รักที่เป็นไปไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวค่ำนี้น้องฟางต้องไปงานเลี้ยงของท่านประธานบริษัทxxนะคะ พี่เตรียมชุดให้คุณน้อง

แล้ว”ขนมจีนเดินเข้ามาพร้อมถุงเสื้อและกล่องรองเท้าบอกกับฟางที่นั่งเอาขาหย่อนที่สระน้ำนั่งอ่าน

รายงานและแฟ้มเอกสารของแก้งค์โดยมีป๊อปปี้ยืนดูแลอยู่

 

 

 

“อ๋อค่ะ แล้วต้องเตรียมตัวกี่โมงหรอคะ งานเริ่มกี่โมง”ฟางหันไปถามขนมจีน

 

 

 

“งานเริ่มทุ่มนึงค่ะแต่ซัก4โมงคุณน้องก็ไปอาบน้ำแต่งตัวเลยนะคะ แล้วนี่อ่านเอกสารไปถึงไหนละ

คะ”ขนมจีนถาม

 

 

“ใกล้จบละค่ะ ฟางว่ารายจ่ายบางอย่างนี่มันเกินไปนะพี่ขนมจีนเราควรจะลดตรงนี้บ้าง”ฟางลุกเอา

แฟ้มเอกสารงานมาบอกขนมจีนและพูดเรื่องงานจนขนมจีนทึ่งที่ฟางเริ่มจริงจังกับงานมาขึ้นต่างจาก

อาทิตย์ก่อนที่ยังเป็นเด็กงอแงอยู่เลย

 

 

 

“ไม่รู้ว่าป๊อปปี้สอนฟางยังไงนะโทโมะ ดูฟางโตเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นเลยนะ”ขนมจีนเดินไปกระซิบกับ

โทโมะที่เดินเข้ามา

 

 

 

“ก็ดีแล้วนิ ฟางจะได้พร้อมที่จะเป็นหัวหน้าของแก้งค์เราเร็วๆ”โทโมะพูดพลางมองฟางและป๊อปปี้ที่

นั่งอ่านเอกสารงานในแก้งค์แล้วหัวเราะพูดคุยกันโดยไม่ทะเลาะกันเลย

 

 

 

 

 

“สวยแล้วนะคะ”ฟ้าหยิบปิ่นปักผมรูปกุหลาบปักลงที่ผมที่เกล้าไว้ของฟางแล้วพูด ฟางยิ้มให้กับตัว

เองในกระจกก่อนจะหันมาหาฟ้าที่กำลังเก็บเครื่องสำอางและชุดอื่นๆอยู่

 

 

“ขอบคุณนะฟ้า ไปแต่งตัวเถอะเดี๋ยวชั้นเก็บต่อเอง”ฟางพูดแล้วเก็บของต่อเมื่อฟ้าออกไปแล้วป๊อปปี้

จึงย่องเข้ามาในห้องของฟางแล้วปิดประตูล๊อค

 

 

 

 

“สวยมั้ย”ฟางโพสท่าให้ป๊อปปี้ดู ป๊อปปี้กอดอกมองแล้วยิ้มนิดๆ

 

 

“ก็เหมือนเดิม”ป๊อปปี้พูดแล้วทำเป็นไม่สนใจฟางจึงรีบเดินเข้าไปหาทันที

 

 

 

“เหมือนเดิมหมายความว่าไงยะ นี่อุตส่าห์แต่งหน้าเองด้วยนะวันนี้”ฟางงอแงแล้วเขย่าแขนป๊อปปี้

 

 

“เอ้า ก็ผิดตรงไหนล่ะ เหมือนเดิม สวยเหมือนเดิม”ป๊อปปี้พูดทำเอาฟางยิ้มออกทันที

 

 

 

“น่ารักจังแฟนใครเนี่ย มาให้หอมที”ฟางพูดก่อนจะเขย่งตัวหอมแก้มป๊อปปี้ไปทีนึง

 

 

 

“บ้าหรอ หอมแบบนี้มันรอยลิบสติกนะ เดี๋ยวคนอื่นก็เห็นหรอก”ป๊อปปี้พูดแล้วรีบไปดูที่กระจกมอง

รอยลิปสติกสีชมพูที่ฟางหอมเขาไปเมื่อกี้นี้แล้วเอาทิชชู่ถูออกเพื่อออกไปจะได้ไม่เป็นที่สังเกตของ

