รักที่เป็นไปไม่ได้

 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮึก”ฟางที่กลับมาจากงานเลี้ยงก็ตรงไปอาบน้ำและแปรงฟัน บ้วนปากใหม่ แล้วมองตัวเองในกระจก
แล้วนึกถึงสิ่งที่ป๊อปปี้ทำเมื่อกี้ เขาจูบเธอ ฟางมองแล้วเอามือถูที่ปากอย่างแรงจนมันแดงไปหมด
 
 
 
“นายมันเลว ป๊อปปี้ ฮือๆ”ฟางทรุดลงกับพื้นห้องน้ำแล้วร้องไห้ออกมา ภาพที่ป๊อปปี้กับฟางชอบ
ทะเลาะกันตอนที่ป๊อปปี้ยังอยู่กับเธอ ภาพที่เธอกับเขาแม้จะทะเลาะกันแต่ก็ดูแลกันไม่ห่างฉายซ้ำ
เข้ามาในหัวฟาง
 
 
 
“ทำไมชั้นถึงไม่ลืมนายซักที คนใจร้าย”ฟางร้องไห้แล้วกอดตัวเองอยู่ตรงนั้นจนหลับไปด้วยความ
เพลีย
 
 
 
 
แอ้ด
 
 
 
โทโมะเปิดประตูห้องน้ำมาเห็นฟางในชุดนอนกอดตัวเองหลับก็ส่ายหน้าก่อนจะเดินเข้ามาใกล้เพื่อ
อุ้ม แล้วชะงักเมื่อเห็นคราบน้ำตาแก้มของฟาง เธอต้องร้องไห้หนักแน่ๆ
 
 
 
 
“ใครทำน้องสาวของพี่เจ็บพวกมันต้องเจ็บเป็นร้อยเท่า”โทโมะพูดก่อนจะอุ้มฟางขึ้นไปนอนที่เตียง
แล้วปิดไฟในห้องนอนฟางก่อนจะเดินออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฝันดีนะครับแก้ว”ป๊อปปี้พูดเมื่อส่งแก้วที่หน้าห้องนอนก่นจะเดินกลับไปที่ห้องแต่ชะงักเมื่อเจอทีเจ
ดักอยู่หน้าประตูห้อง
 
 
 
“ปากบอกว่าเกลียดเค้าแต่เข้าไปยุ่งกับเค้าทำไมล่ะ”ทีเจพูดเปิดประเด็น
 
 
 
“หมายความว่ายังไง พูดเรื่องอะไร”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
“แหมๆ แล้วปากน่ะไปโดนอะไรมาหรอครับบอส”ทีเจเยาะเมื่อเห็นปากป๊อปปี้แตกและมีรอยนิ้วมือ
ทั้ง5ที่แก้ม
 
 
 
“ชนประตูนิดหน่อยมีอะไรมั้ย ถ้าไม่มีแล้วจะมาหาเรื่องกันก็เชิญ ชั้นง่วง”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
“ง่วงหรอครับ เอ แล้วทีตอนที่อยู่หลังพุ่มไม้ไม่เห็นจะง่วงเลย กลับดูร้อนแรงออกอย่างงั้น”ทีเจพูด
 
 
 
“ผมเนี่ยอยากจะรู้จริงๆเลยนะครับว่าระหว่างเดือนกว่าที่หายไปอยู่กับมังกรดำเนี่ย บอสของเรากับว่า
ทีเลดี้มังกรดำเค้าไปถึงไหนนะ ปากบอกว่าเกลียดกันแต่พอลับตาคนก็เล่นบทร้อนแรงกันหลังพุ่มไม้
แบบนี้ เอ แก้วเค้าจะรู้รึเปล่าน้า”ทีเจพูด
 
 
 
 
“อย่าพูดมาก ถ้าไม่รู้อะไรก็ช่วยเงียบไว้เถอะอย่าเอาเรื่องไร้สาระแบบนี้ไปบอกแก้ว เพราะมันไม่มี
อะไรทั้งนั้น”ป๊อปปี้พูด
 
