รักที่เป็นไปไม่ได้

 

 

 

 

 

 

“พะ พี่ป๊อปปี้”สาวน้อยคนนั้นทำถังน้ำแข็งหล่นทันทีที่เห็นคนเข้ามาขวางฟางไว้

 

 

“พี่ป๊อปปี้ พวกเราขอโทษค่ะพวกเราไม่ได้ตั้งใจทำพี่ป๊อปปี้นะคะ”สองสาวผละออกจากฟางแล้ววิ่ง

มาหาป๊อปปี้แล้วเอาผ้ามาเช็ดใหเป๊อปปี้

 

 

“ทำไมถึงทำแบบนี้ล่ะครับน้อง ทำร้ายคนที่ไม่มีทางสู้”ป๊อปปี้พูด

 

 

“ก็ยัยนี่มาว่าพี่ป๊อปปี้น่ะสิคะ”สองสาวพูดทำให้ป๊อปปี้หันกลับไปมองหน้าคนที่เขาช่วยชัดๆแล้วอึ้ง

เมื่อเห็นว่าเป็นฟาง

 

 

 

“นี่เธออีกแล้วหรอ”ป๊อปปี้พูด

 

“ย่ะ มีอะไรยะ”ฟางพูดทันที

 

 

“เห้อ ถ้ารูว่าเป็นเธอชั้นไม่ลงช่วยให้ตัวเองตัวเปียกแบบนี้หรอก ผู้หญิงอะไรดีแต่ชอบสร้าง

ปัญหา”ป๊อปปี้พูดพลางเอาผ้าเช็ดหน้ามาเช็ด

 

 

“นี่นายมันจะมากไปแล้วนะ อ๋อ ไม่อยากเปียกหรอ ได้”ฟางพูดจบก็คว้าถังน้ำแข็งสาดใส่ป๊อปปี้อีก

ถังเต็มๆ

 

 

“นี่มันจะมากไปแล้วนะยัยเตี้ย”ป๊อปปี้โมโหเข้ามาจะเอาเรื่องฟาง

 

 

“แล้วทำไม คิดว่าชั้นกลัวนายรึไง”ฟางเยาะ

 

 

“เห้ย ฟาง พอได้แล้ว กลับบ้านๆ”เขื่อนรีบคว้าตัวฟางไว้แล้วลากออกไปจากร้านทันที

 

 

“แกจะมาห้ามชั้นทำไม หนอยชั้นยังไม่ตบสั่งสอนอีตานั่นเลยนะ”ฟางโวยวาย

 

 

“นี่แกอย่าลืมสิ ว่าแกน่ะเป็นถึงว่าที่หัวหน้าแก๊งค์มังกรดำนะ แกจะมาไล่หาเรื่องชาวบ้านแบบนี้น่ะ มี

หวัง สร้างศัตรูเพิ่มให้แก๊งค์ชัวร์ๆ”เขื่นเตือน

 

 

“แต่หมอนั่นมาว่าชั้นนะ เขื่อนน”ฟางโวยวายไม่ยอม

 

 

“ว่าก็ช่างเค้าสิ เอาเป็นว่าตอนนี้จะเที่ยงคืนอยู่แล้วนะ รีบกลับบ้านกันก่อนดีกว่า”เขื่อนพูดก่อนจะพา

ฟางขึ้นรถไป

 

 

“ขออย่าให้ได้เจอะได้เจออีกเลยนะ อีตาบ้า”ฟางบ่นถึงป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“ไฟปิดหมดแล้วแบบนี้ สงสัยทุกคนคงนอนแล้วล่ะฟาง”ทันทีที่ถึงที่บ้านฟาง เขื่อนก็ซุ่มดูแล้วพบว่า

ทางสะดวกก็รีบพาฟางเข้าไปในบ้านทันที พรึบ จู่ๆไฟทั้งหมดในบ้านก็เปิดขึ้น

 

 

“บอกว่า อ่านเอกสารจบแล้วให้รีบนอนไม่ใช่หรอคะ คุณน้องฟาง”ขนมจีนพูดขึ้น

 

 

“พี่ขนมจีน/ป้าโหด”ฟางและเขื่อนร้องอย่างตกใจ

 

 

“นี่มันอะไรกันครับ คุณฟาง คุณเขื่อน ไปไหนกันมา”กราฟถามทันทีเพราะเห็นเขื่อนจับมือฟางอยู่

 

 

