รักที่เป็นไปไม่ได้

 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ นี่มันอะไรกัน ที่นี่ที่ไหนน่ะ”แก้วลืมตาตื่นมาแล้วต้องตกใจเมื่อพบว่าตัวเองถูกล่ามโซ่ไว้ใน
ห้องๆหนึ่งที่ดูคล้ายกับห้องเก็บของ
 
 
 
“ปล่อยชั้นออกไปนะ ใครก็ได้ช่วยด้วยค่ะ ช่วยชั้นที”แก้วลุกขึ้นพยายามไปที่ประตูห้องแต้องล้ม
เพราะโซ่ที่ล่ามแก้วไว้มันตึงและพาเธอไปถึงประตูห้องไม่ได้จึงได้แต่ตะโกนไปที่หน้าต่างเล็กๆมุม
ห้อง เพียงหวังว่าจะมีใครมาช่วยเธอได้
 
 
 
 
 
แอ้ด
 
 
 
ประตุห้องถูกเปิดออกมาตามด้วยร่างสูงที่เดินเข้ามาอย่างอารมณ์ดี
 
 
 
“ทะ โทโมะ ทำไมกัน”แก้วตกใจกับร่างสูงที่เดินเข้ามา
 
 
 
 
“ตะโกนไปก็เท่านั้นเพราะที่นี่คือบริเวณของมังกรดำไม่มีใครหน้าไหนเข้ามาช่วยเธอได้หรอก”โท
โมะพูดนิ่งๆ
 
 
 
 
“นี่มันอะไรกัน นายจับชั้นมาทำไมโทโมะ ปล่อยแก้วนะ”แก้วร้องโวยวาย
 
 
 
“จับมาทำไมงั้นหรอ หึ ชั้นจ่าจะเป็นฝ่ายถามพวกเธอมากกว่านะ ว่าจับฟางไปทำไมแค่นี้ยังทำให้
ฟางเจ็บอีกไม่พอรึไง”โทโมะโมโหตะคอกใส่แก้วเสียงดัง
 
 
 
“จับตัว อะไรกัน ชั้นไม่เข้าใจ”แก้วพูดตามความจริง
 
 
 
“ไม่เข้าใจงั้นหรอ หึ โกหกได้ไม่เนียนเลยนะครับคุณจริญญา หลักฐานมันออกจะชัดเจนขนาดนั้น
แล้วยังจะมาตีหน้าซื่อโกหกอีกหรอ”โทโมะว่าแก้ว
 
 
 
“หลักฐานอะไร ชั้นไม่รู้เรื่องจริงนะโทโมะ”แก้วพยายามพูด
 
 
 
“ก็หลักฐานที่แฟนเธอจับตัวน้องสาวชั้นไปไงล่ะ เหอะ จะมาช่วยกันปกปิดความชั่วอะไรอีกล่ะคราวนี้
ถ้าบอกว่าไม่รู้เรื่องไม่ได้ทำแล้วรถของน้องสาวชั้นมันจะอยู่ที่บ้านแสงตะวันได้ยังไงล่ะ แล้วนี่ยังไม่
ได้นับว่าเอคราบเลือดที่บันไดอีกนะ ทำไมพวกเธอมันเลวได้ขนาดนี้ จะตามจองเวรกับพวกเราไปถึง
ไหน”โทโมะตกคอกใส่แก้วเสียงดังแก้วตกใจมากเผลอตบโทโมะไปทีนึงจนหน้าหัน
 
 
 
 
“ชั้นไม่รู้เรื่อง บางทีป๊อปปี้เค้าอาจจะไม่ได้ทำเรื่องแบบนั้นก็ได้”แก้วพยายามพูด
 
 
 
“ไม่ทำเรื่องแบบนั้น เหอะ แฟนเธอน่ะมันทำเลวกว่านี้ตั้งเยอะจะนับประสาอะไรกะอีแค่หลอกล่อน้อง
สาวชั้นไปที่บ้านหลังนั้นแล้วทำร้ายก่อนจะลักพาตัวไปไงล่ะ”โทโมะว่า
 