คนอื่น

 

 

 

 

“นี่เห็นว่าเรื่องของเราต้องเป็นความลับนะเนี่ย ถ้าไม่ใช่นะ ลบออกแบบนี้ ตาย”ฟางพูดขู่ป๊อปปี้

 

 

“เอาน่า ทำหน้าๆละเอาชนะชั้นได้รึไง ทุกครั้งต้องแพ้ชั้นตลอด”ป๊อปปี้หันไปสบตาฟาง

 

 

“เอาชนะด้วยความรักไงล่ะ ฮิฮิ”ฟางแอบหัวเราะแล้วกระแซะป๊อปปี้

 

 

“เพ้อละๆ ไปได้แล้วทุกคนรออยู่นะเดี๋ยวไปงานสายหรอก”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินนำฟางออกไปข้าง

นอกห้องแล้วออกไปที่งานเลี้ยง เมื่อมาถึงงานเลี้ยงแล้ว จู่ๆฟางที่ลงรถมาแล้วก็เดินมาคล้องแขน

ป๊อปปี้ที่เปิดประตูให้เธอทันที

 

 

 

 

 

“ยืมควงเข้างานเฉยๆค่ะ ไม่มีอะไรหรอก”ฟางหันไปบอกโทโมะและขนมจีนที่มองอย่างตกใจก่อนจะ

ควงกันเข้าไปในงานโดยที่กราฟมองตามตาละห้อย

 

 

“ดีกันแปลกๆนะคะคู่นี้ ไม่ทะเลาะกันเลยช่วงหลังๆ”ฟ้าเดินมากระซิบคุยกับขนมจีนและโทโมะที่มอง

ทั้งคู่อย่างสงสัย

 

 

 

“น้องฟางมาด้วยหรอคะงานนี้ แต่เอ ทำไมเดี๋ยวนี้บอดี้การ์ดเค้าต้องดูแลเจ้านายกันขนาดนี้เลย

หรอ”แบงค์เข้ามาทักฟางเมื่อเห็นฟางเดินเข้ามาในงานก่อนจะมองฟางที่คล้องแขนป๊อปปี้

 

 

 

 

“เอ่อ ก็ควงกันเข้างานเฉยๆน่ะค่ะไม่มีอะไรหรอก”ฟางรีบปล่อยมือออกจากป๊อปปี้เพื่อไม่ให้ทุกคน

สงสัย

 

 

“คุณน้องฟางไปกับคุณแบงค์เถอะค่ะได้ไปพบผู้ใหญ่ทางโน้นด้วย”ขนมจีนบอกก่อนจะดันตัวฟางไป

หาแบงค์ ฟางจึงจำเป็นต้องไปกับแบงค์อย่างไม่เต็มใจ

 

 

 

 

“ว้าว ไม่คิดว่าจะออกงานใหญ่ๆแบบนี้เลยนะคะ”มายด์เดินเข้ามาพร้อมพวกแก้วแล้วทักป๊อปปี้ที่ยืน

อยู่คนเดียว

 

 

“ผมต้องมาดูแลคุณหนูนี่ครับ เลยต้องตามคุณหนูไปทุกที่”ป๊อปปี้ตอบนิ่งๆ

 

 

“แหม ช่างเป็นทาสรับใช้ โอ๊ะ ไม่ใช่สิ บอดี้การ์ดที่ซื่อสัตย์ดีจริงๆแบบนี้เจ้านายคนสวยเค้าให้รางวัล

ยังไงนะ ถึงทำให้บอดี้การ์ดมือดี โลกส่วนตัวสูงอย่างป๊อปปี้ติดได้ขนาดนี้”ทีเจเดินเข้ามาในงานแล้ว

พูด

 

 

 

“ผมทำงานตามหน้าที่ไม่ต้องมีค่าจ้างพิเศษอะไรทั้งนั้น”ป๊อปปี้พูดแล้วเลี่ยงพวกเดอะ ซันไป

 

 

 

“ทำไมหนีไปไหนล่ะ กลับมาคุยกันก่อนสิ คนเค้าอุตส่าห์คิดถึง หรือว่าจะรีบไปเลียแข้งเลียขาเนาย

ใหม่ ก็งี้ล่ะนะ เจ้านายทั้งสวยทั้งน่ารัก คงจะดูแลกันทั้งเรื่องงานและเรื่องบนเตียง เด็ดหน้าดู”ทีเจ

