รักที่เป็นไปไม่ได้

 
 
 
 
 
 
 
 
“เร็วๆเข้าฟ้า พี่โทโมะ เดี๋ยวก็สายหรอก”ฟางที่หันไปบอกโทโมะและฟ้าชนชองเตรียมไปทำบุญให้
กราฟส่วนตัวเองก็เอาของขึ้นรถกับกั้งแล้วมาถึงที่วัด
 
 
 
“เลเตี้ย เอ้ย เลดี้ครับ อย่าเดินสบายครับ ถังสังคทานยังมีนะครับๆ”กั้งบ่นเมื่อลงมาถึงรถแล้วตัวเอง
กลับถือของคนเดียว
 
 
 
“ย่ะ นายไปตามหลวงพ่อเร็ว จะได้รีบทำบุญแล้วไปที่หลุมศพของกราฟกัน”ฟางพูดแล้วก็เดินนำทุก
คนไปทำบุญให้กราฟ
 
 
 
“วันนี้มีคนมาทำบุญเยอะหรอครับหลวงพ่อ”โทโมะถามหลวงพ่อเพราะสังเกตจากถังสังคทานที่อยู่
ก่อนหน้าพวกเขา
 
 
 
“เปล่านี่โยม มีกลุ่มโยมกับกลุ่มครอบครัวก่อนหน้านี้เอง”หลวงพ่อตอบก่อนที่ทุกคนจะขอตัวเดินไป
ที่หลุมศพของกราฟที่กั้งและฟางขอมุมหนึ่งของวัดเก็บอัฐิกราฟไว้
 
 
 
 
“ตายล่ะพี่ลืมมือถือไว้ในรถเดี๋ยวพี่มานะ”โทโมะพูดแล้วเดินย้อนกลับมาที่รถ
 
 
 
“แม่แก้วฮะ กั้มพ์อยากไปให้อาหารปลาที่สระ”เสียงของกั้มพ์คุยกับแม่ทำให้โทโมะชะงักก่อนจะ
เดินไปตามเสียง
 
 
 
“ได้สิครับแต่เราต้องรอคุณพ่อก่อนนะ ให้คุณพ่อไหว้เพื่อนคุณพ่อเสร็จก่อนเนาะ”แก้วพูดยิ้มๆ
 
 
 
 
“ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่”โทโมะพูดขึ้นเมื่อเห็นแก้วและกั้มพ์นั่งใต้ต้นไม้ใหญ่
 
 
 
“อ้ะ คุณอาใจดีทำไมมาอยู่นี่ล่ะครับ”กั้มพ์พูดอย่างดีใจ
 
 
 
“อะไรกันครับกั้มพ์ คุณอาใจดี”แก้วมองหน้าลูกชายแล้วไม่เข้าใจ
 
 
 
“ก็คุณอาคนนี้ไงฮะที่เป็นคนซื้อรองเท้าคู่ใหม่ให้กับกั้มพ์แทยอันเก่าที่ขาดไปฮะ”กั้มพ์พูดแล้วลุก
จากตักแก้วเดินไปสวัสดีโทโมะอย่างนอบน้อมจนโทโมะอดเอ็นดูไม่ได้
 
 
 
“งั้นถ้าไม่เป็นอะไรที่ต้องติดค้างต่อกัน เท่าไหร่คะค่าร้องเท้า ชั้นจะจ่ายคืนให้”แก้วพูดแล้วล้วงเอา
กระเป๋าตังค์
 
 
 
 
“เอะอะๆก็เอาเงินฟาดหัวนะครับเดอะ ซัน สมแล้วที่เป็นนักธุรกิจ ทำอะไรเพื่อตัวเองจนลืมไปว่าเคย
มีหัวใจอยู่”โทโมะพูดแล้วเบือนหน้าหนีไม่มองแก้วตอนที่พูดประโยคหลังสุด
 
 
 
“นี่คุณ มันจะมากไปแล้วนะพวกเราไม่ได้เห็นแก่ตัวนะ อย่ามาหาเรื่องป่ะ”แก้วพูด
 
 
“ไม่ได้หาเรื่องแค่ดูตามจริงถึงเรื่องของเดอะ ซัน”โทโมะพูด
 
 
 
“อย่างตัวเองดีตายล่ะ เป็นพวกมาเฟีย ดีแต่ใช้กำลังและอำนาจมืด”แก้วแขวะกลับก่อนจะจูงมือกั้มท์
เดินหนีโทโมะไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ”ฟางเดินไปตามทางแล้วสะดุดจะล้มเพราะส้นสูงหัวเข็มของเธอเหยียบเข้าร่องน้ำแคบๆ
 
 
 
“เธอนี่น้า รู้ว่าวัดน่ะมันมีร่องน้ำเยอะ แต่ก็ยังใส่ส้นสูงหัวเข็มมาอีก หัวเบ้อะ”กั้งหันกลับไปมองฟาง
 
 
 
“นี่ชั้นเป็นเจ้านาย นายนะกั้งพูดกับชั้นดีๆหน่อยสิยะ”ฟางโวยวายก่อนจะพยายมเอารองเท้าออกมา
 
 
 
“เจ้านายละไง แต่ชั้นเป็นน้องพี่กราฟจบป่ะ ห้ามเถียง มานี่ม้ะ”กั้งพูดก่อนจะให้ฟางถือช่อดอกไม้
แล้วตัวเองก้มลงถอดรองเท้าให้ฟาง ป๊อปปี้ที่เดินมากับมายด์ก็เห็นเข้า
 
 
 
“นี่ถือว่าเป็นการพลอดรักของเจ้านายสาวกับบอดี้การ์ดหนุ่มรึเปล่ายะ”มายด์แขวะทันที
 
 
 
“นี่ ถ้าไม่รู้อะไรอย่ามาพูดหาเรื่องกันดีกว่านะ”ฟางพูดแล้วมองมายด์ที่ทำท่าเชิดๆใส่กั้งและฟาง
 
 
 
“นักข่าวเม้าท์กันกระจายว่าเดี๋ยวไปกับคุณไทม์ ไปกับแบงค์ ไปกับตูน เหอะ เลดี้มังกรดำนี่เสน่ห์แรง
จริง จริ๊ง”มายด์ว่า
 
 
 
“ข่าวก็แค่ข่าว พวกเค้าก็เป็นเพื่อนชั้นทั้งนั้นล่ะ”ฟางรีบพูด
 
 
 
 
“จ้ะ เพื่อนจ้ะ นี่ อย่าทำเป็นเล่นตัวหน่อยเลยน่ะ หน้าข่าวสังคมเค้าลือกันให้แซ่ดว่าเธอน่ะไม่ยอม
ลงเอยกับหนุ่มๆที่มาจีบเพราะว่าเธอน่ะกะจะกินบอดี้การ์ดหนุ่มของเธอไว้เองล่ะสิ”มายด์ว่า
 
 
 
“นี่ยัยเก้งก้าง ชั้นเนี่ยชอบยัยนี่ทำไม เหอะ ชอบยัยนี่ฟ้าผ่าพอดีไม่รู้อะไรอย่ามาพูดดีหน่อยเลย อ๋อ
รึว่าอิจฉาที่ยัยเตี้ยเนี่ยเป็นคนที่พี่ชั้นรัก ไม่ใช่เธอ”กั้งตอกกลับมายด์อย่างเจ็บแสบ
 
 
 
 
“แก หึ กราฟน่ะเลือกรักคนผิด ถ้าเค้าไม่รักเธอ กราฟคงไม่เป็นแบบนี้ เธอมันตัวซวย”มายด์ว่าแล้ว
วิ่งหนีไป
 
 
 
 
“หึ สมน้ำหน้าปากดีนัก”กั้งหัวเราะเยาะฟางหมั่นไส้จึงตีแขนกั้งไปทีนึงตามความสนิทสนม ป๊อปปี้
มองแล้วหน้าตึง
 
 
 
“ชอบจริงๆเลยนะ ใกล้ชิดสนิทสนมกับผู้ชายคนอื่นน่ะ”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆแล้วเดินไปทันที
 
 
“โห หมอนั่นเค้าหึงเธอรึเปล่าเนี่ยเตี้ย”กั้งมองตามป๊อปปี้ไปแล้วพูด
 
 
 
“ไร้สาระน่า เค้าแต่งงานมีลูกมีเมียแล้วนะ ไปหากราฟเถอะ”ฟางพูดแล้วเดินไปกับกั้งก่อนจะชะงัก
เมื่อเห็นมายด์เอาดอกทานตะวันดอกหนึ่งวางไว้โดยที่ดอกทานตะวันนั้นผูกโบว์สีฟ้า ทำให้กั้งนิ่ง
มองมายด์
 
 
 
 
 
“นี่เจ้าของดอกทานตะวันโบว์ฟ้านี่คือเธอหรอกหรอยัยเก้งก้าง”กั้งพูดทำให้มายด์หันขวับไปแล้วรีบ
เช็ดน้ำตาก่อนจะลุกขึ้นเดินหนี ฟางรีบเดินตามไปติดๆ
 
 
 
 
“มายด์เดี๋ยวก่อนสิมายด์”ฟางเดินไปแล้วจับที่แขนมายด์แต่มายด์สะบัดออก
 
 
 
“ไม่ต้องมาจับชั้น ชั้นมาแปปเดียวเดี๋ยวชั้นก็ไป”มายด์พูดแล้วเดินหนี
 
 
 
“เธอรักกราฟขนาดนี้ทำไมตอนที่เค้าอยู่เธอถึงไม่บอกกราฟ เธอถึงไม่ทำดีกับเค้า”ฟางถาม
 
 
 
“มันจะไปมีประโยชน์อะไร ความต้องการของเดอะ ซันคือความยิ่งใหญ่ พระอาทิตย์ไม่มีอยู่บนโลกนี้
ได้2ดวงหรอกนะ”มายด์พูด
 
 
 
 
“แต่ถ้าเธอ ไม่สิพวกเดอะ ซันทุกคนเลิกอยากได้ในอำนาจพวกนี้ เธออาจจะไม่ต้องเสียกราฟไป
นะ”ฟางพูด
 
 
 
“ไม่ว่าจะเลิกหรือไม่ยังไงเค้าก็ไม่รักชั้น จำไว้เค้ารักเธอไม่ใช่ชั้น”มายด์พูดแล้วเดินจ้ำๆหนีไป
 
 
 
“พูดได้ดีนิ หึ คงอาลัยอาวรณ์ไอ้กราฟมากล่ะสินะ”ป๊อปปี้เดินเข้ามาพูด
 
 
 
“นี่เค้าเป็นคนของชั้น เป็นเหมือนเพื่อนที่รู้ใจชั้น เค้าจากไปมีหรอชั้นจะไม่เสียใจ นี่คุณคงจะดีใจล่ะสิ
ที่กำจัดคนในมังกรดำได้ทีละคนๆ แต่ขอบอกไว้เลยนะว่าชั้นจะไม่มีวันให้พวกเดอะ ซันมาทำร้าย
พวกเราซ้ำ2ได้หรอก”ฟางพูด
 
 
 
 
“ในวงการนี้เธอยังอ่อนแออยู่มากนัก”ป๊อปปี้พูดขึ้น ฟางเงยหน้ามองป๊อปปี้ไม่เข้าใจ
 
 
 
“ระวังตัวไว้ดีๆล่ะ เพราะต่อไปนี้มันคือของจริง”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินออกไป
 
 
 
 
“นี่นายจะทำร้ายชั้นจริงๆหรอ ป๊อปปี้”ฟางพูดขึ้นและเรียกชื่อจริงหลังจากไม่ได้เรียกชื่อนั้นมานาน
แสนนาน ป๊อปปี้หยุดเดินแล้วนิ่งไม่พูดอะไรก่อนจะก้าวเดินต่อไปทันที
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวป๊อปจะเข้าบริษัทต่อเลยใช่มั้ย งั้นเดี๋ยวแก้วกับกั้มพ์นั่งแท็กซี่นะ”แก้วพูดขณะเดินไปที่รถกับ
ป๊อปปี้เพราะเห็นมายด์และป๊อปปี้จะเข้าบริษัทต่อ
 
 
 
“เอ้า ทำไมล่ะแก้วเดี๋ยวไปส่งก็ได้นะ”ป๊อปปี้พูด
 
 
“แก้วอยากพาลูกไปเที่ยวกันน่ะ ไม่อยากกวนป๊อปหรอก”แก้วพูดอย่างเกรงใจป๊อปปี้มองแก้วและ
กั้มพ์นิดนึงก่อนจะลูบผมแก้วอย่างอ่อนโยน
 
 
 
“แน่ะ อย่าคิดมากอีกสิ เราแต่งงานกันแล้วนะ ลูกของแก้วก็เหมือนลูกของป๊อปนั่นล่ะ”ป๊อปปี้พูดเป็น
จังหวะเดียวกับที่โทโมะเดินไปที่รถแล้วได้ยินก็รีบก้มเพื่อแอบฟัง
 
 
 
 
“แต่ ที่มดกับทีเจพูดมันก็จริงนะป๊อป ยิ่งโต เด็กยิ่งหน้าเหมือนพ่อ เด็กหน้าไม่เหมือนป๊อปเลยสัก
นิด”แก้วกังวล
 
 
 
“หรือจะบอกพ่อเด็กจริงๆเลยล่ะ ตอนีน้เค้าก็อยู่ที่นี่ด้วยนิ”ป๊อปปี้พูดแล้วหันหลังจะกลับไปแก้วรีบรั้ง
 
 
 
“ไม่นะป๊อป ป๊อปอย่าไป ป๊อปเองก็รู้ไม่ใช่หรอว่าพวกนั้นจะต้องเล่นงานเราแน่ ถ้าเราไปยุ่งกับพวก
เค้า หรือไม่ก็เล่นงานจนถึงแก่ชีวิต”แก้วพูด ทำให้โทโมะแปลกใจ นอกจากพวกเดอะ ซันแล้วยังมี
ใครอีกที่อยู่เบื้องหลังนี้
 
 
 
 
“แก้ว ป๊อปรู้นะว่าทำไมแก้วถึงเลือกป๊อปแทนที่จะอยู่กับเค้า อย่าเครียดเลยนะป๊อปรู้ดีว่าทำไม เรา
แต่งงานกันแล้ว เวลาที่ภรรยาเครียดคนเป็นสาทียังไงก็ต้องช่วยดูแลนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม แก้วเห็น
ป๊อปปี้ก็ซึมลงไป
 
 
 
“แล้วเรื่องของป๊อปปี้กับฟางล่ะจะทำยังไง”แก้วถามต่อ
 
 
 
“มันไม่มีวันที่จะเป็นไปได้หรอกแก้ว เพราะยัยนั่นน่ะเกลียดป๊อปจะตาย”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
“แล้วป๊อปล่ะ เกลียดฟางรึเปล่า”แก้วหันไปถาม
 
 
 
“ไปตามกั้มพ์ดีกว่า มายด์พาไปซื้อไปติมนานแล้วนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินออกไปกับแก้ว โทโมะมอง
ตามไปก่อนจะออกมาจากที่ซ่อน
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมเงียบตลอดทางล่ะคะพี่โทโมะ มีอะไรรึเปล่า”ฟางถามเมื่ออยู่บนรถแล้วเห็นโทโมะนั่งเงียบ
เหมือนคิดอะไรบางอย่าง
 