 
“นี่ขนาดไม่มียังจูบกันขนาดนี้แล้วถ้ามีล่ะจะไปถึงไหนนะ เอาละๆ ชั้นไม่กวนอะไรนายละดีกว่า
เพราะนี่มันเรื่องส่วนตัวเองนาย ชีวิตรักของนาย นายก็ต้องจัดการเอง ชั้นมันก็แค่คนนอกบังเอิญผ่าน
มาเห็นไม่มีอะไรหรอก”ทีเจพูดก่อนจะเดินลอยหน้าลอยตากลับเข้าห้องไป ป๊อปปี้หงุดหงิดก่อนจะ
เดินกลับเข้าไปในห้องนอน
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยววันนี้ถ้าไม่มีอะไรฟางขอขับรถเล่นได้มั้ยคะ”ฟางถามหลังจากทานข้าวเช้าเสร็จแล้ว
 
“ทำไมคะคุณน้องฟางจะไปไหนคะ ให้กราฟไปส่งก็ได้นะคะ”ขนมจีนพูด
 
 
 
“ไม่เป็นไรค่ะ ฟางอยากขับรถเล่น ไม่ต้องห่วงนะคะ ถ้ามีอะไรฟางมีปืนค่ะ”ฟางพูด แต่ขนมจีนจะ
แย้ง โทโมะจึงแตะแขนเชิงว่าไม่เป็นไรให้ไปเถอะ
 
 
 
“ตามใจๆวันนี้คุณน้องพักวันนึงก็ได้ค่ะรีบไปรีบกลับนะคะ”ขนมจีนพูดฟางยิ้มก่อนจะขับรถเข้ามาที่
มูลนิธิแสงตะวัน
 
 
 
“เอะ ทำไมเงียบแบบนี้นะ เด็กๆไปไหนกัน”ฟางขับรถมาจอดทางด้านหลังมูลนิธิก็แปลกใจเพราะ
ปกติแล้วจะต้องมีเด็กๆวิ่งเล่นในบริเวณบ้านนี้นี่นาแต่นี่หายไปไหนกันหมดนะ ฟางเดินเข้ามาด้านใน
บ้านเรื่อยๆก็พบว่าภายในบ้านไม่มีใครอยู่ จึงลองเสี่ยงดวงเดินขึ้นไปที่ชั้นบนที่เป็นห้องของป๊อปปี้ดู
 
 
 
“ทำไมบ้านเงียบเหมือนกับไม่มีใครอยู่อย่างงั้นล่ะ แล้วคนที่มาสอนหนังสือที่นี่ล่ะไปไหนหมด”ฟาง
พูดพลางโทรให้ฟ้าโทรหาลูกน้องที่อาสามาสอนหนังสือให้เด็กๆที่นี่แต่ฟ้าก็ไม่รับโทรศัพท์
 
 
 
 
 
“เอาเด็กๆไปส่งคืนที่บ้านใหญ่แล้วล่ะป๊อป”เสียงของจินนี่พูดขึ้นทำให้ฟางตกใจรีบหาที่ซ่อนก่อนจะ
แอบซ่อนในตู้เสื้อผ้าป๊อปปี้ และซักพักป๊อปปี้และจินนี่ก็เดินเข้ามาในห้องนอนเขา
 
 
 
“อือ ลำบากหน่อยนะจินนี่ต้องพาน้องๆมาอยู่ที่นี่ตั้งเกือบเดือนน่ะ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
“ไม่เป็นไรหรออกจ้าแล้วนี่ในข่าวป๊อปจะแต่งงานกับแก้วปีนี้จริงหรอ แล้วแบบนี้เรื่องของเราล่ะ”จินนี่
พูดจบก็คลอเคลียกับป๊อปปี้โดยที่ป๊อปปี้นั่งลงที่ปลายเตียงส่วนจินนี่นั่งบนตักอยู่ ฟางที่แอบอยู่ในตู้
เสื้อผ้าตาโตตกใจ
 
 
“มันก็อาจจะต้องยุติลงเท่านี้ล่ะ เพราะชั้นไม่อยากทำให้แก้วเค้าเสียใจ”ป๊อปปี้พูด
 
 
“แหม รู้สึกว่าแก้วนี่จะโชคดีจังเลยนะที่ทำให้ป๊อปปี้เปลี่ยนไปแบบนี้รักแก้วมากสินะ”จินนี่พูด
 