พูดจาดูถูกป๊อปปี้และฟางจนป๊อปปี้โมโหหันกลับไปกระชากคอเสื้อทีเจทันที

 

 

 

“อย่ามาดูถูกชั้นกับฟาง อย่าเอาเรื่องสกปรกๆของตัวเองมาพูดให้คนอื่นเป็นเหมือนตัวเองสิ”ป๊อปปี้

พูด

 

 

 

“พอได้แล้ว เดี๋ยวคนอื่นเค้ามองกันหมดแล้วนะ”แก้วรีบไปห้ามป๊อปปี้เช่นเดียวกับมดที่ห้ามทีเจ

ก่อนที่ทั้งคู่จะผละออกจากกันแล้วจัดแจงขยับเสื้อผ้าตัวเองให้ดี

 

 

 

 

“เหอะ ตัวเองเป็นยังไงก็รู้แก่ใจดีล่ะ”ทีเจพูดเยาะๆก่อนจะเดินนำทุกคนในเดอะ ซันไป

 

 

 

“ไม่เป็นไรนะ ทีหลังก็ระวังๆตัวดีๆล่ะ รู้ก็รู้ว่าทีเจเค้าอารมณ์ร้อนแค่ไหน”แก้วพูดด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

“อืม ขอบใจนะ เธอก็ดูแลตัวเองด้วยเหมือนกัน”ป๊อปปี้พูดก่อนจะยิ้มให้แก้ว แล้วแก้วก็เดินเข้าไปใน

งานส่วนป๊อปปี้ก็เดินไปอีกทาง โดยที่ไม่รู้เลยว่า เขื่อน ฟ้า โทโมะแอบดูอยู่

 

 

 

 

“เห็นมั้ย ชั้นบอกแล้วว่าป๊อปปี้ต้องมีความลับอะไรซ่อนอยู่แน่ๆ”เขื่อนเปิดประเด็นเพราะเขาได้เล่า

เรื่องรอยสักที่เขาเห็นที่กระบี่วันนั้นกับฟ้าและโทโมะฟัง

 

 

“แต่เท่าที่เราดูเมื่อกี้เหมือนพี่ป๊อปเค้ามีปัญหากับนายทีเอะไรนั่นนะคะ ฟ้าว่าพี่เค้าต้องมีความหลัง

อะไรไม่ดีๆกับพวกเดอะ ซันแน่ๆ”ฟ้าสันนิษฐาน

 

 

“แล้วเมื่อกี้ล่ะที่ป๊อปปี้คุยกับแก้วคู่หมั้นนายทีเอะไรนั่นล่ะ สายตามันดูลึกซึ้งๆยังไงชอบกลๆอยู่

นะ”เขื่อนยังสงสัยไม่เลิกทำเอาโทโมะนิ่งเงียบเพราะเขาเองก็เห็นแววตาของแก้วที่เป็นห่วงป๊อปปี้

อย่างชัดเจนจนเขารู้สึกหงุดหงิด

 

 

“เอาเถอะ จะยังไงก็ช่างเราเองต้องจับตาดูป๊อปปี้กับพวกเดอะ ซันดีๆแล้วล่ะว่ามีอะไรน่าสงสัยอะไร

มั้ย ถ้าแค่เคยทำงานจริงๆก็แล้วไป”โทโมะพูดก่อนจะชวนฟ้าและเขื่อนเข้าไปในงานโดยที่ตัวเอง

เดินนำเข้าไปก่อน

 

 

 

 

 

 

“ฟางเบื่อหรอคะทำไมทำหน้าตาเซ็งๆแบบนี้ล่ะ ไปเต้นรำกันมั้ย”แบงค์ถามฟางที่ทำหน้าตาซังกะ

ตายอยากไปให้พ้นๆตรงนั้นไวๆ

 

 

 

“เออ ไปก็ได้ค่ะ”ฟางพูดเพราะขัดไม่ได้ แต่เมื่อมาถึงฟลอเต้นรำต้องชะงักเมื่อเห็นแก้วคุยกับป๊อปปี้

ฟางมองด้วยตาลุกวาวอย่างโมโหเมื่อแก้วและป๊อปปี้เดินเข้ามาในฟลอแล้วเต้นรำคู่กัน

 

 

 

“หนอย นึกว่าหายไปไหนๆที่แท้แอบนอกใจงั้นหรอ”ฟางบ่นอุบ

 

 

