รักที่เป็นไปไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

“วันนี้เราต้องไปงานเลี้ยงอีกแล้วหรอคะ”ฟางถามขนมจีนแล้วเดินออกมาในชุกเดรสสายเดี่ยวสีทอง

ประมาณเข่าเว้าหลัง

 

 

 

“ก็เป็นงานวันเกิดเจ้าของโรงแรมหรูนี่คะไปๆซะหน่อยเถอะค่ะคุณน้อง”ขนมจีนพูดก่อนจะเดินออก

ไปเอารองเท้าให้ฟาง ฟางมองตัวเองในกระจกแล้วถอนหายใจเบาๆนี่ก็ผ่านไปอาทิตย์นึงแล้วสินะ

 

 

 

“เดี๋ยวฟ้าลอนผมให้นะคะ”ฟ้าเดินมาลอนผมให้ฟาง

 

 

 

“วันนี้เขื่อนจะมารับรึเปล่าฟ้า”ฟางถามถึงเขื่อนที่ฟ้า

 

 

 

“ไม่ล่ะค่ะวันนี้พี่เขื่อนบอกว่าต้องไปรับคุณเฟย์ไปงาน”ฟ้าตอบก่อนจะลอนผมให้ฟางต่อไปเรื่อยๆ

 

 

 

“ป่ะ เสร็จรึยัง ไปกันเลยมั้ย”โทโมะพูดแล้วเดินมาก่อนจะคล้องแขนฟางเดินพาลงไปที่รถ เมื่อมาถึง

งานเลี้ยงฟางเดินลงมาแล้วพบว่ามีแบงค์มายืนรออยู่แล้ว

 

 

 

“สวยมากเลยนะคะน้องฟาง”แบงค์ยิ้มชมก่อนจะควงฟางเดินเข้างาน โทโมะยืนมองฟางพลันสายตา

หันไปเห็นป๊อปปี้ที่ควงคู่เข้ามาในงานกับแก้วแล้วนักข่าวกรูเข้ามาสัมภาษณ์

 

 

 

 

“ควงกันมาแบบนี้แสดงว่าข่าวลือที่ว่าเลิกกันนี่ยังไม่เลิกกันจริงๆใช่มั้ยครับ”นักข่าวเปิดประเด็นถาม

 

 

“แน่นอนล่ะครับ ก็เราคบกันจนหมั้นกันแล้วจะเลิกกันทำไมล่ะครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มให้แก้วอย่าง

อ่อนโยน ฟางที่ควงแบงค์อยู่หันไปเห็นก็หยุดชะงักไม่ยอมเดินต่อ

 

 

 

“แล้วแบบนี้เมื่อไหร่จะมีข่าวดีกันซักทีล่ะครับ”นักข่าวถามต่อ

 

 

“ก็เร็วๆนี้ล่ะครับ ไม่พ้นปีนี้แน่นอน”ป๊อปปี้พูดก่อนจะโอบแก้วเพื่อถ่ายรูป ฟางยืนมองภาพนั้นด้วย

ความปวดใจ โทโมะยืนมองแก้วนิ่งเงียบไม่พูดอะไร แก้วหันไปสบตากับสายตาที่โทโมะมองมามัน

ทำให้แก้วรู้สึกถึงความเย็นชามาก

 

 

 

“ไปเถอะฟาง เข้างานได้แล้ว อย่าไปสนใจคนพวกนั้นเลย”โทโมะเดินเข้าไปหาฟางแล้วดันฟาง

เข้าไปในงานพร้อมกับแบงค์

 

 

“พี่เขื่อนจะไปไหนคะ”เฟย์รั้งแขนเขื่อนทันทีเมื่อเห็นเขื่อนจะเดินไปหาฟ้าที่เดินเข้างานมา

 

“รู้ทั้งรู้นิว่าพี่จะไปไหน ปล่อยได้แล้ว”เขื่อนพูดแต่เฟย์ไม่ยอมปล่อย

 

 

“วันนี้เฟย์ขอเถอะค่ะ เห็นแก่หน้าเฟย์หน่อย นักข่าวเยอะนะคะไม่กลัวเสียหน้าถึงแก้งค์เสือขาว

