รักที่เป็นไปไม่ได้

 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวค่ำนี้น้องฟางต้องไปงานเลี้ยงของท่านประธานบริษัทxxนะคะ พี่เตรียมชุดให้คุณน้อง
แล้ว”ขนมจีนเดินเข้ามาพร้อมถุงเสื้อและกล่องรองเท้าบอกกับฟางที่นั่งเอาขาหย่อนที่สระน้ำนั่งอ่าน
รายงานและแฟ้มเอกสารของแก้งค์โดยมีป๊อปปี้ยืนดูแลอยู่
 
 
 
“อ๋อค่ะ แล้วต้องเตรียมตัวกี่โมงหรอคะ งานเริ่มกี่โมง”ฟางหันไปถามขนมจีน
 
 
 
“งานเริ่มทุ่มนึงค่ะแต่ซัก4โมงคุณน้องก็ไปอาบน้ำแต่งตัวเลยนะคะ แล้วนี่อ่านเอกสารไปถึงไหนละ
คะ”ขนมจีนถาม
 
 
“ใกล้จบละค่ะ ฟางว่ารายจ่ายบางอย่างนี่มันเกินไปนะพี่ขนมจีนเราควรจะลดตรงนี้บ้าง”ฟางลุกเอา
แฟ้มเอกสารงานมาบอกขนมจีนและพูดเรื่องงานจนขนมจีนทึ่งที่ฟางเริ่มจริงจังกับงานมาขึ้นต่างจาก
อาทิตย์ก่อนที่ยังเป็นเด็กงอแงอยู่เลย
 
 
 
“ไม่รู้ว่าป๊อปปี้สอนฟางยังไงนะโทโมะ ดูฟางโตเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นเลยนะ”ขนมจีนเดินไปกระซิบกับ
โทโมะที่เดินเข้ามา
 
 
 
“ก็ดีแล้วนิ ฟางจะได้พร้อมที่จะเป็นหัวหน้าของแก้งค์เราเร็วๆ”โทโมะพูดพลางมองฟางและป๊อปปี้ที่
นั่งอ่านเอกสารงานในแก้งค์แล้วหัวเราะพูดคุยกันโดยไม่ทะเลาะกันเลย
 
 
 
 
 
“สวยแล้วนะคะ”ฟ้าหยิบปิ่นปักผมรูปกุหลาบปักลงที่ผมที่เกล้าไว้ของฟางแล้วพูด ฟางยิ้มให้กับตัว
เองในกระจกก่อนจะหันมาหาฟ้าที่กำลังเก็บเครื่องสำอางและชุดอื่นๆอยู่
 
 
“ขอบคุณนะฟ้า ไปแต่งตัวเถอะเดี๋ยวชั้นเก็บต่อเอง”ฟางพูดแล้วเก็บของต่อเมื่อฟ้าออกไปแล้วป๊อปปี้
จึงย่องเข้ามาในห้องของฟางแล้วปิดประตูล๊อค
 
 
 
 
“สวยมั้ย”ฟางโพสท่าให้ป๊อปปี้ดู ป๊อปปี้กอดอกมองแล้วยิ้มนิดๆ
 
 
“ก็เหมือนเดิม”ป๊อปปี้พูดแล้วทำเป็นไม่สนใจฟางจึงรีบเดินเข้าไปหาทันที
 
 
 
“เหมือนเดิมหมายความว่าไงยะ นี่อุตส่าห์แต่งหน้าเองด้วยนะวันนี้”ฟางงอแงแล้วเขย่าแขนป๊อปปี้
 
 
“เอ้า ก็ผิดตรงไหนล่ะ เหมือนเดิม สวยเหมือนเดิม”ป๊อปปี้พูดทำเอาฟางยิ้มออกทันที
 
 
 
“น่ารักจังแฟนใครเนี่ย มาให้หอมที”ฟางพูดก่อนจะเขย่งตัวหอมแก้มป๊อปปี้ไปทีนึง
 
 
 
“บ้าหรอ หอมแบบนี้มันรอยลิบสติกนะ เดี๋ยวคนอื่นก็เห็นหรอก”ป๊อปปี้พูดแล้วรีบไปดูที่กระจกมอง
รอยลิปสติกสีชมพูที่ฟางหอมเขาไปเมื่อกี้นี้แล้วเอาทิชชู่ถูออกเพื่อออกไปจะได้ไม่เป็นที่สังเกตของ
คนอื่น
 