 
 
“ไม่จริง ป๊อปปี้เค้าไม่มีวันทำร้ายผู้หญิงจนเลือดตกยางออกแบบนั้น นายโกหก”แก้วพูด
 
 
“อ๋อ ยอมรับแล้วงั้นหรอว่าแฟนเธอชอบทำร้ายผู้หญิง ดี งั้นก็อยู่ในนี้มันละกัน ถ้าแฟนเธอไม่คืนน้อง
สาวมาให้ชั้นก็อย่าหวังะรอดออกปากที่นี่ได้”โทโมะพูดจบก็เดินออกจากห้องไป
 
 
 
“ดะ เดี๋ยวโทโมะ อย่าพึ่งไป นายกำลังเข้าใจผิดนะ”แก้วพยายามพูดแต่ไม่เป็นผลเพราะโทโมะไม่ย
อมฟังเธอเลย แก้วนั่งลงกับพื้นพลางสาดส่องมองหาทางหนีออกจากห้องนี้
 
 
 
 
 
 
“จะไปไหนน่ะกราฟ”ขนมจีนถามเมื่อเห็นกราฟออกจากบ้านแต่เช้า
 
 
 
“ผมว่าผมจะไปจับตามองพวกเดอะ ซันที่บ้านเผื่อไอ้ป๊อปปี้จะกลับมาที่บ้านแล้วเราจะได้ทราบ
เบาะแสของคุณหนูได้”กราฟพูดแล้วพยายามกดโรศัพท์ง่วนโทรหาเพื่อนคนอื่นของฟางมือแทบไม่
ได้ว่างเลย ขนมจีนมองกราฟแล้วถอนหายใจ
 
 
 
 
“พักบ้างก็ได้นะกราฟ ให้คนของเราทำงานนี้ก็ได้”ขนมจีนพูด
 
 
 
“ความปลอดภัยของคุณหนูคือหน้าที่ของบอดี้การ์ดอย่างผม ผมต้องตามหาคุณหนูฟางให้เจอ”กราฟ
พูด
 
 
 
“ถ้าไม่ใช่แค่หน้าที่บอดี้การ์ดนายจะยอมตามหาฟางจนตัวเองไม่ได้พักแบบนี้อีกรึเปล่า”ขนมจีนถาม
 
 
 
“ครับ ผมยอมเพราะหัวใจของผมมันยกให้คุณหนูทั้งหมดแล้วต่อให้ตายผมก็จะพาคุณหนูกลับ
มา”กราฟพูดแล้วยิ้มก่อนจะเดินออกไป ทำเอาขนมจีนอึ้งไม่คิดว่ากราฟจะรักฟางมากขนาดนี้
 
 
 
 
“ฮัลโหลฟ้า นี่เธอไปอยู่ไหนน่ะทำไมไม่กลับบ้าน นี่มันก็หลายวันแล้วนะรู้มั้ยว่าพี่เป็นห่วงไหนจะอี
ตาเขื่อนด้วย”ขนมจีนรับสายฟ้ามาแล้วรีบโวยวายใส่ทันที
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องห่วงฟ้าหรอกค่ะ ตอนนี้ฟ้าออกมาพักผ่อนกับเพื่อนน่ะค่ะ เรื่องรถชนก็เป็นส่วนหนึ่งด้วยค่ะแต่
เพื่อนฟ้าคนนี้เค้าช่วยฟ้าทัน ไว้ฟ้าสบายใจแล้วฟ้าจะกลับนะคะ ไม่ต้องห่วง อ้อ ที่สำคัญฟ้าขอ อย่า
บอกเรื่องนี้ให้พี่เขือนรู้นะคะพี่ขนมจีน สวัสดีค่ะ”ฟ้าพูดจบก็วางสายไปก่อนจะค่อยๆกะเผลกตัวเอง
ไปที่ตู้เย็นแล้วหาน้ำดื่ม
 
