รักที่เป็นไปไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้า มาทานข้าวกันๆ จะได้ให้เมียพ่อหนุ่มทานยาแล้วทำแผลใหม่”ยายพูดแล้วชวนป๊อปปี้และฟาง

มาทานข้าว ฟางลัป๊อปปี้ที่ใส่เสื้อแบบชุดแบบชาวเลเดินมานั่งทานข้าวกับตายายที่แคร่นอกชานบ้าน

หลังจากอาบน้ำเสร็จแล้ว

 

 

 

 

“แผลค่อยยังชั่วแล้วใช่มั้ยแม่หนู”ตาถาม

 

 

“ค่ะ ขอบคุณคุณตากับยายมากนะคะที่ช่วยเหลือฟาง”ฟางไหว้ขอบคุณตายาย

 

 

 

“น่าจะขอบคุณผัวหนูมากกว่านะ เพราะเมื่อคืนน่ะ เค้าดูแลหนูไม่ห่างเลย เค้าเป็นห่วงหนูมากเลย

นะ”ตาพูดฟางหันไปมองป๊อปปี้ที่เอาแต่นั่งกินข้าวไม่มองไม่พูดฟาง

 

 

 

“เค้าไม่ห่วงฟางจริงๆหรอกค่ะตา ยาย ก็แค่ไม่อยากถูกใครหาว่าฆ่าฟาง”ฟางพูดแล้วเขยิบห่างป๊อปปี้

 

 

 

“แหม หนูเอ้ย ผัวเอ็งมันรักเอ็งจะตายจะงอนทำไมละหืม”ยายพูด

 

 

 

“ดีออกยาย งอนกันไปงอนกันลูกหัวปี ท้ายปีเลย”ตาพูดแล้วหัวเราะทันที

 

 

 

 

พรวด

 

 

 

ป๊อปปี้สำลักน้ำที่ดื่มทันที

 

 

 

 

 

“แค่กๆ ตาพูดอะไรเนี่ย”ป๊อปปี้พูดแล้วไอสำลักจนน้ำตาเล็ด ฟางเห็นก็เอาทิชชู่มาให้ป๊อปปี้เพื่อเช็ด

น้ำตา

 

 

 

 

“ลุง คือพวกหนูไม่ได้เป็นอะไรกันนะคะ”ฟางเองก็หน้าแดงแล้วรีบพูดทันที

 

 

 

 

“แหมๆไม่ต้องเขินหรอก สมยหนุ่มๆตากับยายก็เขินกนแบบนี้ เป็นไงล่ะลูก3เลย ไม่ต้องเขินกัน

หรอก”ตายังแซวฟางและป๊อปปี้ไม่เลิก

 

 

 

“ตาเดี๋ยวพาพ่อหนุ่มกับเมียไปส่งหน้าเกาะด้วยล่ะ เดี๋ยวยายเข้าไปในสวนหน่อย”ยายพูดเมื่อป๊อปปี้

กับฟางทานข้าวเสร็จแล้ว

 

 

 

 

“ได้จ้ะๆ พ่อหนุ่ม แม่หนูรอตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวตาไปถามเพื่อนบ้านก่อนเพราะเลาะไปหน้าเกาะมัน

ไกล อาจจะใช้รถใช้อะไรได้ ดีกว่าเลาะป่าทามเดิมนะ รอตรงนี้ก่อนนะ”ตาพูดแล้วเดินออกไปทิ้งให้

ป๊อปปี้และฟางนั่งอยู่ในบ้านกัน2คนเท่านั้น

 

 

 

 

“มาเดี๋ยวทำแผลให้ เมื่อกี้ทานแต่ยานิ ยังไม่ได้ล้างแผลเลย”ป๊อปปี้พูดกลบความเงียบของทั้งคู่แล้ว

หยิบกล่องยาที่ยายกับตาเตรียมให้มาทำแผลให้ฟาง

 

 

 

 

“เอ่อ ชั้นทำเองก็ได้ คุณไปนอนรอตาเค้าเถอะ”ฟางพูดเมื่อป๊อปปี้เอาขาเธอมาพาดไว้ที่ตักแล้วเลิก