“ฟางว่าไงนะคะ”แบงค์ถามขณะเต้นรำด้วยกัน

 

 

 

“เอ่อ เปล่าค่ะ เราไปเต้นตรงนั้นเถอะค่ะ คนโล่งดี”ฟางพูดแล้วพาแบงค์ไปเต้นรำใกล้ๆแก้วและ

ป๊อปปี้

 

 

“แหม ขโมยบอดี้การ์ดของคนอื่นมาแบบนี้นี่ขอเจ้านายเค้ารึยังคะคุณแก้ว”ฟางพูดแล้วย้ำคำว่าของ

คนอื่นชัดๆ

 

 

“ขอยืมแปปเดียวน่ะค่ะ พอดีเห็นป๊อปปี้เค้ายืนว่างๆ”แก้วบอก

 

 

“แล้วทีเจล่ะคะไปไหนแล้วทำไมถึงปล่อยให้แก้วมาเต้นรำกับคนของฟางแบบนี้ คู่หมั้นกันแท้ๆ”ฟาง

ย้อน

 

 

“คู่หมั้น อ๋อ ทีเจเค้าก็อยู่กับมอไงคะโน่นไง”แก้วพูดก่อนจะโบ้ยให้ฟางไปมองทีเจและมดเต้นรำคู่

กันอยู่พอฟางมองกลับมาที่ป๊อปปี้และแก้วที่หัวเราะชอบพอกันก็หงุดหงิดแล้วเดินสะบัดตัวไปทันที

 

 

“น้องฟาง เดี๋ยวค่ะรอพี่ด้วย”แบงค์ตกใจรีบวิ่งตามฟางไปทันที

 

 

 

 

 

 

“น้องฟางยืนตรงๆสิคะรถมาแล้วนะ”ขนมจีนพูดเมื่อกราฟขับรถมาจอดพลางพยุงฟางที่ดื่มไวน์ในงาน

ไปเกือบขวดแล้วเดินเซไปมา ดีนะที่ไม่เมาโวยวายแค่หน้าแดงๆ

 

“ไม่ต้องมาจับชั้น ไปหาแก้วโน่นเลย”ฟางสะบัดมืป๊อปปี้ออกก่อนจะเดินเข้าไปในรถ ป๊อปปี้ส่ายหน้า

แล้วเดินไปนั่งรอด้านหน้าไม่พูดอะไรต่อจนถึงบ้านซึ่งมีขนมจีน กราฟ ป๊อปปี้และฟางมาถึงส่วนโท

โมะและฟ้าต้องไปคุยงานต่อ

 

 

“เอ่อ เดี๋ยวผมขอตัวไปรอรับฟ้ากับโทโมะก่อนนะครับ”กราฟพูดเมื่อถึงบ้านแล้วขับรถออกไป ฟางจึง

เดินเซขึ้นบันไดไปเพราะขนมจีนแยกออกไประหว่างทางที่ออฟฟิศเพราะมีเหตุขัดข้องที่นั่น

 

 

 

“เมาแล้วเป็นแบบนี้ยังจะกินอีกนะ”ป๊อปปี้จะไปพยุงแต่ฟางสะบัดแขนชายหนุ่มจึงตัดสินใจอุ้มฟาง

ทันที

 

 

 

“ไม่เอานะ ยังไม่อยากกลับห้อง ชั้นจะไปห้องนาย นี่คือคำสั่ง”ฟางสั่งป๊อปปี้จึงขัดไม่ได้จึงอุ้มฟางไป

ที่ห้องนอนตัวเองแทน

 

 

 

“แต่เธอเมาอยู่นะ ทำไมไม่กลับไปพักที่ห้องก่อนล่ะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

“ชั้นเมาเพราะใครล่ะถ้าไม่ใช่เพราะหึงนายงั้นหรอ”ฟางงอแงกอดอกหันไปทางอื่น

 

 

“หึงชั้น หึงอะไรล่ะแค่ที่ชั้นไปเต้นรำกับคุณแก้วแค่นี้เองหรอ”ป๊อปปี้พูด

 

 

“ไม่ใช่แค่นี้นะ นายไม่ใช่แค่บอดี้การ์ดชั้นนะ แต่อย่าลืมสินายเป็นแฟนชั้น จำไว เป็นแฟนๆๆๆๆ”ฟาง