 
 
 
“ว้าย”ฟ้าร้องเมื่อตัวเองเสียหลักจะล้มลง โซ่ที่เข้ามาพร้อมเสื้อผ้าให้ฟ้าตกใจรีบวิ่งไปประคองฟ้าไว้
ไม่ให้ล้ม ฟ้าตกอยู่ในอ้อมกอดของโซ่ก็อึ้ง หน้าแดงเช่นเดียวกับโซ่ก่อนที่โซ่จะพาฟ้าไปนั่งที่เก้าอี้
แล้วรินน้ำมาให้ฟ้าแทน
 
 
 
 
“ทีหลังจะเดินไปไหนน่ะต้องระวังอย่าลืมสิว่าเธอเจ็บอยู่นะ”โซ่พูดแล้วยิ้มให้ฟ้า
 
 
 
“ขอบคุณนะที่ช่วยฟ้าเมื่อกี้ แล้วนั่นไปเอาอะไรมาคะ”ฟ้าถามโซ่เมื่อเห็นถุงใบใหญ่ที่โซ่หอบมา
 
 
 
“ก็ข้าวของเครื่องใช้ของผู้หญิงไง เอามาให้เธอ อย่าลืมสิว่าเธอจะอยู่ห้องชั้นแล้วใส่เสื้อผ้าของชั้น
แบบนี้ได้ไง เดี๋ยวแม่บ้านรึว่าใครเข้ามาเห็นก็เข้าใจผิดพอดีสิ”โซ่พูดแล้วแก้มแดงไม่สบตาฟ้า
 
 
 
 
“เออใช่ จริงสิ ขอบคุณนะคะ”ฟ้าพูดแล้วมองที่ตัวเองที่สวมเสื้อยืดของโซ่และกางเกงขาสั้นก่อนจะ
ยิ้มขอบคุณโซ่
 
 
 
 
 
 
 
“หมอจีโฮไปไหนแล้วล่ะ”ฟางถามเมื่อเห็นว่าป๊อปปี้เป็นคนเอายาและข้าวเข้ามาให้เธอแทนจะเป็นจี
โฮ
 
 
 
“นี่ ทำไมเห็นหน้าชั้นแล้วมันกินข้าวไม่ลงรึยังไงห้ะ”ป๊อปปี้ว่าฟางทันทีก่อนจะวางถาดอาหารลงที่
โต๊ะ
 
 
 
“ใช่ พอเห็นหน้าคุณแล้วชั้นก็กินข้าวไม่ลงเลยล่ะ อย่าว่าแต่กินข้าวแค่หายใจชั้นก็ไม่อยากจะ
หายใจร่วมกับคนเลวอย่างคุณ”ฟางพูดรัว ป๊อปปี้โมโหรีบกระชากร่างบางขึ้นจากเตียงนอนทันที
 
 
 
“หึ เกลียดชั้นจนไม่อยากจะหายใจร่วม ทั้งๆที่เมื่อก่อนล่ะอยากอยู่กับชั้น อยากพาชั้นออกงาน
ประกาศให้ทุกคนรับรู้ไม่ใช่หรอว่าเราเป็นอะไร ที่มัน ลึก ซึ้ง”ป๊อปปี้พูดก่อนจะกระซิบข้างหูฟาง ฟาง
หน้าแดงแล้วใช้แรงที่มีผลักป๊อปปี้แต่ตัวเองกับล้มลงกับพื้นเพราะยังมีแผลอยู่
 
 
 
“นั่นมันก็แค่การหลงผิดเห็นสิ่งเลวๆคิดว่ามันดีที่ไหนได้ หมาที่พูดไม่ได้มันยังซื่อสัตย์กับเจ้านาย
ของมันไม่โกหกตลบแตลงเหมือนกับนาย”ฟางว่ากลับใส่ป๊อปปี้อย่างไม่ยอมแพ้ ป๊อปปี้โมโหจึงใช้
มือหนาบีบปากฟางอย่างแรงจนฟางร้องด้วยความเจ็บออกมา
 