“ก็ เอ่อ ผมแค่พาฟางไปสังสรรค์ฉลองที่ฟางกลับมาเมืองไทยเฉยๆนะทุกคน”เขื่อนพูด

 

 

“แล้วไปกันแค่2คนเนี่ยนะ รู้ทั้งรู้ว่าตัวเองเป็นใครยังจะไปกันแค่นี้ ถ้าเกิดอันตรายอะไรขึ้นมาล่ะจะว่า

ยังไง”โทโมะดุเขื่อนและฟางทันที

 

 

“ก็ไม่มีอะไรหรอกพี่โทโมะ ไม่เห็นเป็นไรเลย ไปแปปเดียวเดี๋ยวก็มา”ฟางพูด

 

 

“แค่แปปเดียว ศัตรูหรือพวกแก๊งค์อื่นเห็นก็สามารถฆ่าเราให้ตายทันทีได้เหมือนกันนะครับคุณหนู

ฟาง”กราฟพูด

 

 

 

“ถ้าพวกพี่เขื่อน พี่ฟางเป็นอะไรไป อย่าลืมสิคะ ว่ามีคนด้านหลังเค้าจะเสียใจมากแค่ไหน”ฟ้าพูด

 

 

“เอาเป็นว่าครั้งนี้พวกเราผิดเอาจริงๆที่สะเพร่า แต่พวกเราสัญญาครั้งต่อไปจะรอบคอบมากกว่า

นี้”ฟางพูด

 

 

 

“คงจะไม่มีครั้งต่อไปแล้วล่ะค่ะ”ขนมจีนพูดขึ้น“ทำไมล่ะขนมจีน”ฟางถาม

 

 

“เพราะต่อไปนี้ ฟางจะต้องเป็นเลดี้เฟิร์สของมังกรดำ ดังนั้น ไม่ว่าจะเป็นด้านการปกครองลูกน้อง

ด้านงานบ้านงานเรือน หรือทุกอย่างฟางจะเพียบพร้อม และ ออกไปเที่ยวกลางคืนน้อยที่สุด หรือไม่

เลยจะดีมาก”ขนมจีนสั่ง

 

 

“ไม่นะ เจ้จะมาสั่งให้ฟางทำแบบนี้ไม่ได้นะ อย่าลืมสิ ฟางคือว่าที่หัวหน้านะ”ฟางรีบพูด

 

 

 

“ก็เพราะไม่ลืมไงคะ ว่าคุณน้องคือว่าที่หัวหน้าแก๊งค์มังกรดำ พวกเราเลยต้องเข้มงวดกับคุณน้อง

เอาล่ะค่ะ ดึกมากแล้วพรุ่งนี้ต้องรีบไปที่มูลนิธิแต่เช้า ไปนอนเถอะค่ะ ส่วนบทลงโทษจะยกยอดไป

รวมกับการเรียนวันพรุ่งนี้”ขนมจีนพูดก่อนจะพาฟางขึ้นไปบนห้องพร้อมกับโทโมะ โดยมีกราฟเดิน

ตามขึ้นไปดูแลห่างๆ

 

 

 

 

“ไม่ต้องเลยค่ะ กลับไปหาคู่หมั้นพี่เขื่อนเลย”ฟ้าย่นหน้าใส่เขื่อนที่จะเดินเข้ามาใกล้

 

 

“ฟ้าอ่ะ ไม่งอนสิ ฟางมันชวนพี่เฉยๆนะ พี่เปล่าชวน”เขื่อนรีบอ้อน

 

 

“แต่ก็ผิดทั้งคู่ที่ออกไปแบบนี้ ถ้าเป็นอะไรไปจะว่ายังไงคะ”ฟ้าโวยวาย

 

 

“ก็รอให้ฟ้ามาดูแลไงจ้ะ”เขื่อนพูดยิ้มๆ

 

 

“ตลกแล้วค่ะ พี่เขื่อนเป็นใครฟ้าเป็นใครเราน่ะรู้กันอยู่ พี่น่ะควรจะดูแลพี่เฟย์ คู่หมั้นพี่นะ”ฟ้าพูด

เตือนเพราะในอดีต เธอกับเขื่อนเคยคบกันมาก่อน

 

 

“แต่เค้าไม่ชอบคู่หมั้นเค้าซะหน่อย เค้าชอบตัวเองมากกว่านะ น้ะๆ เค้าขอกอดตัวเองตรงนี้ก่อนได้