 
 
“ไม่ใช่หรอก เอ่อ ไม่รู้สิแต่ชั้นคิดว่าต่อไปต้องแต่งงานกันก็ควรจะมีคนที่รักแค่คนเดียวและไม่ควรไป
หาเศษหาเลยที่ไหนอีก”ป๊อปปี้พูด จินนี่แอบยิ้มขำก่อนจะจูบป๊อปปี้ไปทีนึงทำให้ฟางยิ่งตกใจเอามือ
ปิดปาก
 
 
 
 
“น่ารักแบบนี้ใครเป็นคนรักป๊อปปี้นี่โชคดีมากเลยเนาะ ไปละดีกว่าแล้วบ้านนี้ต้องปิดไว้รึเปล่าอ่ะ”จินนี่
ออกไปแต่ยังถาม
 
 
 
“ไม่ต้องอ่ะ บ้านหลังนี้ยังไงก็คือบ้านแม่ชั้น จินนี่น่ะพาน้องๆกลับมูลนิธิดีๆนะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะบอก
จินนี่ไปเมื่อจินนี่กลับไปแล้วป๊อปปี้ก็ล๊อคประตูก่อนจะนั่งถอนหายใจ1ครั้งแล้วเดินมาที่หน้าตู้เสื้อผ้า
ฟางหายใจไม่ทั่วท้องกลัวถูกจับได้
 
 
 
 
 
 
“ถ้าชั้นเลือกจะอยู่ในห้องนี้ทั้งวันเธอก็จะอยู่ในนี้ทั้งวันเลยใช่มั้ยห้ะ”ป๊อปปี้เปิดตู้เสื้อผ้ามาแล้วว่า
ฟาง ฟางตกใจ
 
 
 
 
“ทะทำไมถึงรู้ล่ะว่าชั้นอยู่ที่นี้”ฟางตกใจรีบผลักป๊อปปี้แล้ววิ่งหนีป๊อปปี้แต่กลับถูกชายหนุ่มรวบตัวไว้
แล้วจับโยนลงไปบนเตียงอย่างแรง
 
 
 
 
 
“หึ เรื่องง่ายแค่นี้ใครๆก็ดูออก 1มีรถมาจอดแอบไว้ที่ข้างหลังบ้านก็จริง แต่ถ้าสังเกตดีๆก็จะรู้ว่าเป็น
รถของเธอ 2กระโปรงเดรสของเธอน่ะมันแลบออกมานอกตู้ ชั้นเลยมั่นใจว่าเป็นเธอแล้วเธอก็อยู่ใน
ห้องชั้น”ป๊อปปี้พูดออกมาทำให้ฟางยิ่งอึ้ง
 
 
 
 
“ชั้นแค่จะแวะมาดูเด็กไม่ได้ตั้งใจมาหานาย”ฟางขืนตัวลุกแต่ป๊อปปี้กลับขืนไว้แล้วล๊อคแขนไว้
แน่น                                                                                                      
 
 
                                                                                                                                                             
“อ๋อ ถ้าอยากจะเยี่ยมนะต้องไปหาเด็กๆที่มูลนิธิแสงตะวันบ้านใหญ่ที่ระยองโน่นเพราะชั้นให้จินนี่ส่ง
น้องๆกลับไปแล้ว เพราะไม่จำเป็นอะไรต้องให้น้องๆอยู่ที่นี่เพราะละครฉากใหญ่มันจบลงแล้ว”ป๊อปปี้
ยิ้มเยาะอย่างสะใจ
 
 
 
 
“เลว ชั่ว ชั้นไม่คิดเลยนะว่าคุณจะใช้เด็กๆมาในแผนการของคุณแบบนี้คนเลว ปล่อยชั้นนะ”ฟางดิ้น
โวยวายเมื่อป๊อปปี้ไม่ยอมปล่อยป๊อปปี้รำคาญเสียงแว้ดๆของฟางก็ตัดสินใจจูบปิดปากไปฟางไปทีนึง
ฟางตกใจจึงเลิกดิ้นขัดขืน
 
 
 
