมถึงยังช่วยฟาง ทำไมไมฆ่าให้ตายๆไปเลยล่ะ สบโอกาสอยู่ด้วยกันแล้ว
นิ”โทโมะพูดกับป๊อปปี้ชึ้นเมื่อเรือมาถึงฝั่งแล้ว
 
 
 
“นายคิดว่ากราฟเลือกช่วยฟางเพราะอะไรล่ะ”ป๊อปปี้พูดขึ้นเมื่อทุกคนทยอยเดินไปแล้วเหลือที่เขา
และโทโมะ
 
 
 
 
“กราฟทำเพราะกราฟรักฟาง แต่สิ่งที่นายทำกับฟางมันคือการหลอกลวงทำไมชั้นจะดูไม่ออก”โท
โมะพูด
 
 
 
 
“งั้นก็แล้วแต่จะคิดก็ละกัน เพราะชั้นไม่อยากรับปาก ไม่อยากพูดอะไรมาก เพราะถ้าพูดแล้วทำไม่
ได้จะพูดทำไม”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินไปขึ้นรถตู้ที่มารอ โทโมะมองป๊อปปี้ด้วยความสงสัยว่าชายหนุ่ม
คนนี้เป็นคนยังไงกันแน่ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายจนเขาเดาผู้ชายคนนี้ไม่ถูกเลย
 
 
 
 
 
 
 
 
ผลัวะ
 
 
 
 
 
ทันทีที่ป๊อปปี้กลับมาถึงบ้านแล้วรู้ว่าทีเจและมดหนีกลับกันมาก่อนก็เดินไปชกหน้าทีเจทันที
 
 
 
“ทำไม นี่นายกลับไปหลงยัยนั่นอีกแล้วรึไง ถึงได้เป็นเดือดเป็นร้อนแบบนี้น่ะ”ทีเจเช็ดเลือดที่ปาก
แล้วเยาะใส่ป๊อปปี้
 
 
“ที่แกทำแบบนี้น่ะมันสกปรก ลอบฆ่าคนทั้งคนไหนเราตกลงกันแล้วไม่ใช่รึไงว่าจะไม่ทำอี
กน่ะ”ป๊อปปี้ว่า
 
 
 
 
“แล้วไง มันเข้มแข็งขึ้นจนเราจะมาอ่อนปวกเปียกเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว อะไรที่ทำได้เราก็ทำไปดิ”ที
เจพูดอย่างไม่แคร์
 
 
 
 
“แต่ว่า”ป๊อปปี้พูดไม่ทันจบมดก็เดินมาผลักป๊อปปี้ล้ม
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
มดตบหน้าป๊อปปี้หันจนเลือดกลบปาก
 
 
 
 
“ตบไปเนี่ยไม่ได้เกลียดอะไรหรอกนะคะบอส แต่จะเตือนให้รู้ไว้ว่าเรากำลังทำอะไรอยู่ เป็นหัวหน้า
ไม่ควรจะลืมหน้าที่นะคะ ครั้งนี้จะลืมๆไปละกันแต่ครั้งหน้ามีอีกคงจะต้องเคลียร์กันยาว”มดพูดแล้ว
เดินไป ป๊อปปี้เม้มปากคิดนิ่งเงียบไม่พูดอะไร
 
 
 
 
 
เอาละไง แล้วป๊อปปี้ะเลือกทางไหนดีล่ะทีนี้
 
 
 
อัพแล้วอย่าลืมเม้นกันต่อนะๆๆๆ เม้นกับโหวตเรื่องนี้ด้วยน้าา
 
 
 

 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา