รักที่เป็นไปไม่ได้

 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่โทโมะบอกฟางมานะว่าทำไมแก้วถึงอยู่ที่นี่กับพี่ได้”ฟางหันขวับไปถามโทโมะทันที
 
 
“เอ่อ คือว่า”แก้วอึกอักแล้วเงยหน้ามองโทโมะที่นิ่งเงียบ
 
 
 
“เป็นอย่างที่ป๊อปปี้บอกใช่มั้ยคะ ที่พี่โทโมะจับตัวแก้วมาน่ะ”ฟางถามขึ้น
 
 
 
“ใช่ พี่ต้องการให้มันเจ็บยิ่งกว่าน้องสาวพี่ มันได้รับรู้ความรู้สึกที่ทำลายฟางได้อย่างเลือดเย็น”โท
โมะพูดแก้วรีบเบือนหน้าหนีไม่ให้น้ำตาไหลออกมา
 
 
 
“แต่พี่ไม่น่าจะทำแบบนี้กับแก้วนะคะ เค้าเป็นผู้หญิงและอีกอย่างฟางเองก็โง่เองที่ยอมให้กับ
เค้า”ฟางพูดอย่างเจ็บปวดกราฟจึงจับมือฟางไว้เพื่อให้กำลังใจ
 
 
 
 
“แต่ที่โทโมะเค้าจับแก้วมาเพื่อแก้แค้นในสิ่งที่ป๊อปเค้าทำกับฟาง แก้วก็ยอม เพราะป๊อปปี้เค้าทำผิด
กับฟางไว้ไม่แปลกหรอกที่แก้วจะต้องมารับเคราะห์แทน แก้วยินดีจะรับผิดแทนบอสใหญ่ของเดอะ
ซัน”แก้วพูด โทโมะลอบมองแก้วไม่คิดว่าแก้วจะเป็นคนที่เข้มแข็งได้ขนาดนี้
 
 
 
 
“แต่แก้วเป็นผู้หญิงแก้วไม่ควรจะมารับเคราะห์แบบนี้”ฟางพูด
 
 
 
 
“แล้วฟางล่ะ แม้ว่าฟางจะเป็นว่าที่หัวหน้า แต่ฟางก็ไม่ควรจะต้องมาเจอเรื่องแบบนี้เพราะฟางเป็นผู้
หญิงเหมือนกัน”แก้วพูดทำให้ฟางนิ่งเงียบ
 
 
 
“พี่โทโมะควรส่งตัวแก้วกลับไปหาคู่หมั้นของเค้า เพราะเค้ากำลังตามหาคนรักของเค้า คืนแก้วให้
นายภานุไปเถอะนะพี่โทโมะ”ฟางหันไปขอร้องโทโมะ
 
 
 
 
 
“พี่เป็นคนที่ทำอะไรต้องมีเหตุผลมาตลอดแต่ทำไมครั้งนี้พี่ถึงได้จับตัวแก้วมาเหมือนขาดสติแบบนี้
ล่ะพี่โทโมะ”กราฟพูดขึ้นเพราะเขาแอบเห็นสายตาที่โทโมะอาลัยอาวรณ์แก้วก็รู้ทันทีว่าพี่ชายคนนี้
แอบรักคู่หมั้นของบอสใหญ่แห่งเดอะ ซันไปแล้ว
 
 
 
 
 
“พูดถูกดีนิ ลักพาตัวคู่หมั้นคนอื่นมาแบบนี้ก็ควรจะต้องเอาไปคืนเค้า ไม่งั้นจะหาว่าไม่เตือน”ป๊อปปี้
พูดแล้วเดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับมายด์ กราฟและโทโมะรีบชักปืนใส่ป๊อปปี้ ป๊อปปี้สบตากับฟางนิ่ง
ก่อนจะเบือนหน้าหนีกันไปคนละทาง
 
 
 
“ป๊อป ป๊อปมาที่นี่ได้ไง”แก้วถามป๊อปปี้
 
 
 