 
 
 
“นี่เห็นว่าเรื่องของเราต้องเป็นความลับนะเนี่ย ถ้าไม่ใช่นะ ลบออกแบบนี้ ตาย”ฟางพูดขู่ป๊อปปี้
 
 
“เอาน่า ทำหน้าๆละเอาชนะชั้นได้รึไง ทุกครั้งต้องแพ้ชั้นตลอด”ป๊อปปี้หันไปสบตาฟาง
 
 
“เอาชนะด้วยความรักไงล่ะ ฮิฮิ”ฟางแอบหัวเราะแล้วกระแซะป๊อปปี้
 
 
“เพ้อละๆ ไปได้แล้วทุกคนรออยู่นะเดี๋ยวไปงานสายหรอก”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินนำฟางออกไปข้าง
นอกห้องแล้วออกไปที่งานเลี้ยง เมื่อมาถึงงานเลี้ยงแล้ว จู่ๆฟางที่ลงรถมาแล้วก็เดินมาคล้องแขน
ป๊อปปี้ที่เปิดประตูให้เธอทันที
 
 
 
 
 
“ยืมควงเข้างานเฉยๆค่ะ ไม่มีอะไรหรอก”ฟางหันไปบอกโทโมะและขนมจีนที่มองอย่างตกใจก่อนจะ
ควงกันเข้าไปในงานโดยที่กราฟมองตามตาละห้อย
 
 
“ดีกันแปลกๆนะคะคู่นี้ ไม่ทะเลาะกันเลยช่วงหลังๆ”ฟ้าเดินมากระซิบคุยกับขนมจีนและโทโมะที่มอง
ทั้งคู่อย่างสงสัย
 
 
 
“น้องฟางมาด้วยหรอคะงานนี้ แต่เอ ทำไมเดี๋ยวนี้บอดี้การ์ดเค้าต้องดูแลเจ้านายกันขนาดนี้เลย
หรอ”แบงค์เข้ามาทักฟางเมื่อเห็นฟางเดินเข้ามาในงานก่อนจะมองฟางที่คล้องแขนป๊อปปี้
 
 
 
 
“เอ่อ ก็ควงกันเข้างานเฉยๆน่ะค่ะไม่มีอะไรหรอก”ฟางรีบปล่อยมือออกจากป๊อปปี้เพื่อไม่ให้ทุกคน
สงสัย
 
 
“คุณน้องฟางไปกับคุณแบงค์เถอะค่ะได้ไปพบผู้ใหญ่ทางโน้นด้วย”ขนมจีนบอกก่อนจะดันตัวฟางไป
หาแบงค์ ฟางจึงจำเป็นต้องไปกับแบงค์อย่างไม่เต็มใจ
 
 
 
 
“ว้าว ไม่คิดว่าจะออกงานใหญ่ๆแบบนี้เลยนะคะ”มายด์เดินเข้ามาพร้อมพวกแก้วแล้วทักป๊อปปี้ที่ยืน
อยู่คนเดียว
 
 
“ผมต้องมาดูแลคุณหนูนี่ครับ เลยต้องตามคุณหนูไปทุกที่”ป๊อปปี้ตอบนิ่งๆ
 
 
“แหม ช่างเป็นทาสรับใช้ โอ๊ะ ไม่ใช่สิ บอดี้การ์ดที่ซื่อสัตย์ดีจริงๆแบบนี้เจ้านายคนสวยเค้าให้รางวัล
ยังไงนะ ถึงทำให้บอดี้การ์ดมือดี โลกส่วนตัวสูงอย่างป๊อปปี้ติดได้ขนาดนี้”ทีเจเดินเข้ามาในงานแล้ว
พูด
 
 
 
“ผมทำงานตามหน้าที่ไม่ต้องมีค่าจ้างพิเศษอะไรทั้งนั้น”ป๊อปปี้พูดแล้วเลี่ยงพวกเดอะ ซันไป
 
 
 
“ทำไมหนีไปไหนล่ะ กลับมาคุยกันก่อนสิ คนเค้าอุตส่าห์คิดถึง หรือว่าจะรีบไปเลียแข้งเลียขาเนาย
ใหม่ ก็งี้ล่ะนะ เจ้านายทั้งสวยทั้งน่ารัก คงจะดูแลกันทั้งเรื่องงานและเรื่องบนเตียง เด็ดหน้าดู”ทีเจ
พูดจาดูถูกป๊อปปี้และฟางจนป๊อปปี้โมโหหันกลับไปกระชากคอเสื้อทีเจทันที
 
