รักที่เป็นไปไม่ได้

 
 
 
 
 
 
 
“ทะ ทำไม พี่ป๊อปถึงอยู่กับคุณหนูได้ นี่มันเรื่องอะไรกัน”ฟ้าชี้เมื่อเห็นฟางและป๊อปปี้เดินกลับมา
ด้วยกัน โทโมะและขนมจีนยิ้มให้กันนิดนึงก่อนจะแท๊กมือกันว่าแผนสำเร็จแล้ว
 
 
 
“นี่อยากบอกนะว่า”กราฟมองโทโมะและขนมจีน
 
 
 
“ก็แค่ โทรหาป๊อปปี้ แล้วบอกให้ดูความปลอดภัยของคุณน้องฟางอยู่ห่างๆแค่นี้ สงสัยต้องไปเจอ
อะไรกันมาแน่ๆถึงได้เดินมาด้วยกันแบบนี้”ขนมจีนพูด
 
 
 
“เป็นไงบ้าง ยินดีต้อนรับกลับมานะป๊อปปี้”โทโมะพูดแล้วยื่นมือเช็คแฮนด์กับป๊อปปี้
 
 
 
“พวกเดอะ ซันคิดจะทำอะไรก็ไม่รู้ ถึงได้ลวงเอายัยนี่ไปในป่าละเมาะตรงนั้นแล้วให้สู้กับลูกน้องตัว
เองเดี่ยวๆ”ป๊อปปี้เล่าเรื่องราวให้ทุกคนฟัง
 
 
“มันจะมากไปแล้วนะพวกนั้น มันกะจะทำร้ายคุณหนูทางอ้อมแน่ๆ”กราฟพูด
 
 
 
“เอาเถอะ แต่ถึงยังไงมันก็ไม่กล้สทำอะไรฟางแล้วล่ะเพราะมีพวกเราอยู่ด้วยแล้ว ตอนนี้ไปร่วมพิธี
เปิดกันเถอะ เราจะได้ไปปลูกป่ากัน”โทโมะพูดก่อนจะเดินนำทำคนไปในงานแล้วสายตาก็หันไปเห็น
แก้วกำลังยืนคุยกับคุณหญิงคุณนายและนักข่าวที่มาสัมภาษณ์
 
 
 
“ไหนว่าไม่ชอบออกงานสังคม แล้วดูให้สัมภาษณ์สิ”โทโมะพูดเบาๆแล้วส่ายหน้าเดินพาฟางไปคุย
กับผู้ใหญ่ท่านอื่น
 
 
 
“แหมๆ คุณโทโมะตามติดเลดี้แห่งมังกรดำตลอดแบบนี้มีข่าวกุ๊กกิ๊กอะไรรึเปล่าคะ”มายด์เดินเข้ามา
ทักโทโมะทันที
 
 
 
“ผมกับฟางเราโตด้วยกันมา รักกันเหมือนพี่ชายน้องสาวแท้ๆไม่แปลกหรอกครับที่ผมจะดูแลฟาง
ตลอดเวลา”โทโมะตอบ
 
 
“งั้นมือดีแห่งมังกรดำอย่างคุณหัวใจก็ยังว่างอยู่สินะคะ”มายด์พูดยิ้มๆก่อนจะเดินเอานิ้วเรียวไป
ลูบไล้ที่อกโทโมะ
 
 
 
“มายด์ ทำอะไรน่ะ คนออกจะเยอะแยะแบบนี้ยังจะทำอีกนะ”แก้วเดินเข้ามาทักแล้วมองหน้าโทโมะ
 
 
“เจอกันอีกแล้วนะครับ มิน่าผมถึงได้คุ้นหน้าคุณ ที่แท้ก็เป็นคู่หมั้นหัวหน้าแก้งค์เดอะ ซัน”โทโมะ
พูดแล้วสบตากับแก้ว ทันทีที่แก้วสบตากับโทโมะไม่รู้เป็นอะไรแก้วรู้สึกร้อนๆหนาวๆกับสายตาคู่นี้
มาก
 
 
 
“ดีแต่ว่ามายด์แล้วทีแก้วล่ะ หึ มายด์จะฟองบอสว่าแก้วนอกใจบอส”มายด์พูด แก้วรีบหันไปมอง
แก้ว
 
 
 