“มาถึงบ้านแม่ชั้น บุกเข้ามาก่อนได้รับอนุญาตแล้วมาด่าๆเจ้าของบ้านแล้วคิดว่าจะออกไปง่ายๆงั้น
หรอ”ป๊อปปี้พูดแล้วมองคนตัวเล็กที่ใส่สั้นโชว์ผิวขาวๆ หึ แต่งตัวไม่ระวังอีกแล้วนะ
 
 
“คุณจะทำอะไรน่ะ ปล่อยชั้นนะ”ฟางยังดิ้นไม่เลิก
 
 
 
 
“ก็รื้อฟื้นความหลังหน่อยยังไงล่ะ ถือว่าเป็นบทลงโทษที่บุกเข้ามาในบ้านคนอื่นแล้วกันนะครับเลดี้
มังกรดำ”พูดจบป๊อปปี้ก็โถมตัวเข้าปลุกปล้ำฟางโดยที่ฟางร้องอย่างตกใจทั้งทุบและร้องให้หยุดแต่
ไม่เป็นผลเลย
 
 
 
 
 
 
 
 
“ค่ะว่าไงคะพี่เขื่อนไม่ว่างแล้วหรอคะ อ๋อไม่เป็นไรค่ะ ฟ้ามากับพวกพี่กราฟถ้าพี่เขื่อนไม่ว่างก็ไม่
เป็นไรค่ะ ค่ะ บาย”ฟ้าพูดโทรศัพท์กับเขื่อนเสร็จก็วางสายพลางมองตั๋วละครเวที2ใบในมือแล้วถอน
หายใจ
 
 
“โดนแฟนเบี้ยวนัดงั้นหรอ”โซ่พูดทำให้ฟางหันไปมองโซ่ที่ยืนพิงเสามองเธออยู่ก็แปลกใจ
 
 
“อือ ช่างเถอะเดี๋ยวชั้นก็กลับแล้วล่ะ”ฟ้าพูดแล้วเดินออกไปแต่โซ่รั้งแขนฟ้าไว้
 
 
“เดี๋ยวดิ ตั๋วละครเวทีเรื่องนี้มีแต่คนอยากได้ กะอีแค่แฟนไม่มาแล้วก็จะไม่ดูเลยรึไงเสียดายของ
ออก”โซ่พูด
 
 
 
“อ๋อ งั้นชั้นขายต่อให้มั้ยคะ คุณมีตั๋วรึยังล่ะชั้นจะได้ขายให้”ฟ้าถามและแอบมองตั๋วละครเวทีนี้อย่าง
เสียดาย
 
 
 
“ยังอ่ะ มาซื้อหน้างานคนเยอะมากแถมไม่ได้จองอีก นี่V.I.Pเลยนิงั้นเอางี้ก็ไปดูด้วยกันเนี่ยล่ะเดี๋ยว
ชั้นออกค่าตั๋วอีกครึ่งนึงคืนให้เธอเอง”โซ่พูดจบก็จูงมือฟ้าเข้าไปในโรงละครทันทีเพราะดูออกว่าฟ้า
เองก็อยากดูเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน
 
 
 
 
 
 
 
“ทำหน้าให้มันดีๆหน่อยสิคะ เป็นถึงบอสของเสือขาวควรจะรับผิดชอบหน้าที่ไม่ใช่ไปดูละครเวทีไร้
สาระอะไรนั่น”เฟย์พูดเมื่อเขื่อนวางสายจากฟ้าแล้วทำหน้าเซ็งๆก็รีบพูดทันที
 
 
 
“การที่พี่จะไปเที่ยวกับแฟนพี่มันผิดมากนักรึไง”เขื่อนพูดอย่างหงุดหงิดเมื่อตัวเองต้องมาออกงานกับเฟย์
 
 
 
“กับฟ้าน่ะแค่แฟนแต่เฟย์คือเมียทำอะไรน่ะไว้หน้าเฟย์หน่อยเถอะ แล้วอีกอย่างนี่คืองานของพี่ที่พี่
ต้องทำจะมามัวแต่สนใจเที่ยวเล่นกับแม่บอดี้การ์ดสาวของมังกรดำแบบนี้ถ้าลูกน้องของเสือขาวรู้
เรื่องว่าบอสเค้าไปทำอะไรไร้สาระน่ะใครจะไปเคารพ”เฟย์พูดตามจริงเพราะไม่อยากให้เขื่อนถูก
มองว่าไม่สนใจคนในแก้งค์
 