 
 
“อย่ามาดูถูกชั้นกับฟาง อย่าเอาเรื่องสกปรกๆของตัวเองมาพูดให้คนอื่นเป็นเหมือนตัวเองสิ”ป๊อปปี้
พูด
 
 
 
“พอได้แล้ว เดี๋ยวคนอื่นเค้ามองกันหมดแล้วนะ”แก้วรีบไปห้ามป๊อปปี้เช่นเดียวกับมดที่ห้ามทีเจ
ก่อนที่ทั้งคู่จะผละออกจากกันแล้วจัดแจงขยับเสื้อผ้าตัวเองให้ดี
 
 
 
 
“เหอะ ตัวเองเป็นยังไงก็รู้แก่ใจดีล่ะ”ทีเจพูดเยาะๆก่อนจะเดินนำทุกคนในเดอะ ซันไป
 
 
 
“ไม่เป็นไรนะ ทีหลังก็ระวังๆตัวดีๆล่ะ รู้ก็รู้ว่าทีเจเค้าอารมณ์ร้อนแค่ไหน”แก้วพูดด้วยความเป็นห่วง
 
 
 
“อืม ขอบใจนะ เธอก็ดูแลตัวเองด้วยเหมือนกัน”ป๊อปปี้พูดก่อนจะยิ้มให้แก้ว แล้วแก้วก็เดินเข้าไปใน
งานส่วนป๊อปปี้ก็เดินไปอีกทาง โดยที่ไม่รู้เลยว่า เขื่อน ฟ้า โทโมะแอบดูอยู่
 
 
 
 
“เห็นมั้ย ชั้นบอกแล้วว่าป๊อปปี้ต้องมีความลับอะไรซ่อนอยู่แน่ๆ”เขื่อนเปิดประเด็นเพราะเขาได้เล่า
เรื่องรอยสักที่เขาเห็นที่กระบี่วันนั้นกับฟ้าและโทโมะฟัง
 
 
“แต่เท่าที่เราดูเมื่อกี้เหมือนพี่ป๊อปเค้ามีปัญหากับนายทีเอะไรนั่นนะคะ ฟ้าว่าพี่เค้าต้องมีความหลัง
อะไรไม่ดีๆกับพวกเดอะ ซันแน่ๆ”ฟ้าสันนิษฐาน
 
 
“แล้วเมื่อกี้ล่ะที่ป๊อปปี้คุยกับแก้วคู่หมั้นนายทีเอะไรนั่นล่ะ สายตามันดูลึกซึ้งๆยังไงชอบกลๆอยู่
นะ”เขื่อนยังสงสัยไม่เลิกทำเอาโทโมะนิ่งเงียบเพราะเขาเองก็เห็นแววตาของแก้วที่เป็นห่วงป๊อปปี้
อย่างชัดเจนจนเขารู้สึกหงุดหงิด
 
 
“เอาเถอะ จะยังไงก็ช่างเราเองต้องจับตาดูป๊อปปี้กับพวกเดอะ ซันดีๆแล้วล่ะว่ามีอะไรน่าสงสัยอะไร
มั้ย ถ้าแค่เคยทำงานจริงๆก็แล้วไป”โทโมะพูดก่อนจะชวนฟ้าและเขื่อนเข้าไปในงานโดยที่ตัวเอง
เดินนำเข้าไปก่อน
 
 
 
 
 
 
“ฟางเบื่อหรอคะทำไมทำหน้าตาเซ็งๆแบบนี้ล่ะ ไปเต้นรำกันมั้ย”แบงค์ถามฟางที่ทำหน้าตาซังกะ
ตายอยากไปให้พ้นๆตรงนั้นไวๆ
 
 
 
“เออ ไปก็ได้ค่ะ”ฟางพูดเพราะขัดไม่ได้ แต่เมื่อมาถึงฟลอเต้นรำต้องชะงักเมื่อเห็นแก้วคุยกับป๊อปปี้
ฟางมองด้วยตาลุกวาวอย่างโมโหเมื่อแก้วและป๊อปปี้เดินเข้ามาในฟลอแล้วเต้นรำคู่กัน
 
 
 
“หนอย นึกว่าหายไปไหนๆที่แท้แอบนอกใจงั้นหรอ”ฟางบ่นอุบ
 
 
“ฟางว่าไงนะคะ”แบงค์ถามขณะเต้นรำด้วยกัน
 
 
 