มั้ย วันนี้นะต้องประชุมทั้งวันเหนื้อยเหนื่อย”เขื่อนอ้อนแล้วกอดฟ้าไม่ปล่อย

 

 

“ก็ได้ค่ะ กอดเฉยๆนะ”ฟ้าพูด เขื่อนดีใจก่อนจะแอบหอมแก้มฟ้าไปทีนึง

 

 

 

 

 

 

วันต่อมา ฟางต้องมาที่มูลนิธิของแก๊งค์ที่เป็นประธานสมาคม และเลยไปที่ศาลเจ้าของพวกอาเหล่า

กงตระกูลเธอเพื่อไหว้บรรพบุรุษ

 

 

 

 

“ง่วงสุดๆ”ฟางบ่นเมื่อพิธีไหว้บรรพบุรุษเสร็จ แล้วพลางเดินมาพิงหลังเสาเพื่อหาว

 

 

“อยากกลับมาดึกดีนักเป็นไงล่ะ สมน้ำหน้า”โทโมะเดินข้ามาหาฟางแล้วสมน้ำหน้า

 

 

“พี่โทโมะอ่ะ ก็นานทีสังสรรค์ ฟางก็ไม่ได้คนเดียวซะหน่อยฟางก็ไปกับเขื่อนไง”ฟางรีบพูด

 

 

“นั่นล่ะอันตรายทั้งคู่ อย่าลืมสิ เป็นหัวหน้าทั้งคู่ยังจะหนีเที่ยวอีก เดี๋ยวพวกแก๊งค์มันเห็นมันะจ้อง

เล่นงานเราง่ายๆเอา”โทโมะเตือนฟาง

 

 

 

“ค่า ต่อไปนี้เวลาไปไหนฟางจะเอาบอดี้การ์ดละกันนะคะ อย่างอนนะๆ”ฟางพูดแล้วหยิกแก้มโทโมะ

เบาๆ

 

 

 

“อะแฮ่มๆ คุณน้องฟางคะ ไปทานข้าวกับพวกผู้ใหญ่ทางโน้นด้วยค่ะ ทุกคนเค้าอยากเจอน้อง

ฟาง”ขนมจีนเดินพาฟางไปที่โต๊ะอาหารแล้วนั่งลงข้างๆปู่ตัวเองทันที

 

 

 

“เมื่อคืนไปเที่ยวอีกแล้วใช่มั้ยคะพี่เขื่อน หน้าตาไม่ค่อยสดชื่นเลย”เฟย์คู่หมั้นของเขื่อนพูดเมื่อเห็น

เขื่อนหาวอีกแล้ว

 

 

“พี่ทำงานหนักพี่ก็ง่วงเป็นธรรมดาน่าน้องเฟย์”เขื่อนพูดอย่างไม่ใส่ใจ

 

 

“ลูกเฟย์ขา ตักอาการให้เขื่อนหน่อยสิลูก”คุณหญิงแม่ของเฟย์สั่ง

 

 

“ค่ะคุณแม่”เฟย์พูดแล้วคีบอาหารให้เขื่อน เขื่อนแอบถอนหายใจเหนื่อยหน่ายแล้วแอบลอบมองฟ้า

เป็นระยะๆ

 

 

 

“ฟาง ไหว้พี่เค้าหน่อยสิลูก แบงค์เค้าพึ่งจบโทด้านกฎหมายมาจากอเมริกาเชียวนะ”ปู่ของฟางพูด

ขึ้น

 

 

 

“สวัสดีค่ะน้องฟาง ไม่เจอกันตั้งนานสวยขึ้นนะคะ”แบงค์พูดจาทักทายฟาง

 

 

“เราเคยเจอกันด้วยหรอคะ”ฟางพูดไปตรงๆ

 

 

“เอ้า ฟางจำพี่เค้าไม่ได้หรอลูกเนี่ยตอนเด็กๆชอบมาเล่นด้วยกันออกจะบ่อย เมื่อก่อนเรานะติดพี่เค้า

จะตาย”ปู่ของฟางพูด

 

 

“มันก็แค่ตอนเด็กค่ะ แต่โตแล้วไม่จำเป็นต้องจะมาติดมาเล่นอะไรเหมือนเดิมนิคะ”ฟางพูด

 

 