ผ้าถุงแบบชาวเลของเธอจนถึงต้นขาขาวก่อนจะแกะผ้าพันแผลออกมาอย่างเบามือ

 

 

 

 

 

“เหอะ ทำเป็นหรอ ถึงะเป็นก็ทายาไม่ทั่ว เธอน่ะขี้กลัวจะตาย”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

“ใคร ใครขี้กลัวชั้นไม่ได้อ่อนแอเหมือนเมื่อก่อนแล้วนะ ชั้นเป็นหัวหน้าแก้งค์มังกรดำยังไงเรื่องแค่นี้

ชั้นทำได้”ฟางพูด

 

 

 

“หึ เดี๋ยวนี้ย้ำจังล่ะนะหัวหน้าแก้งค์มังกรดำบ้างล่ะ เลดี้มังกรดำดำมากล่ะ หลงใหลในอำนาจที่ได้

เป็นแล้วล่ะสิ”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

“นี่ชั้นไม่ได้หลงใหลในอำนาจนะ เมื่อก่อนเป็นยังไงแล้วชั้นก็เป็นเหมือนเดิมแต่มันหน้าที่ที่ต้องรับ

ผิดชอบของทายาท ไม่เหมือนพวกของคุณที่อยากยิ่งใหญ่จนทำเรื่องเลวๆได้ นี่อาจจะเป็นแผนการ

ของคุณอีกล่ะสิท่าทำว่าให้ลูกน้องคุณไล่ฆ่าแล้วคุณก็แฝงตัวเข้ามาแล้วฆ่าชั้นในที่สุด แต่แผนอาจ

จะผิดพลาดเพราะตากับยายมาเจอก่อน”ฟางพูดยาวเหยียด

 

 

 

“นี่เธอเปลี่ยนจากเลดี้แล้วไปแต่งนิยายขายเถอะ ถ้าจะคิดเป็นเรื่องเป็นราวได้ขนาดนี้”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

“งั้นคุณก็คงเป็นดาราเจ้าบทบาทได้รางวัลออสก้าไปแล้วล่ะ เล่นละครตบตาหลอกลวงคนอื่นได้แนบ

เนียน”ฟางว่ากลับ

 

 

 

 

 

 

“นี่อย่าเอาเรื่องเก่าขึ้นมาขุดคุ้ยได้มั้ย จะพูดให้มันได้อะไรขึ้นมา”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“ทำไม ชั้นพูดเรืองเก่าๆเลวๆของคุณแค่นี้มันทำให้คนอย่างคุณรับไม่ได้เลยรึไง”ฟางว่า

 

 

 

“ถ้าชั้นอยากให้เธอตายชั้นก็ไม่ผ่ากระสุนให้เธอในป่าเมื่อคืนหรอก”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

“ตอนแรกอาจะช่วยแต่ตอนหลังก็มาทำร้าย ทำไมคิดว่าชั้นจะไม่รู้ คนอย่างคุณน่ะมันก็ดีแต่สร้าง

เรื่องหลอกลวงคนอื่น”ฟางว่า

 

 

 

“เงียบเลยนะ อย่ามาหาเรื่องกัน เดี๋ยวชั้นจะทำแผลให้ ถ้ายังปากดีอีกชั้นจะจับเธอไปโยนน้ำตกที่

เดิมนั่นล่ะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

“พวกเผด็จการ อื้ออ”ฟางไม่สนใจออกปากว่าป๊อปปี้จึงโดนชายหหนุ่มดึงไปจูบทีนึง

 

 

 

 

 

“เงียบซะ ไม่งั้นชั้นจะทำให้เธอเงียบด้วยวิธีของชั้น”ป๊อปปี้พูดก่อนจะนั่งทำแผลให้ฟางต่อโดยที่ฟาง

นั่งเงียบๆไม่ว่าอะไรอีก

 

 

 

 

“ขอบคุณค่ะ”ฟางพูดแล้วเหยียดตัวเองลุกขึ้นแล้วเกาะหนังบ้านเข้าไปนั่งด้านใน ป๊อปปี้เก็บของเสร็จ

ก็เดินตามห่างๆ

 

 

 

 