“เอ่อ เปล่าค่ะ เราไปเต้นตรงนั้นเถอะค่ะ คนโล่งดี”ฟางพูดแล้วพาแบงค์ไปเต้นรำใกล้ๆแก้วและ
ป๊อปปี้
 
 
“แหม ขโมยบอดี้การ์ดของคนอื่นมาแบบนี้นี่ขอเจ้านายเค้ารึยังคะคุณแก้ว”ฟางพูดแล้วย้ำคำว่าของ
คนอื่นชัดๆ
 
 
“ขอยืมแปปเดียวน่ะค่ะ พอดีเห็นป๊อปปี้เค้ายืนว่างๆ”แก้วบอก
 
 
“แล้วทีเจล่ะคะไปไหนแล้วทำไมถึงปล่อยให้แก้วมาเต้นรำกับคนของฟางแบบนี้ คู่หมั้นกันแท้ๆ”ฟาง
ย้อน
 
 
“คู่หมั้น อ๋อ ทีเจเค้าก็อยู่กับมอไงคะโน่นไง”แก้วพูดก่อนจะโบ้ยให้ฟางไปมองทีเจและมดเต้นรำคู่
กันอยู่พอฟางมองกลับมาที่ป๊อปปี้และแก้วที่หัวเราะชอบพอกันก็หงุดหงิดแล้วเดินสะบัดตัวไปทันที
 
 
“น้องฟาง เดี๋ยวค่ะรอพี่ด้วย”แบงค์ตกใจรีบวิ่งตามฟางไปทันที
 
 
 
 
 
 
“น้องฟางยืนตรงๆสิคะรถมาแล้วนะ”ขนมจีนพูดเมื่อกราฟขับรถมาจอดพลางพยุงฟางที่ดื่มไวน์ในงาน
ไปเกือบขวดแล้วเดินเซไปมา ดีนะที่ไม่เมาโวยวายแค่หน้าแดงๆ
 
“ไม่ต้องมาจับชั้น ไปหาแก้วโน่นเลย”ฟางสะบัดมืป๊อปปี้ออกก่อนจะเดินเข้าไปในรถ ป๊อปปี้ส่ายหน้า
แล้วเดินไปนั่งรอด้านหน้าไม่พูดอะไรต่อจนถึงบ้านซึ่งมีขนมจีน กราฟ ป๊อปปี้และฟางมาถึงส่วนโท
โมะและฟ้าต้องไปคุยงานต่อ
 
 
“เอ่อ เดี๋ยวผมขอตัวไปรอรับฟ้ากับโทโมะก่อนนะครับ”กราฟพูดเมื่อถึงบ้านแล้วขับรถออกไป ฟางจึง
เดินเซขึ้นบันไดไปเพราะขนมจีนแยกออกไประหว่างทางที่ออฟฟิศเพราะมีเหตุขัดข้องที่นั่น
 
 
 
“เมาแล้วเป็นแบบนี้ยังจะกินอีกนะ”ป๊อปปี้จะไปพยุงแต่ฟางสะบัดแขนชายหนุ่มจึงตัดสินใจอุ้มฟาง
ทันที
 
 
 
“ไม่เอานะ ยังไม่อยากกลับห้อง ชั้นจะไปห้องนาย นี่คือคำสั่ง”ฟางสั่งป๊อปปี้จึงขัดไม่ได้จึงอุ้มฟางไป
ที่ห้องนอนตัวเองแทน
 
 
 
“แต่เธอเมาอยู่นะ ทำไมไม่กลับไปพักที่ห้องก่อนล่ะ”ป๊อปปี้พูด
 
 
“ชั้นเมาเพราะใครล่ะถ้าไม่ใช่เพราะหึงนายงั้นหรอ”ฟางงอแงกอดอกหันไปทางอื่น
 
 
“หึงชั้น หึงอะไรล่ะแค่ที่ชั้นไปเต้นรำกับคุณแก้วแค่นี้เองหรอ”ป๊อปปี้พูด
 
 
“ไม่ใช่แค่นี้นะ นายไม่ใช่แค่บอดี้การ์ดชั้นนะ แต่อย่าลืมสินายเป็นแฟนชั้น จำไว เป็นแฟนๆๆๆๆ”ฟาง
พูดแล้วหันไปทุบอกป๊อปปี้รัวไม่หยุดจนชายหนุ่มต้องรั้งมือเล็กสองข้างไม่ให้ทำร้ายตัวเองอีก
 