 
 
“พี่จะทำอะไรมันก็เรื่องของพี่ เฟย์ไม่ต้องมาอ้างลูกน้องพี่หรอก บอกมาตรงๆก็ได้ว่าเฟย์จะอยู่กับพี่
เหอะ จะทำอะไรน่ะอย่าลืมสิว่าแม้พี่จะนอนกับเฟย์แล้วแต่คนที่พี่รักน่ะมันคือฟ้าไม่ใช่เฟย์เลิกหวงไร้
สาระที”เขื่อนพูดทำเอาเฟย์นิ่งเงียบ
 
 
 
 
“เฟย์รู้แล้วพี่ไม่ต้องมาย้ำ เฟย์ก็แค่ทำทุกกอย่างไม่ให้คนอื่นมองพี่ไม่ดีถ้าพี่จะเห็นว่ามันไร้สาระเฟย์
ก็ขอโทษด้วย”เฟย์พูดนิ่งๆกลั้นน้ำตาไว้เมื่อรู้อยู่เต็มอกว่าทำยังไงเขื่อนก็ไม่รักเธอเลย เขื่อนนิ่ง
เงียบเมื่อเห็นเฟย์ซึมลงไปก็รู้สึกผิดเพราะจริงๆแล้วที่เฟย์ควงเขามาออกงานต่างๆของเสือขาวนั้นก็
ช่วยเขาแท้ๆแต่เขากลับมาว่าเฟย์แบบนี้อีก เขื่อนไม่พูดอะไรเดินลุกขึ้นไปจากที่นั่งงานเลี้ยง เฟย์
มองตามแล้วเศร้านี่เธอคงจะรั้งเขาไว้ไม่ได้สินะ
 
 
 
 
“อ๊ะ”เฟย์แปลกใจเมื่อเห็นว่าพุดดิ้งช้อคโกแลตถูกวางลงตรงหน้าเธอพอหันไปก็พบว่าเขื่อนเป็นคน
มาวางไว้
 
 
 
“ก็เห็นว่าชอบทานไม่ใช่หรอ”เขื่อนพูดแล้วมองดูเฟย์ที่ตาโตตกใจตอนแรกก็แอบขำ
 
 
 
“ขอบคุณค่ะพี่เขื่อน”เฟย์ได้สติยิ้มอย่างดีใจขอบคุณเขื่อนจนเห็นลักยิ้มจากรอยยิ้มที่สดใสนั้น เขื่อน
เห็นเฟย์ยิ้มแล้วหันไปสนใจกับของหวานในจานเหมือนกับเด็กๆก็แอบยิ้ม เวลาที่ไม่หวงเขาไร้สาระก็
น่ารักเหมือนกันแฮะ
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณแก้วครับรอพวกเราก่อน”ลูกน้องของเดอะ ซันวิ่งตามแก้วเข้าไปในแกลลอรี่ภาพในหอศิลป์
อย่างรีบร้อน
 
 
 
“หยุดเลยค่ะ แก้วจะไปหาเพื่อนของแก้วไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ พวกพี่ๆไปหาอะไรทานแถวนี้เถอะค่ะ
แถวนี้มีร้านก๋วยเตี๋ยวตรงหัวมุมพวกพี่ไปหาอะไรทานก่อนก็ได้ค่ะดูแลแก้วมาทั้งวันแล้วเดี๋ยวแก้วจะ
กลับแก้วจะโทรเรียกนะคะ”แก้วบอกกับลูกน้องของเธอที่ตามดูแลเธอทั้งวันแถมยังจะมาตามดูแล
เธอที่ที่แกลลอรี่ภาพของเพื่อนเธออีก
 
 
 
 
“เอ่อ จะเอาอย่างนั้นก็ได้ครับคุณแก้ว”ลูกน้องพูด แก้วจึงยิ้มหวานให้ก่อนจะเดินเข้าไปในแกลลอรี่
ภาพ
 
 
 