 
“พี่ว่าเหมือนเรารู้จักเดอะ ซันไม่ดีพอนะ”โทโมะพูด
 
 
 
“นี่พี่หมายความว่าไงน่ะ”กั้งถาม
 
 
 
“นั่นน่ะสิคะ พวกเค้าก็เป็นพวกนักธุรกิจที่ต้องการแต่อำนาจและก็ไม่เคยนึกถึงความรู้สึกคนอื่นว่าเค้า
จะเจ็บแค่ไหน”ฟางพูดเสียงแข็ง
 
 
 
“แต่พี่ว่าเหมือนเรารู้จักพวกเค้าแค่ด้านเดียว พี่ว่าเดอะ ซันมีอะไรที่เราไม่รู้จักอีกเยอะ”โทโมะพูด
ก่อนที่รถจะจอดลงที่บ้าน จู่ๆโทโมะก็ไปที่รถแล้วขับออกไปทันที
 
 
 
 
 
 
“วันนี้กั้มพ์อยากกินไอติมครับ แม่แก้วพากั้มพ์ไปนะ”กั้มพ์ขอร้องแก้วเมื่อมาถึงห้าง
 
 
“เอาสิครับ เดี๋ยวแม่พาไปกินเนาะ แล้วเราไปซื้อตั๋วหนังกันก่อนมั้ย”แก้วพูดก่อนจะพากั้มพ์ไปซื้อตัว
หนังก่อนไปกินไอติม
 
 
 
“อ๊ะ คุณอาใจดี”กั้มพ์ทักเมื่อเห็นโทโมะเดินตรงมาที่แก้วและเขา
 
 
 
 
“คุณมาทำอะไรที่นี่”แก้วถาม
 
 
 
“ผมได้ยินเรื่องที่คุณคุยกับป๊อปปี้ที่วัดเรื่องของกั้มพ์”โทโมะเปิดประเด็น แก้วอึ้งแต่ต้องทำสีหน้า
เป็นปกติ
 
 
 
“แล้วไงคะ ได้ยินว่ายังไงหรอคะ”แก้วถาม
 
 
“กั้มพ์ไม่ใช่ลูกของป๊อปปี้ใช่มั้ย”โทโมะพูดทำให้แก้วนิ่งเงียบไม่พูด
 
 
 
“ชั้นแต่งงานกับป๊อปปี้แล้ว กั้มพ์ก็ต้องเป็นลูกของชั้นกับป๊อปปี้สิจะเป็นลูกใครไปได้”แก้วพูด
 
 
 
“ถ้าเกิดว่ากั้มพ์เป็นลูกผม”โทโมะพูดแก้วรีบจูงมือกั้มพ์ที่แกะอมยิ้มอยู่เดินหนีไปทันที
 
 
 
 
 
“ใช่มั้ยแก้ว กั้มพ์คือลูกของผมใช่มั้ย”โทโมะพยายามจะเดินไปหาแก้วแล้วพูด
 
 
 
“อย่าพูดเรื่องนี้อีก กั้มพ์เป็นลูกของชั้นกับป๊อปปี้ไม่ใช่ลูกของคุณ เลิกเหลวไหลได้แล้ว ถ้ายังตาม
มาอีกชั้นจะเรียก รปภ.มาจับคุณแน่ๆ ข้อหาเป็นโรคจิตตามคนอื่น”แก้วพูดแล้วอุ้มกั้มพ์เดินหนีโทโมะ
ไปทันที
 
 
 
 
 
ก่อนจะหวานเราต้องไม่เข้าใจกันก่อนสิ ตอนหน้าเฟย์จะกลับมาแล้วนะ เดี๋ยวตอนหน้าจะใส่
ให้ครบทุกคู่เลย แต่ต้องเม้นกับโหวตเยอะๆนะๆ