 
 
“ไอ้เลว ไอ้ชั่ว”ฟางทั้งโกรธและเจ็บใจใช้มือเล็กทุบป๊อปปี้เพื่อให้ปล่อย
 
 
 
“เลวแค่ไหนก็ได้เป็นคนแรกของเลดี้มังกรดำมันก็ถือว่าคุ้มไม่ใช่หรอ”ป๊อปปี้เยาะก่อนจะผลักฟางล้ม
ลงที่เดิม ฟางโมโหรีบลุกขึ้นกะเผลกตัวเองเข้าไปหวังจะทำร้ายป๊อปปี้
 
 
 
 
“ครั้งแรกของชั้นมันคือความผิดพลาด”ฟางว่าก่อนจะคว้าเอาโคมไฟข้างๆฟาดใส่ป๊อปปี้ แต่ชายหนุ่ม
ที่รู้ตัวและใช้ความไวหลบทันก่อนจะพลิกตัวมาปรันหน้ากับฟางแล้วรวบตัวฟางไปแนบกับอกกว้าง
ของตัวเอง
 
 
 
“เหอะ แค่มุกง่ายๆคิดว่าชั้นจะดูไม่ออกรึไง”ป๊อปปี้ยิ้มอย่างร้ายกาจยิ่ทำให้ฟางเจ็บใจพยายามจะดิ้น
ให้หลุดแต่ป๊อปปี้กลับรัดแน่นกว่าเดิม
 
 
 
 
“มาเฟียที่กระจอกงอกง่อยอย่างเธอน่ะ จะบีบก็ตายคามือชั้นแล้ว”ป๊อปปี้เยาะฟางยิ่งทำให้ฟางโมโห
ก่อนจะใช้หัวตัวเองโหม่งใส่ป๊อปปี้แล้วกัดเข้าเต็มๆที่หัวไหล่ แล้วเตะผ่าหมากป๊อปปี้จนล้มลง ฟางจึง
รีบขึ้นทับชายหนุ่ม
 
 
 
 
“หึ อย่ามาดูถูกผู้หญิงอย่างชั้น ถึงแม้เมื่อกี้คุณจะไม่ได้สอนชั้นมาแต่มันก็เป็นสัญชาตญาณของลูกผู้
หญิงที่ต้องเอาตัวรอดจากไอ้พวกเลวๆที่ข่มเหงรังแกไงล่ะ”ฟางเยาะเย้ยป๊อปปี้กลับ
 
 
 
 
“แต่คนเลวคนนี้ก็คือผัวเธอนะ ถ้าฆ่าชั้นไปแล้วเธอท้องไม่มีพ่อมาจะว่ายังไง”ป๊อปปี้กวนประสาท
ฟางกลับ
 
 
 
 
 
“อ๊าย ไอ้เลว ไอ้ชั่ว ชั้นไม่มีวันท้องอย่าพูดพล่อยๆแบบนั้นออกมานะ”ฟางหน้าแดงก่อนะคว้าเอา
โคมไฟอันเดิมจะฟาดใส่ป๊อปปี้แตชายหนุ่มไวกว่ายึดแขนฟางไว้ก่อนจะสะบัดโคมไฟกระเด็นออก
ห่างฟางแล้วพลิกตัวเองมาคร่อมฟางแทน
 
 
 
 
“ชั้นพูดจริงนะนอนด้วยกันตั้งหลายครั้งแต่ชั้นลืมใส่ถุงยางด้วยสิ แบบนี้ก็เท่ากับว่า”ป๊อปปี้ว่าก่อนจะ
มองไปที่ท้องฟาง ฟางตกใจดิ้นไปมา
 
 
 
“ไม่มีวัน ถ้าชั้นท้อง ชั้นะเอาลูกออก”ฟางโวยวาย
 
 
 