พูดแล้วหันไปทุบอกป๊อปปี้รัวไม่หยุดจนชายหนุ่มต้องรั้งมือเล็กสองข้างไม่ให้ทำร้ายตัวเองอีก

 

 

“ครับรู้แล้วว่าเป็นแฟน แต่ทำไงล่ะ ถ้าไม่เต้นรำเดี๋ยวคนอื่นก็สังเกตอีกหรอก แค่ควงเค้างานเค้าก็

สงสัยกันมากพอแลวนะอย่าลืมสิ”ป๊อปปี้พูดให้เหตุผล ฟางมองหน้าก่อนจะซบลงที่อกกว้าง

 

 

 

“ก็ชั้นอยากควงแฟนชั้นเข้างานเลี้ยงบ้างนิ มันอึดอัดนะที่คบกันแต่พาออกสื่อไม่ได้เนี่ย”ฟางพูด

อย่างน้อยใจ

 

 

“อดทนหน่อยสิฟาง อย่าลืมว่าตัวเองเป็นใครนะ เธอต้องเข้มแข็งแล้วต้องอดทนให้มากกว่านี้”ป๊อปปี้

พูด

 

 

 

 

“แม้กระทั่งทำอะไรที่ฝืนกับหัวตัวเองน่ะหรอ”ฟางพูดแล้วสบตาป๊อปปี้นิ่ง

 

 

“มันไม่มีทางเลือกนี่นา หน้าที่ต้องมาก่อนหัวใจ”ป๊อปปี้เงียบอยู่นานก่อนจะพูดขึ้นมา

 

 

 

 

“แต่ชั้นรักนายนะป๊อปปี้”ฟางสารภาพความรู้สึกของตัวเองออกมาทำเอาป๊อปปี้มองฟางที่หน้าแดง

เพราะฤทธิ์ไวน์ก็ลูบผมอย่างอ่อนโยน ก่อนที่ฟางจะกอดป๊อปปี้ไว้ด้วยความรัก

 

 

 

“รักมากหวงมากด้วยนะ”ฟางพูดก่อนจะเงยหน้ามายิ้มให้ป๊อปปี้ที่พูดติดตลกไปเมื่อกี้ก่อนที่ทั้งคู่จะ

หัวเราะให้กันแล้วมองตากัน เพราะป๊อปปี้และฟางอยู่ใกล้กันมากจนหายใจรดกัน

 

 

 

“เอ่อ ชั้นว่าแบบนี้มันคงไม่ดีเท่าไหร่นะฟาง”ป๊อปปี้พูดเมื่อฟางขยับตัวเข้าใกล้ชายหนุ่ม

 

 

“ทำไมล่ะเป็นแฟนกัน จะอยู่ใกล้กันไม่ได้รึไง”ฟางยิ้มยั่ว

 

 

“มันจะทำให้ชั้นคุมอารมณ์ไม่อยู่น่ะสิ”ป๊อปปี้พูดแล้วเมินไปทางอื่นเพราะฟางที่เบียดตัวเองมาใกล้

นั้นทำให้เห็นเนินอกสวยจากเกาะอกที่สวมและขาขาวที่เลิกออกมาจากเดรสเกาะอกนี้ทำให้ป๊อปปี้

ยิ่งใจเต้นรัว

 

 

“งั้นก็ไม่ต้องคุมสิ คืนนี้มีแค่เรา2คนนะ ชั้นรักนายนะป๊อปปี้”ฟางพูดก่อนะเงยหน้าสบตาชายหนุ่ม

ป๊อปปี้มองสักพักก่อนจะก้มลงจูบฟางอย่างอ่อนโยนแล้วดันฟางลงไปกับเตียงจากนั้นทั้งคู่ก็จูบกัน

นัวเนียโดยที่มือของป๊อปปี้ลูบไล้ไปทั่วตัวของฟางและเช่นเดียวกับฟางที่ใช้มือเรียวเล็กลูบไล้ไปทั่ว

ตัวป๊อปปี้และถอดเสื้อสูทของเขาออกก่อนจะตามด้วยปลดกระดุมเชิ้ตของป๊อปปี้ออกจนหมด

 

 

 

“แฮ่กๆ อื้มม”ฟางถอนปากออกมาหายใจก่อนจะถูกป๊อปปี้จูบกลับไปอีกครังโดยคราวนี้ป๊อปปี้เอามือ

ล้วงเข้าไปรูดซิบเดรสสวยจากด้านหลังแล้วรูดลงมาก่อนจะถอดไปให้พ้นๆเช่นเดียวกับฟางที่ถอด