“ก็มารับคู่หมั้นของป๊อปไง กลับไปเราจะแต่งงานกันให้เร็วที่สุดนะแก้ว”ป๊อปปี้พูดเมื่อมองเห็นฟางที่
ยืนข้างกราฟและที่สำคัฐที่นิ้วนางข้างซ้ายที่มีแหวนที่กราฟพึ่งสวมไปเมื่อกี้ ป๊อปปี้มองมันนิ่ง
 
 
 
 
“แล้วจะยืนนิ่งทำไมล่ะ ส่งตัวแก้วมานะ”มายด์พูดแล้วยกปืนขู่จะยิงกราฟ
 
 
 
“ได้ แต่พวกเธอต้องห้ามยิงพวกชั้นก่อนเหมือนกัน”กราฟพูดแล้วมองมายด์ที่ตาแดงเหมือนคนพึ่ง
ร้องไห้มา
 
 
 
 
“แก้ว”โทโมะเรียกแก้วไว้เมื่อเห็นแก้วเดินกลับไปหาป๊อปปี้ แก้วหันกลับมามอง
 
 
“ถือซะว่าเรื่องทั้งหมดมันไม่เคยเกิดขึ้นนะโทโมะ ชั้นชดใช้ในสิ่งที่ป๊อปเค้าทำกับฟางให้แล้ว”แก้ว
พูดขึ้น
 
 
 
 
 
ปังๆ
 
 
 
 
เสียงปืนดังสนั่นมาจากด้านนอกทำให้ทุกคนในบ้านตกใจก่อนจะรีบออกไปข้างนอก
 
 
 
“นี่มันเรื่องอะไรกันไหนว่าจะไม่ยิงพวกชั้นไง”กราฟโมโหกระชากแขนมายด์มาว่า
 
 
 
“ชั้นจะไปรู้มั้ย ก็เห็นๆอยู่ว่าชั้นอยู่กับพวกนายในห้องเมื่อกี้นี้น่ะ หรือว่า”มายด์โวยวายกลับก่อนจะ
ชะงัก
 
 
 
 
“หรือว่า แล้วหรือว่าอะไรล่ะ”กราฟตะคอกถามมายด์
 
 
 
 
 
“ลักพาตัวคนของเดอะ ซันมาแบบนี้จริงๆด้วยสินะ ไอ้พวกมาเฟีย”ทีเจพูดขึ้นทำให้ทุกคนหันไปมอง
ทีเจและมดเดินเข้ามา
 
 
 
 
“เลวที่สุด นี่แค่พี่โทโมะลักพาตัวแก้วมาแค่นี้พวกคุณถึงต้องฆ่าต้องแกงคนของชั้นขนาดนี้เลย
หรอ”ฟางอึ้งเมื่อเห็นคนในแก้งค์ล้มตายจำนวนมาก
 
 
 
 
“เอ้า พวกเราแค่ป้องกันตัว พวกเราแค่อยากได้คนของเราคืน ช่วยไม่ได้อยากลักพาตัวแก้วมาดี
นิ”มดเยาะก่อนจะสั่งให้ลูกน้องยิงต้านกับพวกแก้งค์มังกรดำ
 
 
 
 
“พอได้แล้ว ทีเ สั่งลูกน้องหยุดยิง”ป๊อปปี้โมโหรีบบอกทีเจ
 
 
 
 
“ทำไม หรือว่านายพอใจที่เห็นคู่หมั้นนายถูกไอ้พวกมาเฟียลากไปปู้ยี่ปู้ยำน่ะห้ะ”ทีเจว่า
 
 
 
 
“พวกมังกรดำปล่อยแก้วแล้ว ทีเจหยุดยิงเถอะนะ”แก้วรีบพูด
 
 
 