“ยัยใจยักษ์”ป๊อปปี้ว่า
 
 
 
 
“ชั้นไม่อยากให้ลูกเกิดมาเจอพ่อเลวๆแบบนายต่างหากล่ะ ไอ้ชั่ว”ฟางแผดเสียงว่าป๊อปปี้ชายหนุ่ม
จึงจูบปิดปากฟางทันที
 
 
 
 
 
“เห้ย เอ่อ โทษทีที่มาขัดจังหวะ”จีโฮเดินเข้ามาในห้องก็ตกใจที่เห็นป๊อปปี้และฟางจูบกันก็รีบเดิน
ออกไป
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
“ไอ้เลว”ฟางผลักป๊อปปี้ออกจากตัวเองก่อนจะตบหน้าชายหนุ่มอย่างแรง
 
 
 
“คืดว่าชั้นอยากจูบเธอตายล่ะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะปล่อยฟางแล้วเดินถูปากหวังว่ารอยจูบนั้นจะออกไป
ฟางอึ้งเมื่อเห็นการกระทำของชายหนุ่ม
 
 
 
 
“บ้าจริง แล้วชั้นจะร้องไห้ออกมาทำไมเล่า”ฟางพูดแล้วเอามือปาดน้ำตาตัวเองทิ้งก่อนจะค่อยๆลุก
ขึ้นไปนั่งทานข้าวและทานยาตามที่จีโฮสั่งเป็นประจำ
 
 
 
 
 
 
 
“อึ้บๆ”แก้วที่เลาะโซ่ออกมาจากเสาในหองนั้นเสร็จก็ใช้ความเป็นคนร่างเล็กลอดผ่านหน้าต่างนั้น
ออกมาแล้วมองไปรอบๆ ที่นี่เหมือนกับเป็นรีสอร์ทงั้นแสดงว่าต้องมีนักท่องเที่ยวงั้นสิ บางทีถ้าเธอ
วิ่งไปตามทางเรื่อยๆอาจจะทำให้เจอคนแล้วขอให้เค้าช่วยพาเธอกลับไปที่บ้านได้แน่ๆ
 
 
 
“ทำไมไม่มีใครเลยนะ”แก้ววิ่งมาตามทางเดินที่เปลี่ยวของรีสอร์ทพลางมองไปรอบๆก่อนสายตาจะ
ไปสะดุดตรงที่บ้านพักหลังหนึ่งที่มีคนของมังกรดำเข้าออก แก้วรีบหลบก่อนลูกน้องของมังกรดำ
ก่อนจะแอบมองมา
 
 
 
“บางทีถ้าเราเข้าไปในนี้ขโมยรถสักคันเราอาจะกลับบ้านได้แน่ๆ”แก้วคิดแผนก่อนจะแอบเข้าไปใน
บ้านพักนั้น
 
 
 
 
“เรายังตามหาตัวนายภานุไม่เจอเลยครับ”ลูกน้องเข้ามาพูดกับโทโมะที่ดื่มเหล้าอยู่ในโซนห้องพัก
ตัวเอง
 
 
 
“ส่งคนไปตามดูที่บ้าน บางทีเราอาจจะเจอมันกลับไปที่บ้านด้วยแน่ๆ อ้อ ไปเฝ้าดูที่บ้านแสงตะวัน
ด้วยนะเผื่อมันจะกลับไปที่บ้านหลังนั้น”โทโมะกับกำลูกน้องก่อนที่ลูกน้องจะเดินออกจากโซนบ้าน
พักไป
 
 
 
 
 
“พวกนั้นอาจจะต้องทำร้ายป๊อปปี้แน่ๆ”แก้วตกใจรีบมองหาโทรศัพท์แล้วรีบโทรเข้าเบอร์ชายหนุ่ม
ทันที
 
 
 
 
แกรก
 
 
 