“มายด์ ชั้นไม่ได้เป็นเหมือนเธอนะ และชั้นก็เชื่อว่าบอสเข้าใจชั้นไม่มีทางเชื่อเด็กกะโปโลแบบ
เธอ”แก้วเดินปึงปังไป
 
 
 
“เชอะ ยัยอวดดี”มายด์พูดก่อนจะยิ้มให้โทโมะแล้วเดินไปหามดและทีเจที่นั่งด้วยกัน
 
 
 
 
“บอสงั้นหรอ”โทโมะจับสังเกตจากประโยคพูดคุยของมายด์และแก้ว บอสที่ว่าก็ต้องเป็นทีเจสิ แต่
ทำไมไม่เรียกชื่อทีเจนะ
 
 
 
 
 
“อ๊าย ไปกันเถอะ”ฟางเมื่อได้ต้นกล้าแล้วก็คว้ามือป๊อปปี้เดินไปอีกทางทันที
 
 
 
“อะไรของเธอเนี่ย ไม่ไปปลูกกับพวกขนมจีนล่ะ”ป๊อปปี้ถาม
 
 
“นายก็ดูสิ นั่นอีตาพี่แบงค์น่ะ มีหวังนะถ้าชั้นอยู่ที่เดิมได้ปลูกป่ากับพี่เค้าแน่ๆ มาปลูกตรงนี้ดี
กว่า”ฟางพูด
 
 
“แล้วทำไมต้องเป็นชั้นมากับเธอด้วยเนี่ย”ป๊อปปี้มองเมื่อตัวเองเดินมากับฟาง
 
 
“ก็นายอยู่ใกล้มือชั้นมากที่สุดนี่นาน พูดมากน่า ป่ะไปปลูกป่ากัน”ฟางพูดแล้วมองพื้นโคลนด้านหน้า
อย่างหนักใจ
 
 
 
“เอ้า ชักช้าอะไรของเธอ จะปลูกมั้ยห้ะ เร็วๆ”ป๊อปปี้พูดเมื่อลงไปที่โคลนแล้วหันมามองฟาง
 
 
“นายรอชั้นด้วยสิ มันเป็นโคลนนะ”ฟางพูดแล้วเดินเก้ๆกังเข้าไปในโคลนก่อนจะจับแขนป๊อปปี้แน่น
 
 
“เอ้าๆ ระวังสิยัยบ้า”ป๊อปปี้จะโดนแต่ฟางรั้งไว้
 
 
 
“ก็มันติดนิ อ๊าย เดินลำบากอ่ะ”ฟางโวยวาย
 
 
 
“บ่นอีกนานมั้ยเนี่ย เอาต้นไม้ลง จะได้ไปต่อ”ป๊อปปี้พูดแล้วให้ฟางเอาต้นไม้ลง ก่อนจะเดินไปด้วย
กันต่อ
 
 
 
“อ๊ะ นายอย่าเร็วสิ ชั้นตามไม่ทันนะ”ฟางพูดเมื่อป๊อปปี้ก้าวขายาวๆทำให้เธอจะตก
 
 
 
“ขาก็สั้น ยังมาติดโคลนอีก เห้อ เธอเนี่ยนะ”ป๊อปปี้พูด
 
 
“ก็มันติดจริงๆ นายชั่วยชั้นหน่อยสิ”ฟางพูดป๊อปปี้หันมาช่วยฟาง
 
 
 
 
“โทษครับ”ชายตัวอ้วนเดินมาชนป๊อปปี้ทำให้ป๊อปปี้และฟางล้มลงไปในโคลนด้วยกันทันที
 
 
 
“อี๋ ฮือๆ เลอะหมดเลย นี่ชั้นอุตส่าห์เซฟตัวเองสุดๆแล้วนะ”ฟางเมื่อเห็นชุดราคาแพงตัวเองเลอะ
โคลนก็บ่นยาว
 
 
 
“นี่เธอ ชั้นก็เลอะมั้ย”ป๊อปปี้เท้าสะเอวมองฟางแล้วปาดโคลนที่เปื้อนแก้มตัวเองออก
 
 
 
“555นายนี่หน้าตลกชะมัด”ฟางหัวเราะป๊อปปี้ที่เอามือกันตัวเองทำให้เขาหน้าเลอะ
 
 
 