 
“ครับรู้แล้วว่าเป็นแฟน แต่ทำไงล่ะ ถ้าไม่เต้นรำเดี๋ยวคนอื่นก็สังเกตอีกหรอก แค่ควงเค้างานเค้าก็
สงสัยกันมากพอแลวนะอย่าลืมสิ”ป๊อปปี้พูดให้เหตุผล ฟางมองหน้าก่อนจะซบลงที่อกกว้าง
 
 
 
“ก็ชั้นอยากควงแฟนชั้นเข้างานเลี้ยงบ้างนิ มันอึดอัดนะที่คบกันแต่พาออกสื่อไม่ได้เนี่ย”ฟางพูด
อย่างน้อยใจ
 
 
“อดทนหน่อยสิฟาง อย่าลืมว่าตัวเองเป็นใครนะ เธอต้องเข้มแข็งแล้วต้องอดทนให้มากกว่านี้”ป๊อปปี้
พูด
 
 
 
 
“แม้กระทั่งทำอะไรที่ฝืนกับหัวตัวเองน่ะหรอ”ฟางพูดแล้วสบตาป๊อปปี้นิ่ง
 
 
“มันไม่มีทางเลือกนี่นา หน้าที่ต้องมาก่อนหัวใจ”ป๊อปปี้เงียบอยู่นานก่อนจะพูดขึ้นมา
 
 
 
 
“แต่ชั้นรักนายนะป๊อปปี้”ฟางสารภาพความรู้สึกของตัวเองออกมาทำเอาป๊อปปี้มองฟางที่หน้าแดง
เพราะฤทธิ์ไวน์ก็ลูบผมอย่างอ่อนโยน ก่อนที่ฟางจะกอดป๊อปปี้ไว้ด้วยความรัก
 
 
 
“รักมากหวงมากด้วยนะ”ฟางพูดก่อนจะเงยหน้ามายิ้มให้ป๊อปปี้ที่พูดติดตลกไปเมื่อกี้ก่อนที่ทั้งคู่จะ
หัวเราะให้กันแล้วมองตากัน เพราะป๊อปปี้และฟางอยู่ใกล้กันมากจนหายใจรดกัน
 
 
 
“เอ่อ ชั้นว่าแบบนี้มันคงไม่ดีเท่าไหร่นะฟาง”ป๊อปปี้พูดเมื่อฟางขยับตัวเข้าใกล้ชายหนุ่ม
 
 
“ทำไมล่ะเป็นแฟนกัน จะอยู่ใกล้กันไม่ได้รึไง”ฟางยิ้มยั่ว
 
 
“มันจะทำให้ชั้นคุมอารมณ์ไม่อยู่น่ะสิ”ป๊อปปี้พูดแล้วเมินไปทางอื่นเพราะฟางที่เบียดตัวเองมาใกล้
นั้นทำให้เห็นเนินอกสวยจากเกาะอกที่สวมและขาขาวที่เลิกออกมาจากเดรสเกาะอกนี้ทำให้ป๊อปปี้
ยิ่งใจเต้นรัว
 
 
“งั้นก็ไม่ต้องคุมสิ คืนนี้มีแค่เรา2คนนะ ชั้นรักนายนะป๊อปปี้”ฟางพูดก่อนะเงยหน้าสบตาชายหนุ่ม
ป๊อปปี้มองสักพักก่อนจะก้มลงจูบฟางอย่างอ่อนโยนแล้วดันฟางลงไปกับเตียงจากนั้นทั้งคู่ก็จูบกัน
นัวเนียโดยที่มือของป๊อปปี้ลูบไล้ไปทั่วตัวของฟางและเช่นเดียวกับฟางที่ใช้มือเรียวเล็กลูบไล้ไปทั่ว
ตัวป๊อปปี้และถอดเสื้อสูทของเขาออกก่อนจะตามด้วยปลดกระดุมเชิ้ตของป๊อปปี้ออกจนหมด
 
 
 