 
“ทำไม ปกป้องพวกมาเฟียพวกนี้ทำไม เลวๆอย่างพวกมันต้องถูกกำจัดให้สิ้นซาก โดยเฉพาะอีนัง
เลดี้นั่น”มดพูดแล้วง้างปืนจะยิงฟาง
 
 
 
 
“ฟาง”ป๊อปปี้และกราฟร้องออกมาพร้อมกัน ป๊อปปี้รีบเตะปืนของมดกระเด็นส่วนกราฟรีบดึงฟางหลบ
ทำให้ทั้งคู่ล้มลงไปในอ้อมกอด กราฟกอดฟางไว้แน่นทำให้ป๊อปปี้หันกลับมามองแล้วชะงัก
 
 
 
 
“อะไรครับบอสๆ คนที่ควรจะห่วงคือแก้วไม่ใช่หรอ จะไปสนใจอะไรกะอีแค่พวกมาเฟียเลวๆ บอส
เองก็เคยเป็นคนพูดคำนี้นิ”ทีเจพูดก่อนจะหันไปยิงที่ขาของโทโมะ แก้วกรี้ดตกใจ
 
 
 
 
“ทีเจ ไปยิงพวกเค้าทำไม”แก้วตกใจรีบประคองโทโมะไว้
 
 
 
 
 
“แก้วนี่เธอช่วยมันทำไม”มดตกแล้วสั่งให้ลูกน้องเข้าไปดึงแก้วจากโทโมะ แต่แก้วขืนตัวสุดฤทธิ์
ไหนจะพวกมังกรดำที่ตามทีหลัง ส่วนกราฟและป๊อปปี้ก็ต่อสู้กันเพื่อป้องกันตัวจากฝั่งตรงข้าม
 
 
 
 
 
“ไอ้เลว เอามือออกห่างจากคุณหนูนะ”กราฟพูดอย่างตกใจเมื่อเห็นพวกเดอะ ซันจะยิงฟางแล้ว
ป๊อปปี้ดึงฟางไปกอดแน่น
 
 
 
 
 
“ไอ้เลว”กราฟโมโหดึงฟางกลับมาแล้วซักป๊อปปี้ไป โดยที่ป๊อปปี้เองก็ไม่ยอมแพ้ ทั้งคู่ซัดกันนัวเนีย
โดยที่ฟางร้องอย่างตกใจ
 
 
 
 
 
“พอได้แล้ว พอทั้งคู่นั่นล่ะ”ฟางร้องเรียกแต่ป๊อปปี้กับกราฟกลับไม่เลิกตีกัน
 
 
 
 
“พอได้แล้วทีเจ สั่งให้ลูกน้องเราหยุดยิง เท่านั้นทุกอย่างมันก็จบ”แก้วพูดพลางประคองโทโมะไว้
ไม่ยอมปล่อย
 
 
 
 
 
 
“มันลักพาตัวเธอ เธอยังจะไปช่วยพวกมันอีกหรอแก้ว แก อย่าอยู่เลย”ทีเจโมโหง้างปืนจะยิงโท
โมะอีกนัดแก้วรีบกอดโทโมะไว้แน่น
 
 
 
 
 
ปัง
 
 
 
 
 
ทีเจล้มลงไปทันทีทุกคนหันไปมองที่ทางกระสุนก็ตกใจเมื่อเห็นฟางที่เก็บปืนที่ตกได้ยิงทีเจจนล้ม
ลงไป
 
 
 
 
“กรี๊ดดด อีนังเลดี้ แกยิงผัวชั้นอย่าอยู่เลย”มดแทบคลั่งเมื่อเห็นทีเจล้มลงมายด์รีบเข้าไปดูอาการที
เจ มดได้จังหวะก่อนจะง้างปืนยิงฟางทันที
 
 
 
 
 
 
 
ปัง
 
 
 
 
“กราฟ ไม่นะ”ฟางร้องจกใจเมื่อเห็นกราฟวิ่งเข้ามากอดฟางไว้ทำให้ตัวเองโดนลูกกระสุนไปเต็มๆ
ก่อนจะทรุดลง
 