 
“เฮ้ วันนี้มาซะเย็นเชียวนะ”เจฟเดินเข้ามาหาแก้วที่ยืนอยู่
 
 
 
“แหม ต้องไปทำให้ให้เดอะ ซันนี่นาเลยมาหาไม่ได้กว่าจะว่างนะก็เย็นละ”แก้วพูดแล้วยิ้มให้เพื่อน
ชาย
 
 
 
“ไม่เป็นไรจ้า แล้วนี่คู่หมั้นแก้วไม่มาด้วยหรอ วันก่อนเห็นข่าวในทีวีประกาศจะแต่งงานกันนิ”เจฟพูด
 
 
“เค้าไม่มาหรอก รายนั้นงานเยอะจะตาย”แก้วพูดแล้วเดินดูรูปในแกลลอรี่กับเจฟ
 
 
“งานเยอะไม่ว่าแต่ถ้าสาวเยอะนี่ต้องเคลียร์นะ”เจฟพูดยิ้มๆทำให้แวบนึงแก้วแอบซึมลงไป
 
 
 
“เฮ้ๆ อย่าบอกนะคู่หมั้นแก้วเค้าแอบมีกิ๊กจริงๆนะ ซอรี่นะๆ ชั้นไม่รู้อ่ะ”เจฟรีบพูดขอโทษแก้วทันที
 
 
“ช่างเถอะเจฟแก้วเองไม่โกรธหรอกถ้าเค้าะแอบไปมีกิ๊กน่ะ เพราะสาเหตุที่หมั้นกันตั้งแต่แรกคือ
ความเหมาะสมที่มิสเตอร์ไมค์จับให้แก้วกับป๊อปเค้าหมั้นกัน”แก้วพูดนึกถึงเมื่อ3ปีก่อนที่เธอต้องมา
หมั้นกับป๊อปปี้ซึ่งตอนแรกเธอกับป๊อปปี้ถือว่ามันเป็นเรื่องตลกเพราะเธอกับป๊อปปี้ต่างโตมาด้วยกันตั้ง
แต่เด็กๆแล้วพอถึงเวลาจะให้เลื่อนสถานะจากเพื่อนมาเป็นว่าที่สามีภรรยาในอนาคตตอนแรกก็ทำให้
พวกเขาทั้งคู่ทำตัวไม่ถูกแต่พอนานไปก็เริ่มทำใจได้และคบกันในที่สุด
 
 
 
“งั้นอย่าบอกนะแม้จะอยู่บ้านเดียวกันเป็นคู่หมั้นกันแต่ก็ไม่ได้”เจฟพูด
 
 
 
“อือ ป๊อปปี้ไม่เคยล่วงเกินแก้วเลยนอกจากกอดจูบที่เป็นธรรมดาน่ะ เค้าให้เกียรติแก้วมาก”แก้วพูด
 
 
“นับว่ายังเป็นสุภาพบุรุษนะเนี่ย”เจฟพูด“นี่มันคุณเฟย์นิ”แก้วมองรูปถ่ายของเจฟที่ถ่ายรูปเฟย์ตอนที่
ยิ้มทีเผลอกับเด็กๆ
 
 
 
 
“อื้อ เฟย์เค้าเป็นคนที่น่ารักดีนะแต่ไม่น่ามีคู่หมั้นแย่ๆแบบนั้นเลย”เจฟพูด
 
 
“อย่าบอกนะว่านายชอบ”แก้วถาม
 
 
 
“บางที่ความรักเนี่ยมันก็ชอบมาผิดเวลาเสมอๆเลยเนาะ เอาล่ะแก้วดูรูปไปก่อนนะเดี๋ยวเราไปซื้อ
กาแฟให้”เจฟพูดแล้วเดินออกไปที่ร้านกาแฟที่ให้แก้วเดินดูรูปไปเรื่อยๆจนมาถึงโซนภาพวาดและ
ผลงานศิลปะแก้วเดินมาจนหยุดอยู่ที่มุมหนึ่งในแกลลอรี่ที่ใกล้กับรูปปั้น แก้วมองโทโมะที่มานั่ง
หลับในนี้ก็แปลกใจ ทำไมเขาถึงมาหลับในนี้นะ แก้วจึงเดินเข้าไปใกล้ๆ
 