“นี่ ตลกงั้นหรอ นี่แน่ะๆ”ป๊อปปี้เอาโคลนละเลงฟางบ้าง
 
 
 
“อ๊าย หนอยแน่ะ เล่นงี้ใช่มั้ยได้”ฟางไม่ยอมแพ้ก็เอาโคลนป้ายป๊อปปี้กลับ กลายเป็นว่าทั้งคู่เล่น
ป้ายโคลนกันไปหาจนตัวเลอะไปทั้งตัวก่อนที่สตาฟงานจะพาป๊อปปี้และฟางไปล้างเนื้อล้างตัวทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ขนมจีนอยู่ตรงไหนนะ”โทโมะชะเง้อมองหาคู่หูที่ไปปลูกต้นไม้กับแบงค์ส่วนกราฟไปกับฟ้า
 
“ว้าย ขอโทษค่ะ”แก้วเดินในโคลนลำบากทำให้ชนโทโมะทันที
 
 
“ไม่เป็นไรครับ แล้วนี่ทำไมคุณถึงมาปลูกต้นไม้คนเดียวล่ะ ไม่ไปกับคุณทีเจหรอ”โทโมะถาม
 
 
“ทำไมต้องไปกับทีเด้วยล่ะ”แก้วถาม
 
 
“เอ้า ก็เป็นคู่หมั้นกันก็ต้องไปด้วยกันไง”โทโมะพูด
 
 
“อ๋อ เอ่อ ทีเจเค้าไม่ชอบเรื่องแบบนี้น่ะ เค้าเลยไปคุยงานกับมดด้านบน ชั้นเลยมากับโซ่น่ะไม่รู้น้อง
ชายชั้นไปอยู่ไหนก็ไม่รู้”แก้วพูดพลางชะเง้อหาโซ่
 
 
 
“ถ้าหาน้องชายไม่เจองั้นเราก็ปลูกต้นไม้ด้วยกันไปก่อนก็ได้นะครับ ของคุณเหลืออยู่เยอะเลย”โท
โมะพูดแล้วชี้ไปที่ต้นไม้ของแก้วที่เหลือเยอะอยู่
 
 
“อ๋อ ค่ะ ขอบคุณนะคะ”แก้วยิ้มหวานให้โทโมะทำเอาชายหนุ่มแอบยิ้มนิดนึงก่อนจะช่วยแก้วปลูก
ต้นไม้ด้วยกัน
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ยๆ ดีนะที่รถมีเสื้อผ้าสำรองอยู่ ตายๆ โคลนแบบนี้กลับไปต้องมาร์คหน้าซะแล้วไม่งั้นสิวขึ้น
แน่ๆ”ฟางเมื่อล้างตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าก็ส่องกระจกตรงหน้าห้องน้ำทันที
 
 
 
“ตายล่ะ เสื้อเปียก”ป๊อปปี้ตกใจเมื่อเสื้อที่เขาเอามาด้วยตกน้ำ ฟางได้ยินก็แอบชะเง้อไปดู
 
 
“ว้าย ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าดีๆล่ะยะ”ฟางร้องเมื่อเห็นป๊อปปี้กำลังถอดเสื้ออยู่
 
 
 
“เห้ย ใครใช้ให้เธอชะโงกหน้ามาดูเล่า ชั้นเป็นผู้ชายชั้นก็เสียหายนะ”ป๊อปปี้รีบเอาเสื้อปิดหน้าอกตัว
เองแล้วว่าฟาง
 
 
 
“ชั้นน่ะต้องเป็นคนพูดมั้ยห้ะ แหม นายแค่ถอดเสื้อเองนะ ชั้นไม่ได้เห็นท่อนล่างนายซักหน่อยจะปิด
อะไรยะ”ฟางหมั่นไส้ก็รีบพูดใส่ป๊อปปี้
 
 
 
“พูดงี้อยากจะดูล่ะสิ ชั้นไม่คิดเลยนะว่าเธอจะเป็นคนแบบนี้ อยากดูท่อนล่างของลุกน้อง ยัยมาเฟีย
โรคจิต”ป๊อปปี้ว่าฟางรัว หญิงสาวถึงกับโมโหเดินเข้าไปทุบป๊อปปี้
 
 
 