 
 
 
 
“เห็น ชั้นสั่งให้หยุดยิง ลูกน้องเดอะ ซันคนไหนมันยิงอีกล่ะก็เจอเป่าหัวแน่”ป๊อปปี้ยิงปืนขึ้นฟ้าทำให้
ลูกน้องเดอะ ซันทุกคนหยุดยิงกันทันทีแล้วรีบมาดูกราฟและฟาง
 
 
 
 
“กราฟ ทำใจดีๆไว้กราฟ”โทโมะผละจากแก้วรีบไปหากราฟที่อยู่ในอ้อมกอดฟางทันที แก้วจึงรีบวิ่ง
ไปหาป๊อปปี้
 
 
 
 
“ไม่นะกราฟ กราฟมองหน้าฟางสิ นี่คือคำสั่งไปตามรถพยาบาลเร็วสิๆ”ฟางตะโกนสั่งลูกน้อง
 
 
 
 
“สมน้ำหน้าแกอยากยิงผัวชั้นก่อนทำไมล่ะ”มดมองอย่างสะใจที่เห็นฟางร้องไห้โดยไม่รู้เลยว่ามายด์
เองก็ร้องไห้เช่นกัน
 
 
 
 
 
“พาทีเจไปโรงพยาบาลเร็ว”ป๊อปปี้สั่งลูกน้องฝั่งตัวเองให้พาทีเจไปที่โรงพยาบาลมดเองก็อาศัย
จังหวะนั้นไปพร้อมทีเจจึงเหลือแม่มายด์ แก้วและป๊อปปี้ที่เป็นพวกเดอะ ซันยืนอยู่ตรงนั้น
 
 
 
 
“มองหน้าชั้นสิกราฟ อย่าหลับ”ฟางร้องไห้อย่างหนัก
 
 
 
“คุณหนูไม่เป็นไรนะครับ”กราฟถามฟางอย่างอ่อนแรง
 
 
 
 
“คนบ้า ชั้นไม่เป็นไรแต่นายน่ะสิ อย่าพูดเลย เดี๋ยวอาการจะแย่เอาเปล่าๆ”ฟางร้องไห้เมื่อเห็นกราฟ
ไอเป็นเลือด
 
 
 
 
“มันคือหน้าที่ที่บอดี้การ์ดอย่างผมต้องดูแลปกป้องเจ้านาย”กราฟพูด
 
 
 
 
“ไม่นะ กราฟ ฮือๆอย่าหลับ นายสัญญากับชั้นแล้วไม่ใช่หรอว่านายจะดูแลชั้นน่ะ ฮือๆ”ฟางร้องไห้
หนัก
 
 
 
 
 
“คุณหนูไม่ร้องไห้สิครับ เลดี้มังกรดำต้องไม่อ่อนแอแบบนี้สิ”กราฟเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้ฟางอย่าง
อ่อนโยนฟางจับมือกราฟที่จับแก้มเธอไว้แล้วร้องไห้หนัก
 
 
 
 
 
“ถ้าผมไม่ได้อยู่ดูแลคุณหนูแล้ว คุณหนูต้องดุแลตัวเองดีๆนะครับๆ”กราฟพูดอย่างยากเย็นและเริ่ม
หายใจติดขัด
 
 
 
 
“ไม่เอา อย่าพูดแบบนี้สิกราฟ นายต้องอยู่กับชั้น นายเป็นบอกดี้การ์ดคนเดียวที่เหลือของชั้นแล้ว
นายอย่าทิ้งชั้นไปอีกคนสิ ฮือๆ”ฟางร้องไห้แล้วพูดเสียงสั่น แวบนึงป๊อปปี้มองฟางนิ่ง ฟางที่ร้องไห้
เหมือนเด็กเหมือนกำลังจะเสียที่พึ่งไปอีกครั้ง
 
 
 
 
 