เสื้อเชิ้ตป๊อปปี้ออกแล้วโยนไปพ้นๆจนเห็นแผงอกกว้างที่มีรอยสักรูปพระอาทิตย์ที่เป็นสีดำสนิทมี

รัศมีสีดำ5แฉกอยู่

 

 

 

“อ๊ะ”ฟางร้องเมื่อป๊อปปี้ปลดตะขอบราแล้วถอดมันออกก่อนจะก้มลงดูดชิมยอดอกสวยนั้นและใช้มือ

อีกข้างบีบเคล้นอกสวยอีกข้างที่เหลืออยู่ทำให้ฟางบิดไปมาด้วยความเสียวก่อนป๊อปปี้จะจูบไล้ลงมา

ถึงสะดือขาวแล้วค่อยๆรูดกางเกงในตัวจิ๋วออกไปให้พ้นๆจนตอนนี้ฟางมีสภาพเปลือยเปล่า ป๊อปปี้

มองคนตัวเล็กที่นอนข้างใต้เขาแล้วยิ้มทำเอาฟางหน้าแดง

 

 

 

“มองอะไรเล่า ชั้นก็เขินเป็นเหมือนกันนะ”ฟางพูดแล้วเบือนหน้าหนีสายตาคมนั้น ป๊อปปี้มองแล้วยิ้ม

อีกครั้งก่อนจะก้มลงไปที่หว่างขาของฟางแล้วค่อยๆใช้ลิ้นชกชิมกลีบกุหลาบสวยนั้นของฟาง

 

 

 

“อ๊า”ฟางร้องออกมาและใช้มือขยุ้มผมป๊อปปี้เพื่อคลายความเสียวก่อนจะกระตุกเกร็งเมื่อถึงฝั่งฝัน

 

 

“อย่ากลืนมันนะ”ฟางร้องห้ามแต่ไม่ทันเมื่อป๊อปปี้ดูดเลียน้ำหวานที่หลั่งออกมาจากช่องรักจนหมด

ก่อนจะปลดกางเกงและถอดมันออกจนร่างกายเปลือยเปล่าทั้งคู่

 

 

 

“คืนนี้ชั้นขอนะ”ป๊อปปี้พูดฟางพยักหน้าก่อนชายหนุ่มจะขึ้นคร่อมร่างบางของฟางและสอดใส่แกน

กายเข้าไปในช่องรัก

 

 

 

“อ๊ะ จะ เจ็บ อย่าใส่มันเข้าไปลึกสิ”ฟางร้องออกมา

 

 

 

“ก็อย่าเกร็งสิ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะดูดเม้มอกสวยฟางเกร็งด้วยความเสียวป๊อปปี้ทำให้ป๊อปปี้สอดแกน

กายเข้าไปจนสุดลำและเริ่มขยับสะโพก“อ๊ะๆ”ฟางร้องครางเมื่อป๊อปปี้ขยับสะโพกหลังจากแช่แกน

กายนานสักพักเพื่อให้ฟางปรับตัวได้

 

 

 

“อ๊า ฟาง”ป๊อปปี้ร้องครางออกมาเมื่อร่างกายภายในของฟางบีบรัดแกนกายป๊อปปี้

 

 

 

“อ๊า ป๊อปปี้ แรงอีก อ๊ะ”ฟางร้องยิ่งทำให้ป๊อปปี้ขยับแกนกายเร็วและแรงขึ้นทำให้ฟางเอามือกอด

ป๊อปปี้ไว้เพื่อยึด

 

 

 

“มะ ไม่ไหวแล้วป๊อปปี้”ฟางร้องเมื่อใกล้ถึงฝั่งฝัน ป๊อปปี้ยิ่งขยับแกนกายเร็วขึ้น

 

 

 

“อ๊า”ฟางและป๊อปปี้ร้องออกมาพร้อมกันเมื่อสายธารสีขาวฉีดพุ่งเข้ามาในตัวฟาง

 

 

 

 

พวกโทโมะเริ่มสงสัยป๊อปปี้แล้ว แล้วป๊อปปี้กับฟางก็พัฒนาความสัทพันธ์แบบเร็วเวอร์

 

 

อยากรู้เรื่องจะเป็นยังไงช่วยเม้นกับโหวตเรื่องนี้เยอะๆด้วยน้าาาา