หรอ”เฟย์พูด เขื่อนได้แต่ฮึดฮัดทำอะไรไม่ได้

 

 

 

 

 

 

“เฮ้อ”ฟ้าที่หันไปมองภาพที่เขื่อนและเฟย์ควงคู่กันยิ้มหวานให้กับนักข่าวก็ถอนหายใจแล้วมานั่งที่

ริมระเบียงโรงแรม

 

 

 

“ทำไมเวลาชั้นเจอเธอนี่ชอบทำหน้าไม่มีความสุขตลอดเลยล่ะ”โซ่พูดขึ้นฟ้าหันกลับไปมองโซ่ที่นั่ง

อยู่ตรงบันได

 

 

 

“ก็เหมือนกับที่ชั้นเจอนายไง ไม่เคยเหมือนพวกพี่น้องของนายเลย”ฟ้าพูด

 

 

“ทำไมจะต้องเหมือน ชั้นไม่ได้ตัวติดกับพวกเค้าซักหน่อย อยากจะทำอะไรก็ทำไป ไร้สาระ”โซ่พูด

 

 

 

“ดีเนาะ ถ้าพี่ของนายคิดได้แบบนี้หน่อยนะ คุณฟางคงไม่ต้องมาเสียใจแบบนี้”ฟ้าพูดออกมาอย่าง

สงสารฟาง

 

 

 

“หมอนั่นน่ะ เด็กมีปํญหาตัวพ่อ อยู่แต่กับอดีตที่ขมขื่น มีผมและต้องรับความกดดันทั้งหมดจากพ่อ

และก็คนในเดอะ ซัน ไม่แปลกหลอกที่หมอนั่นจะเป็นคนร้ายกาจแบบนั้น”โซ่พูด

 

 

 

“ทั้งๆที่นายคือน้องชายของเค้าทำไมนายไม่คิดที่อยากจะเอาชนะ อยากยิ่งใหญ่เหมือนพี่ๆเลย

ล่ะ”ฟ้าเดินมานั่งลงข้างๆโซ่

 

 

“เหอะ ชนะไปแล้วได้อะไร ยิ่งใหญ่ไปทำไม สุดท้ายคนเราก็ต้องตายเหมือนกันหมด และอีกอย่าง

นะ ชั้นน่ะลูกชัง หมอนั่นน่ะลูกรัก ชั้นจะทำอะไรใครก็ไม่สนใจชั้นหรอก”โซ่พูด

 

 

“ถึงจะไม่มีใครสนใจนายในเดอะ ซัน แต่ชั้นว่านายก็ใช้ได้เลยนะ”ฟ้าพูดแล้วยิ้มออกมาโซ่มองฟ้า

แล้วหน้าแดงทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ะ ซอรี่”แก้วถูกแขกในงานเดินชนแล้วทำชุดของเธอเปื้อน แก้วจึงขอตัวออกห่างจากป๊อปปี้ไปที่

ห้องเพื่อล้างคราบเปื้อนของเดรสสวยเมื่อเดินออกมาก็สังเกตเห็นว่าโทโมะยืนสูบบุหรี่อยู่ที่มุมสูบบุ

หรี่ใกล้ๆกับโรงเก็บของ

 

 

 

“ทำไมมายืนตรงนี้คนเดียว ไม่ไปดูแลเลดี้หรอ”แก้วเดินมาถามโทโมะ ชายหนุ่มเหล่มองแต่ไม่ตอบ

อะไรแก้วก่อนจะหันไปสูบบุหรี่ต่อไม่สนใจ

 

 

 

“นี่โทโมะ ยังโกรธแก้วอยู่หรอ อย่าเป็นแบบนี้สิ แก้วรู้สึกไม่ดีเลย”แก้วพูดแล้วแตะแขนโทโมะเบาๆ

แต่โทโมะสะบัดออกแล้วหันไปมองแก้วก่อนจะบี้ก้นบุหรี่ทิ้ง

 

 

“รู้สึกไม่ดี หึ สนใจความรู้สึกของพวกมาเฟียเลวๆอย่างผมด้วยหรอครับคุณจริญญา”โทโมะพูดอย่าง