“อ๊ะ ปล่อยนะ”ฟางร้องเมื่อป๊อปปี้ดึงเธอลงไปนอนที่เตียงตามเดิม

 

 

 

“เจ็บแผลจะเดินให้มากทำไมล่ะเดี๋ยวแผลก็อักเสบหรอก”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

“ไม่ให้เดินก็ให้นั่งก็ได้มาจับชั้นนอนทำไมล่ะ”ฟางว่าแล้วหน้าแดงเมื่อสบสายตาคมของป๊อปปี้ที่จ้อง

เธออยู่

 

 

 

 

“ชั้นมีเรื่องอยากจะถามเธอ แต่กลัวเธอหนีไง”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

“จะถามอะไรก็ถามมาชั้นไม่หนีไปหรอก ปล่อยได้แล้ว”ฟางหน้าแดงก่อนป๊อปปี้จะยอมปล่อยฟาง

แล้วนั่งบนเตียงด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

“รู้มั้ยเมื่อคืนเธอละเมอถึงลูก”ป๊อปปี้เปิดประเด็นทำให้ฟางนิ่งเงียบไม่พูด

 

 

 

 

 

 

“มันทำให้ชั้นนึกถึงตอนที่สะดกรอยตามเธอไปที่วัดที่เธอไปทำบุญกับกั้ง ข้าวของในสังฆทานนั้นมี

แต่พวกข้าวของเครื่องใช้ของเด็กผู้ชาย เธอท้องใช่มั้ยฟาง”ป๊อปปี้จับประเด็น

 

 

 

 

“ชั้น เอ่อ ชั้นไม่รู้”ฟางโกหกแล้วจะลุกหนีแต่ป๊อปปี้รวบตัวมานั่งที่ตักทันที

 

 

 

 

“ยังจะทำเป็นไม่รู้เรื่องอีกหรอ เกิดอะไรขึ้นช่วง3ปีที่ชั้นไปฮ่องกง บอกมานะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

“คุณไม่จำเป็นต้องรับรู้เรื่องอะไรทั้งนั้น คุณแต่งงานมีลูกกับแก้วไปแล้วจะมาสนใจอะไรศัตรูอย่างชั้น

ล่ะ”ฟางว่า

 

 

 

 

 

“สนสิถ้าเด็กที่แท้งไปเค้าเป็นลูกของชั้น”ป๊อปปี้โพล่งออกมาฟางที่ดิ้นอยู่ก็หยุดดิ้นทันที

 

 

 

 

“ละ เหลวไหล ไปเอาอะไรมาพูด จะโกหกอะไรอีกล่ะ”ฟางพูดแล้วไม่สบตาป๊อปปี้

 

 

 

 

“ใครกันแน่ที่โกหก เธอต่างหากที่โกหกตัวเองอยู่ฟาง หลังจากที่เธอไปทำบุญวันนั้นชั้นให้นักสืบใน

เดอะ ซันไปสืบข้อมูลของเธอจากโรงพยาบาลในเครือของมังกรดำ มันทำให้ชั้นรู้ว่านางสาวธนันต์

ธรญ์ นีระสิงห์เคยไปฝากท้องไว้ อายุครรภ์4เดือน และผลอัลตร้าซาวน์ออกมาเป็นลูกชาย”ป๊อปปี้

พูดจากข้อมูลที่รู้ ฟางสะอึกเหมือนแผลที่เคยเจ็บลึกแล้วกลายเป็นแผลเป็นถูกรื้อมากรีดให้อีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

“ฮึกๆ อย่าพูดถึงมันอีก อย่ารื้อฟื้นมันอีกได้มั้ย ชั้นไม่อยากจะจำ”ฟางน้ำตาไหลออกมาเมื่อนึกถึง

อดีตแล้วปล่อยโฮออกมาอย่างเสียใจ ป๊อปปี้อึ้งก่อนจะกอดฟางไว้แน่น

 

 

 

 

“งั้นบอกมาได้มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้น บอกชั้นมาเถอะนะ ได้โปรดฟาง บอกชั้น”ป๊อปปี้ขอร้องฟาง ยิ่ง

ทำให้ฟางร้องไห้โฮ

 

 

 

 