“ผมไม่ทิ้งคุณหนูไปไหนหรอก ผมจะทิ้งคนที่ผมรักไปได้ไงล่ะ ผมสัญญาว่าผมจะคอยดูแลคุณหนู
อยู่ไม่ห่าง ผมรักคุณหนูนะ”กราฟพูดก่อนจะไอเป็นเลือดอีกครั้งฟางกระชับกอดกราฟแน่น
 
 
 
 
 
“เร็วๆสิชักช้าอะไรเล่า อยากโดนเป่าหัวรึไง”มายด์บอกลูกน้องที่พาหมอมาก่อนจะเอามือปาดน้ำตา
ตัวเองที่ไหลออกมาไม่หยุด
 
 
 
 
“ขอบใจนะ แต่คงไม่ต้องหรอกมายด์  คุณหนูผมหนาวจัง”กราฟพูดขอบคุณมายด์แล้วยั้งมือไม่ให้
หมอพาตัวเขาขึ้นเปลแล้วพูด ฟางได้ยินแล้วใจหายรีบกอดกราฟแน่น
 
 
 
 
“กราฟอย่าเป็นอะไรนะกราฟไหนสัญญาว่าจะแต่งงานดูแลชั้นไง อย่าทำแบบนี้สิ”ฟางพูด
 
 
 
“ผมรักคุณหนูมากนะแต่ตอนนี้ผมไม่ไหวแล้ว”กราฟพูดแล้วไอเป็นเลือดออกมาอีกครั้ง
 
 
 
 “นายรักฟางนายต้องเข้มแข็งจะอ่อนแอแบบนี้ได้ไงวะ”ป๊อปปี้พูดขึ้น
 
 
 
 
“ชั้นไม่มีวันอ่อนแอ และก็ไม่ยอมให้แกมาทำร้ายจิตใจของคุณหนูอีกแล้วเหมือนกัน”กราฟเงยหน้า
มองป๊อปปี้ที่ยืนอยู่ตรงข้ามเขาและฟาง
 
 
 
 
 
“ถ้าแกไม่อยู่ปกป้องยัยนี่แล้วต่อไปใครจะมาดูแลยัยนี่เล่า”ป๊อปปี้ตกใจเมื่อเห็นกราฟไอเป็นเลือดไม่
หยุด
 
 
 
 
 
“ก็นายไง”กราฟพูดแล้วยิ้มออกมาทำให้ป๊อปปี้ชะงักลอบมองฟางที่ร้องไห้อยู่ไม่หยุด
 
 
 
 
 
 
“ผมรักคุณหนูมากนะครับ แค่คุณหนูยอมรับผมเข้าไปดูแลหัวใจแม้มันจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆแต่มันก็
ทำให้ผมมีความสุขมากแล้วในชีวิตนี้”กราฟพูดแล้วหลับตาลงอย่างสงบท่ามกลางความตกตะลึงของ
ทุกคน
 
 
 
 
 “ไม่นะกราฟ ฮือๆ”ฟางร้องไห้หนักกว่าเดิมแล้วกอดกราฟไว้แน่น
 
 
 
 
 
 
“ไม่จริง ฮือๆ”มายด์เองแทบทรุดลงแล้วร้องไห้ออกมา แก้วรีบกอดปลอบมายด์ไว้แน่น ป๊อปปี้อึ้งเมื่อ
เห็นบอดี้การ์ดผู้ซื่อสัตย์ของฟางจากไปแบบนี้
 
 
 
 
 
 
 ไรเตอร์เปล่าโหดน้า แต่กราฟเป็นคนดี และนี่คือวิธีที่ทำให้กราฟเจ็บน้อยสุดแล้วกับเรื่อง
รัก3เศร้าอ่า  
 
 
ขอเม้นเรื่องนี้กับโหวตเยอะๆได้มั้ยคะ น้าๆๆๆๆ ไรเตอร์เริ่มหมดใจจะอัพแล้วอ่ะ ไม่สนุกหรอ