เย็นชาจนแก้วสะอึก

 

 

 

“ทำไมต้องพูดเหินห่างกันแบบนี้ ทั้งๆที่เราเป็นเพื่อนกันแล้วนะ”แก้วพูดถึงสถานะเพื่อนยิ่งทำให้โท

โมะเจ็บที่แผลในใจตัวเองอีกครั้ง

 

 

 

“หึ เป็นได้แค่เพื่อนเท่านั้นเพราะว่ามีคนรักอยู่แล้วสินะ แต่เพื่อนก็ยังทำกันได้แบบนี้อย่าเป็นเลยดี

กว่าคำว่าเพื่อนน่ะ”โทโมะตะคอกใส่แก้วก่อนจะเดินหนีแก้วยิ่งรู้สึกแย่ก็รีบหันไปรั้งแขนโทโมะไว้

 

 

 

“อย่าทำแบบนี้ อย่าเย็นชาแบบนี้ได้มั้ย แก้วรู้สึกไม่ดีเลย แก้วรู้ว่าพวกแก้วผิดที่โกหกพวกมังกรดำ

แต่โทโมะอย่าทำแบบนี้อย่าเย็นชากับแก้วได้มั้ย”แก้วขอร้องโทโมะ ชายหนุ่มชะงักพยายามข่ม

อารมณ์โกรธตัวเอง

 

 

 

“คุณจะให้ผมทำอะไร อยากให้ผมดีด้วยไปเพื่ออะไรในเมื่อเราคือศัตรูกัน แล้วคู่หมั้นของคุณก็

ทำร้ายน้องสาวที่ผมรักและหวงมากเหมือนเห็นความรู้สึกน้องผมเป็นของเล่นอยากจะเหยียบย่ำยังไง

ก็ได้ แล้วคุณเองก็คงจะสนุกเหมือนกับคู่หมั้นคุณสินะ ถ้าไม่อย่างงั้นจะเห็นดีเห็นงามให้คู่หมั้นตัว

เองไปเจ้าะแจ้ะกับผู้หญิงคนอื่นทำไม ใจกว้างจริงจริ้ง เลวทั้งคู่”โทโมะว่าแก้วยาวเหยียดจนจบ

ประโยคสุดท้าย

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

แก้วทนไม่ไหวตบหน้าโทโมะทันที

 

 

“ถึงพวกเราจะเลวแล้วยังไง ของแบบนี้ตบมือข้างเดียวไม่ดังหรอก บางทีน้องคุณเองน่ะอาจจะมายั่ว

คู่หมั้นชั้นเองก็ได้ใครจะไปรู้”แก้วโมโหเลยพูดไปอย่างนั้น

 

 

 

“อ้อ หรอ งั้นดีในเมื่อมองน้องสาวผมแย่แบบนั้นผมก็จะทำให้คุณเป็นเหมือนกับน้องสาวของผมเลย

ละกัน”โทโมะพูดจบก็กระชากแก้วมาบดจูบอย่างแรง แก้วตกใจพยายามขืนตัวหนีแต่โทโมะกลับ

ล๊อคตัวแก้วเอาไว้ไม่ปล่อย

 

 

 

“อื้อ”แก้วร้องแล้วพยายามทุบอกกว้างขอโทโมะแต่ไม่เป็นผลโทโมะไม่ปล่อยแก้วกลับบีบรัดแน่น

กว่าเดิมก่อนจะเลื่อนมือหนาไปขยำสะโพกของแก้วอย่างหยาบโลน แก้วลืมตาโตตกใจเมื่อรู้สึกถึง

การกระทำของโทโมะก่อนจะใช้แรงเฮือกสุดท้ายของเธอออกมาแล้วผลักโทโมะออกไปจากเธอ

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

“เลว ชั้นเกลียดคุณ”แก้วพูดหลังจากตบหน้าโทโมะจนหันก่อนน้ำตาอุ่นๆจะไหลออกมาจากตาแล้ว

รีบวิ่งหนีไป

 

 

“โธ่ โว้ย”โทโมะอึ้งเมื่อเห็นแก้วร้องไห้เมื่อกี้ก่อนจะเอามือเสยผมตัวเองแล้วสบถออกมาอย่างหัว