“เมื่อ3ปีก่อนหลังจากที่คุณหนีไปแต่งงานกับแก้วที่ฮ่องกงแล้วทำงานที่โน่น ชั้นท้อง2เดือน ชั้น

พยายามปิดเรื่องทั้งหมดเพราะชั้นต้องเข้ารับตำแหน่ง และรักษาการเป็นหัวหน้าแก้งค์มังกรดำ แต่

แล้วความลบก็ไม่มีในโลก เมื่อเวลาที่ชั้นไปฝากท้องที่โรงพยาบาลมีคนของพวกคุณเห็นแล้วไป

บอกทีเจ พี่โทโมะเลยพาชั้นไปที่ไร่ส้มที่เชียงรายเพื่อหลบไป แล้วคลอดค่อยกลับมา แต่เหมือน

โชคร้ายเพราะที่เชียงรายมีพวกเพชรแดงที่อดีตมังกรดำเคยร่วมมือกับเสือขาวโค่นมาแล้วแต่มันกลับ

ร่วมมือกับพวกของทีเจ บุกเข้าไปทำร้ายชั้น จนแท้ง”ฟางพูดคำว่าแท้งออกมายากลำบากเพราะเธอ

ทำใจไม่ได้กับเรื่องที่เกิดขึ้น พวกทีเจฆ่าลูกน้องฝีมือดีอย่างกราฟและฆ่าลูกของเธอไป จนทำให้

เธอต้องนอนที่โรงพยาบาลเกือบเดือนเพราะท้องเริ่มโตแต่ต้องมาแท้งทำให้เธอเสียเลือดมาก

 

 

 

 

 

“อ๊ะ ฮือๆ”ฟางนั่งเล่าเรื่องราวให้ป๊อปปี้ฟังแล้วตกใจเมื่อป๊อปปี้ดึงเธอไปกอด ฟางเมื่อได้รบอ้อมกอด

ของป๊อปปี้แบบนั้นทำให้เธอปล่อยโฮแล้วกอดป๊อปปี้แน่น

 

 

 

 

“ชั้นไม่คิดเลยว่าการที่พ่อเรียกตัวชั้นไปที่ฮ่องกงมันจะทำให้เธอต้องเป็นอันตรายแบบนี้ เธอกับ

ลูก”ป๊อปปี้ถึงกับน้ำตาซึมออกมาแล้วซบลงที่ไหลของฟางก่อนจะสะอื้นจนตัวสั่นฟางอึ้งไม่คิดผู้ชาย

ใจร้ายคนนี้จะเสียใจกับเรื่องนี้

 

 

 

 

 

“คุณมีลูกกับแก้วแล้วไม่ต้องเสียใจหรอก อย่างน้อยก็มีลูกกับเมียของคุณที่แต่งงานถูกต้องตาม

กฎหมายอีกคน”ฟางพูด

 

 

 

 

“ชั้นกับแก้วแต่งงานเพราะมีเหตุผลบางอย่างและตอนนั้น แก้วเองก็ท้องได้2เดือน ท้องกับพี่ของ

เธอ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

“พี่โทโมะ กับแก้ว ไม่จริงน่า”ฟางอึ้งแล้วมองหน้าป๊อปปี้แล้วใจอ่อนเมื่อเห็นน้ำตาของป๊อปปี้จึงเอื้อม

มือไปเช็ดน้ำตาให้ป๊อปปี้อย่างอ่อนโยน เช่นเดียวกับชายหนุ่มที่เอานิ้วปาดน้ำตาให้ฟางอย่างอ่อน

โยน

 

 

 

 

“ต่อไปเธอต้องเข้มแข็งกว่านี้นะ อย่าให้ใครมาทำร้ายเธอแบบนี้อีก และต้องระวังตัวให้มากกว่านี้เข้า

ใจมั้ย”ป๊อปปี้ออกคำสั่งแต่เจือด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงคนตัวเล็กตรงหน้ามาก

 

 

 

“มาบอกชั้นทำไม ทำไมนายไม่ดูแลชั้น”ฟางพูดขึ้นแล้วเปลี่ยนสรรพนามที่เคยเรียกในครั้งก่อน