“แฮ่กๆ อื้มม”ฟางถอนปากออกมาหายใจก่อนจะถูกป๊อปปี้จูบกลับไปอีกครังโดยคราวนี้ป๊อปปี้เอามือ
ล้วงเข้าไปรูดซิบเดรสสวยจากด้านหลังแล้วรูดลงมาก่อนจะถอดไปให้พ้นๆเช่นเดียวกับฟางที่ถอด
เสื้อเชิ้ตป๊อปปี้ออกแล้วโยนไปพ้นๆจนเห็นแผงอกกว้างที่มีรอยสักรูปพระอาทิตย์ที่เป็นสีดำสนิทมี
รัศมีสีดำ5แฉกอยู่
 
 
 
“อ๊ะ”ฟางร้องเมื่อป๊อปปี้ปลดตะขอบราแล้วถอดมันออกก่อนจะก้มลงดูดชิมยอดอกสวยนั้นและใช้มือ
อีกข้างบีบเคล้นอกสวยอีกข้างที่เหลืออยู่ทำให้ฟางบิดไปมาด้วยความเสียวก่อนป๊อปปี้จะจูบไล้ลงมา
ถึงสะดือขาวแล้วค่อยๆรูดกางเกงในตัวจิ๋วออกไปให้พ้นๆจนตอนนี้ฟางมีสภาพเปลือยเปล่า ป๊อปปี้
มองคนตัวเล็กที่นอนข้างใต้เขาแล้วยิ้มทำเอาฟางหน้าแดง
 
 
 
“มองอะไรเล่า ชั้นก็เขินเป็นเหมือนกันนะ”ฟางพูดแล้วเบือนหน้าหนีสายตาคมนั้น ป๊อปปี้มองแล้วยิ้ม
อีกครั้งก่อนจะก้มลงไปที่หว่างขาของฟางแล้วค่อยๆใช้ลิ้นชกชิมกลีบกุหลาบสวยนั้นของฟาง
 
 
 
“อ๊า”ฟางร้องออกมาและใช้มือขยุ้มผมป๊อปปี้เพื่อคลายความเสียวก่อนจะกระตุกเกร็งเมื่อถึงฝั่งฝัน
 
 
“อย่ากลืนมันนะ”ฟางร้องห้ามแต่ไม่ทันเมื่อป๊อปปี้ดูดเลียน้ำหวานที่หลั่งออกมาจากช่องรักจนหมด
ก่อนจะปลดกางเกงและถอดมันออกจนร่างกายเปลือยเปล่าทั้งคู่
 
 
 
“คืนนี้ชั้นขอนะ”ป๊อปปี้พูดฟางพยักหน้าก่อนชายหนุ่มจะขึ้นคร่อมร่างบางของฟางและสอดใส่แกน
กายเข้าไปในช่องรัก
 
 
 
“อ๊ะ จะ เจ็บ อย่าใส่มันเข้าไปลึกสิ”ฟางร้องออกมา
 
 
 
“ก็อย่าเกร็งสิ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะดูดเม้มอกสวยฟางเกร็งด้วยความเสียวป๊อปปี้ทำให้ป๊อปปี้สอดแกน
กายเข้าไปจนสุดลำและเริ่มขยับสะโพก“อ๊ะๆ”ฟางร้องครางเมื่อป๊อปปี้ขยับสะโพกหลังจากแช่แกน
กายนานสักพักเพื่อให้ฟางปรับตัวได้
 
 
 
“อ๊า ฟาง”ป๊อปปี้ร้องครางออกมาเมื่อร่างกายภายในของฟางบีบรัดแกนกายป๊อปปี้
 
 
 
“อ๊า ป๊อปปี้ แรงอีก อ๊ะ”ฟางร้องยิ่งทำให้ป๊อปปี้ขยับแกนกายเร็วและแรงขึ้นทำให้ฟางเอามือกอด
ป๊อปปี้ไว้เพื่อยึด
 
 
 
“มะ ไม่ไหวแล้วป๊อปปี้”ฟางร้องเมื่อใกล้ถึงฝั่งฝัน ป๊อปปี้ยิ่งขยับแกนกายเร็วขึ้น
 
 
 
“อ๊า”ฟางและป๊อปปี้ร้องออกมาพร้อมกันเมื่อสายธารสีขาวฉีดพุ่งเข้ามาในตัวฟาง
 
 
 
 
พวกโทโมะเริ่มสงสัยป๊อปปี้แล้ว แล้วป๊อปปี้กับฟางก็พัฒนาความสัทพันธ์แบบเร็วเวอร์
 
 
อยากรู้เรื่องจะเป็นยังไงช่วยเม้นกับโหวตเรื่องนี้เยอะๆด้วยน้าาาา