เสียก่อนจะเดินออกไป

 

 

 

 

“Wow! Hot clip”มายด์กดบันทึกวีดีโอเมื่อกี้แล้วยิ้มเยาะก่อนจะเดินกลับเข้าไปในงาน

 

 

 

 

 

 

 

“ใกล้จะรับตำแหน่งแล้วฟางต้องระวังมากๆนะครับพี่เป็นห่วง”แบ้งค์พูดแล้วยื่นไวน์ให้ฟางหลังจากที่

ทั้งคู่เดินเข้าไปหาผู้ใหญ่ในงานจนแทบขาลาก

 

 

“ขอบคุณมากนะคะพี่แบงค์”ฟางยิ้มนิดนึงก่อนจะรับไวน์มาดื่ม

 

 

 

“งั้นพี่ก็ขอฉลองให้กับว่าที่หัวหน้าแก้งค์มังรดำคนใหม่นะครับ”แบงค์พูดก่อนจะเอาไวน์อีกแก้วมาให้

ฟางแล้วชนแก้วพอฟางดื่มไวน์หมดก็ถูกแบงค์นำไปเติมเรื่อยๆจนตัวเองหน้าแดงจัด

 

 

 

“พะ พอก่อนเถอะค่ะพี่แบงค์ฟางไม่ไหวแล้ว”ฟางพูดแล้วขืนตัวเองลุกจากโต๊ะแล้วค่อยๆเดินเซไป

เข้าห้องน้ำ

 

 

 

“น้องฟางเดินไม่ไหวเดี๋ยวพี่ช่วยพยุงนะครับ”แบงค์พูดแล้วเดินเข้าไปโอบเอวฟางพลางใช้มือลูบไล้

ไปตามเนื้อตัวขาวเนียนของฟางอย่างถือวิสาสะ

 

 

 

“พะ พี่แบงค์ปล่อยก่อนค่ะ”ฟางพยายามขืนตัวเมื่อแบงค์ดันตัวเธอไปชิกำแพงในมุมลับตาคน

 

 

 

“แหมน้องฟาง อนาคตเราต้องแต่งงานกันอยู่ดี พี่ขอนิดนึงนะครับ”แบงค์พูดจบก็ก้มลงซุกไซร้ไป

ตามซอกคอขาวของฟางก่อนมือที่อยู่ไม่สุกเริ่มรูดสายเดี่ยวของฟางลง ฟางตกใจพยายามขืนตัวแต่

ไม่มีแรง

 

 

 

 

“ถ้าจะมาพลอดรักกันน่ะ ไม่ไปเปิดห้องในโรงแรมเลยล่ะ”ป๊อปปี้เดินเข้ามาเห็นก็พูดขึ้น แบงค์ได้ยิน

ก็รีบผละออกจากฟางทำให้ป๊อปปี้เห็นฟางชัดขึ้นในสภาพที่สายเดี่ยวถูกรูดลง หน้าแดงจัดเพราะ

ฤทธิ์ไวน์

 

 

 

 

“สวัสดีครับคุณภานุ ปกติไม่ค่อยเห็นออกงานไม่นึกเลยว่าจะได้มาเจอตัวจริงก็วันนี้”แบงค์เดินเข้าไป

ทักทายป๊อปปี้ทำเอาฟางเหวอเพราะเมื่อก่อนที่ป๊อปปี้จะไปจากเธอ แบงค์ก็เคยเจอกับป๊อปปี้มาแล้ว

แต่ทำไมถึงมาทำเนียนตีซี้กับเขาแบบนี้นะ

 

 

 

“ก็แก้วเค้าขอน่ะครับผมเลยต้องทำให้ว่าที่ภรรยาของผมหน่อย”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มเยาะไปทางฟางที่

มองอยู่

 

 

 

“แล้วจะแต่งเมื่อไหร่ล่ะครับผมจะได้ไปแสดงความยินดี”แบงค์พูด

 

 

“เร็วๆนี้ล่ะครับ พอดีว่าใจร้อน”ป๊อปปี้พูดแล้วมองไปที่ฟาง ฟางได้ยินก็เบือนหน้าหนีไป