“แหมๆ ก็ต้องสนิทกันไว้สิลูก เดี๋ยวต้องเจอกันอีกนาน”แม่แบงค์พูดทำให้ฟางชะงักแล้วมองแบงค์ที่

คอยเทคแคร์เธอก่อนจะรีบขอตัวออกมาเข้าห้องน้ำ

 

 

“คุณน้องฟางทำแบบนี้มันเสียมารยาทกับผู้ใหญ่นะคะที่ออกมาพรวดพราดแบบนั้น”ขนมจีนเดินตาม

มาดุฟาง

 

 

“งั้นพวกพี่ๆก็ช่วยบอกฟางได้มั้ยคะนี่มันอะไรคะ จู่ๆก็ต้องมาให้พี่แบงค์คอยเอาใจฟาง ฟางไม่ใช่

เด็ก3ขวบนะ”ฟางพูด

 

 

“ก็ต้องดูแลกันสิครับไม่งั้นเค้าจะเรียกว่ามาดูตัวหรอ”โทโมะเดินเข้ามาพูด

 

“อะไรนะดูตัว ไม่จริงน่า”ฟางโวยวาย

 

 

“จริงค่ะ เพราะถ้าหัวหน้าแก๊งค์เป็นผู้หญิง ทางกฎเค้าบอกว่าจะต้องมีคู่ครองที่เหมาะสมเพื่อช่วย

หน้าที่การงานของแก๊งค์ต่อไปได้”ขนมจีนพูด

 

 

“นี่มันคลุมถุงชนชัดๆ”ฟางพูดก่อนจะรีบวิ่งออกไป แล้วไปชนกับใครคนนึงเข้า

 

 

 

 

“โอ๊ย เจ็บชะมัด”ฟางร้องแล้วปัดฝุ่นตามตัว

 

 

“นี่เธออีกแล้วหรอ ยัยเตี้ย”ป๊อปปี้พูดขึ้นทำให้ฟางเงยหน้ามามองป๊อปปี้ทันที

 

 

“นี่นายอีกแล้วหรอ นายมาทำอะไรที่มูลนิธิของแก๊งค์ชั้น”ฟางถามขึ้น

 

 

“เหอะ ที่แท้ก็พวกมาเฟีย มิน่าชอบทำตัวกร่าง”ป๊อปปี้แขวะ

 

 

“มาเฟียแล้วมันทำไมยะ”ฟางรีบลุกขึ้นกอดอกว่าป๊อปปี้

 

 

“ไม่ทำไมหรอก ก็แค่พวกมีอิทธิพลด้านมืดชอบใช้อำนาจบังคับคนอื่น เหอะ เลวเหมือนกัน

หมด”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆแล้วเดินหนีฟางไป

 

 

 

 

“นี่ กลับมาก่อนนะ นายจะมาว่าแบบนี้ไม่ได้นะ มาเฟียดีๆก็มีนะ ดูอย่างชั้นสิ”ฟางรีบพูด

 

 

“นี่ถ้าดีที่สุดแล้วได้เท่านี้ อย่าดีเลย”ป๊อปปี้มองฟางหัวจรดเท้าแล้วส่ายหน้า

 

 

 

“กรี๊ดดด นี่จะมากไปแล้วนะกล้าใช้สายตาแบบนั้นกับชั้นไปยังไง ไอ้ขี้เก็ก”ฟางโวยวาย

 

 

“ทำไม ชั้นจะใช้ไม่ได้ ชั้นไม่ใช่ลูกน้องเธอที่จะมากลัวเธอน่ะ”ป๊อปปี้ว่า

 

 

“หนอย ปากดีนักนะ อีตาบ้า แบบนี้ต้องโดน”ฟางพูดจบก็กระโดดไล่ตีป๊อปปี้ทันที

 

 

 

“โอ๊ย เจ็บนะยัยบ้า แรงเยอะเอย่างกับช้าง ปล่อยชั้นนะ”ป๊อปปี้โวยวายเอาใดปัดป้องฟางไม่ให้ตีตัว

เอง

 

 

 

 

ปัง

 

 

 

เสียงปืนดังขึ้นทำให้ป๊อปปี้และฟางหยุดตีกันมองหน้ากันอย่างตกใจ

 

 

 

 

 

พระเอกก็ปากร้าย นางเอกก็ขี้วีน ต้องทะเลาะกันบ่อยๆถึงจะถูกนะ

 

 

อย่าลืมเม้นกับโหวตเรื่องใหม่ด้วยน้าาา