 
 
 
“ทำไมมานอนตรงนี้นะ”แก้วสงสัยแล้วจ้องเข้าไปใกล้ๆหน้าที่โทโมะหลับอยู่จนชิดกันมาก
 
 
 
จุ๊บ
 
 
 
“อ๊ะ”แก้วตกใจเมื่อโทโมะลุกขึ้นตื่นทำให้ปากของเขาและเธอชนกัน
 
 
 
 
“เอ่อ ขอโทษ”โทโมะที่ตื่นมาพบว่าเขาจูบกับแก้วก็ตกใจก่อนจะปรับสีหน้าเป็นปกติแล้วลุกขึ้นเดิน
ออกไป
 
 
 
“คุณมาทำอะไรที่แกลลอรี่นี้คะ”แก้วถาม
 
 
 
“เบื่อ”โทโมะพูดห้วนๆไม่มองหน้าแก้ว
 
 
 
“ตกลงเราจะไม่มีวันที่จะญาติดีกันอีกแล้วงั้นหรอคะ”แก้วมองโทโมะที่เย็นชากับเธอจนแก้วรู้สึกแย่
 
 
 
“ไม่มีวันนั้นอีกแล้ว โอกาสสำหรับเดอะ ซันมันไม่มีอีกแล้ว ทำผมเจ็บผมไม่ว่าแต่ทำให้น้องสาวที่ผม
รักต้องทุกข์ทรมานกับความเสียใจอย่าหวังที่ผมจะให้อภัย”โทโมะพูดจบก็เดินออกไป แก้วอึ้งไม่คิด
ว่าทุกอย่างจะกลายเป็นแบบนี้
 
 
 
 
 
“เมื่อกี้แก้วรู้จักกับโทโมะด้วยหรอ”เจฟเดินสวนโทโมะเข้ามาหาแก้ว
 
 
 
“เอ่อ นิดหน่อยน่ะ เราไปคุยกันที่ออฟฟิศเถอะเจฟ”แก้วพูดก่อนจะเดินชวนเจฟเจ้าไปในออฟฟิศ
 
 
 
“มีคู่หมั้นแล้วแท้ๆแต่ก็ยังจะมาสวีทกับผู้ชายอื่นอีกนะ”โทโมะมองแก้วที่คล้องแขนเจฟไปแล้วแอบ
ไม่พอใจ
 
 
 
 
 
 
 
“ยังไม่ไปอีกรึไง หรือว่าติดใจชั้น”ป๊อปปี้เดินออกมาจากห้องน้ำแล้วเห็นฟางที่นั่งอยู่บนเตียงก็พูด
 
 
 
“ทุเรศ คนอย่างคุณชั้นไม่มีวันจะติดใจหรอก”ฟางพูดแล้วนุ่งผ้าเช็ดตัวเพราะเสื้อผ้าเธอถูกเขาฉีก
ขาดหมดแล้ว
 
 
 
“หรอ แต่เมื่อก่อนละเป็นฝ่ายมาอ่อยชั้นเองนิ ให้ท่าสารพัดเล่นตัวตอนนี้ไม่ทันแล้วล่ะเพราะข้างใน
ตัวเธอน่ะมันไม่มีอะไรน่ามองน่าชมเหมือนพวกสาวๆที่เวอร์จิ้นอีกแล้ว ผู้หญิงใจง่าย”ป๊อปปี้
เยาะ
 
 
 
“คุณภานุ”ฟางอึ้งเมื่อป๊อปปี้ยังว่าเธอแบบร้ายกาจก็ลุกขึ้นจะเข้าไปตบหน้าเขาแต่พอลุกปุ๊บ ฟางก็
หน้ามืดวูบล้มลงไป
 
 
 
 
“นี่เธอ เป็นอะไรน่ะ ฟาง ฟาง”ป๊อปปี้ตกใจประคองกอดฟางไว้แล้วพยายามเรียกฟาง
 
 
 
 
 
ตอนนี้ใส่ให้ครบทุกคู่เลยนะ แต่ขออย่างเดียวเม้นกับโหวตเรื่องนี้เยอะๆกันหน่อยน้าาา