 

 

 

“อ้อ แต่ทีหลังจะทำอะไรก็ช่วยไปทำในห้องด้วยนะครับ มาโชว์กันในที่สาธารณะแบบนี้น่ะมันไม่

ค่อยดีเท่าไหร่แล้วยิ่งเป็นถึงว่าที่เลดี้มังกรดำอีก เอ รึว่าจะชอบแนวนี้อยู่แล้ว แนวที่ชอบทำเรื่องขาย

หน้าให้กับแก้งค์แต่ถ้าจะทำแบบนั้นจริงก็ช่วยนึกถึงหน้าคนในแก้งค์ด้วยนะครับ เค้าจะมองว่าเหมือน

เป็นผู้หญิงไม่มีค่า ง่าย”ป๊อปปี้เปิดฉากว่าฟางทันทีและย้ำคำว่าง่ายใส่ฟาง ฟางหันไปมองป๊อปปี้

อย่างเจ็บปวดและเดินเข้าไปตบหน้าทันทีแล้วเดินหนีออกมาจากงาน

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยชั้นนะ”ฟางร้องตกใจเมื่อป๊อปปี้เดินเข้ามากระชากแขนฟางเข้าไปหลังพุ่มไม้

 

 

 

“หึ เดี๋ยวนี้มือหนักดีนิ นับว่าฝีมือพัฒนาขึ้น ไง ไอ้กราฟมันคงจะสอนเธอแทนชั้นล่ะสิ ทั้งเรื่องต่อสู้

และเรื่องบนเตียงถึงได้กล้าทำอะไรในที่สาธารณะแบบนี้”ป๊อปปี้เยาะ

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

“ทุเรศ ชั้นไม่คิดเลยนะว่าคุณจะมีความคิดที่เลวและสกปรกแบบนี้”ฟางทั้งน้อยใจและเสียใจพูด

ออกมาหลังจากตบหน้าป๊อปปี้จนหัน พอป๊อปปี้หันกลับมาฟางต้องตกใจเมื่อเห็นเลือดออกมาที่ปาก

ของป๊อปปี้

 

 

 

“คนอย่างชั้นไม่ยอมให้ใครทำอะไรตัวเองฟรีๆหรอกนะ”ป๊อปปี้พูดจบก็กระชากฟางมาบดจูบอย่าง

ร้อนแรงก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปหยอกล้อกับลิ้นของฟาง ฟางตกใจแล้วพยายามขืนตัวเองหนีแต่ป๊อปปี้

กลับใช้มือหนึ่งตวัดโอบเอวร่างบางไว้และอีกข้างก็ล๊อคศรีษะของฟางไว้ไม่ให้หันหน้าหนีไปไหน

 

 

 

“แฮ่กๆ นี่ถือว่าเป็นค่าตบเมื่อกี้ละกัน”ป๊อปปี้พูดก่อนจะชะงักเมื่อเห็นน้ำตาไหลออกมาจากตากลมโต

ของฟาง

 

 

 

 

“ชั้นเกลียดคุณ คุณภานุ”ฟางพูดก่อนจะตบป๊อปปี้อีกครั้ง ป๊อปปี้โมโหก่อนจะดึงฟางมาจูบอีกครั้ง

 

 

 

 

“ชั้นก็เกลียดเธอเหมือนกัน พวกมาเฟีย”ป๊อปปี้พูดหลังจากถอนจูบฟางออกมาแล้วผลักฟางออก

อย่างไม่ไยดีก่อนจะเดินออกไป ฟางทรุดลงร้องไห้อยู่ตรงนั้นตามลำพัง

 

 

 

 

 

รู้สึกว่าแต่ละคนที่เข้ามาในชีวิตฟางคงจะมีแค่กราฟละล่ะมั้งที่ดีเสมอ

 

 

อย่าพึ่งเกลียดป๊อปปี้นะ ซึ่งจริงๆแล้วก็เกลียดไปเถอะ555เดี๋ยวก็หวานๆ ส่วนNCโทโมะ

แก้วมีแน่ อีกเดี๋ยวก็มา อดใจรอๆ แลกกันเม้นกับโหวตเยอะๆน้าาาา