“นายจะบ้ารึไงห้ะ ชั้นไม่ใช่คนแบบนั้นนะ นี่แน่ะๆ”ฟางพูดแล้วทุบอกป๊อปปี้ทำให้เสื้อที่ชายหนุ่มเอา
ปิดอกอยู่ร่นลงมาเห็นแผงอกกว้างของฟาง
 
 
 
“เจ็บนะยัยบ้า นี่แน่ะๆๆๆๆ”ป๊อปปี้ไม่ยอมแพ้ ล๊อคตัวฟางไว้แล้วเอากำปั้นหมุนใส่หัวฟาง
 
 
 
“อ๊าย นายอย่ากดทับชั้นสิ ชั้นเจ็บนะ เอาออก มันเจ็บ เบาๆสิ”ฟางพูดทำให้หนุ่มเนิร์ตเดินเข้ามาใน
ห้องน้ำเห็นฟางและป๊อปปี้ที่ล๊อคกันนัวเนียเหมือนกำลังกอดจูบกันก็อึ้ง
 
 
 
“ขะ ขอโทษครับ”หนุ่มเนิร์ตคนนั้นรีบวิ่งหนีออกไปนอกห้องน้ำทันที
 
 
 
“นี่นายไม่ใช่อย่างที่นายคิดนะ”ฟางตกใจรีบจะเข้าไปพูดแต่ช้าไปแล้วเมื่อหนุ่มเนิร์ตคนนั้นเดินออก
ไป
 
 
 
“นี่ ไม่ทันแล้วล่ะ เธอนี่น้า ลืมไปรึเปล่าว่านี่ห้องน้ำชายนะ”ป๊อปปี้พูดฟางนึกขึ้นได้หันขวับไป ป๊อปปี้
เองก็ตกรีบเอาเสื้อใส่อย่างรวดเร็ว
 
 
 
“เสื้อยังไม่แห้งไม่ใช่หรอ ใส่ตัวนี้ก่อนละกัน ชั้นหยิบเสื้อยืดมาเกิน”ฟางยื่นถุงเสื้อให้ป๊อปปี้ ชาย
หนุ่มรับมา แล้วสายตาฟางหันไปเห็นรอยสักที่หน้าอกป๊อปปี้พ้นเสื้อที่เปียกของเขา
 
 
 
“นี่นายสักด้วยหรอ ลายอะไรอ่ะ”ฟางรีบถามทันที ป๊อปปี้รีบเอามือปิด
 
 
“ยุ่งน่า ไม่ใช่เรื่องของเธอ”ป๊อปปี้พูดแล้วหนีเข้าไปเปลี่ยนเสื้อทันที
 
 
 
“เชอะ อยากรู้ตายล่ะ”ฟางย่นหน้าใส่ป๊อปปี้ก่อนจะออกไปรอด้านนอก เมื่อกิจกรรมวันนี้เสร็จแล้วทุก
คนจึงเดินทางกลับบ้านทันที
 
 
 
 
 
“โอ้ย อยากไปสปาจังเลย จะไปขัดผิว พี่ขนมจีนพรุ่งนี้ไปสปากันเถอะ สปาในธุรกิจเราก็ได้นะๆ”ฟาง
รีบอ้อนขนมจีน
 
“พูดไม่ทันขาดคำว่าอย่าออกไปในที่พลุกพล่านยังจะไปอีกหรอ เธอนี่มัน”ป๊อปปี้ดุฟาง
 
 
“มันก็ในเครือล่ะน่า แล้วอีกอย่างชั้นก็มีนายดูแลอยู่แล้วไม่เห็นต้องกลัวเลย”ฟางพูดป๊อปปี้นิ่งลงไป
 
 
“แล้วถ้าเกิดวันนึงชั้นไม่อยู่ขึ้นมาล่ะ”ป๊อปปี้พูด
 
 
“ทำไม นายจะไปไหน”ฟางถาม
 
 
 
 
“พูดเฉยๆ เผื่อเกิดชั้นเป็นอะไรขึ้นมาไง โอ้ย ง่วง ชั้นเอาของไปเก็บดีกว่า”ป๊อปปี้เปลี่ยนเรื่องเดินหนี
ฟางไปที่ห้องพักตัวเอง
 
 
 