ทำให้ป๊อปปี้ชะงักแล้วเบือนหน้าหนีฟางไป

 

 

 

 

“ชั้นเป็นศัตรูเธอนะ จะมาดูแลเธอได้ไง เธอเองก็มีทั้งกั้ง โทโมะคอยดูแลอยู่”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

“ไม่อยากดูแลชั้นแล้วมาช่วยทำไมล่ะ ฮือๆ ทำไมไม่ปล่อยให้ชั้นตายๆไปล่ะป๊อป มาช่วยชั้น

ทำไม”ฟางดึงป๊อปปี้กลับมามองหน้าตัวเองก่อนจะทุบอกกว้างของชายหนุ่มรัว

 

 

 

 

“พอได้แล้ว อย่าร้องไห้ให้คนเลวๆอย่างชั้นเลย เดี๋ยวถ้าตามาเราก็กลับไปเจอพวกของเรา แล้วทุก

อย่างก็กลับเป็นเหมือนเดิม”ป๊อปปี้มองฟางที่ร้องไห้ก่อนจะเอามือปาดน้ำตาให้ฟาง ฟางจับมือป๊อปปี้

ไว้แน่น

 

 

 

 

“ถ้ากลับไปต้องเจอกับความจริงขอได้มั้ย ขอให้ชั้นอยู่ในโลกความฝันนี้ก่อนได้มั้ย ชั้นเหนื่อยเหลือ

เกิน”ฟางพูดออกมาจากใจ ป๊อปปี้มองฟางนิ่ง จริงสิ ผู้หญิงตัวเล็กๆที่ต้องเจอแต่เรื่องสูญเสียแบบนี้

ตอนนี้กำลังอ่อนแอมาก

 

 

 

 

“อื้อ ปะ ป๊อป”ฟางครางเมื่อป๊อปปี้ช้อนเธอมาจูบอย่างอ่อนโยนโดยที่เธอเองก็ไม่ขัดขืน

 

 

 

 

“ถ้าจะอยู่ในโลกของความฝัน ชั้นก็ขออยู่ด้วยละกัน”ป๊อปปี้พูดก่อนจะดันตัวฟางลงไปกับเตียงแล้ว

ปล่อยทุกอย่างไปตามอารมณ์และสิ่งที่ซ่อนในหัวใจของคนทั้งคู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมฝนมันตกเทน้ำเทท่าแบบนี้เนี่ย”เขื่อนพูดเมื่อมาถึงเกาะหลังจากรู้ข่าวจากขนมจีนก็เซ็งเมื่อ

ฝนตกมาไม่เทน้ำเทท่าแบบนี้“แบบนี้การตามหาตัวป๊อปปี้กับฟางก็ต้องร่นลงไปอีกน่ะสิคะ”แก้วพูด

อย่างเป็นห่วงคนทั้งคู่

 

 

 

 

 

“บางทีคนแถวนี้อาจจะใช้ช่วงเวลานั้นมีความสุขโดยไม่เดือดร้อนอะไรเลยก็ได้”เขื่อนแขวะเมื่อเห็น

เฟย์และเจฟเดินกลบมาจากถ่ายรูปวิวช่วงฝนตกบนเกาะแล้วพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน

 

 

 

 

“เอาน่าเขื่อน ใจเย็นๆอย่างพึ่งพาล ตอนนี้เราคงทำได้แค่รอพวกไกด์ที่ประสานงานกับผู้ใหญ่บ้าน

ดูแลเกาะนี้”ขนมจีนพูด

 

 

 

 

 

 

“ได้เรื่องแล้วครับๆ เค้ามาบอกพวกเราว่ามีตาและชาวบ้านที่มาจากท้ายเกาะเค้าบอกว่าเจอนาย

ป๊อปปี้กับฟางแล้ว”กั้งพูดขึ้นเมื่อวิ่งฝ่าฝนมาบอกข่าวกับโบว์

 

 

 

 

 

 

 

งั้นตอนนี้ก็ปล่อยพระเอกนางเอกไปอยู่ในฝันกันก่อนละกัน เดี๋ยวตอนหน้าพวกเค้าจะกลับ

ออกจากเกาะแล้วจะเป็นยังไงต้องติดตาม