เสียงโซ่ที่ล่ามแก้วไว้กระทบกับขาโต้ะทำให้โทโมะชะงักมองไปตามต้นเสียงก่อนะหยิบปืนขึ้นแล้ว
ย่องไปตามทาง
 
 
 
 
“รับสิป๊อป รับสิ”แก้วพูดตามสายอย่างร้อนรน ทำไมเขาไม่รับสายนะ
 
 
 
“ทำอะไรของเธอน่ะ”โทโมะพูดอย่างเอาเรื่องเมื่อเห็นแก้วกำลังโทรศัพท์หาใครสักคนในโซนห้อง
พักของเขาอยู่
 
 
 
“มะ ไม่มีอะไร”แก้วตกรีบวางโทรศัพท์ก่อนจะวิ่งหนีแต่โทโมะไวกว่าคว้าเอาโซ่ที่ล่ามแก้วไว้แล้วดึง
อย่างแรงจนแก้วล้มคะมำกับพื้นห้องอย่างแรง
 
 
 
“โอ๊ย เจ็บนะ”แก้วร้องเมื่อโทโมะสาวโซ่นั้นมาทำให้แก้วอยู่ใกล้โทโมะมาก
 
 
 
“หึ เก่งนี่สมแล้วที่เป็นพวกขี้โกง เดอะ ซัน กะอีแค่ห้องเก็บของแคบๆก็หนีมาได้ ชั้นอยากจะรู้นัก
เธอจะโทรใหพวกของเธอมาถล่มรีสอร์ทที่พวกมังกรดำสร้างใหม่ล่ะสิ”โทโมะว่า
 
 
 
“ใช่ ชั้นจะโทรให้ป๊อปปี้มาช่วยชั้นและถ้าป๊อปปี้รู้ว่าพวกมาเฟียจับตัวชั้นมานะ เค้าต้องมาช่วยชั้นแล้ว
จัดการกับพวกนายแน่ๆ”แก้วว่ากลับไม่ยอมแพ้
 
 
 
“งั้นก่อนแฟนเธอจะจัดการกับพวกเราชั้นก็ขอทำลายหัวใจของมันก่อนละกัน”โทโมะโกรธจัด
กระชากตัวแก้วขึ้นก่อนจะโยนแก้วลงกับเตียงนอนห้องของตัวเองอย่างแรง
 
 
 
“น่ะ นายอย่าทำอะไรบ้าๆน่ะ”แก้วตกใจรีบถอดตัวหนีโทโมะแต่ชายหนุ่มขึ้นคร่อมแก้วไว้
 
 
 
“ทีแฟนเธอยังทำเรื่องเลวๆกับพวกชั้นแถมยังข่มเหงจิตใจของน้องชั้นต้องตายทั้งเป็น งั้นทีนี้ล่ะชั้น
จะทำลายหัวใจของมันบ้าง”โทโมะพูดจบก็บดจูบแก้วอย่างแรงจนปากที่กระแทกกันมีเลือดออกมา
แล้วใช้มือหน้ากระชากเดรสยาวที่แก้วใส่ขาวคามือแล้วฉีกทึ้งมันออกจาร่างกายของแก้วไปอย่างไม่
ไยดี
 
 
 
“อื้อ เจ็บนะ อย่าทำแบบนี้โทโมะ เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรอ”แก้วพยายามขอร้อง
 
 
 
“คำว่าเพื่อนขอเธอมันหมดไปตั้งแต่ที่เธอโกหกชั้แล้ว ต่อจากนี้ชั้นไม่ใช่เพื่อนเธอ”โทโมะพูดจบก็
กระชากบราของแก้วขาดคามือก่อนจะขบเม้มกัดยอดออกสวยของแก้วอย่างแล้วแล้วใช้มือขยำมัน
อย่างเมามัน
 
 
 