“อีตานี่นิ อะไรของเค้านะ”ฟางพูดก่อนะส่ายหน้าแล้วเดินหนีขึ้นห้องตัวเองไป แล้วพอตกดึกเมื่อทุก
คนเข้าห้องกันหมด ฟางก็แอบย่องลงมาที่โซนห้องพักของป๊อปปี้
 
 
 
 
“นี่ นาย นอนรึยังน่ะ”ฟางเคาะประตูห้องป๊อปปี้รัว
 
 
 
“อะไรของเธอเนี่ย”ป๊อปปี้เปิดประตูออกมาฟางก็เบียดตัวเองเข้าห้องไปทันที
 
 
 
“อ่ะ เอามาคืน”ฟางยื่นสร้อยล๊อกเก็ตที่เอามาจากป๊อปปี้ในครั้งแรกที่เจอกันคืนชายหนุ่ม
 
 
 
 
“ชั้นก็นึกว่ามันหายไปแล้วซะอีก เอ่อ เอาไว้ที่เธอก่อนเถอะ ตอนนี้ถ้าชั้นใส่มีหวังหลุดหายอีก
แน่ๆ”ป๊อปปี้พูดฟางยิ้มนิดนึงก่อนจะเอาสร้อยของป๊อปปี้ไปใส่ที่คอตัวเอง เมื่อฟางพลิกตัวแล้วรวบ
ผมที่ปล่อยขึ้นเพื่อใส่สร้อยป๊อปปี้เห็นผิวขาวของฟางในชุดนอนสายเดี่ยวสีชมพูของเธอก็กลืน
น้ำลายเอื้อก
 
 
 
“ห้องนายนี่รกชะมัดทำไมไม่เก็บเนี่ย”ฟางมองรอบๆห้องแล้วนั่งลงก่อนจะสลับขานั่งไขว่ห้างเห็นขาขาวทำให้ป๊อปปี้รีบเบือนหน้าหนีไปอีกทาง
 
 
“นี่มาหาชั้นเพื่อคืนสร้อยแค่นี้เสร็จแล้วก็ออกไปได้ละ คนอื่นเห็นมันจะดูไม่ดี”ป๊อปปี้พูดแล้วมองไป
ทางอื่น
“ทำไมล่ะเราไม่ได้คิดอะไรกันซักหน่อยจะไปแคร์ทำไม ตอนชั้นอยู่ญี่ปุ่นนะ ชั้นก็ไปไหนมาไหนกับ
เพื่อนผู้ชายอย่างงี้ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย”ฟางพูดแล้วเอียงคอถามป๊อปปี้ก่อนจะเล่าเรื่องตอนอยู่ที่
ญี่ปุ่นอย่างออกรส ทำให้สายเดี่ยวไหล่ลงมาเห็นผิวขาวชัดๆบวกกับเวลาฟางยืดไปมาตอนเล่าเรื่อง
ทำให้กระโปรงนอนของฟางเลิกขึ้นมา ป๊อปปี้หน้าแดงทันที
 
 
 
“นี่เธอช่วยระวังๆหน่อยสิ ชั้นเป็นผู้ชายนะ”ป๊อปปี้รีบพูด
 
 
“นายไม่ทำอะไรชั้นหรอกเพราะนายเป็นลูกน้องชั้น”ฟางพูดแล้วยิ้มๆ
 
 
 
“เธออย่าไว้ใจผู้ชายให้มากนะไม่ว่าผู้ชายหน้าไหนน่ะ สุดท้ายมักจะทนแรงยั่วของผู้หญิงไม่ได้
อยู่ดี”ป๊อปปี้มองฟางแล้วพูด
 
 
“นายจะทำอะไรชั้น”ฟางอยากลองแกล้งป๊อปปี้ก็ขยับเข้ามานั่งใกล้ที่ยื่นหน้าคลานเข้ามาใกล้ๆทำให้
เห็นเนินอกสวยที่ซ่อนใต้ชุดนอนสีหวาน
 
 
 
“แบบนี้ไงล่ะ”ป๊อปปี้พูดจบก็ดึงฟางไปบดจูบอย่างร้อนแรงทันที
 
 
 
 
 
 
ชักจะยังไงละนะคู่นี้ คนนึงก็ยั่วจัง อีกคนก็ข่มอารมณ์จัง อย่าลืมเม้นกับโหวตเรื่องนี้เยอะๆ
หน่อยน้า เดี๋ยวจะเริ่มมันละ