 
“โอ๊ย ชั้นเจ็บนะโทโมะพอได้แล้ว”แก้วร้องแล้วเอา2มือทุบกลางหลังโทโมะอย่างแรงหวังว่าชาย
หนุ่มจะพอแต่มันกลับเป็นยาชั้นดีในการกระตุ้นอารมณ์ โทโมะใช้ลิ้นรัวเหยอกล้อกับยอดอกนั้นจน
แก้วเริ่มเกร็งก่อนมือหนาจะล้วงลงมาในกางเกงในตัวจิ๋วของแก้วแล้วใช้นิ่วเขี่ยเม็ดเสียวของแก้ว
ทำให้มือเรียวที่ทุบโทโมะอยู่นั้นไม่มีแรงเอาดื้อๆก่อนจะเผลอแอ่นเกร็งรับสัมผัสของนิ้วมือโทโมะไป
ด้วย โทโมะยิ้มเยาะก่อนจะใช้นิ้วสอดเข้าไปสำรวจโพรงสาวของแก้วแล้วชักนิ้วเข้าออก
 
 
 
 
“อ๊ะ ยะ อย่าทำแบบนี้ พอแล้ว”แก้วเริ่มร้องครางทำให้โทโมะขยับนิ้วเร็วยิ่งขึ้นก่อนแก้วจะกระตุก
เกร็งด้วยความเสียวแล้วฉีดพ่นน้ำหวานออกมาจนเต็มมือโทโมะ
 
 
 
 
“นี่น่ะแค่น้ำจิ้ม ต่อไปก็ขอเอาจริงเลยละกัน”โทโมะพูดจบก็ถอดเสื้อผ้าตัวเองออกจนหมดเช่นเดียว
กับแก้ว แก้วเห็นก็รีบคลานหนีลงจากเตียงแต่ชายหนุ่มกระชาแก้วกลับมาที่เดิมแล้วฉีกขาแก้วออก
จากกัน
 
 
 
“ทำไม ทำอย่างกับไม่เคยอย่างงั้น รับรอง ชั้นจะบริการเธอให้หนำใจไม่แพ้แฟนเธอแน่นอน”โทโมะ
เยาะแล้วกระแทกแกนกายตัวเองใส่โพรงสาวของแก้วอย่างแรงจนมิดด้าม
 
 
 
 
“ยะ อย่านะ กรี๊ดดดดด เจ็บ”ร้องออกมาก่อนจะร้องไห้ด้วยความเจ็บ โทโมะอึ้งและรู้สึกถึงเยื่อบางๆ
ที่เข้าพึ่งแทรกเข้ามาในตัวแก้วได้ฉีกขาด เธอบริสุทธ์อยู่ แต่จะให้เขาถอยกลับตอนนี้มันไม่ได้แล้ว
 
 
 
 
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ”โทโมะที่แช่แกนกายไว้นานจนภายในของแก้วเริ่มตอดรับมันก็เริ่มขยับแกนกายตัวเอง
เข้าออกช้าๆจนแก้วรู้สึกถึงความแปลกใหม่ที่ได้รับจากโทโมะ ร่างบางสั่นตามแรงกระแทกของร่างสูง
ด้านบน แก้วเอามือจิกตามผ้าปูที่นอนแล้วเบือนหน้าหนีร่างสูงที่กำลังมีความสุขกับร่างกายเธอ ไม่
เหลืออะไรแล้วความบริสุทธ์ที่เธอตั้งใจเก็บไว้ให้ป๊อปปี้ในวันแต่งงานไม่มีอีกแล้ว เธอเป็นของโท
โมะแล้ว
 
 
 
 
“อ๊า”โทโมะกระร่างกายรัวก่อนจะฉีดน้ำรักพุ่งทะลักเต็มโพรงสาวของแก้วก่อนโทโมะจะซบลงที่อก
สวยของแก้ว
 
 
 
 
อันนี้เพราะแก้วหนีเองนะเลยโดนแบบนี้ อยากรู้เป็นยังไงต่อก็ขอเม้นกับโหวตเรื่องนี้เยอะๆ
นะจ้ะ